Michael Sandel beroemde citaten

Ten eerste kunnen individuele rechten niet worden opgeofferd voor het algemeen welzijn, en ten tweede kunnen de beginselen van rechtvaardigheid die deze rechten specificeren niet worden gebaseerd op een bepaalde visie op het goede leven. Wat de rechten rechtvaardigt, is niet dat ze het algemeen welzijn maximaliseren of anderszins het goede bevorderen, maar eerder dat ze een eerlijk kader vormen waarbinnen individuen en groepen hun eigen waarden en doelen kunnen kiezen, in overeenstemming met een soortgelijke vrijheid voor anderen.

Markten zijn nuttige instrumenten voor het organiseren van productieve activiteiten. Maar tenzij we de markt de normen die de sociale instellingen beheersen willen laten herschrijven, hebben we een openbaar debat nodig over de morele grenzen van markten.

De staat moet geen voorkeurswijze van leven opleggen, maar moet zijn burgers zo vrij mogelijk laten om hun eigen waarden en doelen te kiezen, in overeenstemming met een soortgelijke vrijheid voor anderen.

Een van de aantrekkingskracht van markten, als een publieke filosofie, is dat ze ons de noodzaak lijken te besparen om publieke argumenten over de Betekenis van goederen te voeren. Dus markten lijken ons in staat te stellen niet-oordelend te zijn over waarden. Maar ik denk dat dat een vergissing is.

Argumenteren over rechtvaardigheid is onvermijdelijk argumenteren over deugden, over inhoudelijke morele en zelfs spirituele vragen.

Je kunt niet fout gaan met fish and chips.

Ik werd bijna politiek journalist, nadat ik als verslaggever had gewerkt ten tijde van Watergate. De nabijheid van die gebeurtenissen motiveerde me, toen ik filosofie begon te doen, om het te gebruiken om het publieke debat te bewegen.

Ik vind dit op al deze plaatsen waar ik ben geweest - van India tot China, naar Japan en Europa en naar Brazilië - er is een frustratie met de termen van het publieke debat, met een soort afwezigheid van discussie over kwesties van rechtvaardigheid en ethiek en van waarden.

Ik ben opgegroeid in een Joods gezin en we hebben onze kinderen opgevoed in een Joodse traditie. Religie geeft een kader voor moreel onderzoek in jonge geesten en wijst ons op vragen die verder gaan dan het materiële.

Democratie vereist geen volmaakte gelijkheid, maar wel dat burgers een gemeenschappelijk leven delen. Waar het om gaat is dat mensen met verschillende achtergronden en sociale posities elkaar ontmoeten, en tegen elkaar botsen, in de loop van het gewone leven.

Toen ik op Harvard aankwam, wilde ik een cursus in politieke theorie ontwerpen die me zou hebben geïnteresseerd, toen ik begon, op een manier die de standaard dingen niet deden.

Of je nu een libertaire liberaal bent of een meer egalitarische liberaal, het idee is dat rechtvaardigheid betekent dat je niet-oordelend bent met betrekking tot de voorkeuren die mensen in het openbare leven brengen.

Er is een neiging om te denken dat als we ons te direct bezighouden met morele vragen in de politiek, dat een recept is voor onenigheid, en wat dat betreft, een recept voor intolerantie en dwang.

Een markteconomie is een instrument-een waardevol en effectief instrument-voor het organiseren van productieve activiteiten. Een marktmaatschappij is een manier van leven waarin marktwaarden in elk aspect van het menselijk streven sijpelen. Het is een plek waar sociale relaties worden gemaakt naar het beeld van de markt.

De manier waarop dingen zijn, bepaalt niet hoe ze zouden moeten zijn

Andere dieren kunnen geluiden maken, en geluiden kunnen plezier en pijn aangeven. Maar taal, een duidelijk menselijk vermogen, is niet alleen voor het registreren van plezier en pijn. Het gaat erom te verklaren wat rechtvaardig is en wat onrechtvaardig is, en onderscheid te maken tussen goed en kwaad. We begrijpen deze dingen niet in stilte en leggen er dan woorden aan; taal is het medium waardoor we het goede onderscheiden en beraadslagen.

Zelfkennis is als verloren onschuld; hoe verontrustend je het ook vindt, het kan nooit 'onbedacht' of 'onbekend'zijn.

Als de geest van hun omgang na hun samenkomst nog steeds dezelfde was als toen ze apart leefden,' schrijft Aristoteles, kan hun associatie niet echt als een polis of politieke gemeenschap worden beschouwd. "Een polis is geen vereniging om op een gemeenschappelijke plaats te verblijven, of om wederzijds onrecht te voorkomen en de uitwisseling te vergemakkelijken."Hoewel deze voorwaarden noodzakelijk zijn voor een polis, zijn ze niet voldoende. Het doel en het doel van een polis is het goede leven, en de instellingen van het sociale leven zijn middelen daartoe.

Ouderlijke liefde is niet afhankelijk van de talenten en eigenschappen die het kind toevallig heeft. We kiezen onze vrienden en echtgenoten tenminste gedeeltelijk op basis van kwaliteiten die we aantrekkelijk vinden. Wij kiezen onze kinderen niet. Hun kwaliteiten zijn onvoorspelbaar, en zelfs de meest gewetensvolle ouders kunnen niet volledig verantwoordelijk worden gehouden voor het soort kind dat ze hebben. Dat is de reden waarom het ouderschap, meer dan andere menselijke relaties, leert wat de theoloog William F. May een "openheid voor de ongevraagde" noemt.

De meest noodlottige verandering die zich de afgelopen drie decennia heeft ontvouwd, was geen toename van hebzucht. Het was de uitbreiding van markten, en van marktwaarden, in sferen van het leven waar ze niet thuishoren.

Een betere manier om wederzijds respect te krijgen is om rechtstreeks in contact te komen met de morele overtuigingen die burgers in het openbare leven brengen, in plaats van te eisen dat mensen hun diepste morele overtuigingen buiten de politiek laten voordat ze binnenkomen.

De eenvoudigste manier om gerechtigheid te begrijpen is mensen geven wat ze verdienen. Dit idee gaat terug tot Aristoteles. De echte moeilijkheid begint met het uitzoeken wie wat verdient en waarom.