Murray Rothbard beroemde citaten

Wij libertariërs zijn niet de woordvoerders van een etnische of economische klasse; wij zijn de woordvoerders van alle klassen, van het hele publiek; wij streven ernaar al deze groepen hand in hand Verenigd te zien, in tegenstelling tot de plunderende en bevoorrechte minderheid die de heersers van de Staat vormt.

Het is geen misdaad om onwetend te zijn over economie, wat tenslotte een gespecialiseerde discipline is en een die de meeste mensen beschouwen als een sombere wetenschap.maar het is totaal onverantwoordelijk om een luide en luidruchtige mening te hebben over economische onderwerpen terwijl je in deze staat van onwetendheid blijft.

Er is één goed ding over Marx: hij was geen Keynesiaan.

Het is gemakkelijk om opvallend 'medelevend' te zijn als anderen gedwongen worden de kosten te betalen.

Ik zie geen andere denkbare strategie voor het bereiken van vrijheid dan politieke actie. Religieuze of filosofische bekering van elke man en vrouw zal gewoon niet werken; die strategie negeert het probleem van de macht, het feit dat miljoenen mensen een gevestigd belang hebben in het statisme en het waarschijnlijk niet zullen opgeven.... Onderwijs in vrijheid is natuurlijk van vitaal belang, maar het is niet genoeg; er moet ook actie worden ondernomen om de staat terug te draaien...

Kapitalisme is de volste uitdrukking van het anarchisme en anarchisme is de volste uitdrukking van het kapitalisme

Als een mens het recht heeft op zelf-eigendom, op de controle over zijn leven, dan moet hij in de echte wereld ook het recht hebben om zijn leven in stand te houden door te worstelen met en het transformeren van hulpbronnen; hij moet in staat zijn om de grond en de hulpbronnen te bezitten waarop hij staat en die hij moet gebruiken. Kortom, om zijn mensenrecht te behouden.

De staat is, en is altijd geweest, de grote enige vijand van het menselijk ras, zijn vrijheid, geluk en vooruitgang.

De libertariër ziet de staat als een gigantische bende georganiseerde criminelen, die leven van de diefstal genaamd "belasting" en de opbrengst gebruiken om mensen te doden, tot slaaf te maken en in het algemeen rond te duwen. Daarom is elk eigendom in handen van de staat in handen van dieven en moet zo snel mogelijk worden bevrijd. Elke persoon of groep die dergelijke eigendommen bevrijdt, die het in beslag neemt of toe-eigent van de staat, verricht een deugdzame daad en een signaaldienst aan de zaak van de Vrijheid.

We moeten daarom benadrukken dat' wij 'niet de regering zijn; de regering is niet 'ons'. De regering 'vertegenwoordigt' in geen enkele nauwkeurige zin de meerderheid van het volk. Maar zelfs als dat zo was, zelfs als 70 procent van de mensen besloot de resterende 30 procent te vermoorden, zou dit nog steeds moord zijn en geen vrijwillige zelfmoord van de kant van de afgeslachte minderheid. Geen organische metafoor, geen irrelevante bromide dat 'we allemaal deel uitmaken van elkaar', moet worden toegestaan om dit fundamentele feit te verdoezelen.

Je hebt geen verdrag nodig om vrijhandel te hebben.

De algemene theorie was helemaal niet echt revolutionair, maar slechts oude en vaak weerlegde mercantilistische en inflatoire misvattingen gekleed in glanzende nieuwe kleding, vol met nieuw geconstrueerd en grotendeels onbegrijpelijk jargon.

Het is in de oorlog dat de staat echt tot zijn recht komt: opzwellen in macht, in aantal, in trots, in absolute heerschappij over de economie en de samenleving.

Hoe meer de overheid ingrijpt om de aanpassing van de markt uit te stellen, hoe langer en slopender de depressie zal zijn en hoe moeilijker de weg naar volledig herstel zal zijn.

De libertariër moet nooit pleiten voor of de voorkeur geven aan een geleidelijke, in tegenstelling tot een onmiddellijke en snelle benadering van zijn doel. Want door dit te doen, ondermijnt hij het overheersende belang van zijn eigen doelen en principes. En als hij zelf zijn eigen doelen zo licht op prijs stelt, hoe hoog zullen anderen ze dan waarderen.

Vergeet niet dat de wet op het minimumloon geen banen biedt; het verbiedt ze alleen; en verboden banen zijn het onvermijdelijke resultaat.

