Lysander Spooner beroemde citaten

Het is een feit dat de overheid, als een wegkruiper, tegen een man zegt: je geld, of je leven. En veel, zo niet de meeste, belastingen worden betaald onder de dwang van die dreiging.

Ondeugden zijn die handelingen waarmee een man zichzelf of zijn eigendom schade berokkent. Misdaden zijn daden waarbij een man de persoon of het eigendom van een ander schaadt.

Een mens is niet minder een slaaf omdat hij eenmaal in een termijn van jaren een nieuwe meester mag kiezen.

Als iemands geld door een zogenaamde regering kan worden afgenomen, zonder zijn eigen persoonlijke toestemming, worden al zijn andere rechten ermee afgenomen; want met zijn geld kan en zal de regering soldaten inhuren om over hem heen te staan, hem te dwingen zich aan haar willekeurige wil te onderwerpen en hem te doden als hij zich verzet.

Ondeugden zijn gewoon de fouten die een mens maakt in zijn zoektocht naar zijn eigen geluk. In tegenstelling tot misdaden impliceren ze geen kwaadwilligheid jegens anderen en geen inmenging in hun persoon of eigendom.

De regering wordt in werkelijkheid door enkelen ingesteld; en deze weinigen nemen de toestemming van de rest aan, zonder dat een dergelijke toestemming daadwerkelijk wordt gegeven.

Het principe dat de meerderheid het recht heeft om de minderheid te regeren, lost praktisch alle regering op in een loutere strijd tussen twee lichamen van mensen, over wie van hen meesters en wie van hen slaven zal zijn; een strijd die-hoe bloedig ook-in de aard van de dingen nooit definitief kan worden gesloten, zolang de mens weigert slaaf te zijn.

Want iedereen heeft een natuurlijk recht om zijn eigen persoon en eigendom te verdedigen tegen agressors, maar ook om iedereen te helpen en te verdedigen, wiens persoon of eigendom is binnengevallen. Het natuurlijke recht van ieder individu om zijn eigen persoon en eigendom te verdedigen tegen een agressor, en om hulp en verdediging te bieden aan ieder ander wiens persoon of eigendom is binnengevallen, is een recht zonder welk de mens niet op aarde zou kunnen bestaan.

De mens heeft ongetwijfeld nog vele andere morele plichten jegens zijn medemensen, zoals de hongerigen te voeden, de naakten te kleden, de Daklozen onderdak te bieden, voor de zieken te zorgen, de weerlozen te beschermen, de zwakken te helpen en de onwetenden te verlichten. Maar dit zijn eenvoudig morele plichten, waarvan ieder mens zijn eigen rechter moet zijn, in elk afzonderlijk geval, over de vraag of, en hoe, en in hoeverre hij ze kan of wil uitvoeren.

Als onze vaders in 1776 het beginsel hadden erkend dat een meerderheid het recht had om over de minderheid te regeren, zouden wij nooit een natie zijn geworden; want zij behoorden tot een kleine minderheid, vergeleken met degenen die het recht opeisten om over hen te regeren.

Degenen die in staat zijn tot tirannie zijn in staat tot meineed om het te ondersteunen.

En toch hebben we wat beweert, of belijdt, of wordt beweerd, een contract te zijn-de constitutie-gemaakt tachtig jaar geleden, door mensen die nu allemaal dood zijn, en die nooit enige macht hadden om ons te binden, maar die (er wordt beweerd) niettemin drie generaties van mensen heeft gebonden, bestaande uit vele miljoenen, en die (er wordt beweerd) bindend zal zijn voor alle miljoenen die komen; maar die niemand ooit heeft ondertekend, verzegeld, afgeleverd, getuigd of erkend; en die weinig personen, vergeleken met het hele aantal dat wordt beweerd door het gebonden te zijn, ooit gelezen, of zelfs gezien, of ooit zal lezen, of zien.

