Robert Nozick beroemde citaten

De belasting op inkomsten uit arbeid is gelijk aan dwangarbeid. Het in beslag nemen van de resultaten van iemands arbeid staat gelijk aan het in beslag nemen van uren van hem en hem opdracht geven verschillende activiteiten uit te voeren.

Individuen hebben rechten en er zijn dingen die geen persoon of groep hen mag aandoen (zonder hun rechten te schenden). Deze rechten zijn zo sterk en verstrekkend dat ze de vraag oproepen wat de staat en zijn ambtenaren kunnen doen. Hoeveel ruimte geven individuele rechten aan de staat?

Het onwettige gebruik van een staat door economische belangen voor hun eigen doeleinden is gebaseerd op een reeds bestaande onwettige macht van de staat om sommige personen te verrijken ten koste van anderen. Elimineer die onwettige macht om differentiële economische voordelen te geven en je elimineert of beperkt drastisch het motief om politieke invloed te willen.

De wetenschappers hebben vaak meer ongebreidelde verbeeldingskracht dan de huidige filosofen. De relativiteitstheorie kwam als een complete verrassing voor filosofen, net als de kwantummechanica, en ook andere dingen.

De socialistische samenleving zou kapitalistische handelingen tussen instemmende volwassenen moeten verbieden.

Is er echt iemand die, op zoek naar een groep wijze en gevoelige personen om hem te reguleren voor zijn eigen bestwil, die groep mensen zou kiezen die het lidmaatschap van beide kamers van het Congres vormen?

Het spreekt voor zich dat ieder persoon kan proberen verwante geesten te verenigen, maar, wat hun hoop en verlangens ook zijn, niemand heeft het recht om hun visie van eenheid op te leggen aan de rest.

Door het evolutionaire proces doen degenen die in staat zijn om sociale samenwerking van verschillende soorten aan te gaan, het beter in overleving en voortplanting.

Sommige mensen stelen van anderen, of bedriegen hen, of maken hen tot slaaf, nemen hun product in beslag en voorkomen dat ze leven zoals ze willen, of sluiten anderen met geweld uit van het concurreren in uitwisselingen. Geen van deze zijn toelaatbare manieren van overgang van de ene situatie naar de andere.

Je kunt niet iedereen tevreden stellen; vooral als er mensen zijn die ontevreden zullen zijn tenzij niet iedereen tevreden is.

Geen enkele staat die uitgebreider is dan de minimale staat kan worden gerechtvaardigd.

Utopia is een meta-utopie: de omgeving waarin utopische experimenten kunnen worden uitgeprobeerd; de omgeving waarin mensen vrij zijn om hun eigen ding te doen; de omgeving die in grote mate eerst moet worden gerealiseerd om meer specifieke utopische visies stabiel te realiseren.

Onze belangrijkste conclusies over de staat zijn dat een minimale staat, beperkt tot de enge functies van bescherming tegen geweld, diefstal, fraude, handhaving van contracten, enzovoort, gerechtvaardigd is, maar elke uitgebreidere staat zal de rechten van personen schenden om niet gedwongen te worden bepaalde dingen te doen, en is ongerechtvaardigd; en dat de minimale staat zowel inspirerend als juist is.

Sommige gemeenschappen zullen verlaten worden, anderen zullen doorgaan, anderen zullen splitsen, anderen zullen floreren, leden krijgen en elders worden gedupliceerd. Elke Gemeenschap moet de vrijwillige toetreding van haar leden winnen en behouden. Geen enkel patroon wordt aan iedereen opgelegd, en het resultaat zal één patroon zijn als en alleen als iedereen vrijwillig kiest om in overeenstemming met dat patroon van gemeenschap te leven.

Marxistische uitbuiting is de uitbuiting van het gebrek aan begrip van de economie van mensen.

Evolutionaire kosmologie formuleert theorieën waarin een universum in staat is om toekomstige universa uit zichzelf voort te brengen en te genereren, binnen zwarte gaten of wat dan ook.

Ik denk dat filosofen dingen kunnen doen die vergelijkbaar zijn met theoretische wetenschappers, in die zin dat ze, nadat ze over empirische gegevens hebben gelezen, ook kunnen bedenken welke hypothesen en theorieën die gegevens kunnen verklaren. Er is dus een continuïteit tussen filosofie en wetenschap op die manier.

Gezien de complexiteit van interpersoonlijke relaties en instellingen en de complexiteit van de coördinatie van de acties van veel mensen, is het enorm onwaarschijnlijk dat, zelfs als er één ideaal patroon voor de samenleving zou zijn, het op een a priori-manier zou kunnen worden bereikt. En zelfs in de veronderstelling dat een groot genie met een blauwdruk kwam, die het vertrouwen kon hebben dat het zou kunnen werken

Filosofisch argument, proberen iemand iets te laten geloven, of hij het nu wil geloven of niet, is niet, heb ik gehouden, een leuke manier om zich tegenover iemand te gedragen; ook past het niet in de oorspronkelijke motivatie om filosofie te studeren of te betreden. Die motivatie is verbijstering, nieuwsgierigheid, een verlangen om te begrijpen, niet een verlangen om uniformiteit van geloof te produceren. De meeste mensen willen geen gedachtepolitie worden. Het filosofische doel van uitleg in plaats van bewijs is niet alleen moreel beter, het is meer in overeenstemming met iemands filosofische motivatie.

