Alan Lightman beroemde citaten

Als iemand geen ambities heeft in deze wereld, lijdt hij onbewust. Als iemand ambities heeft, lijdt hij bewust, maar heel langzaam.

In deze wereld heeft tijd drie dimensies, zoals ruimte. Net zoals een object zich in drie loodrechte richtingen kan bewegen, overeenkomend met horizontaal, verticaal en longitudinaal, Zo kan een object deelnemen aan drie loodrechte toekomsten. Elke toekomst beweegt zich in een andere richting van de tijd. Elke toekomst is echt. Op elk punt van de beslissing, de wereld splitst in drie werelden, elk met dezelfde mensen, maar verschillende loten voor die mensen. In de tijd zijn er oneindig veel werelden.

Sommigen zeggen dat het het beste is om niet in de buurt van het centrum van de tijd te komen. Het leven is een vat van verdriet, maar het is nobel om het leven te leven en zonder tijd is er geen leven. Anderen zijn het er niet mee eens. Ze zouden liever een eeuwigheid van tevredenheid hebben, zelfs als die eeuwigheid vast en bevroren was, zoals een vlinder in een koffer.

Men kan niet over een laan lopen, met een vriend praten, een gebouw binnengaan, onder de zandstenen bogen van een oude arcade bladeren zonder een instrument van de tijd te ontmoeten. Tijd is overal zichtbaar. Klokkentorens, Polshorloges, kerkklokken verdeel jaren in maanden, maanden in dagen, dagen in uren, uren in seconden, waarbij elk tijdsverloop in perfecte opeenvolging na elkaar marcheert. En voorbij een bepaalde klok, een enorme steiger van tijd, die zich uitstrekt over het universum, legt de wet van de tijd gelijk voor iedereen.

Ik heb lange tijd van fabulistische, fantasierijke fictie gehouden, zoals het schrijven van Italo Calvino, Jose Saramago, Michael Bulgakov en Salman Rushdie. Ik hou ook van de magisch realistische schrijvers, zoals Borges en Marquez, en vind dat interessante waarheden over onze wereld kunnen worden geleerd door zeer verwrongen werelden te verkennen.

De meeste mensen hebben geleerd om in het moment te leven. Het argument is dat als het verleden een onzeker effect heeft op het heden, het niet nodig is om stil te staan bij het verleden. En als het heden weinig effect heeft op de toekomst, hoeven de huidige acties niet te worden afgewogen voor hun gevolgen. Integendeel, elke daad is een eiland in de tijd, om op zichzelf te worden beoordeeld. ... Het is een wereld van impulsen. Het is een wereld van oprechtheid. Het is een wereld waarin elk gesproken woord tot op dat moment spreekt, elke gegeven blik slechts één betekenis heeft.

In onze constante zoektocht naar betekenis in dit verbijsterende en tijdelijke bestaan, gevangen als we zijn binnen onze drie pond neuronen, is het soms moeilijk om te zeggen wat echt is. We verzinnen vaak wat er niet is. Of negeren wat is. We proberen orde op te leggen, zowel in onze geest als in onze opvattingen over de externe werkelijkheid. We proberen te verbinden. We proberen de waarheid te vinden. We dromen en we hopen. En onder al deze inspanningen worden we achtervolgd door de verdenking dat wat we zien en begrijpen van de wereld slechts een klein stukje van het geheel is.

Stel je een wereld voor waarin geen tijd is. Alleen beelden.

Alle schrijvers hebben hun wortels: reizen, werk, familie. Mijn wortels liggen in de wetenschap en het is een vruchtbare grond voor fictie.

Ik beschouw mezelf als een spiritueel atheïst. Ik geloof zeker dat er krachten zijn die groter zijn dan wijzelf, en dat we individueel moeten zoeken naar betekenis in ons leven. Maar ik geloof niet dat er een opperwezen is, een intelligentie die alles heeft geschapen.

Stel dat tijd een cirkel is, die zich op zichzelf buigt. De wereld herhaalt zich, precies, eindeloos.

Niemand kent de aard van God, of zelfs als God bestaat. In zekere zin zijn al onze religies literaire werken van de verbeelding.

Het doel van macht is interessanter dan de hoeveelheid ervan.

De geschiedenis van de wetenschap kan worden gezien als de herformulering van verschijnselen die ooit als ongelukken werden beschouwd als verschijnselen die kunnen worden begrepen in termen van fundamentele oorzaken en principes.

Het is niet noodzakelijk een groot aantal mensen die de cultuur beïnvloeden. Je telt niet het aantal invloedrijke stemmen, je weegt ze. Honderd mensen kunnen de cultuur beïnvloeden.

Zolang God niet ingrijpt in het hedendaagse universum op een manier die de natuurwetten schendt, heeft de wetenschap geen manier om te weten of God bestaat of niet. Het geloof of ongeloof in zo ' n wezen is daarom een kwestie van geloof.