Maar of de Grondwet echt het een of het ander is, zoveel is zeker - dat het een dergelijke regering heeft geautoriseerd zoals wij hebben gehad, of machteloos is geweest om het te voorkomen. In beide gevallen is het ongeschikt om te bestaan.

Als de jury geen recht heeft om te oordelen over de rechtvaardigheid van een wet van de regering, kunnen ze duidelijk niets doen om het volk te beschermen tegen de onderdrukking van de regering; want er zijn geen onderdrukking die de regering niet bij wet mag toestaan.

De enige zekerheid die mannen kunnen hebben voor hun politieke vrijheid, bestaat uit het houden van hun geld in hun eigen zakken.

Dat geen enkele regering, zo genoemd, redelijkerwijs kan worden vertrouwd, of redelijkerwijs kan worden verondersteld eerlijke doeleinden in het oog te hebben, zolang ze volledig afhankelijk is van vrijwillige steun.

Ondeugden zijn geen misdaden.

Een mens is niettemin een slaaf omdat hij eenmaal per jaar een nieuwe meester mag kiezen. Evenmin is een volk minder slaven omdat het periodiek toegestaan is nieuwe meesters te kiezen.

Onze grondwetten beweren door 'het volk' te zijn opgericht en in theorie stemmen 'alle mensen' in met een regering die de grondwetten toestaan. Maar deze instemming van 'het volk' bestaat alleen in theorie. Het bestaat in feite niet. De regering wordt in werkelijkheid door enkelen ingesteld; en deze weinigen nemen de toestemming van de rest aan, zonder dat een dergelijke toestemming daadwerkelijk wordt gegeven.

De Rothschilds, en die klasse van geldschieters waarvan zij de vertegenwoordigers en agenten zijn - mannen die nooit denken aan het lenen van een shilling aan hun buren, voor eerlijke industrie, tenzij op de meest ruime zekerheid, en tegen de hoogste rente-staan te allen tijde klaar om geld te lenen in onbeperkte hoeveelheden aan die rovers en moordenaars, die zichzelf regeringen noemen, om te worden besteed aan het neerschieten van degenen die zich niet stilletjes onderwerpen aan beroofd en tot slaaf gemaakt te worden.

En de mannen die geld lenen aan regeringen, zo genoemd, met het doel deze in staat te stellen hun volk te beroven, tot slaaf te maken en te vermoorden, behoren tot de grootste schurken die de wereld ooit heeft gezien. En ze verdienen het om gejaagd en gedood te worden (als ze niet anders kunnen worden verwijderd) als alle slavenhandelaren, Rovers of piraten die ooit hebben geleefd.

Nu wordt een slaaf niet 'gehouden' door een wettelijk contract, verplichting, plicht of autoriteit, die de wetten zullen afdwingen. Hij wordt alleen' vastgehouden ' door brute kracht. De een slaat de ander totdat deze hem gehoorzaamt, voor hem werkt als hij het nodig heeft, of niets doet als hij het nodig heeft.

De geheime stemming maakt een geheime regering; en een geheime regering is een geheime bende van rovers en moordenaars.

Elke legitieme overheid is een onderlinge verzekeringsmaatschappij, vrijwillig overeengekomen door de partijen bij haar, voor de bescherming van hun rechten tegen onrechtplegers. In zijn vrijwillige karakter is het precies vergelijkbaar met een vereniging voor wederzijdse bescherming tegen brand of schipbreuk.

De wegkruiper neemt alleen de verantwoordelijkheid, het gevaar en de misdaad van zijn eigen daad op zich. Hij doet niet alsof hij enige rechtmatige aanspraak op uw geld heeft, of dat hij van plan is het voor uw eigen voordeel te gebruiken ... Bovendien, nadat hij uw geld heeft genomen, verlaat hij u, zoals u wilt dat hij doet ... Hij blijft je niet "beschermen" door je te bevelen om te buigen en hem te dienen; door van je te eisen dat je dit doet en je te verbieden dat te doen.

