John Rawls beroemde citaten

De slechte man verlangt naar willekeurige macht. Wat de slechte mens beweegt is de liefde voor onrechtvaardigheid.

Elke alomvattende doctrine, religieus of seculier, kan op elk moment in elk politiek argument worden geïntroduceerd, maar ik betoog dat mensen die dit doen ook moeten presenteren wat zij geloven dat openbare redenen zijn voor hun argument. Hun mening is dus niet langer alleen die van één bepaalde partij, maar een mening waar alle leden van een samenleving redelijkerwijs mee instemmen, niet noodzakelijkerwijs waar ze mee instemmen. Wat belangrijk is, is dat mensen de soorten redenen geven die kunnen worden begrepen en beoordeeld, los van hun specifieke uitgebreide doctrines.

De natuurlijke verdeling is noch rechtvaardig noch onrechtvaardig; noch is het onrechtvaardig dat personen in een bepaalde positie in de samenleving worden geboren. Dit zijn gewoon natuurlijke feiten. Wat rechtvaardig en onrechtvaardig is, is de manier waarop instellingen met deze feiten omgaan.

Een onverdraagzame sekte heeft geen recht om te klagen wanneer haar een gelijke vrijheid wordt ontzegd. ... Het recht van een persoon om te klagen is beperkt tot de beginselen die hij zelf erkent.

Het gevoel van rechtvaardigheid is continu met de liefde voor de mensheid.

De intoleranten kunnen worden gezien als free-riders, als personen die de voordelen van rechtvaardige instellingen zoeken terwijl ze hun deel niet doen om ze te handhaven.

Een rechtvaardige samenleving is een samenleving die als je er alles van wist, je bereid zou zijn om het op een willekeurige plaats binnen te gaan.

De van nature bevoordeelde moeten niet alleen winnen omdat ze meer begaafd zijn, maar alleen om de kosten van opleiding en onderwijs te dekken en om hun gaven te gebruiken op manieren die ook de minder bedeelden helpen.

Het perspectief van de eeuwigheid is geen perspectief vanuit een bepaalde plaats buiten de wereld, noch het gezichtspunt van een transcendent wezen; het is eerder een bepaalde vorm van denken en voelen die rationele personen in de wereld kunnen aannemen ... Zuiverheid van hart, als men het zou kunnen bereiken, zou zijn om helder te zien en te handelen met gratie en zelfbeheersing vanuit dit oogpunt.

Ik ga er dus van uit dat Voor een ieder naar zijn dreigingsvoordeel geen opvatting van rechtvaardigheid is.

Veel van onze meest ernstige conflicten zijn conflicten in onszelf. Degenen die veronderstellen dat hun oordelen altijd consistent zijn, zijn niet reflecterend of dogmatisch.

Ideale wetgevers stemmen niet over hun belangen.

In alle sectoren van de samenleving moeten er ongeveer gelijke vooruitzichten zijn op cultuur en prestaties voor iedereen die op dezelfde manier gemotiveerd en begiftigd is. De verwachtingen van mensen met dezelfde capaciteiten en aspiraties mogen niet worden beïnvloed door hun sociale klasse.

Er zijn twee soorten uitgebreide doctrines, religieus en seculier. Degenen van religieus geloof zullen zeggen dat ik een verhuld argument voor secularisme geef, en de laatsten zullen zeggen dat ik een verhuld argument voor religie geef. Ik ontken beide. Elke kant veronderstelt de basisideeën van constitutionele democratie, dus mijn suggestie is dat we onze politieke argumenten in termen van publieke rede kunnen maken. Dan staan we op gemeenschappelijke grond. Zo kunnen we elkaar begrijpen en samenwerken.

De politieke filosofie is realistisch utopisch wanneer zij de grenzen van de praktische politieke mogelijkheid uitbreidt en ons daarmee verzoent met onze politieke en sociale toestand. Onze hoop voor de toekomst van onze samenleving berust op de overtuiging dat de sociale wereld een redelijk rechtvaardige samenleving van volkeren mogelijk maakt.

Gerechtigheid is geluk volgens deugd.

Het begrip rechtvaardigheid wordt volgens mij gedefinieerd door de rol van de beginselen ervan bij het toekennen van rechten en plichten en bij het bepalen van de juiste verdeling van sociale voordelen. Een opvatting van rechtvaardigheid is een interpretatie van deze rol.

Een intuïtionistische opvatting van rechtvaardigheid is, zou men kunnen zeggen, maar een halve opvatting.

In het beste geval kunnen de principes die economen hebben verondersteld te voldoen aan de keuzes van rationele individuen worden gepresenteerd als richtlijnen die we moeten overwegen wanneer we onze beslissingen nemen.

Een onrecht is alleen aanvaardbaar als het nodig is om een nog groter onrecht te vermijden.

De kracht van de eisen van formele rechtvaardigheid, van gehoorzaamheid aan het systeem, hangt duidelijk af van de inhoudelijke rechtvaardigheid van de Instellingen en de mogelijkheden van hun hervorming.

