William Batchelder Greene beroemde citaten

Hoe de tijd ons met scherpe pijnen slaat, onze tanden losmaakt, stukjes haar, vage ogen rukt-en uiteindelijk onze rug naar de aarde buigt om de geschiktste plaats voor begrafenis te vinden.

De lente nieuw leven inblazen, een toast op je frisse lippen! Uw blozen zijn muziek, en de hemel schuilt in uw dikke geparfumeerde haar dat als betoverde regen om uw bloemrijke schouders hangt; uw zucht is lied en uw zachte adem een balsem, die de dood verdrijft-zacht verliest zijn koude greep, ontrafelt duisternis in het hart van pijn, terwijl het vochtige water de lach van de dageraad klinkt.

Verberg wat je moet verbergen en vertel wat je moet vertellen je zult je problemen zien toenemen als je voortdurend besluit om trouw het beleid van de waarheid na te streven

Wat is het om rijk te zijn? Het is een verzekerd inkomen te hebben boven de uitgaven, en geen gelegenheid te hebben tot bezorgdheid voor de volgende dag. Het is boven de noodzaak om van hand tot mond te leven. Het is om in staat te zijn (of om redenen te hebben om waanzinnig te veronderstellen dat iemand in staat is) om buiten Gods voorzienigheid te leven.

Vrouw, Gij zijt een diepe en brede rivier, van zacht en zoet water. Ik heb nog nooit de andere kant bereikt, hoewel ik vaak mijn voeten nat heb gemaakt!

Zonder twijfel is de materie onbeperkt in omvang en in deze zin oneindig; en de natuurkrachten vormen haar tot een ontelbaar aantal werelden. Zou het überhaupt verbazingwekkend zijn als er uit de universele dobbelsteenbak, uit een ontelbaar aantal worpen, één oneindig volmaakte wereld zou worden geworpen? Nee, bewijst de waarschijnlijkheidsrekening ons niet dat een dergelijke wereld uit een oneindig aantal noodzakelijkerwijs moet worden voortgebracht?

Voor de mens is de dood van het lichaam onvermijdelijk en wordt bepaald door tijd en omstandigheden; maar met de juiste voorzorg kan de dood van de ziel volledig worden vermeden.

De waarheid was de waarheid, of ik er nu mijn ogen voor verduisterde of niet.

Als het waar is dat God en de mens in één beeld of gelijkenis zijn (en de bevestiging dat ze dat zijn, is niet onlosmakelijk), dan is het de plicht van de mens om in zijn volle pracht dat goddelijke beeld naar buiten te brengen dat aan de ene kant latent is in de complexiteit van zijn eigen natuur.

Geloof is van binnenuit; het is het doorbreken van menselijke spontaniteit; het is kracht van de ziel, grootsheid van sentiment, grootmoedigheid, vrijgevigheid, moed. De formules zijn van nature onbegrijpelijk in hun letterlijke strekking; want anders zouden ze datgene vertegenwoordigen wat wetenschappelijk bekend is, en zouden ze niet slechts de voorlopige kleding zijn van datgene wat niet objectief gegeven is, maar subjectief geprojecteerd vanuit de diepste diepte van de ziel.

Het ideaal is de onzichtbare zon die altijd op de meridiaan van de ziel staat.

De mens, die een ideaal voor zich heeft van wat hij zou moeten zijn en niet is, en handelt alsof hij het karakter bezit dat hij zou moeten hebben, maar niet heeft, komt, juist door de deugd van zijn aspiratie, om het karakter te bezitten dat hij zich voorstelt.

Jij schuine regen! Gij hebt van de hemel, die drank op de aarde uitgiet; gij getrouwe vrouw, die met vochtige tranen haar buigzame Heer omhelst. Gij verdrinkt; gij dubbele dauw die de droogte verdrinkt, die de uitgedroogde en verbrande geneest-gij opstanding regen.

Jij Maan! Zon van de nacht, Zuster mysticus van de dag; kijk naar beneden, pauzeer in uw vlucht! Kalmeer me met uw auditieve straal, betoverende zielen tot zilveren slaap. Kijk naar beneden vanuit uw luchtige vesting, mijn koortsige zintuigen hypnotiseren; sluit de wereld buiten, waarheen de geest vliegt-ambitieuze geest, met pijnlijke weeën; zijn vezel rust, zijn kalmte herstelt.

Het huwelijk kan polygamisch, monogamisch, polyandrisch, complex zijn volgens het Oneida-patroon of een ander, en is een waar huwelijk (Ik zeg niet volmaakt huwelijk) zolang het het geluk van de gehuwden bevordert, en de voortplanting, het onderhoud en de opvoeding van kinderen, en zolang het is gebaseerd op het gezamenlijke vrije contract van de gehuwden en onder de sanctie blijft van de organische samenleving waarvan die personen lid zijn.