De natuurlijke rechten van een mens zijn de zijne, tegen de hele wereld; en elke inbreuk daarop is evenzeer een misdaad, hetzij gepleegd door één man, of door miljoenen; hetzij gepleegd door één man, die zichzelf een Rover noemt (of door een andere naam die zijn ware karakter aangeeft) of door miljoenen, die zichzelf een regering noemen.

De Grondwet heeft geen inherente autoriteit of verplichting. Het heeft helemaal geen gezag of verplichting, tenzij het een contract is tussen mens en mens. En het beweert zelfs niet eens een contract te zijn tussen personen die nu bestaan.

Zeggen dat meerderheden als zodanig het recht hebben om minderheden te regeren, is gelijk aan zeggen dat minderheden geen rechten hebben en zouden moeten hebben, behalve als meerderheden hen alsjeblieft toestaan.

De sterken zijn altijd vrij op grond van hun superieure kracht. Zolang de regering slechts een strijd is over welke van de twee partijen de andere zal regeren, moet de zwakkere altijd bezwijken. En of de strijd nu met stembiljetten of kogels wordt gevoerd, het principe is hetzelfde; want volgens de nu heersende regeringstheorie betekent de stemming ofwel een kogel, ofwel niets. En niemand kan consequent een stembiljet gebruiken, tenzij hij van plan is een kogel te gebruiken, als de laatste nodig zou zijn om onderwerping aan de eerste te verzekeren.

Geen enkele regering kent grenzen aan haar macht, behalve het uithoudingsvermogen van het volk.

Het proces door een jury zou veilig in een despotische regering kunnen worden ingevoerd, als de jury geen recht zou uitoefenen om de wet of de rechtvaardigheid van de wet te beoordelen.

Er is geen lettergreep in de grondwet die impliceert dat personen, geboren binnen de territoriale grenzen van de Verenigde Staten, trouw aan hen hebben opgelegd vanwege hun geboorte in het land, of dat ze zullen worden beoordeeld door een andere regel, op het onderwerp van verraad, dan personen van buitenlandse afkomst.

Degenen die het recht van een jury ontkennen om een individu te beschermen door zich te verzetten tegen een onrechtvaardige wet van de regering, ontkennen hem alle verdediging tegen onderdrukking.

Om de prijzen te meten aan de hand van een valuta die met dezelfde naam als goud wordt genoemd, maar die in waarde echt inferieur is aan goud, en dan - omdat die prijzen nominaal hoger zijn dan de goudprijzen - om te zeggen dat ze zijn opgeblazen, relatief tot goud, is een perfecte absurditeit.

Het recht op Revolutie, dat tirannen in spot aan de mensheid toekennen, is geen wettelijk recht onder een regering; het is slechts een natuurlijk recht om een regering omver te werpen.

Het proces door een jury is een proces door 'het land', in tegenstelling tot een proces door de regering. De juryleden worden door het lot uit de massa van het volk getrokken, met als doel alle klassen van geesten en gevoelens, die de overhand hebben onder het volk in het algemeen, vertegenwoordigd te hebben in de jury.

De enige despoot valt op in het gezicht van alle mensen en zegt: Ik ben de staat; mijn wil is wet; Ik ben uw meester; ik neem de verantwoordelijkheid voor mijn daden; de enige scheidsrechter die ik erken is het zwaard; als iemand mijn recht ontkent, laat hem conclusies met mij proberen.

Het aantal dat daadwerkelijk instemde met de Grondwet van de Verenigde Staten, was in het begin erg klein. De aanneming van de grondwet, die als de daad van het hele volk werd beschouwd, was de geringste farce en bedrog, die voor niemand bindend was.

Het recht en de fysieke kracht van het volk om onrechtvaardigheid te weerstaan, zijn in werkelijkheid de enige zekerheden die een volk ooit kan hebben voor zijn vrijheden. Praktisch geen enkele regering kent enige grens aan haar macht dan het uithoudingsvermogen van het volk.

Het recht van absolute en onverantwoordelijke Heerschappij is het recht van eigendom, en het recht van eigendom is het recht van absolute, onverantwoordelijke Heerschappij. De twee zijn identiek; de ene impliceert noodzakelijkerwijs de andere.

