Albert J. Nock beroemde citaten

De staat beweegt zich altijd langzaam en met tegenzin naar elk doel dat in het voordeel van de samenleving komt, maar beweegt zich snel en met gretigheid naar een doel dat in het voordeel van de samenleving komt; noch beweegt hij zich ooit op eigen initiatief naar sociale doeleinden, maar alleen onder zware druk, terwijl zijn beweging naar antisociale doeleinden uit zichzelf voortkomt.

Gezien de onverschilligheid van de mensheid voor vrijheid, hun gemakkelijke goedgelovigheid en hun gemakkelijke reactie op conditionering, zou men heel plausibel kunnen beweren dat collectivisme de politieke modus is die het meest geschikt is voor hun gezindheid en hun capaciteiten. Onder zijn regime wordt de burger, net als de soldaat, ontheven van de last van initiatief en wordt hij ontdaan van alle verantwoordelijkheid, behalve om te doen wat hem wordt opgedragen.

De vraag wie gelijk heeft en wie ongelijk heeft, leek mij altijd te klein om een moment van gedachte waard te zijn, terwijl de vraag wat goed en wat verkeerd is van het allergrootste belang leek.

Zoals alle roofzuchtige of parasitaire instellingen, is het eerste instinct van de staat dat van zelfbehoud. Al haar ondernemingen zijn in de eerste plaats gericht op het behoud van haar eigen leven en in de tweede plaats op het vergroten van haar eigen macht en het vergroten van de reikwijdte van haar eigen activiteit. Daartoe zal het, en doet het regelmatig, elke misdaad begaan die de omstandigheden wenselijk maken.

In de mate waarin je de staat de macht geeft om dingen voor je te doen, geef je hem de macht om dingen met je te doen.

Als algemeen principe zou ik het moeten stellen dat het land van een man is waar de dingen waar hij van houdt het meest gerespecteerd worden. Omstandigheden hebben hem misschien verhinderd daar ooit voet te zetten, maar het blijft zijn land.

Er zijn twee methoden of middelen, en slechts twee, waardoor de behoeften en verlangens van de mens kunnen worden bevredigd. De ene is de productie en uitwisseling van rijkdom; dit is het economische middel. De andere is de onbetaalde toe-eigening van rijkdom geproduceerd door anderen; dit is het politieke middel.

Een ander vreemd idee dat hele volkeren doordringt, is dat de staat zijn eigen geld heeft; en nergens is deze absurditeit steviger vastgelegd dan in Amerika. De staat heeft geen geld. Het produceert niets. Het bestaan ervan is zuiver parasitair, onderhouden door belastingen, dat wil zeggen door gedwongen heffingen op de productie van anderen. 'Overheidsgeld', waarover men tegenwoordig zoveel hoort, bestaat niet; zoiets bestaat niet.

De staat is zowel in zijn oorsprong als in zijn primaire bedoeling zuiver antisociaal. Het is niet gebaseerd op het idee van natuurlijke rechten, maar op het idee dat het individu geen rechten heeft behalve die welke de staat hem voorlopig kan verlenen. Het heeft het recht altijd kostbaar en moeilijk toegankelijk gemaakt en heeft zich altijd boven het recht en de gemeenschappelijke moraal gesteld wanneer het zich daardoor kon bevoordelen.

De concurrentie van de sociale macht met de staatsmacht wordt altijd benadeeld, omdat de staat de voorwaarden van de concurrentie naar eigen goeddunken kan regelen, zelfs tot het punt van het verbieden van elke uitoefening van sociale macht in de gebouwen, met andere woorden, het geven van zichzelf een monopolie.

De oppervlakkige onderscheidingen van fascisme, bolsjewisme, Hitlerisme zijn de zorg van journalisten en publicisten; de serieuze student ziet in hen slechts één wortel-idee van een volledige omzetting van sociale macht in staatsmacht.

Nu beschouwd als een bezit, kan men cultuur definiëren als het residu van een grote hoeveelheid nutteloze kennis die goed en echt is vergeten.

