Henry Hazlitt beroemde citaten

Als een regering haar toevlucht neemt tot inflatie, dat wil zeggen geld creëert om haar begrotingstekorten te dekken of krediet uitbreidt om zaken te stimuleren, dan kan geen macht op aarde, geen gimmick, apparaat, truc of zelfs indexatie de economische gevolgen ervan voorkomen.

Toen Alexander de Grote de filosoof Diogenes bezocht en vroeg of hij iets voor hem kon doen, zou Diogenes hebben geantwoord: "Ja, sta iets minder tussen mij en de zon.het is wat elke burger het recht heeft van zijn regering te vragen.

Economie wordt achtervolgd door meer misvattingen dan elke andere studie die de mens kent

De tijden vragen om moed. De tijd roept op tot hard werken. Maar als de eisen hoog zijn, is dat omdat de inzet nog hoger is. Ze zijn niets minder dan de toekomst van de menselijke vrijheid, wat de toekomst van de beschaving betekent.

Wanneer de overheid leningen of subsidies aan bedrijven verstrekt, belast zij succesvolle particuliere bedrijven om mislukte particuliere bedrijven te ondersteunen.

Het hele evangelie van Karl Marx kan in één zin worden samengevat: haat de man die beter af is dan jij. Geef nooit toe dat zijn succes te danken is aan zijn eigen inspanningen, aan de productieve bijdrage die hij heeft geleverd aan de hele gemeenschap. Schrijft zijn succes altijd toe aan de uitbuiting, het bedriegen, de min of meer openlijke beroving van anderen. Geef nooit toe dat je eigen falen te wijten kan zijn aan je eigen zwakte, of dat het falen van iemand anders te wijten kan zijn aan zijn eigen gebreken - zijn luiheid, incompetentie, onvoorzichtigheid of domheid.

Hoe groter het percentage van het nationaal inkomen dat door belastingen wordt ingenomen, hoe groter de afschrikking voor de particuliere productie en de werkgelegenheid. Wanneer de totale belastingdruk groter wordt dan een draaglijke omvang, wordt het probleem van het bedenken van belastingen die de productie niet ontmoedigen en verstoren onoplosbaar.

De "private sector" van de economie is in feite de vrijwilligerssector; en de "publieke sector" is in feite de dwangsector.

De kunst van de economie bestaat erin niet alleen naar de onmiddellijke maar ook naar de langere gevolgen van een handeling of beleid te kijken; Het bestaat erin de gevolgen van dat beleid niet alleen voor één groep maar voor alle groepen te traceren.

Economie wordt achtervolgd door meer misvattingen dan elke andere studie die de mens kent. Dit is geen toeval. De inherente moeilijkheden van het onderwerp zouden in ieder geval groot genoeg zijn, maar ze worden duizendvoudig vermenigvuldigd met een factor die onbelangrijk is in bijvoorbeeld natuurkunde, wiskunde of Geneeskunde - het speciale pleiten van zelfzuchtige belangen.

Een man met een schaarse woordenschat zal vrijwel zeker een zwakke denker zijn. Hoe rijker en overvloediger iemands woordenschat en hoe groter iemands bewustzijn van fijne onderscheidingen en subtiele nuances van betekenis, hoe vruchtbaarder en nauwkeuriger iemands denken is. Kennis van de dingen en kennis van de woorden voor hen groeien samen. Als je de woorden niet kent, kun je het nauwelijks weten.

De enige manier waarop we ons kunnen herinneren, is door voortdurend opnieuw te lezen, want kennis die niet wordt gebruikt, raakt uit het hoofd. Gebruikte kennis hoeft niet te worden onthouden; oefening vormt gewoonten en gewoonten maken geheugen overbodig. De regel is niets, de toepassing is alles.

De ideeën die nu doorgaan voor briljante vernieuwingen en vooruitgang zijn in feite slechts herlevingen van oude dwalingen, en een verder bewijs van het gezegde dat degenen die onwetend zijn van het verleden veroordeeld zijn om het te herhalen.

Het is mogelijk om de inkomsten uit papiergeld tot elk bedrag te verhogen door de munt te verlagen. Maar het reële inkomen kan alleen worden verhoogd door harder of efficiënter te werken, meer te sparen, meer te investeren en meer te produceren.

Vrijwel alle pogingen van de overheid om rijkdom en inkomen te herverdelen, hebben de neiging productieve prikkels te verstikken en tot algemene verarming te leiden.

Vandaag is al de morgen die de slechte econoom gisteren ons heeft aangespoord te negeren.

De slechte econoom ziet alleen wat onmiddellijk opvalt; de goede econoom kijkt ook verder. De slechte econoom ziet alleen de directe gevolgen van een voorgestelde koers; de goede econoom kijkt ook naar de langere en indirecte gevolgen. De slechte economen zien alleen wat het effect van een bepaald beleid is geweest of zal zijn op een bepaalde groep; de goede econoom vraagt ook wat het effect van het beleid zal zijn op alle groepen

..onmiddellijk of uiteindelijk moet elke dollar van de overheidsuitgaven worden opgehaald door middel van een dollar belasting. Als we naar de zaak kijken. Op deze manier zullen de vermeende wonderen van de overheidsuitgaven in een ander licht verschijnen.

