Thomas Nagel beroemde citaten

Als sub specie aeternitatis er geen reden is om te geloven dat iets ertoe doet, dan doet dat er ook niet toe, en kunnen we ons absurde leven met ironie benaderen in plaats van heldhaftigheid of wanhoop.

Ik wil dat atheïsme waar is en ik voel me ongemakkelijk door het feit dat sommige van de meest intelligente en goed geïnformeerde mensen die ik ken, religieuze gelovigen zijn. Het is niet alleen dat ik niet in God geloof en natuurlijk hoop ik dat ik gelijk heb in mijn geloof. Het is dat ik hoop dat er geen God is! Ik wil niet dat er een God is; Ik wil niet dat het universum zo is.

Het materialisme is zelfs als theorie van de fysieke wereld onvolledig, aangezien de fysieke wereld bewuste organismen tot haar meest opvallende bewoners omvat.

Wat we denken dat we doen als we nadenken over wat het geval is of hoe we moeten handelen, is iets dat niet kan worden verzoend met een reductief naturalisme, om redenen die verschillen van die welke de onherleidbaarheid van het bewustzijn met zich meebrengen. Het is niet alleen de subjectiviteit van het denken, maar het vermogen om de subjectiviteit te overstijgen en te ontdekken wat objectief het geval is, dat een probleem vormt....Denken en redeneren zijn juist of onjuist op grond van iets dat onafhankelijk is van de overtuigingen van de denker, en zelfs onafhankelijk van de gemeenschap van denkers waartoe hij behoort. (blz. 71)

Absurditeit is een van de meest menselijke dingen aan ons: een manifestatie van onze meest geavanceerde en interessante kenmerken.

Misschien is het geloof in God het geloof dat het universum begrijpelijk is, maar niet voor ons.

Het leven is misschien niet alleen zinloos, maar ook absurd.

Elk van onze levens is een deel van het langdurige proces van het universum dat geleidelijk wakker wordt en zich bewust wordt van zichzelf.

Mensen zijn verslaafd aan de hoop op een definitieve afrekening, maar intellectuele nederigheid vereist dat we de verleiding weerstaan om aan te nemen dat gereedschappen van het soort dat we nu hebben in principe voldoende zijn om het universum als geheel te begrijpen.

Iedereen heeft het recht om af en toe een moord in de verbeelding te plegen, om nog maar te zwijgen van minder ernstige overtredingen.

Er is een neiging om een objectief verslag van alles te zoeken voordat men de werkelijkheid ervan erkent.

elk subjectief fenomeen is in wezen verbonden met een enkel standpunt, en het lijkt onvermijdelijk dat een objectieve, fysieke theorie dat standpunt zal verlaten.

fundamenteel heeft een organisme bewuste mentale toestanden als en alleen als er iets is dat het lijkt om dat organisme te zijn-iets dat het is als voor het organisme.

Elk reductionistisch programma moet gebaseerd zijn op een analyse van wat moet worden verminderd. Als de analyse iets weglaat, wordt het probleem ten onrechte gesteld.

Het lijkt mij dat, zoals het gewoonlijk wordt gepresenteerd, de huidige orthodoxie over de kosmische orde het product is van heersende veronderstellingen die niet worden ondersteund, en dat het in strijd is met het gezond verstand.

Het is prima facie hoogst onwaarschijnlijk dat het leven zoals wij het kennen het resultaat is van een opeenvolging van fysieke ongevallen samen met het mechanisme van natuurlijke selectie. We worden verondersteld deze naïeve reactie te verlaten, niet ten gunste van een volledig uitgewerkte fysische/chemische verklaring, maar ten gunste van een alternatief dat eigenlijk een schema is voor verklaring, ondersteund door enkele voorbeelden. Wat ontbreekt, voor zover ik weet, is een geloofwaardig argument dat het verhaal een niet-religieuze kans heeft om waar te zijn.

Het is niet alleen dat ik niet in God geloof en natuurlijk hoop dat er geen God is. Ik wil niet dat er een God is; Ik wil niet dat het universum zo is.

Hoe is het om een vleermuis te zijn? Hoe is het voor een vleermuis om een vleermuis te zijn?

Een persoon kan hebzuchtig, jaloers, laf, koud, onvriendelijk, ijdel of verwaand zijn, maar zich perfect gedragen door een monumentale daad van de wil.

Alles, levend of niet, bestaat uit elementen met een natuur die zowel fysiek als niet-fysiek is-dat wil zeggen, in staat om te combineren tot mentale gehelen. Deze reductieve beschrijving kan dus ook worden omschreven als een vorm van panpsychisme: alle elementen van de fysieke wereld zijn ook mentaal....

Het universum is niet alleen bewust en bewust van zichzelf geworden, maar in sommige opzichten in staat om zijn pad naar de toekomst te kiezen-hoewel alle drie, het bewustzijn, de kennis en de keuze, verspreid zijn over een enorme menigte wezens, die zowel individueel als collectief handelen.

