Benjamin Tucker beroemde citaten

Als het individu het recht heeft om zichzelf te regeren, is elke externe regering tirannie. Vandaar de noodzaak om de staat af te schaffen.

Anarchisten zijn gewoon onverschrokken Jeffersonian Democraten.

Agressie is gewoon een andere naam voor overheid.

Een man dwingen te betalen voor de schending van zijn eigen vrijheid is inderdaad een toevoeging van belediging aan verwonding.

Op het moment dat iemand het idee verlaat dat hij geboren is om te ontdekken wat juist is en het op de rest van de wereld af te dwingen, begint hij een toenemende neiging te voelen om anderen met rust te laten en zich zelfs te onthouden van vergelding of verzet, behalve in die noodsituaties die het onmiddellijk en dwingend vereisen.

Agressie is gewoon een andere naam voor overheid. Agressie, invasie, regering, zijn onderling omkeerbare termen. De essentie van de overheid is controle, of de poging om te controleren. Hij die een ander probeert te beheersen, is een gouverneur, een agressor, een indringer; en de aard van zo ' n invasie verandert niet, of het nu door een man op een andere man wordt gedaan, op de manier van de gewone misdadiger, of door een man op alle andere mensen, op de manier van een absolute monarch, of door alle andere mensen op een man, op de manier van een moderne democratie.

Stemmen is slechts een arbeidsbesparend middel om vast te stellen aan welke kant kracht ligt en te buigen voor het onvermijdelijke... Het is niet meer of minder dan een papieren vertegenwoordiger van de bajonet, de pestkop en de kogel.

De kosten van gerechtigheid kunnen alleen door de indringer worden betaald.

Er is geen vrijheid die ik aan een man zou geven die ik aan een vrouw zou weigeren, en er is geen vrijheid die ik aan een man of een vrouw zou weigeren, behalve de vrijheid om binnen te vallen ... wie het stembiljet heeft, heeft de vrijheid om binnen te vallen, en wie het stembiljet wil, wil de vrijheid om binnen te vallen. Geef de vrouw gelijkheid met de man, met alle middelen; maar doe het door macht van de man te nemen, niet door het aan de vrouw te geven.

De staat wordt door sommigen als een noodzakelijk kwaad beschouwd; het moet overbodig worden gemaakt.

De student van de vrijheid moet voortdurend proberen zijn verbeelding los te maken van bloedige drama ' s van moord en opstand.

Bijna de enigen van wie gezegd kan worden dat zij de Betekenis, de beginselen en de doeleinden van het socialisme bij benadering begrijpen, zijn de voornaamste leiders van de uiterste vleugels van de Socialistische krachten, en misschien een paar van de geldkoningen zelf.

Er zijn problemen waaraan de mensheid nooit kan ontsnappen .... zij hebben nooit beweerd dat vrijheid volmaaktheid zal brengen; zij zeggen eenvoudig dat de resultaten ervan veel beter zijn dan die welke voortvloeien uit Autoriteit .... Als een keuze van zegeningen is vrijheid des te groter; als een keuze van kwaad is vrijheid des te kleiner. Dan zegt vrijheid altijd de Anarchist. Geen gebruik van geweld behalve tegen de indringer....

De belangrijkste vraag ... is niet welk motief de wet inspireerde, maar wat het mogelijk zal zijn voor mensen met een slecht motief om met de wet te doen ...

Maar wat de essentiële functie van de staat is, agressie of verdediging, lijken weinigen te weten of te geven.

We zijn hier om het licht van vrijheid op politiek bijgeloof in te laten.

Oorlog en gezag zijn metgezellen; vrede en vrijheid zijn metgezellen.

Een Anarchist is iemand die de noodzaak en legitimiteit van een regering ontkent; de vraag naar zijn methoden om haar aan te vallen is vreemd aan de definitie.

Het is in het extreme dwaas om niet alleen tot geweld over te gaan voordat de noodzaak dwingt, maar vooral om waanzinnig de voorwaarden te scheppen die tot deze noodzaak zullen leiden.

Is het allereerste begin van privileges, monopolies en industriële slavernij niet het oprichten van de stembus boven het individu?

Eén ding is echter zeker-dat in alle gevallen de inspanning moet zijn om alle kosten van het herstellen van het verkeerde op te leggen aan de dader van het verkeerde. Dit alleen is echte gerechtigheid, en die rechtvaardigheid is natuurlijk noodzakelijkerwijs vrij.

De anarchisten zijn gewoon onverschrokken Jeffersonian Democraten. Zij geloven dat 'de beste regering is die het minst regeert', en dat die het minst regeert helemaal geen regering is.

De makers van woordenboeken zijn voor hun definities afhankelijk van specialisten. De definitie van een specialist kan waar zijn of onjuist. Maar de waarheid ervan kan niet worden vergroot of de dwaling ervan kan niet worden verminderd door de aanvaarding ervan door de lexicograaf. Elke definitie moet op zijn eigen merites staan.

In de kwestie van het onderhoud en de opvoeding van kinderen zouden de anarchisten noch het communistische kinderdagverblijf instellen dat de Staatssocialisten bevoordelen, noch het communistische schoolstelsel behouden dat nu heerst.

De anarchisten antwoorden dat de afschaffing van de staat een defensieve vereniging zal laten bestaan, die niet langer op een verplichte maar op een vrijwillige basis rust, die indringers zal beperken met alle middelen die nodig kunnen blijken.

We zijn hier, op aarde. Niemand van ons heeft recht op de aarde.