De eerste voorwaarde voor een gezond monetair systeem is dat het zo min mogelijk macht over de kwantiteit of kwaliteit van het geld in handen van de politici legt.

De monetaire managers vertellen ons graag dat ze de goudstandaard hebben vervangen door 'verantwoord geldbeheer'. Maar er is geen historisch verslag van verantwoord papiergeldbeheer ... Het record als geheel is er een van hyperinflatie, devaluatie en monetaire chaos.

In de praktijk is [Monetair Beheer] slechts een hoogklankend eufemisme voor voortdurende valutavervalsing. Het bestaat uit constant liegen om constant oplichting te ondersteunen. In plaats van automatische valuta 's op basis van goud, worden mensen gedwongen om beheerde valuta' s te nemen op basis van bedrog. In plaats van edele metalen houden ze papieren beloften waarvan de waarde daalt met elke bureaucratische gril. En ze zijn gerustgesteld dat alleen hopeloos verouderde geesten dromen van terugkeer naar waarheid en eerlijkheid en solvabiliteit en goud.

De overheid heeft niemand iets te geven dat ze niet eerst van iemand anders neemt.

Er is een vreemd idee aan boord, vastgehouden door alle monetaire gekken, dat krediet iets is dat een bankier aan een man geeft. Krediet, integendeel, is iets wat een man al heeft. Hij heeft het misschien omdat hij al verhandelbare activa heeft van een hogere contante waarde dan de lening waarvoor hij vraagt. Of hij heeft het omdat zijn karakter en verleden record hebben verdiend. Hij brengt het mee naar de bank. Daarom geeft de bankier hem de lening.

Om één industrie te laten groeien of te laten ontstaan, zouden honderd andere industrieën moeten krimpen.

De meest voor de hand liggende en toch de oudste en meest hardnekkige fout waarop de aantrekkingskracht van inflatie rust, is die van het verwarren van 'geld' met 'rijkdom' ¦echte rijkdom bestaat natuurlijk uit wat wordt geproduceerd en geconsumeerd: het voedsel dat we eten, de kleren die we dragen, de huizen waarin we wonen. Het zijn spoorwegen en wegen en auto 's; schepen en vliegtuigen en fabrieken; scholen en kerken en theaters; piano' s, schilderijen en boeken. Toch is de verbale dubbelzinnigheid die geld met rijkdom verwart zo krachtig, dat zelfs degenen die de verwarring soms herkennen, er in de loop van hun redenering weer in zullen glijden.

Steeds meer mensen worden zich ervan bewust dat de overheid hen niets te geven heeft zonder het eerst van iemand anders-of van zichzelf-af te nemen. Meer subsidies aan geselecteerde groepen betekenen alleen maar hogere belastingen, of verhoogde tekorten en verhoogde inflatie.

Alle leningen, in de ogen van eerlijke leners, moeten uiteindelijk worden terugbetaald. Alle krediet is schuld. Voorstellen voor een groter kredietvolume zijn daarom slechts een andere naam voor voorstellen voor een grotere schuldenlast. Zij zouden aanzienlijk minder uitnodigend lijken als zij gewoonlijk met de tweede naam werden aangeduid in plaats van met de eerste.

Er zijn tegenwoordig mensen die als briljante economen worden beschouwd, die sparen afkeuren en verkwisting op nationale schaal aanbevelen als de weg naar economische redding; en als iemand wijst op wat de gevolgen van dit beleid op de lange termijn zullen zijn, antwoorden ze lichtzinnig, net als de verloren zoon van een waarschuwende vader: 'op de lange termijn zijn we allemaal dood. En zulke oppervlakkige grappen gaan over als verwoestende epigrammen en de rijpste wijsheid.

Als edelmetalen overvloedig waren geweest, zouden ze niet kostbaar zijn geweest.

De toenemende belastingdruk ondermijnt niet alleen de individuele prikkels tot meer werk en inkomsten, maar ontmoedigt op tal van manieren kapitaalaccumulatie en verstoort, onevenwichtigheden en krimpt de productie. De totale reële rijkdom en inkomen wordt kleiner gemaakt dan het anders zou zijn. Op nettobalans is er meer armoede in plaats van minder.

Loutere inflatie - dat wil zeggen, de loutere uitgifte van meer geld, met als gevolg hogere lonen en prijzen-kan lijken op het creëren van meer vraag. Maar in termen van de werkelijke productie en uitwisseling van echte dingen is dat niet het geval.

Wat in de handen van B wordt gelegd, kan niet in de handen van A worden gelegd.

De overheid kan ons niets geven zonder ons iets anders te ontnemen.