Het enige wat de psychisch-mens kan doen om de samenleving te verbeteren, is de samenleving te presenteren met één verbeterde eenheid.

De beschaving van een land bestaat uit de kwaliteit van leven die er wordt geleefd, en deze kwaliteit komt het duidelijkst tot uiting in de dingen waar mensen over praten als ze samen praten, en in de manier waarop ze over hen praten.

Het is helaas niet zo goed begrepen dat, net zoals de staat geen eigen geld heeft, hij ook geen eigen macht heeft. Alle macht die het heeft is wat de samenleving het geeft, plus wat het van tijd tot tijd confisqueert Onder het een of andere voorwendsel, er is geen andere bron waaruit staatsmacht kan worden getrokken. Daarom laat elke aanname van staatsmacht, hetzij door gift of inbeslagname, de samenleving met zoveel minder macht achter; er is nooit en kan geen versterking van de staatsmacht zijn zonder een overeenkomstige en ruwweg gelijkwaardige uitputting van de sociale macht.

Het positieve getuigenis van de geschiedenis is dat de staat steevast zijn oorsprong had in verovering en confiscatie. Geen enkele primitieve staat die de geschiedenis kent, is op een andere manier ontstaan.

De mentaliteit van een leger op de Mars is slechts zo veel vertraagde adolescentie; het blijft volhardend, onverbeterlijk en berucht infantiel.

De belangrijkste reden voor een tarief is dat het de uitbuiting van de binnenlandse consument mogelijk maakt door een proces dat niet te onderscheiden is van pure diefstal.

Je krijgt dezelfde volgorde van criminaliteit van elke staat waaraan je de macht geeft om het uit te oefenen; en welke macht je de staat geeft om dingen voor je te doen, draagt de gelijkwaardige macht met zich mee om dingen met je te doen.

Het is interessant op te merken dat in het jaar 1935 de onbehoorlijke houding van de gemiddelde persoon ten opzichte van het verschijnsel van de staat precies dezelfde is als zijn houding ten opzichte van het verschijnsel van de kerk in het jaar, laten we zeggen, 1500. Het lijkt niet bij de Kerkburger van die tijd te zijn opgekomen, net zomin als bij de huidige staatsburger, om te vragen wat voor soort instelling het was die zijn trouw opeiste.

Het is gemakkelijker om rijkdom te grijpen dan om het te produceren, en zolang de staat de inbeslagname van rijkdom tot een kwestie van gelegaliseerd privilege maakt, zo lang zal de ruzie om dat privilege doorgaan.

Zoals Dr. Sigmund Freud heeft opgemerkt, kan niet eens worden gezegd dat de staat ooit enige neiging heeft getoond om misdaad te onderdrukken, maar alleen om zijn eigen monopolie op misdaad te beschermen.

Het idee dat de staat is ontstaan om een sociaal doel te dienen is volkomen onhistorisch. Het is ontstaan in verovering en confiscatie-d.w.z. in misdaad. Het is ontstaan met het doel de verdeling van de samenleving in een bezittende en uitbuitende klasse en een eigendomsloze afhankelijke klasse te handhaven, dat wil zeggen, voor een crimineel doel.

Zoals men zou kunnen veronderstellen, waren mijn ouders vrij arm, maar op de een of andere manier leken we nooit iets te missen dat we nodig hadden, en ik zag nooit een spoor van ontevredenheid of een mislukking in vrolijkheid over hun lot in het leven, zoals inderdaad over alles.

Er is altijd veel van leren gemaakt, maar vergeten is altijd afgekeurd; daarom heeft pedanterie zich in de moderne wereld vrij goed gevestigd ten koste van de cultuur.

Er is maar één manier om de samenleving te verbeteren. Presenteer het met één verbeterde eenheid: jezelf.

Wanneer een bedelaar ons om een kwartje vraagt, is ons instinct om te zeggen dat de staat ons kwartje al voor zijn voordeel heeft geconfisqueerd en dat hij daarover naar de staat moet gaan.

