Laura Hillenbrand beroemde citaten

Het is gemakkelijk om met een paard te praten als je zijn taal begrijpt. Paarden blijven hetzelfde vanaf de dag dat ze geboren worden tot de dag dat ze sterven. Ze worden alleen veranderd door de manier waarop mensen ze behandelen.

Ik ben nu in een geheel nieuwe wereld. Ik kan niets mooiers bedenken. Het is een echte aanraking van alles wat de hemel betekent.

Zonder waardigheid wordt identiteit uitgewist. In zijn afwezigheid worden mensen niet door zichzelf gedefinieerd, maar door hun ontvoerders en de omstandigheden waarin ze gedwongen worden te leven.

Zijn boeken waren het dichtst bij meubels en hij leefde erin zoals andere mannen in luie stoelen leven.

De paradox van wraakzucht is dat het mensen afhankelijk maakt van degenen die hen hebben geschaad, in de overtuiging dat hun bevrijding van pijn alleen zal komen wanneer hun kwellenden lijden.

Waardigheid is net zo essentieel voor het menselijk leven als water, voedsel en zuurstof. Het hardnekkige vasthouden ervan, zelfs in het gezicht van extreme fysieke ontberingen, kan de ziel van een man in zijn lichaam houden lang voorbij het punt waarop het lichaam het had moeten overgeven.

Mijn agent en ik hebben mijn voorstel op een donderdagmiddag in augustus 1998 gedaan. Uitgevers begonnen onmiddellijk te bieden, en dat proces duurde een paar dagen.

Hij had geen geld en geen huis; hij leefde volledig op de weg van het racecircuit, sliep in lege kraampjes en droeg alleen een zadel, zijn rozenkrans en zijn boeken bij zich....De boeken waren het dichtst bij meubels, en hij leefde erin zoals andere mannen in luie stoelen leven.

Ik voel me aangetrokken tot onderwerpen die enorm lijden overwinnen en er emotioneel mee leren omgaan

Waardigheid is net zo essentieel voor het menselijk leven als water, voedsel en zuurstof.

Ik heb duizeligheid. Vertigo geeft het gevoel dat de vloer op en neer gaat. Dingen lijken te draaien. Het is alsof je op het dek van een schip staat op volle zee.

In 1938... de nummer 1 nieuwsmaker van het jaar was niet FDR, Hitler of Mussolini. Lou Gehrig en Clark Gable ook niet. Het onderwerp van de meeste krantencolumns in 1938 was niet eens een persoon. Het was een ondermaats, scheef been racepaard genaamd Seabiscuit.

Vermoeidheid is wat we ervaren, maar het is wat een match is met een atoombom.

Sinds 1988 schrijf ik professioneel

Boeken over paardenraces hebben het nooit goed gedaan, en ik heb gehoord dat uitgevers ze als de literaire versie van box office poison zagen.

Eerlijk gezegd had ik verwacht dat ik een koude ontvangst zou krijgen vanwege mijn onderwerp. Maar toen redacteuren naar het verhaal keken dat ik moest vertellen, en zagen dat dit helemaal geen parochieel verhaal was, werden ze er echt warm voor.

Wat betreft het schrijven over paarden, viel ik terug in dat. Ik was van plan om een doctoraat te behalen, professor te worden en geschiedenis te schrijven, maar ik werd 14 jaar geleden ziek toen ik 19 was. Ziek worden ontspoorde dat plan volledig

Ik heb precies twee keer een mobiele telefoon gebruikt. Dingen gaan verder. De wereld verandert. En ik weet het niet

Hoewel het heel moeilijk is om te doen, ben ik tegelijkertijd aan mijn lichaam ontsnapt, wat ik echt wil doen. Ik leef het leven van iemand anders. Ik raak heel intens in het verhaal, in de interviews en het onderzoek. Ik ervaar dingen samen met mijn onderwerpen. Ik heb een vrijheid die ik niet heb in mijn fysieke leven

En op dat moment denk ik dat mijn ervaring met het behandelen van het onderwerp me heeft geholpen. Ik denk dat redacteuren zich op hun gemak voelden met het idee dat ik dit verhaal zou vertellen omdat ik had aangetoond dat ik deze business vrij goed ken.

Ik denk dat auteurs problemen kunnen krijgen om het onderwerp als hun terrein te beschouwen.

Ik denk dat als ik fictie had geschreven, waar het werk volledig afhankelijk is van de creativiteit van de schrijver en de mogelijke richtingen die het verhaal zou kunnen nemen oneindig zijn, Ik misschien had bevroren.

Ik zie de film als een kans om een aantal creatieve geesten te zien die iets doen wat ik niet kon doen - het verhaal vertellen met beelden. Ik kan niet wachten om te zien wat ze doen.

Het grootste probleem is uitputting. Ik heb ongeveer 6 van de laatste 14 jaar volledig bedlegerig doorgebracht.

Mijn werk was volledig non-fictie.

Mensen denken dat ik karren moet hebben gedraaid op de avond dat ik de filmdeal verzegelde - die slechts twee dagen na het verzegelen van de boekdeal was - maar ik was echt heel doodsbang.

Voor 'Seabiscuit' interviewde ik 100 mensen die ik nooit heb ontmoet.