Daarom moet dwang van het niet-invasieve, wanneer het überhaupt gerechtvaardigd is, worden gerechtvaardigd op grond van het feit dat het niet een minimum aan invasie, maar een minimum aan pijn verzekert.

De essentie van de overheid is controle, of de poging om te controleren.

Laissez Faire was zeer goede saus voor de gans, arbeid, maar was zeer slechte saus voor de gander, kapitaal.

Integendeel, het socialisme breidt zijn functie uit tot de beschrijving van de maatschappij zoals ze zou moeten zijn, en de ontdekking van de middelen om haar te maken tot wat ze zou moeten zijn.

Want zoals gezegd is dat er geen halfweghuis is tussen Rome en de rede, Zo kan gezegd worden dat er geen halfweghuis is tussen staatssocialisme en anarchisme.

De uitoefening van gezag over hetzelfde gebied door twee staten is een tegenstrijdigheid.

Als ik vrij en rijk door het leven ga, zal ik niet huilen omdat mijn naaste, even vrij, rijker is. Vrijheid zal uiteindelijk alle mensen rijk maken; het zal niet alle mensen even rijk maken. Gezag kan (en mag niet) alle mensen even rijk maken aan Portemonnee; het zal hen zeker even arm maken in alles wat het leven de moeite waard maakt om te leven.

Het anarchisme verwerpt het eigendomsrecht niet, maar heeft een opvatting die voldoende verschilt van die van anderen om de mogelijkheid te omvatten van een einde aan die sociale organisatie die zal ontstaan, niet uit de ruïnes van de regering, maar uit de transformatie van de regering in vrijwillige vereniging voor verdediging.

De regering is de veronderstelling van gezag over een bepaald gebied en alles binnen het gebied, die in het algemeen wordt uitgeoefend met het dubbele doel van een meer volledige onderdrukking van haar onderdanen en uitbreiding van haar grenzen.

Het is omdat vreedzame agitatie en passief verzet effectief zijn dat ik ze handhaaf, en het is omdat geweld tirannie versterkt dat ik het veroordeel. Oorlog en gezag zijn metgezellen; vrede en vrijheid zijn metgezellen. Het is in het extreme dwaas om niet alleen tot geweld over te gaan voordat de noodzaak dwingt, maar vooral om waanzinnig de voorwaarden te scheppen die tot deze noodzaak zullen leiden.

Hij die een ander probeert te beheersen, is een gouverneur, een agressor, een indringer; en de aard van zo ' n invasie verandert niet, of het nu door een man op een andere man wordt gedaan ... of door alle andere mensen op één man, op de manier van een moderne democratie.

Dit is dus de anarchistische definitie van regering: de onderwerping van het niet-invasieve individu aan een externe wil...

Het recht van de meerderheid is absoluut.

Het kapitalisme is op zijn minst aanvaardbaar, wat niet van socialisme of communisme kan worden gezegd.

Dus dezelfde klap die de rente naar beneden slaat, zal de lonen omhoog sturen.

De twee genoemde beginselen zijn gezag en vrijheid, en de namen van de twee scholen van het socialistische denken die volledig en zonder voorbehoud de ene of de andere vertegenwoordigen, zijn respectievelijk staatssocialisme en anarchisme. Wie weet wat deze twee scholen willen en hoe ze het willen krijgen, begrijpt de Socialistische Beweging. Want zoals gezegd is dat er geen halfweghuis is tussen Rome en de rede, Zo kan gezegd worden dat er geen halfweghuis is tussen staatssocialisme en anarchisme.

Geboden liefde voor alle mensen zonder onderscheid is een vernietiging van het onderscheid tussen liefde en haat, en is daarom helemaal geen liefde.

Ten eerste het staatssocialisme, dat kan worden omschreven als de leer dat alle zaken van de mens door de regering moeten worden beheerd, ongeacht de individuele keuze.

Marx, zoals we hebben gezien, loste het op door te verklaren dat Kapitaal iets anders is dan product, en te beweren dat het toebehoorde aan de samenleving en door de samenleving moest worden ingenomen en gebruikt ten behoeve van iedereen.

En dit is de anarchistische definitie van de staat: de belichaming van het principe van invasie in een individu, of een groep individuen, ervan uitgaande dat ze optreden als vertegenwoordigers of meesters van het hele volk binnen een bepaald gebied.

Monopolie en privileges moeten worden vernietigd, kansen worden geboden en concurrentie moet worden aangemoedigd. Dit is Liberty ' s werk, en weg met Autoriteit haar oorlogskreet.

En de doodstraf, hoe ineffectief ze ook is en door welke onwetendheid ze ook wordt gebruikt, is een strikt defensieve daad, althans in theorie.

In tijden past...it het was mijn gewoonte om lichtvaardig te spreken over het recht van de mens op land. Het was een slechte gewoonte, en ik heb het lang geleden afgeschud. Het enige recht van de mens op land is zijn macht erover. Als zijn naaste machtiger is dan hij en het land van hem afneemt, dan is het land van zijn naaste, totdat deze door een machtiger nog wordt onteigend.

Anarchisme is voor vrijheid, noch voor noch tegen iets anders. De anarchie is de moeder van de samenwerking, ja, net zoals de vrijheid de moeder van de orde is; maar, als een kwestie van definitie, is vrijheid geen orde noch is anarchisme samenwerking. Ik definieer anarchisme als het geloof in de grootste hoeveelheid vrijheid die verenigbaar is met gelijkheid van vrijheid; of, met andere woorden, als het geloof in elke vrijheid behalve de vrijheid om binnen te vallen.