Frederic Bastiat beroemde citaten

Leven, vrijheid en eigendom bestaan niet omdat mensen wetten hebben gemaakt. Integendeel, het was het feit dat leven, vrijheid en eigendom van tevoren bestonden dat de mensen in de eerste plaats wetten maakte.

Als de natuurlijke neigingen van de mensheid zo slecht zijn dat het niet veilig is om mensen vrij te laten zijn, hoe komt het dan dat de neigingen van deze organisatoren altijd goed zijn? Behoren de wetgevers en hun aangestelde Agenten NIET ook tot het menselijk ras? Of geloven zij dat zij zelf gemaakt zijn van fijnere klei dan de rest van de mensheid?

Als de socialisten willen dat de staat onder buitengewone omstandigheden, in dringende gevallen, middelen vrijmaakt om bepaalde ongelukkige mensen te helpen, om hen te helpen zich aan te passen aan veranderende omstandigheden, zullen we het natuurlijk eens zijn. Dit is nu gedaan; we willen dat het beter wordt gedaan. Er is echter een punt op deze weg dat niet mag worden gepasseerd; het is het punt waar de vooruitziende blik van de overheid zou ingrijpen om de individuele vooruitziende blik te vervangen en zo te vernietigen.

Soms verdedigt de wet plundering en neemt er deel aan. Soms stelt de wet het hele apparaat van rechters, politie, gevangenissen en gendarmes ten dienste van de plunderaars en behandelt het slachtoffer - wanneer hij zich verdedigt - als een misdadiger.

Is vrijheid niet de vernietiging van alle despotisme - met inbegrip van, natuurlijk, wettelijk despotisme?

Het ergste wat een goed doel kan overkomen, is niet vakkundig aangevallen te worden, maar onbekwaam verdedigd te worden.

Kortom, is vrijheid niet de Vrijheid van iedere persoon om ten volle gebruik te maken van zijn vermogens, zolang hij daarbij geen andere personen schade berokkent?

Vaak worden de massa ' s geplunderd en weten ze het niet.

De staat is de grote fictieve entiteit waardoor iedereen probeert te leven ten koste van iedereen.

De meest dringende noodzaak is niet dat de staat moet onderwijzen, maar dat hij onderwijs moet toestaan. Alle monopolies zijn walgelijk, maar het ergste van alles is het monopolie van het onderwijs.

En dit is wat er gebeurd is. De waan van de dag is om alle klassen te verrijken ten koste van elkaar; het is om plundering te generaliseren Onder het voorwendsel van het organiseren ervan.

Eigendom, het recht om de vruchten van zijn arbeid te genieten, het recht om te werken, zich te ontwikkelen, zijn vermogens uit te oefenen, naar eigen inzicht, zonder dat de staat anders ingrijpt dan door zijn beschermende actie; dit is wat wordt bedoeld met vrijheid

Het socialisme verwart, net als de oude ideeën waaruit het voortkomt, het onderscheid tussen regering en samenleving. Als gevolg hiervan concluderen de socialisten telkens wanneer wij bezwaar maken tegen iets dat door de regering wordt gedaan, dat wij er überhaupt bezwaar tegen hebben . . . . Het is alsof de socialisten ons ervan beschuldigen dat we niet willen dat mensen eten omdat we niet willen dat de staat graan verbouwt

Als filantropie niet vrijwillig is, vernietigt het Vrijheid en rechtvaardigheid. De wet kan niets geven dat niet eerst van zijn eigenaar is afgenomen.

Het is onmogelijk om in de samenleving een grotere verandering en een groter kwaad te introduceren dan dit: de omzetting van de wet in een instrument van plundering.

Wij zijn tegen staatsonderwijs. Dan zeggen de socialisten dat we tegen elke vorm van onderwijs zijn. Wij zijn tegen een staatsreligie. Dan zeggen de socialisten dat we helemaal geen religie willen. We zijn tegen een door de staat afgedwongen gelijkheid. Dan zeggen ze dat we tegen gelijkheid zijn. En zo verder, en zo verder. Het is alsof de socialisten ons ervan beschuldigen dat we niet willen dat mensen eten, omdat we niet willen dat de staat graan verbouwt.