Schrijver zijn is voor mij nooit een keuze geweest. Ik ben er een geboren. Gedurende mijn hele jeugd schreef ik korte verhalen en stopte ze in lades. Ik schreef over alles. Ik heb mijn huiswerk niet gedaan zodat ik kon schrijven.

Een leven van glorie is een moment van pijn waard. Louie dacht: laat los.

Het feit dat veel mensen plotseling afhankelijk waren van mij om de klus te klaren, was een geweldige motivator. De boek-en filmdeals leken een schakelaar in mijn hoofd te draaien, en ik ging weg

Ik sprak met mijn agent en hoorde dat een Hollywood scout mijn voorstel had gezien in een van de uitgeverijen, en het naar Hollywood had gefaxt, waar het veel interesse genereerde

We zaten daar gewoon en keken hoe het vliegtuig het eiland passeerde, en het kwam nooit meer terug", zei hij. "Ik zag het op de radar. Je voelt je er vreselijk door. Het leven was goedkoop in de oorlog.

Ik ben eigenlijk in slechte gezondheid als gevolg van chronische vermoeidheid en immuundisfunctie syndroom, en mijn vermogen om te werken is sterk verminderd op dit moment, dus ik moet beter worden voordat ik kan beginnen met een ander groot project

Op dat moment verschoof er iets zoets in hem. Het was vergeving, mooi en moeiteloos en compleet. Voor Louie Zamperini was de oorlog voorbij.

Ik identificeerde me op een zeer diepe manier met de individuen waarover ik schreef, omdat het thema dat door dit verhaal loopt van buitengewone ontberingen is en de wil om het te overwinnen.

Wat God van mensen vraagt, zei Graham, is geloof. Zijn onzichtbaarheid is de ware test van dat geloof. Om te weten wie hem ziet, maakt God zichzelf onzichtbaar.

... karakter regeert bij het bepalen van potentieel.

Hoewel alle drie de mannen dezelfde ontberingen ondervonden, leek hun verschillende perceptie ervan hun lot te vormen. Louie en Phil ' s hoop verdrong hun angst en inspireerde hen om te werken aan hun overleving, en elk succes vernieuwde hun fysieke en emotionele kracht. Mac ' s ontslag leek hem te verlammen en hoe minder hij deelnam aan hun pogingen om te overleven, hoe meer hij gleed. Hoewel hij het minste deed, was hij het die het meest vervaagde naarmate de dagen verstreken. Louie en Phil 's optimisme, en Mac' s hopeloosheid, werden zichzelf vervullend.

Toen hij aan zijn geschiedenis dacht, was wat nu met hem resoneerde niet alles wat hij had geleden, maar de goddelijke liefde waarvan hij geloofde dat ze was ingegrepen om hem te redden.

Elke dag na de lunch, toen ik mijn eerste boek schreef, knabbelde ik een vierkant fijne chocolade en mediteerde over alles wat er in de creatie was gegaan: de zon en regen die op de cacaoplant waren gemorst, de grond die het voedde, de handen die de bonen plukten, enzovoort. Mijn smaak van chocolade werd een les over de onderlinge verbondenheid van dingen, en de oneindige zegeningen waarvoor ik dankbaar ben.

Zo ' n schoonheid, dacht hij, was te volmaakt om door toeval tot stand te zijn gekomen. Die dag in het midden van de Stille Oceaan was voor hem een geschenk dat opzettelijk, met mededogen, voor hem en Phil was gemaakt. Blij en dankbaar te midden van langzaam sterven, baden de twee mannen in die dag tot zonsondergang is, en hun tijd in de slop, tot een einde bracht.

Mijn ziekte is ondraaglijk en moeilijk om mee om te gaan. Het neemt je hele leven over en veroorzaakt meer lijden dan ik kan beschrijven.

Ik moet me volledig losmaken van aspiraties. Ik luister bijna nooit meer naar muziek omdat het al dit verlangen in mij opwekt.

Ik werd ziek toen ik 19 was, en ik was een heel gezonde 19-jarige, dus ik heb niet veel om het mee te vergelijken. Voelt het als de pijn na de bevalling? Ik weet het niet

Maar met non-fictie is de taak heel eenvoudig: doe het onderzoek, vertel het verhaal

Zijn overtuiging dat alles met een reden gebeurde en goed zou komen, gaf hem lachende gelijkmoedigheid, zelfs in moeilijke tijden.

Zonder waardigheid wordt identiteit uitgewist.

De paradox van wraakzucht is dat het mensen afhankelijk maakt van degenen die hen hebben geschaad, in de overtuiging dat hun bevrijding van pijn alleen zal komen wanneer ze hun kwellenden laten lijden. In het zoeken naar de dood van de vogel om zichzelf te bevrijden, had Louie zichzelf opnieuw geketend aan zijn tiran. Tijdens de oorlog was de vogel niet bereid Louie los te laten; na de oorlog was Louie niet in staat om de vogel los te laten.

Ik ben gehandicapt, dus ik kan niet reizen, en ik ben niet naar ontwikkelingsbijeenkomsten geweest, maar Gary en de anderen die verbonden zijn aan de film houden me op de hoogte van alles.

Ik dacht dat ik leeg was en nu word ik gevuld...ik wilde gewoon gevuld blijven.