Ervan uitgaande dat de mens een uitgesproken geestelijke natuur heeft, een ziel, waarom zou men het onnatuurlijk achten dat onder geschikte omstandigheden van slechte aanpassing zijn ziel zou kunnen sterven voordat zijn lichaam dat doet; of dat zijn ziel zou kunnen sterven zonder dat hij het Weet?

Voor de meerderheid van de mensen betekent vrijheid alleen het systeem en de beheerders waaraan ze gewend zijn.

De staat is niet ontstaan uit enige vorm van sociale overeenkomst, of met enige belangeloze visie op het bevorderen van orde en rechtvaardigheid. Veel anders. De staat is ontstaan in verovering en confiscatie, als een middel om de stratificatie van de samenleving permanent in twee klassen te handhaven-een bezittende en uitbuitende klasse, relatief klein, en een bezitloze afhankelijke klasse. . . . Geen enkele Staat die de geschiedenis kent, is op een andere manier ontstaan of voor een ander doel dan om de voortdurende economische uitbuiting van de ene klasse door de andere mogelijk te maken.

Het ergste van deze steeds groeiende kanker van het statisme [d.w.z. grote 'vaderlijke' regering - socialisme, communisme en fascisme] is het morele effect ervan. Het land is rijk genoeg om zijn vreselijke economische verspilling nog lang te verdragen en nog steeds te gedijen, maar het is al zo arm in zijn morele hulpbronnen dat de huidige afvoer ze snel zal uitputten.

De zaak van een wetenschappelijke school is de verspreiding van nuttige kennis, en dit is een nobele onderneming en onmisbaar; de samenleving kan niet bestaan tenzij ze doorgaat.

Persoonlijke publiciteit van elke soort is volkomen onaangenaam voor mij, en ik heb meer moeite gedaan om eraan te ontsnappen dan de meeste mensen doen om het te krijgen.

Misschien kan de prevalentie van pedanterie grotendeels worden verklaard door de veel voorkomende fout van het denken dat, omdat nuttige kennis moet worden onthouden, elke vorm van kennis die überhaupt de moeite waard is om te leren, ook moet worden onthouden.

Wij hebben twee verschillende soorten politieke organisaties om rekening mee te houden; en het is ook duidelijk dat, wanneer men de oorsprong ervan in overweging neemt, het onmogelijk is te zien dat de ene slechts een perversie van de andere is. Wanneer we daarom beide typen onder een algemene term als regering opnemen, komen we in logische moeilijkheden; moeilijkheden waarvan de meeste schrijvers over dit onderwerp zich min of meer vaag bewust zijn geweest, maar die tot in de laatste halve eeuw geen van hen heeft geprobeerd op te lossen.

De praktische reden voor vrijheid is dat vrijheid de enige voorwaarde lijkt te zijn waaronder enige vorm van substantiële morele vezel kan worden ontwikkeld.we hebben verschillende soorten wetten , dwang en autoritarisme geprobeerd, en het resultaat is niets om trots op te zijn.

Het is zeker waar dat wat een mens ook doet of zegt, het belangrijkste aan hem is wat hij denkt; en belangrijk is ook hoe hij het kwam te denken, waarom hij het bleef denken, of, als hij niet verder ging, wat de invloeden waren die hem van gedachten deden veranderen .

Het lijkt erop dat volgens Paine de code van de regering die van de legendarische koning Pausole zou moeten zijn, die slechts twee wetten voor zijn onderdanen voorschreef, de eerste was, geen mens pijn doen , en de tweede, dan doen wat je wilt.