Dat is de grote prestatie van onze tijd geweest: om de planeet zo grondig te overspoelen met megabits dat elk beeld en Feit een gedigitaliseerd ontlichaamd niets is geworden. Met prachtige vastberadenheid is onze soort van het Stenen Tijdperk naar de Industriële Revolutie naar de digitale leegte gevorderd. We zijn gewichtloos geworden, in de slechte zin van het woord.

Mensen zijn tevreden met het leven in tegenstrijdige werelden, zolang ze de reden voor elk weten.

De wereld gaat steeds sneller, maar waar gaan we heen?

Iedereen deelt hetzelfde lot.

Als ik geen schrijver was, zou ik meer tijd besteden aan de dingen die ik al doe, waaronder onderzoek doen in de natuurkunde, lesgeven en het runnen van een non-profitorganisatie met een missie om vrouwen in Cambodja te empoweren.

Muziek is natuurlijk een universele emotionele ervaring, die culturen en talen doorkruist. Ik heb tien jaar piano gestudeerd als kind en beschouw die ervaring als een van de meest waardevolle in mijn leven.

Elke keer is waar, maar de waarheden zijn niet hetzelfde.

Tijd is de helderheid om goed en fout te zien.

Met een achtergrond in de wetenschap ben ik zeer geïnteresseerd in de ontmoetingsplaats van wetenschap, theologie en filosofie, met name de ethische vragen op de grens van wetenschap en theologie.

De drang om het onbekende te ontdekken, uit te vinden, te kennen, lijkt zo diep menselijk dat we ons onze geschiedenis niet zonder kunnen voorstellen.

Een leven is een moment in het seizoen. Een leven is een sneeuwval. Een leven is één herfstdag. Een leven is de delicate, snelle rand van de schaduw van een sluitende deur. Een leven is een korte beweging van armen en benen.

Zoveel kleine levens, wat neerkomt op niets. Ik vraag je: wat is oneindigheid vermenigvuldigd met nul? Het is onze discussie nauwelijks waard.

Gedachten zijn niet meer dan elektrische pieken in de hersenen. Seksuele opwinding is niet meer dan een stroom van chemicaliën naar bepaalde zenuwuiteinden. Verdriet is niet meer dan een beetje zuur in het cerebellum. Kortom, het lichaam is een machine, onderworpen aan dezelfde wetten van elektriciteit en mechanica als een elektron of klok.

De relatie tussen wetenschap en geesteswetenschappen is tweerichtings. Wetenschap verandert onze kijk op de wereld en onze plaats daarin. In de andere richting bieden de geesteswetenschappen de opslag van ideeën en beelden en taal die ons ter beschikking staan om de wereld te begrijpen. De exploderende ster van 1054 na Christus, de Krabnevel, werd waargenomen en gedocumenteerd door de Chinezen, maar nergens genoemd in het Westen, waar het Aristoteliaanse idee van de onsterfelijkheid van sterren nog steeds de overhand had. We zien vaak niet wat we niet verwachten te zien.

Orde is de wet van de natuur, de universele trend, de kosmische richting. Als tijd een pijl is, wijst die pijl naar orde. De toekomst is Patroon, organisatie, eenheid, intensivering; het verleden, willekeur, verwarring, desintegratie, dissipatie.

Ik had boeken moeten schrijven in plaats van ze te lezen.

Als je je boek overdrijft, Wurg je je personages. Je personages moeten genoeg vrijheid en leven hebben om je te kunnen verrassen.

Voor mij omvat spiritualiteit het geloof in dingen die groter zijn dan wijzelf, een waardering voor de natuur en schoonheid, een gevoeligheid voor de wereld, een gevoel van gedeelde verbinding met andere levende wezens, een verlangen om mensen te helpen die minder geluk hebben dan wijzelf. Al deze dingen kunnen met of zonder God gebeuren. Ik geloof niet in het bestaan van God, maar ik beschouw mezelf als een geestelijk persoon op de manier die ik zojuist heb beschreven. Ik noem mezelf een spiritueel atheïst. Ik kan me voorstellen dat veel mensen spiritueel atheïst zijn.

Toen de eerste mechanische klokken werden uitgevonden, die de tijd in scherpe, regelmatige intervallen markeren, moet het mensen hebben verrast om te ontdekken dat de tijd buiten hun eigen mentale en fysiologische processen stroomde. De lichaamstijd stroomt met zijn eigen variabele snelheid, onbewust van de meest nauwkeurige waterstof master klokken in het laboratorium. In feite bevat het menselijk lichaam zijn eigen verfijnde tijdstukken, allemaal met hun afzonderlijke ritmes. Er zijn de Alfa-golven in de hersenen; een andere klok is het hart. En al die tijd tikken de mysterieuze, meedogenloze klokken die veroudering reguleren.