Geloof kan altijd verworven worden. Wie geen geloof heeft en het wenst te hebben, kan het verwerven door een paar dagen (soms slechts een paar uur) te leven alsof hij het al bezat. Het is door praktische, niet theoretische, religie dat mensen hun leven veranderen.

Sommige angstaanjagende bezienswaardigheden zijn er die sluipen ' s nachts - Ik bedoel die de slaap lastigvallen; maar tienvoudig alarmerender lijken deze wanneer ze de dag trotseren, om de lucht in te ademen als mensen.

Als een godin op haar azuurblauwe heuvel, de ster van mijn ambitie, de meesteres van mijn droom; een ding apart, dat we kunnen aanbidden, maar niet aanraken; een wild verlangen, dat, in de waanzin van de gedachte, hoger in zijn waardigheid stijgt, en laat me huilen in het stof.

Geloof is de rede die absurditeit ontkent tegenover het onbekende.

De heerschappij van God is geen tirannie, want het heeft geen politiek of regeringskarakter - het is geen heerschappij van gezag. God is geen regeerder van het universum, want een regeerder regeert met zichzelf over hen die van dezelfde aard zijn, en oefent een politieke en rechterlijke macht uit, terwijl God een scheppende, een behoudende en een bepalende macht van een geheel andere soort uitoefent. Als ik een dienaar van God ben, sta ik niet onder tirannie; want God regeert niet, maar ondersteunt, ondersteunt en leidt mij.

God-als hij werkelijk bestaat-is goed, levend, zelfbewust en bestuurt alle dingen volgens zijn welwillende en heilige voorzienigheid; maar de wereld toont geen aanwijzingen voor zo ' n welwillende en heilige Voorzienigheid. Deze aarde schijnt een hel te zijn, of op zijn best een verdoemde planeet-een soort vagevuur: het is gevuld met geweld, tirannie en onrechtvaardigheid, en toch is God, als Hij bestaat, absoluut soeverein en heeft hij gewild dat de dingen zijn zoals ze zijn! -- Daarom is er geen God.

De maatschappij stelde goud en zilver in als circulatiemiddel en als wettig betaalmiddel om de warenruil te vergemakkelijken; maar de maatschappij maakte daarbij een blunder; want juist door deze daad gaf zij aan een bepaalde klasse mensen de macht te zeggen welke uitwisselingen wel en welke niet door middel van dit circulatiemiddel vergemakkelijkt zullen worden. De monopolisten van de edele metalen hebben een ongerechtvaardigde macht over de Gemeenschap: zij kunnen zeggen of geld al dan niet zijn legitieme functies mag uitoefenen.

De maatschappij is ouder dan de overheid. Maar elke maatschappij die blijft bestaan, impliceert het bestaan van regering en wetten; want een maatschappij zonder regering en wetten wordt onmiddellijk door haar gekken en schurken omvergeworpen en vervalt in barbarij.

De federale regering wordt zwak gemaakt om verkeerd te doen, en machtig om goed te doen: want zodra ze verkeerd begint te gaan, begint ze natuurlijk tegen zichzelf te worden verdeeld, en de drie grote wielen van haar machinerie putten hun stuwkracht uit, of slijten elkaar uit, in hun wrijving tegen elkaar; terwijl, zodra ze goed begint te gaan, alle delen harmonieus werken en hun volledige kracht op het object van hun actie uitputten.

Sommige mensen-niet alle mensen-zien altijd een ideaal, een mentaal beeld, zo u wilt, van wat ze zouden moeten zijn en niet zijn. Wie dit ideaal tracht te volgen dat aan de mentale visie is geopenbaard, wie ernaar streeft om er overeenstemming mee te bereiken, zal merken dat het zichzelf vergroot en zich van hem verwijdert. Hij die het volgt, zal zijn eigen morele karakter verbeteren, maar het ideaal zal altijd boven hem en voor hem blijven, waardoor hij tot nieuwe inspanningen wordt aangezet.

Het leven van de mens ligt geheel in zijn handelingen, die allemaal onder drie hoofden kunnen worden ingedeeld: hij denkt, hij voelt en hij handelt-deze drie werkwijzen putten zijn vermogens uit.

Alle mensen, en alle geschapen natuur, zijn vanaf het begin der tijden tot op de dag van vandaag aan het werk geweest om de omstandigheden te produceren die nu onze handelingen beïnvloeden. Zodra een handeling is verricht, wordt deze onafhankelijk van het individu dat deze verricht, en brengt onmiddellijk een andere handeling voort, die als laatste nog een andere voortbrengt, en zo blijven ze bestaan en zullen ze doorgaan, totdat de wet van oorzaak en gevolg zal ophouden te werken.