Er is geen duidelijker principe van het Engels of Amerikaans grondwettelijk recht geweest dan dat, in strafzaken, het niet alleen de macht en plicht van jury ' s is om te oordelen wat de feiten zijn, wat de wet is en wat de morele bedoeling van de beschuldigde is; maar dat het ook hun macht is, en hun primaire en belangrijkste plicht, om de rechtvaardigheid van de wet te beoordelen, en om alle wetten ongeldig te verklaren, die naar hun mening onrechtvaardig of onderdrukkend zijn, en alle personen onschuldig te vinden in het overtreden of verzetten tegen de uitvoering van dergelijke wetten.

Kinderen leren veel principes van de natuurwet op zeer jonge leeftijd. Ze leren bijvoorbeeld dat wanneer een kind een appel of een bloem heeft opgepikt, het van hem is, en dat zijn metgezellen het hem niet tegen zijn wil mogen afnemen.

Van geen enkel lichaam van mannen kan worden gezegd dat het een man machtigt om als hun agent op te treden, tot schade van een derde persoon.

Als die personen, die zich begiftigd zien met zowel de macht als het recht om de ondeugden van anderen te definiëren en te straffen, hun gedachten slechts naar binnen zouden keren, zouden ze waarschijnlijk merken dat ze thuis een groot werk te doen hebben; en dat ze, wanneer dat voltooid zal zijn, weinig geneigd zullen zijn om meer te doen om de ondeugden van anderen te corrigeren, dan gewoon om anderen de resultaten van hun ervaring en observatie te geven.

Voor een regering om een ondeugd als een misdaad te verklaren, en het als zodanig te straffen, is een poging om de aard van de dingen zelf te vervalsen. Het is net zo absurd als het zou zijn om de waarheid als een leugen te verklaren, of de leugen als een waarheid.

De 'naties', zoals ze worden genoemd, met wie onze zogenaamde ambassadeurs, secretarissen, presidenten en senatoren beweren verdragen te sluiten, zijn evenzeer mythen als de onze. Op grond van algemene beginselen van recht en rede zijn er geen dergelijke 'Naties'.' ... Onze zogenaamde verdragen, die dan worden gesloten zonder legitieme of bonafide Naties, of vertegenwoordigers van Naties, en die van onze kant worden gesloten door personen die geen legitieme autoriteit hebben om voor ons te handelen, hebben intrinsiek niet meer geldigheid dan een zogenaamd verdrag dat is gesloten door de Man op de maan met de koning van de Pleiaden.

Geen enkel principe, dat kan worden genoemd, kan meer vanzelfsprekend vals zijn dan dit; of meer vanzelfsprekend fataal voor alle politieke vrijheid. Toch triomfeerde het in het veld en wordt nu aangenomen dat het gevestigd is. Als het werkelijk is vastgesteld, is het aantal slaven, in plaats van door de oorlog te zijn verminderd, sterk toegenomen; want een mens, die aldus onderworpen is aan een regering die hij niet wil, is een slaaf.

Het principe, waarop de oorlog door het Noorden werd gevoerd, was eenvoudig dit: dat mensen terecht gedwongen kunnen worden zich te onderwerpen aan en te steunen aan een regering die ze niet willen; en dat verzet van hun kant hen verraders en criminelen maakt.

Het doel en de uitwerking van [landtitels] zijn geweest om in de handen van rovers of slavenhouders een monopolie op alle landen en, voor zover mogelijk, op alle andere middelen om rijkdom te creëren te handhaven; en zo de grote groep arbeiders in een staat van armoede en afhankelijkheid te houden, die hen zou dwingen hun arbeid aan hun tirannen te verkopen voor de laagste prijzen waartegen het leven kon worden volgehouden

Het enige idee dat ze ooit hebben gemanifesteerd over wat een regering van toestemming is, is dit - dat het er een is waar iedereen toestemming voor moet geven, of neergeschoten moet worden.