Iedereen wil leven ten koste van de staat. Ze vergeten dat de staat ten koste van iedereen wil leven.

Maar hoe moet deze legale buit worden geïdentificeerd? Heel eenvoudig. Kijk of de wet van sommige personen neemt wat hen toebehoort en het geeft aan andere personen aan wie het niet toebehoort. Kijk of de wet de ene burger ten koste gaat van de andere door te doen wat de burger zelf niet kan doen zonder een misdaad te plegen.

De plannen verschillen; de planners zijn allemaal hetzelfde...

En nu de wetgevers en weldoeners zo vergeefs zoveel systemen aan de samenleving hebben toegebracht, mogen ze eindelijk eindigen waar ze hadden moeten beginnen: mogen ze alle systemen verwerpen en vrijheid proberen; want vrijheid is een erkenning van geloof in God en zijn werken

Er zijn mensen die denken dat plunderen al zijn immoraliteit verliest zodra het legaal wordt. Persoonlijk kan ik me geen alarmerender situatie voorstellen.

De overheid is de grote fictie, waardoor iedereen probeert te leven ten koste van iedereen.

Door ruil is de welvaart van één man gunstig voor alle anderen.

Ieder van ons heeft een natuurlijk recht, van God, om zijn persoon, zijn vrijheid en zijn eigendom te verdedigen.

De wet kan arbeid en industrie niet organiseren zonder onrechtvaardigheid te organiseren.

Ten slotte, is vrijheid niet de beperking van de wet alleen tot haar rationele sfeer van het organiseren van het recht van het individu op wettige zelfverdediging; van het straffen van onrechtvaardigheid?

De missie van de wet is niet om personen te onderdrukken en hun eigendommen te plunderen, ook al handelt de wet misschien in een filantropische geest. Het doel is om personen en eigendommen te beschermen.... Als je deze juiste limiet overschrijdt - als je probeert de wet religieus, broederlijk, gelijkmakend, filantropisch, industrieel of artistiek te maken-zul je verloren gaan in onbekend terrein, in vaagheid en onzekerheid, in een gedwongen utopie of, nog erger, in een veelheid van utopieën, die elk ernaar streven de wet te grijpen en aan jou op te leggen.

Wanneer wet en moraal elkaar tegenspreken, heeft de burger het wrede alternatief om ofwel zijn morele gevoel te verliezen of zijn respect voor de wet te verliezen.

Als goederen geen grenzen overschrijden, doen legers dat wel.

Als u wilt bloeien, laat uw klant bloeien.

Leven, vermogens, productie-met andere woorden, individualiteit, vrijheid, eigendom-Dit is de mens. En ondanks de sluwheid van kunstzinnige politieke leiders, gaan deze drie gaven van God aan alle menselijke wetgeving vooraf en zijn ze er superieur aan.

Concurrentie is slechts de afwezigheid van onderdrukking.

Geen legale plundering: dit is het principe van gerechtigheid, vrede, orde, stabiliteit, harmonie en logica. Tot de dag van mijn dood zal ik dit principe verkondigen met alle kracht van mijn longen (die helaas! te ontoereikend is).

Als goederen geen grenzen overschrijden, doen soldaten dat wel.

Wanneer stopt de plundering? Het stopt wanneer het pijnlijker en gevaarlijker wordt dan arbeid.

Eigendom bestaat niet omdat er wetten zijn, maar wetten bestaan omdat er eigendom is.

De wet is de collectieve organisatie van het recht van het individu op wettige verdediging van zijn leven, vrijheid en eigendom. Wanneer het voor iets anders wordt gebruikt, hoe nobel de zaak ook is, wordt het verdraaid en wordt gerechtigheid verzwakt. De wet is dus verdraaid door domme hebzucht en valse filantropie.

Of broederschap is spontaan, of het bestaat niet. Om het te verordenen is om het te vernietigen. De wet kan de mensen inderdaad dwingen rechtvaardig te blijven; tevergeefs zou zij proberen hen te dwingen zichzelf op te offeren.