De grote cognitieve verschuiving is een uitbreiding van het bewustzijn van de perspectiefvorm die in het leven van bepaalde wezens is vervat naar een objectieve, wereldomvattende vorm die zowel individueel als intersubjectief bestaat. Het was oorspronkelijk een biologisch evolutionair proces, en in onze soort is het ook een collectief cultureel proces geworden. Elk van onze levens is een deel van het langdurige proces van het universum dat geleidelijk wakker wordt en zich bewust wordt van zichzelf.

Het punt is... om je leven te leven in de volle complexiteit van wat je bent, wat iets veel donkerder is, meer tegenstrijdig, meer een maalstroom van impulsen en passies, van wreedheid, extase en waanzin, dan duidelijk is voor het beschaafde wezen dat aan de oppervlakte glijdt en soepel in de wereld past.

Zonder bewustzijn zou het lichaam-geest probleem veel minder interessant zijn. Met bewustzijn lijkt het hopeloos.

Ik zie ethiek als een tak van de psychologie.

even reëel in alle stadia van zijn leven; in het bijzonder het feit dat een bepaalde fase aanwezig is, kan niet worden beschouwd als het verlenen van een speciale status.

Om te zoeken naar een enkele algemene theorie van hoe te beslissen wat het juiste is om te doen is als het zoeken naar een enkele theorie van hoe te beslissen wat te geloven.

Een motivatietheorie is gebrekkig als het gedrag begrijpelijk maakt dat niet begrijpelijk is.

Uiteindelijk, geloof ik, zullen huidige pogingen om de geest te begrijpen door analogie met door de mens gemaakte computers die enkele van dezelfde externe taken als bewuste wezens uitstekend kunnen uitvoeren, worden erkend als een gigantische tijdverspilling.

Altruïsme zelf hangt af van een erkenning van de realiteit van andere personen, en van het gelijkwaardige vermogen om zichzelf te beschouwen als slechts één individu onder velen.

Het probleem is een tegenstelling tussen subjectieve en objectieve standpunten. Er is een neiging om een objectief verslag van alles te zoeken voordat men de werkelijkheid ervan erkent. Maar vaak kan wat naar een meer subjectief standpunt lijkt, niet op deze manier worden verklaard. Dus ofwel is de objectieve opvatting van de wereld onvolledig, ofwel houdt het subjectieve illusies in die verworpen moeten worden.

Gezond verstand heeft niet het laatste woord in ethiek of ergens anders, maar het heeft, zoals J. L. Austin zei over gewone taal, het eerste woord: het moet worden onderzocht voordat het wordt weggegooid.

De externe visie [van de macht] dwingt ons op hetzelfde moment dat we ons ertegen verzetten. Een manier waarop dit gebeurt is door de geleidelijke erosie van wat we doen door de aftrek van wat er gebeurt.

Het opnemen van consequenties in de opvatting van wat we hebben gedaan is een erkenning dat we delen van de wereld zijn, maar het paradoxale karakter van moreel geluk dat uit deze erkenning voortkomt, toont aan dat we niet in staat zijn om met zo ' n visie te werken, want het laat ons met niemand achter om te zijn.

Zodra we een aspect van wat wij of iemand anders doet zien als iets dat gebeurt, verliezen we onze greep op het idee dat het is gedaan en dat we de doener kunnen beoordelen en niet alleen het gebeuren.

Hoe meer details we leren over de chemische basis van het leven en de complexiteit van de genetische code, hoe ongelooflijker het standaard historische verslag wordt

Als het leven niet echt is, het leven niet serieus is en het graf het doel is, is het misschien belachelijk om onszelf zo serieus te nemen.

Bewustzijn is wat het lichaam-geest probleem echt onhandelbaar maakt.

Als ik dacht dat alles wat ik deed werd bepaald door mijn omstandigheden en mijn psychische toestand, zou ik me gevangen voelen.

Ik weet niet of ik begrijp hoe verantwoordelijkheid voor onze keuzes zinvol is als ze niet bepaald zijn.

De rede is universeel omdat geen enkele poging om de resultaten ervan aan te vechten, kan vermijden om uiteindelijk een beroep te doen op de rede door bijvoorbeeld te beweren dat wat als argument werd gepresenteerd, in werkelijkheid een rationalisatie is. Dit kan ons vertrouwen in de oorspronkelijke methode of praktijk alleen ondermijnen door ons redenen te geven om iets anders te geloven, zodat we uiteindelijk over de argumenten moeten nadenken om een beslissing te nemen.

Ik zou er niet echt bezwaar tegen hebben om te sterven als het niet gevolgd werd door de dood.

Het is prima facie hoogst onwaarschijnlijk dat het leven zoals wij het kennen het resultaat is van een opeenvolging van fysieke ongevallen samen met het mechanisme van natuurlijke selectie.

Filosofie is de kindertijd van het intellect, en een cultuur die het probeert over te slaan zal nooit opgroeien.

Als je de waarheid wilt in plaats van alleen maar iets te zeggen, heb je veel minder te zeggen.

Het leiden van een menselijk leven is een fulltime bezigheid, waaraan iedereen tientallen jaren van intense bezorgdheid besteedt.