En hoewel het misschien het beste is om Socrates tevreden te stellen, met zowel geluk als diepte, zouden we wat geluk opgeven om de diepte te krijgen.

Alleen de weigering om te luisteren garandeert dat men niet verstrikt raakt in de waarheid.

Een manier om te bepalen of een visie ontoereikend is, is om de gevolgen ervan te controleren in bepaalde gevallen, soms extreme gevallen, maar als iemand altijd besloot wat het resultaat in ieder geval zou moeten zijn door de gegeven visie zelf toe te passen, zou dit uitsluiten dat het niet correct in de zaak paste. Lezers die vasthouden dat ze de machine zouden aansluiten, zouden moeten opmerken of hun eerste impuls was om dat niet te doen, gevolgd later door de gedachte dat, aangezien alleen ervaringen van belang konden zijn, de machine toch in orde zou zijn.

Wat tot nu toe niet in de literatuur was gerealiseerd, is dat alleen maar om te beschrijven hoe ernstig iets in het verleden is getest, zelf inductieve veronderstellingen belichaamt, zelfs als een verklaring over het verleden.

Gerechtigheid in bedrijven is historisch; het hangt af van wat er werkelijk is gebeurd. We komen hier later op terug.

De terminologie van de filosofische kunst is dwingend: argumenten zijn krachtig en het beste als ze knockdown zijn, argumenten dwingen je tot een conclusie, als je de premissen gelooft die je moet of moet geloven, sommige argumenten hebben niet veel punch, enzovoort. Een filosofisch argument is een poging om iemand iets te laten geloven, of hij het nu wil geloven of niet. Een succesvol filosofisch argument, een sterk argument, dwingt iemand tot een geloof.

In een vrij systeem moet elke grote, populaire, revolutionaire beweging in staat zijn om haar doelen te bereiken door een dergelijk vrijwillig proces. Naarmate meer en meer mensen zien hoe het werkt, zullen meer en meer mensen eraan willen deelnemen of het willen ondersteunen. En zo zal het groeien, zonder dat het nodig is om iedereen of een meerderheid of iemand in het patroon te dwingen.

Onze principes bepalen waar ons leven voor staat, onze doelen creëren het licht waarin ons leven baadt, en onze rationaliteit, zowel individueel als gecoördineerd, definieert en symboliseert de afstand die we hebben afgelegd van louter dierlijkheid. Het is door deze middelen dat ons leven tot meer komt dan wat ze instrumentaal opleveren. En door meer te betekenen, levert ons leven meer op.

Wat de praktische oorsprong van esthetisch onderscheidingsvermogen ook is geweest, het is gebruikt om grote kunstwerken te creëren. Wanneer men ziet dat de meest verheven menselijke scheppingen voortkomen uit nederige oorsprong en functies, is wat herziening nodig heeft niet onze achting voor deze scheppingen, maar onze notie van adel.

Toen ik 15 of 16 jaar oud was, droeg ik in de straten van Brooklyn een paperback-exemplaar van Plato ' s Republiek, met de voorkant naar buiten gericht. Ik had er maar een deel van gelezen en begreep er minder van, maar ik was er enthousiast over en wist dat het iets prachtigs was.

Voorbeelden die men vindt in de filosofische literatuur zijn iemand die het proces van een kind van hen heeft gezien, waar ze schuldig worden bevonden aan een misdaad die de ouder in een depressie zou drijven, misschien een suïcidale depressie.

Het probleem met overheidsregulering van de markt is dat het kapitalistische handelingen tussen instemmende volwassenen verbiedt.

Ik denk dat mijn neiging is om in wezen te denken dat de nieuwe rimpels het werk niet zullen doen als het oude grote idee dat niet deed, en dus moet je iets anders proberen. Dan kunnen ze misschien allemaal worden gecombineerd in een samenhangend stuk.

Het is, vanuit een andere hoek, een aanval op het vereisen van bewijs in de filosofie. En het is ook het geval, denk ik, dat mijn temperament is om van interessante, nieuwe, gedurfde ideeën te houden en ze te proberen te genereren.

Waarom willen filosofen anderen dwingen om dingen te geloven? Is dat een leuke manier om je tegenover iemand te gedragen?

Wat voortkomt uit een rechtvaardige situatie door slechts stappen is zelf rechtvaardig.

Een verdeling is rechtvaardig als het voortkomt uit een andere rechtvaardige verdeling door legitieme middelen.

Wat kan er nog meer voor ons van belang zijn, behalve hoe ons leven van binnenuit aanvoelt?

Degene die iets doet nadat hij alle andere in het proces gebruikte middelen heeft gekocht of gecontracteerd (een deel van zijn deelnemingen voor deze medewerkende factoren heeft overgedragen), heeft er recht op. De situatie is niet een van iets wordt gemaakt, en er is een open vraag van wie is om het te krijgen. Dingen komen in de wereld al gehecht aan mensen die rechten over hen hebben.

Er is ruimte voor woorden over andere onderwerpen dan de laatste woorden.

Van elk zoals ze kiezen, naar elk zoals ze worden gekozen.

Wijsheid is niet alleen het kennen van fundamentele waarheden, als deze niet verbonden zijn met de leiding van het leven of met een perspectief op de betekenis ervan. Als de diepe waarheden die natuurkundigen beschrijven over de oorsprong en het functioneren van het universum weinig praktische betekenis hebben en ons beeld van de Betekenis van het universum en onze plaats daarin niet veranderen, dan zou het kennen ervan niet als wijsheid tellen.