De mensen die tijdens de verkiezing zo wijs, zo moreel, zo volmaakt waren, hebben nu geen enkele neiging; of als ze die hebben, zijn het neigingen die naar beneden leiden tot degradatie. . . . Als mensen zo onbekwaam, zo immoreel en zo onwetend zijn als de politici aangeven, waarom wordt het recht van diezelfde mensen om te stemmen dan met zo ' n gepassioneerde aandrang verdedigd?

Gerechtigheid wordt alleen bereikt als er geen onrecht is.

Zij zouden de herders over ons zijn, hun schapen. Een dergelijke regeling veronderstelt zeker dat zij van nature superieur zijn aan de rest van ons. En het is zeker terecht dat wij van de wetgevers en organisatoren het bewijs van deze natuurlijke superioriteit eisen.

...de verklaring, "het doel van de wet is om gerechtigheid te laten regeren", is geen strikt nauwkeurige verklaring. Het doel van de wet is te voorkomen dat onrecht heerst. In feite is het onrecht, in plaats van gerechtigheid, dat een eigen bestaan heeft. Gerechtigheid wordt alleen bereikt als er geen onrecht is.

De handelsbalans is een geloofsartikel.

Maar het leven kan zichzelf niet alleen handhaven. De Schepper van het leven heeft ons de verantwoordelijkheid toevertrouwd om het te behouden, te ontwikkelen en te vervolmaken. Opdat wij dit kunnen volbrengen, heeft Hij ons voorzien van een verzameling wonderlijke vermogens. En hij heeft ons te midden van een verscheidenheid aan natuurlijke hulpbronnen geplaatst. Door de toepassing van onze vermogens op deze natuurlijke hulpbronnen zetten we ze om in producten en gebruiken ze. Het proces is noodzakelijk om het leven zijn aangewezen loop te laten lopen.

Het enige wat u hoeft te doen, is te zien of de wet van sommigen neemt wat hen toebehoort om het aan anderen te geven aan wie het niet toebehoort. We moeten zien of de wet, ten voordele van de ene burger en ten nadele van anderen, een daad verricht die die burger niet zelf zou kunnen verrichten zonder zich schuldig te maken aan een misdrijf. Zo ' n wet onmiddellijk intrekken. ... Als je er niet om geeft, wat begint met een uitzondering te zijn, neigt algemeen te worden, zich te vermenigvuldigen en zich te ontwikkelen tot een echt systeem.

En wat is vrijheid, wiens naam het hart sneller doet kloppen en de wereld doet schudden? Is het niet de Vereniging van alle vrijheden - Vrijheid van geweten, van onderwijs, van Vereniging, van de pers, van reizen, of arbeid, of handel?

De wet pleegt wettelijke plundering door vrijheid en eigendom te schenden.

De impulsen van mijn hart zijn de stem van de natuur, die zich nooit vergist. De instellingen die mij in de weg staan zijn door de mens gemaakt en zijn slechts willekeurige conventies waar ik nooit mijn toestemming voor heb gegeven. Door deze instellingen te vertrappen, zal ik het dubbele genoegen hebben om mijn neigingen te bevredigen en mezelf als een held te beschouwen.

De staat heeft de neiging zich uit te breiden in verhouding tot zijn bestaansmiddelen en boven zijn middelen te leven, en deze zijn uiteindelijk niets anders dan de substantie van het volk. Wee het volk dat de werkingssfeer van de staat niet kan beperken! Vrijheid, privé-onderneming, rijkdom, geluk, onafhankelijkheid, persoonlijke waardigheid, allemaal verdwijnen.

De maatschappij bestaat uit mannen, en ieder mens is een vrije agent. Omdat de mens vrij is, kan hij kiezen; omdat hij kan kiezen, kan hij dwalen; omdat hij kan dwalen, kan hij lijden. Ik ga verder: hij moet dwalen en hij moet lijden; want zijn uitgangspunt is onwetendheid, en in zijn onwetendheid ziet hij voor zich een oneindig aantal onbekende wegen, die allemaal behalve één leiden tot dwaling.