Rechtvaardigheid is de eerste deugd van sociale instellingen, zoals waarheid van denksystemen is. Een theorie, hoe elegant en economisch ook, moet worden verworpen of herzien als ze onwaar is; evenzo moeten wetten en instellingen, hoe efficiënt en goed geregeld ook, worden hervormd of afgeschaft als ze onrechtvaardig zijn.

Het is van het eerste belang dat het leger ondergeschikt is aan de burgerregering.

De principes van rechtvaardigheid worden gekozen achter een sluier van onwetendheid.

Het is zeker verkeerd om wreed te zijn tegen dieren en de vernietiging van een hele soort kan een groot kwaad zijn. Het vermogen tot gevoelens van plezier en pijn en voor de levensvorm waartoe dieren in staat zijn, leggen in hun geval duidelijk plichten van mededogen en menselijkheid op.

Idealiter moeten burgers zichzelf zien als wetgevers en zich afvragen welke statuten, ondersteund door welke redenen die voldoen aan het criterium van wederkerigheid, volgens hen het meest redelijk zijn om vast te stellen.

In een voortdurend streven naar geld om campagnes te financieren, is het politieke systeem gewoon niet in staat om te functioneren. Zijn overlegvermogen is verlamd.

Rechtvaardigheid is de eerste deugd van sociale instellingen,

De mens is een historisch wezen : de realisatie van de krachten van menselijke individuen die op een bepaald moment leven, vergt de samenwerking van vele generaties (of zelfs samenlevingen) over een lange periode. In tegenstelling tot de mensheid kan en doet elk individueel dier wat het voor het grootste deel zou kunnen doen, of wat een ander van zijn soort zou kunnen of kunnen doen dat tegelijkertijd leeft.

Het enige dat ons in staat stelt om toe te geven aan een foutieve theorie is het ontbreken van een betere, analoog is een onrecht alleen aanvaardbaar wanneer het nodig is om een nog groter onrecht te vermijden.

Het is duidelijk dat wanneer de vrijheden onbeperkt worden gelaten, ze met elkaar botsen.

Een samenleving die wordt gereguleerd door een publiek gevoel voor rechtvaardigheid is inherent stabiel.

Een rechtvaardig systeem moet zijn eigen steun genereren.

De extreme aard van de opvattingen over het dominante einde wordt vaak verborgen door de vaagheid en dubbelzinnigheid van het voorgestelde einde.

De gevaren van het gegeneraliseerde gevangenendilemma worden weggenomen door de match tussen rechts en goed.

Ik heb geprobeerd een theorie te formuleren die ons in staat stelt deze gevoelens over het primaat van gerechtigheid te begrijpen en te beoordelen. Rechtvaardigheid als billijkheid is het resultaat: het formuleert deze meningen en ondersteunt hun algemene tendens.

Een regeling is onrechtvaardig wanneer de hogere verwachtingen, een of meer van hen, buitensporig zijn. Als deze verwachtingen zouden worden verminderd, zou de situatie van de minder begunstigde worden verbeterd.

We moeten voor anderen kiezen omdat we reden hebben om te geloven dat ze voor zichzelf zouden kiezen als ze op de leeftijd van rede waren en rationeel zouden beslissen.

Er is een verschil tussen particuliere en sociale boekhouding dat de markt niet registreert. Een essentiële taak van de wet en de overheid is het instellen van de nodige voorwaarden.

De eerlijkste regels zijn die waar iedereen het mee eens zou zijn als ze niet wisten hoeveel macht ze zouden hebben.

Goed begrepen komt het verlangen om rechtvaardig te handelen dus gedeeltelijk voort uit het verlangen om zo volledig mogelijk uit te drukken wat we zijn of kunnen zijn, namelijk vrije en gelijke rationele wezens met de vrijheid om te kiezen.

Het fundamentele criterium voor het beoordelen van een procedure is de rechtvaardigheid van de waarschijnlijke resultaten ervan.

Idealiter zou een rechtvaardige grondwet een rechtvaardige procedure zijn die is geregeld om een rechtvaardige uitkomst te verzekeren.

We kunnen veronderstellen dat iedereen in zichzelf de hele vorm van een morele opvatting heeft.

Intuïtionisme is niet constructief, perfectionisme is onacceptabel.

Niemand verdient zijn Grotere natuurlijke capaciteit noch verdient een gunstiger startplaats in de samenleving.

Als A zijn betere positie niet zou krijgen, zou B nog slechter af zijn dan hij.

Er zijn oneindig veel variaties van de uitgangssituatie en daarom ongetwijfeld oneindig veel stellingen van morele meetkunde.

De omstandigheden van rechtvaardigheid kunnen worden omschreven als de normale omstandigheden waaronder menselijke samenwerking zowel mogelijk als noodzakelijk is.

Allereerst moeten de principes algemeen zijn. Dat wil zeggen, het moet mogelijk zijn om ze te formuleren zonder gebruik te maken van wat intuïtief zou worden herkend als Eigennamen, of gemanipuleerde definitieve beschrijvingen.