Het wordt vaak treurig opgemerkt dat de slechte economen hun fouten beter aan het publiek presenteren dan de goede economen hun waarheden presenteren. Er wordt vaak geklaagd dat demagogen meer plausibel kunnen zijn in het naar voren brengen van economische onzin van het platform dan de eerlijke mannen die proberen te laten zien wat er mis mee is.

Er is geen meer zekere manier om werkgelegenheid af te schrikken dan om werkgevers lastig te vallen en te straffen.

Alles wat we krijgen, buiten de gratis geschenken van de natuur, moet op de een of andere manier worden betaald. De wereld zit vol met zogenaamde economen die op hun beurt vol plannen zitten om iets voor niets te krijgen. Ze vertellen ons dat de overheid kan uitgeven en uitgeven zonder belasting te heffen; dat ze schulden kan blijven opstapelen zonder het ooit af te betalen, omdat "we het aan onszelf verschuldigd zijn."

Buitenlandse hulp van overheid tot overheid bevordert statisme, gecentraliseerde planning, socialisme, afhankelijkheid, verarming, inefficiëntie en verspilling. Het verlengt de armoede die het wil genezen. Vrijwillige particuliere investeringen in particuliere ondernemingen bevorderen daarentegen het kapitalisme, de productie, de onafhankelijkheid en de zelfstandigheid.

Een man die goed is uit volgzaamheid, en niet uit strenge zelfbeheersing, heeft geen karakter.

Vanuit een strikt economisch oogpunt vormt het kopen van goud in een grote inflatie en het vasthouden ervan waarschijnlijk het minste risico op kapitaalverlies van elke investering of speculatie.

Om te proberen de werkloosheid te genezen door inflatie in plaats van door aanpassing van specifieke loontarieven is als het proberen om de piano aan te passen aan de kruk in plaats van de kruk aan de piano.

De vraag is niet of we iedereen zo goed mogelijk willen zien. Onder mensen van goede wil kan een dergelijk doel als vanzelfsprekend worden beschouwd. De echte vraag betreft de juiste middelen om dit te bereiken. En als we proberen dit te beantwoorden, moeten we nooit een paar elementaire waarheden uit het oog verliezen. We kunnen niet meer rijkdom verdelen dan er is gecreëerd. Op de lange termijn kunnen we arbeid als geheel niet meer betalen dan het produceert.

De grote verdienste van goud is juist dat het schaars is; dat de hoeveelheid beperkt is door de natuur; dat het kostbaar is om te ontdekken, te ontginnen en te verwerken; en dat het niet kan worden gecreëerd door politiek fiat of gril.

We kunnen niet meer rijkdom verdelen dan er is gecreëerd. Op de lange termijn kunnen we arbeid als geheel niet meer betalen dan het produceert.

De superieure Vrijheid van het kapitalistische systeem, zijn superieure rechtvaardigheid en zijn superieure productiviteit zijn niet drie superioriteiten, maar één. De rechtvaardigheid volgt uit de vrijheid en de productiviteit volgt uit de vrijheid en de rechtvaardigheid.

De toekomst van de menselijke vrijheid ... betekent de toekomst van de beschaving.

Overal wordt het middel tot het doel gericht, en het doel zelf wordt vergeten.

Je kunt een man niet een bepaald bedrag waard maken door het illegaal te maken voor iemand om hem iets minder te bieden. U ontneemt hem slechts het recht om het bedrag te verdienen dat zijn capaciteiten en situatie hem zouden toestaan te verdienen, terwijl u de Gemeenschap zelfs de gematigde diensten ontneemt die hij in staat is te verlenen. Kortom, voor een laag loon vervangt u werkloosheid. Je doet overal schade, zonder vergelijkbare compensatie.

Toch moet duidelijk zijn dat een minimumloonwet op zijn best een beperkt wapen is om het kwaad van lage lonen te bestrijden, en dat het mogelijke goed dat door een dergelijke wet kan worden bereikt, de mogelijke schade alleen kan overtreffen in verhouding tot de doelstellingen ervan bescheiden zijn. Hoe ambitieuzer een dergelijke wet is, hoe groter het aantal werknemers dat zij probeert te dekken, en hoe meer zij probeert hun lonen te verhogen, hoe waarschijnlijker het is dat de schadelijke effecten ervan de goede effecten overtreffen.

Er kan ergens, zoals een paar achttiende-eeuwse filosofen droomden, een groep vreedzame mannen zijn geweest die op een avond na het werk samenkwamen en een sociaal Contract opstelden om de staat te vormen. Maar niemand heeft er een echt verslag van kunnen vinden. Praktisch alle regeringen waarvan de oorsprong historisch is vastgesteld, waren het resultaat van verovering-van de ene stam door de andere, van de ene stad door de andere, van het ene volk door het andere. Natuurlijk zijn er constitutionele conventies geweest, maar ze veranderden alleen de werkregels van reeds bestaande regeringen.

Geef me de heldere blauwe lucht boven mijn hoofd, en het groene gras onder mijn voeten, een kronkelende weg voor me, en een drie uur durende Mars naar het diner - en dan om na te denken!