Volgens mijn waarnemingen behoort de mensheid tot de gemakkelijkst te temmen en te domesticeren van alle wezens in de dierenwereld . Ze zijn gemakkelijk te reduceren tot onderwerping, zo gemakkelijk te conditioneren (om een woord te bedenken) dat ze een bijna ongelooflijk duurzaam geduld vertonen onder terughoudendheid en onderdrukking van het meest flagrante karakter. Ze zijn zo ver verwijderd van het tonen van een overdreven liefde voor vrijheid dat ze een bijzondere tevredenheid tonen met een toestand van dienstbaarheid, vaak een nieuwsgierige honden trots erop tonen, en opnieuw vaak gewoon onbewust dat ze in die toestand bestaan.

Als gevolg daarvan ben ik van mening dat niemand ooit iets voor de "maatschappij" heeft gedaan of kan doen."... Comte bedacht de term altruïsme als een antoniem voor egoïsme , en het vond onmiddellijk zijn weg in ieders mond, hoewel het volkomen betekenisloos is, omdat het wijst op niets dat ooit in de mensheid heeft bestaan; deze hybride of liever deze gedegenereerde vorm van hedonisme diende krachtig om de principes van het collectivisme te voorzien van een speculatieve morele sanctie, en collectivisten maakten er natuurlijk het beste van.

Boven alles is de massa-geest het meest verbitterd over superioriteit. Het zal de gedachte van een elite niet tolereren; en onder een politiek systeem van algemeen kiesrecht is de massa-geest in staat om zijn antipathieën te laten zegevieren.

Als de moderne geest, wat dat ook mag zijn, niet geneigd is om het woord van de Heer op zijn nominale waarde te nemen (zoals ik hoor), kunnen we opmerken dat Jesaja 's getuigenis van het karakter van de massa' s een sterke collaterale steun heeft van respectabele heidense Autoriteit. Plato leefde in het bestuur van Eubulus, toen Athene op het hoogtepunt van zijn jazz-en-papiertijdperk was, en hij spreekt over de Atheense massa ' s met alle ijver van Jesaja, en vergelijkt hen zelfs met een kudde hongerige wilde beesten.

Misschien is een reden voor het afvallen van het geloof in een voortzetting van bewust bestaan te vinden in de kwaliteit van leven die de meesten van ons leiden. Er zit niet veel in waarmee men, in welke reden dan ook, het idee van onsterfelijkheid kan associëren.

Het georganiseerde christendom heeft onsterfelijkheid altijd voorgesteld als een soort gemeenschappelijk erfgoed; maar ik kon nooit begrijpen waarom het geestelijke leven niet op dezelfde voorwaarden zou moeten worden geconditioneerd als al het leven, d.w.z. correspondentie met de omgeving.

Het is helaas niet zo goed begrepen dat, net zoals de staat geen eigen geld heeft, hij ook geen eigen macht heeft.

Als politici zeggen: "Ik zit in de politiek", is het misschien wel of niet mogelijk om ze te vertrouwen, maar als ze zeggen: "Ik zit in de openbare dienst", Weet je dat je moet vluchten.

De staat claimt en oefent het monopolie van de misdaad uit. Het verbiedt privémoord, maar organiseert zelf moord op een kolossale schaal. Het straft privédiefstal, maar legt zelf gewetenloze handen op alles wat het wil, of het nu eigendom is van een burger of van een vreemdeling.

Iemand vroeg me jaren geleden of het waar was dat ik Joden niet leuk vond, en ik antwoordde dat het zeker waar was, helemaal niet omdat ze Joden zijn, maar omdat ze mensen zijn, en ik hou niet van mensen.

De mens heeft altijd de neiging om zijn behoeften en verlangens te bevredigen met de minst mogelijke inspanning.

Het is gemakkelijk om anderen verbetering voor te schrijven; het is gemakkelijk iets te organiseren, dit of dat te institutionaliseren, wetten aan te nemen, bureaucratische instanties te vermenigvuldigen, drukgroepen te vormen, revoluties te beginnen, regeringsvormen te veranderen, aan politieke theorie te sleutelen. Het feit dat deze middelen al 6000 jaar zonder succes in elke denkbare combinatie zijn geprobeerd, heeft niet merkbaar een goedgelovige, onintelligente bereidheid aangetast om ze steeds opnieuw te proberen.