Er kan niet zoiets bestaan als "billijkheid in belastingheffing"."Belastingheffing is niets anders dan georganiseerde diefstal, en het concept van een 'eerlijke belasting' is daarom net zo absurd als dat van 'eerlijke diefstal'.'

De man die alle wapens en alle beslissingsbevoegdheid in handen van de centrale overheid legt en dan zegt: 'beperk jezelf'; hij is werkelijk de onpraktische utopist.

De staat is een bende dieven, de meest immorele, grijpende en gewetenloze individuen in elke samenleving.

Het is niet de taak van de wet om iemand goed of eerbiedig of moreel of rein of oprecht te maken.

De grote non sequitur gepleegd door verdedigers van de staat, is om te springen van de noodzaak van de samenleving naar de noodzaak van de staat.

Het vrije marktkapitalisme is een netwerk van vrije en vrijwillige uitwisselingen waarin producenten werken, produceren en hun producten ruilen voor de producten van anderen door middel van prijzen die vrijwillig zijn bereikt.

Er kan geen echte morele keuze zijn tenzij die keuze in vrijheid wordt gemaakt; evenzo kan er geen echt stevig gefundeerde en consistente verdediging van vrijheid zijn tenzij die verdediging geworteld is in morele principes. Door zich te concentreren op de doeleinden van de keuze, verliest de conservatief, door de voorwaarden van de keuze te verwaarlozen, juist die moraal van gedrag waarmee hij zich zo bezighoudt. En de libertariër, door zich alleen te concentreren op de middelen of voorwaarden van zijn keuze en het doel te negeren, gooit een essentiële morele verdediging van zijn eigen positie weg.

Sinds hij in 1977 zijn ambt verliet, heeft Dr.Kissinger een zeer invloedrijke rol gespeeld in de Amerikaanse politiek, in de Amerikaanse media en in het Rockefeller wereldrijk. Het was Kissinger, samen met David Rockefeller, die beslissend was in de rampzalige beslissing van President Carter om de onlangs omvergeworpen Sjah van Iran, oude vriend en bondgenoot van de Rockefellers, in de Verenigde Staten toe te laten, een beslissing die rechtstreeks leidde tot de Iraanse gijzelingscrisis en de ondergang van Carter.

De libertarische geloofsbelijdenis...biedt de vervulling van het beste van het Amerikaanse verleden samen met de belofte van een veel betere toekomst. Libertariërs zijn vierkant in de grote klassieke liberale traditie die de Verenigde Staten heeft opgebouwd en ons het Amerikaanse erfgoed van individuele vrijheid, een vreedzaam buitenlands beleid, minimale overheid en een vrije markteconomie heeft geschonken.

Als je wilt weten hoe libertariërs de staat en zijn daden beschouwen, denk dan gewoon aan de staat als een criminele bende, en alle libertaire houdingen zullen logisch op hun plaats vallen.

Ik definieer de anarchistische samenleving als een samenleving waar er geen wettelijke mogelijkheid is voor dwangmatige agressie tegen de persoon of het eigendom van een individu.

Het is merkwaardig dat mensen de neiging hebben om de overheid te beschouwen als een quasi-goddelijke, onbaatzuchtige, Santa Claus-organisatie. De regering werd niet gebouwd voor bekwaamheid noch voor de uitoefening van liefdevolle zorg; de regering werd gebouwd voor het gebruik van geweld en voor noodzakelijkerwijs demagogische oproepen om stemmen. Als individuen in veel gevallen hun eigen belangen niet kennen, zijn ze vrij om zich tot particuliere deskundigen te wenden voor begeleiding. Het is absurd om te zeggen dat ze beter gediend zullen worden door een dwangmatig, demagogisch apparaat.

Net zoals niemand moreel verplicht is om een overvaller naar waarheid te beantwoorden wanneer hij vraagt of er waardevolle spullen in iemands huis zijn, kan niemand moreel verplicht worden om naar waarheid vergelijkbare vragen te beantwoorden die door de staat worden gesteld, bijvoorbeeld bij het invullen van inkomstenbelastingaangiften.

Aangezien de staat noodzakelijkerwijs leeft van de verplichte confiscatie van het privékapitaal, en aangezien zijn uitbreiding noodzakelijkerwijs steeds grotere invallen op particulieren en particuliere ondernemingen met zich meebrengt, moeten we beweren dat de staat diep en inherent antikapitalistisch is .

