Kazimir Malevich beroemde citaten

De schedel van de mens vertegenwoordigt dezelfde oneindigheid voor de beweging van opvattingen. Het is gelijk aan het universum, want daarin zit alles wat erin ziet.

Met de meest primitieve middelen creëert de kunstenaar iets dat de meest ingenieuze en efficiënte technologie nooit zal kunnen creëren.

Alleen saaie en impotente kunstenaars vertonen hun werk met oprechtheid. In de kunst is er behoefte aan waarheid, niet aan oprechtheid.

Voor de Suprematist zijn de visuele verschijnselen van de objectieve wereld op zichzelf zinloos; het belangrijkste is het gevoel als zodanig, geheel los van de omgeving waarin het wordt opgeroepen.

Met suprematisme bedoel ik de suprematie van puur gevoel in creatieve kunst.

Moet het ons niet laten stilstaan dat de oudste kunstwerken vandaag de dag in hun schoonheid en spontaniteit net zo indrukwekkend zijn als vele duizenden jaren geleden?

Alles waar we van hielden is verloren. We zijn in een woestijn .... Voor ons is niets anders dan een zwart vierkant op een witte achtergrond!

Een geschilderd oppervlak is een echte, levende vorm.

Ik heb de semafoor van Suprematisme ingesteld. Ik heb de voering van de gekleurde hemel geslagen, het weggerukt en in de zak die zich vormde, heb ik kleur gezet en geknoopt. Zwem! De vrije Witte Zee, oneindigheid, ligt voor je.

Ik scheurde door de blauwe tint van de beperkingen van kleur.

De verschijningen van natuurlijke objecten zijn op zichzelf zinloos; het essentiële is het gevoel - op zichzelf en volledig onafhankelijk van de context waarin het is opgeroepen.

Toen ik in 1913, in een wanhopige poging om de kunst van de ballast van objectiviteit te ontdoen, mijn toevlucht zocht in de vorm van het plein... criticus... zuchtte: "alles waar we van hielden is verloren gegaan. We leven in een woestijn.".. Maar de woestijn is gevuld met de geest van niet-objectief gevoel...

Alleen als de gewoonte van het bewustzijn om in schilderijen stukjes natuur, Madonna ' s en schaamteloze naakten te zien... is verdwenen, zullen we een zuivere schilderijcompositie zien.

Ik heb de blauwe grens van kleurgrenzen doorbroken, kom naar buiten in het wit; naast mij zwemmen kameraden-piloten in deze oneindigheid.

Het vierkant is geen onderbewuste vorm. Het is de creatie van intuïtieve rede. Het gezicht van de nieuwe kunst. Het plein is een levend, Koninklijk kind. De eerste stap van pure creatie in de kunst.

Kleur is de essentie van de schilderkunst, die het onderwerp altijd doodde.

Ik merkte dat het 'ding' en het 'idee' als equivalenten van gevoel werden beschouwd en begreep de leugen van de wereld van wil en idee. Is de melkfles het symbool van melk?

Overal is ambacht en techniek; overal is kunst en vorm. Kunst zelf, techniek, is zwaar en onhandig, en vanwege zijn onhandigheid belemmert het dat innerlijke element...

Voor de Suprematist is het juiste middel degene die de volste uitdrukking van zuiver gevoel geeft en het gewoonlijk aanvaarde object negeert. Het object op zich is voor hem zinloos en de ideeën van de bewuste geest zijn waardeloos.

Ik transformeerde mezelf in de nul van de vorm en kwam uit het niets naar de schepping, dat wil zeggen naar het suprematisme, naar het nieuwe realisme in de schilderkunst - naar de niet-objectieve schepping.

Er is beweging en beweging. Er zijn bewegingen van kleine spanning en bewegingen van grote spanning en er is ook een beweging die onze ogen niet kunnen vangen, hoewel het kan worden gevoeld. In de kunst wordt deze toestand dynamische beweging genoemd.

Ik raad je aan om actief te werken... en bestudeer de artistieke structuren van Rubens, Rembrandt, Titian, Watteau, Poussin en andere schilders, zelfs Chardin, waar hij een kunstenaar is. Bestudeer heel goed hun dabbing manier van uitvoering en probeer een klein stukje canvas te kopiëren, slechts een vierkante inch.

Elke echte vorm is een wereld. En elk plastic oppervlak is levendiger dan een gezicht van waaruit een paar ogen en een glimlach staren.

In de kunst is er behoefte aan waarheid, niet aan oprechtheid.

Het vierkant = gevoel, het witte veld = De leegte voorbij dit gevoel.

Schilderen is de esthetische kant van het object, maar het is nooit origineel geweest, is nooit zijn eigen doel geweest.

Schilders waren ook advocaten, gelukkige verhalenvertellers van Anekdoten, psychologen, botanici, zoölogen, archeologen, ingenieurs, maar er waren geen creatieve schilders.