De natuur is doelloos. De natuur is gewoon. We kunnen de natuur mooi of verschrikkelijk vinden, maar die gevoelens zijn menselijke constructies. Zo ' n totale en volledige verstandeloosheid is moeilijk voor ons om te accepteren. We voelen een sterke band met de natuur. Maar de relatie tussen de natuur en ons is eenzijdig. Er is geen wederkerigheid. Er is geen geest aan de andere kant van de muur.

Ik heb helemaal geen bezwaar tegen technologie. Ik denk dat technologie een prachtig ding is dat zorgvuldig moet worden gebruikt, en we kunnen niet zomaar aannemen dat elk beetje nieuwe technologie de kwaliteit van leven verbetert; het zit echt in hoe de technologie wordt gebruikt. Waar ik erg verontrust over Ben, is deze trend van alles dat sneller en sneller en sneller gebeurt en er steeds meer algemene herrie in de wereld is, en steeds minder tijd voor stille reflectie over wie we zijn en waar we naartoe gaan.

Hoewel technologie in een duizelingwekkend tempo voortgaat, geloof ik dat de menselijke geest altijd controle over zichzelf zal hebben. En aangezien de menselijke geest een mate van Oneindigheid en verbeelding heeft die niet heel, heel lang door een machine kan worden geëvenaard, denk ik niet dat we de machines van de machines zullen worden.

Liefde is een fysiek iets.... Ik realiseer me dat het erg ingewikkeld is, en ik weet zeker dat het niet kan worden herleid tot individuele neuronen en hormonen, maar ik denk dat het heel erg een fysiologische sensatie is die plaatsvindt in de hersenen.

Mijn geschriften zijn een verkenning, en ik denk dat veel schrijvers je dit zouden vertellen, maar als je schrijft, schrijf je niet gewoon dingen op die je al kent. Je ontdekt eigenlijk in het schrijfproces, je creëert eigenlijk kennis.

Wetenschap is een intellectuele reis, en voor mij is het niet de bestemming, het is de reis om er te komen. Het is een manier van denken en het is een intellectuele nieuwsgierigheid, een verlangen om te weten hoe de wereld werkt, en om te weten wat de fundamentele principes van de wereld zijn, en om onze plaats daarin te kennen. Ik denk dat als we eenmaal stoppen met het stellen van vragen als "Wat is de leeftijd van het universum", of "hoe worden de instructies van DNA uitgevoerd op microscopisch niveau", als we eenmaal stoppen met het stellen van dergelijke vragen, we dood zijn.

Het boek vertelt over de reis van een vrouw om het geheime leven van haar vader te ontdekken en zichzelf in het proces te vinden, een ongebruikelijk contrapunt tussen persoonlijke geschiedenis en de geschiedenis van een jonge natie. Spookachtig, krachtig en prachtig geschreven.

Ik ben betoverd door de toneelstukken van Shakespeare. En ik ben betoverd door de tweede wet van de thermodynamica. De grote ideeën in de wetenschap, zoals de Cro-Magnon schilderijen en de toneelstukken van Shakespeare, maken deel uit van ons cultureel erfgoed.

Wetenschappers zullen voor altijd moeten leven met het feit dat hun product uiteindelijk onpersoonlijk is.

Voel je niet iets magisch als je verliefd bent?... Dat doe ik, dat doe ik zeker ... maar ik denk dat dat gevoel van magie een psychologische reactie is. Het is een chemisch ding in de hersenen. Het is een stroom van chemicaliën en elektrische stromen, en het ontwikkelde zich gedurende miljoenen jaren in het evolutieproces om te helpen bij de voortplanting van de soort.

Ik denk dat de wetenschapper?c manier van kijken naar de wereld, en de humanistische manier van kijken naar de wereld zijn complementair. Er zijn belangrijke verschillen die moeten worden bewaard, en als we proberen die verschillen weg te nemen, zouden we iets verliezen op dezelfde manier als wanneer we probeerden alle religies één religie te maken of alle rassen één ras. Er is een culturele diversiteit die zeer waardevol is, en het is waardevol om verschillende manieren te hebben om naar de wereld te kijken.

Ondanks onze sterk gevoelde verwantschap en eenheid met de natuur, suggereert al het bewijs dat de natuur niets om ons geeft. Tornado ' s, orkanen, overstromingen, aardbevingen en vulkaanuitbarstingen gebeuren zonder de geringste aandacht voor menselijke bewoners.

Ik zou denken dat je vloeiender bent met het rationele. Het heeft zijn aantrekkingskracht. Maar het irrationele maakt een grotere oefening mogelijk ... zullen we zeggen, macht.

Hebben we als mensen niet vragen zonder antwoorden nodig, evenals vragen met antwoorden, vragen die we ooit zouden kunnen beantwoorden en vragen die we nooit kunnen beantwoorden?

Continenten van geheugen waren verloren gegaan.