Geld ... is het zenuwcentrum van het economische systeem. Als de staat dus in staat is om onbetwiste controle te krijgen over de eenheid van alle rekeningen, zal de staat in staat zijn om het hele economische systeem en de hele samenleving te domineren.

Overheidssubsidiesystemen bevorderen inefficiëntie in productie en efficiëntie in dwang en onderdanigheid, terwijl ze efficiëntie in productie en inefficiëntie in roofdier bestraffen.

Gelijkheid is niet in de natuurlijke orde van de dingen, en de kruistocht om iedereen in elk opzicht gelijk te maken (behalve voor de wet) zal zeker rampzalige gevolgen hebben.

Als men eenmaal toegeeft dat een enkele wereldregering niet nodig is, waar houdt men dan logischerwijs op bij de toelaatbaarheid van afzonderlijke staten? Als Canada en de Verenigde Staten afzonderlijke Naties kunnen zijn zonder te worden veroordeeld als in een staat van ontoelaatbare â€anarchy’, waarom mag het zuiden zich dan niet afscheiden van de Verenigde Staten? Staat New York van de Unie? New York vanuit de staat? Waarom mag Manhattan zich niet afscheiden? Elke buurt? Elk blok? Elk huis? Elke persoon?

Ik definieer de anarchistische samenleving als een samenleving waar er geen wettelijke mogelijkheid is voor dwangmatige agressie tegen de persoon of het eigendom van een individu. Anarchisten verzetten zich tegen de staat omdat het zijn eigen bestaan heeft in dergelijke agressie, namelijk de onteigening van privé-eigendom door middel van belastingheffing, de dwangmatige uitsluiting van andere aanbieders van defensiediensten van zijn grondgebied, en alle andere plunderingen en dwang die zijn gebouwd op deze twee brandpunten van invasies van individuele rechten.

De cruciale vraag is niet, zoals velen geloven, of eigendomsrechten privé of overheids moeten zijn, maar eerder of de noodzakelijkerwijs 'privé' eigenaren legitieme eigenaren of criminelen zijn. Want uiteindelijk is er geen entiteit die 'regering' wordt genoemd; er zijn alleen mensen die zichzelf vormen in groepen die 'regeringen' worden genoemd en op een 'regeringsmanier' handelen. Alle eigendom is dus altijd 'privé'; de enige en kritische vraag is of het in handen van criminelen of van de juiste en legitieme eigenaren moet blijven.

Kortom, de vroege ontvangers van het nieuwe geld in deze marktketen van gebeurtenissen winnen ten koste van degenen die het geld tegen het einde van de keten ontvangen, en nog erger verliezers zijn de mensen (bijvoorbeeld degenen met vaste inkomens zoals annuïteiten, rente of pensioenen) die het nieuwe geld nooit ontvangen.

Het grootste gevaar voor de staat is onafhankelijke intellectuele kritiek.

Dit is trouwens de welvaartsstaat in Actie: Het is een hele hoop speciale belangengroepen die consumenten en belastingbetalers neuken en hen laten denken dat ze er echt van profiteren.

Alle diensten waarvan algemeen wordt gedacht dat ze de staat vereisen-van het munten van geld tot politiebescherming tot de ontwikkeling van het recht ter verdediging van de rechten van persoon en eigendom-kunnen en zijn veel efficiënter en zeker moreler geleverd door particulieren. De staat is in geen enkel opzicht vereist door de natuur van de mens; integendeel.

Het zou een leerzame oefening zijn voor de sceptische lezer om te proberen een definitie van belastingheffing te formuleren die niet ook diefstal omvat. Net als de overvaller eist de staat geld met het equivalent van een pistool; als de belastingbetaler weigert te betalen, worden zijn bezittingen met geweld in beslag genomen, en als hij zich tegen een dergelijke plundering zou verzetten, zal hij worden gearresteerd of neergeschoten als hij zich zou blijven verzetten.

Het concept van leven en perfectie is onverenigbaar. Maar zo is dood en volmaaktheid

Achter de honingzoete maar overduidelijk absurde pleidooien voor gelijkheid schuilt een meedogenloze drang om zichzelf (de elites) aan de top van een nieuwe machtshiërarchie te plaatsen.

Ieder mens moet vrijheid hebben, moet de ruimte hebben om zijn eigen keuzes te vormen, te testen en te handelen, zodat elke vorm van ontwikkeling van zijn eigen persoonlijkheid kan plaatsvinden. Hij moet, kortom, vrij zijn om volledig menselijk te zijn.