Lewis Hyde beroemde citaten

Het geschenk beweegt zich naar de lege plaats. Als het zich in zijn cirkel draait, draait het zich naar hem die het langst met lege handen is geweest, en als iemand elders verschijnt wiens behoefte groter is, verlaat het zijn oude kanaal en beweegt zich naar hem toe. Onze vrijgevigheid kan ons leeg laten, maar onze leegte trekt dan zachtjes aan het geheel totdat het ding in beweging terugkeert om ons te vullen. De sociale natuur verafschuwt een vacuüm.

Ironie heeft alleen noodgevallen. In de loop van de tijd is het de stem van de gevangen die zijn gekomen om van hun kooi te genieten.

Wat is het aan een kunstwerk, zelfs wanneer het wordt gekocht en verkocht op de markt, dat maakt ons onderscheiden van . . . pure grondstoffen? Een kunstwerk is een geschenk, geen koopwaar. . . kunstwerken bestaan tegelijkertijd in twee 'economieën', een markteconomie en een geschenkeconomie.Slechts één daarvan is echter essentieel: een kunstwerk kan overleven zonder de markt, maar waar geen geschenk is, is er geen kunst.

De overgang naar mysterie verfrist zich altijd. Als we, als we werken, één keer per dag het gezicht van het mysterie kunnen zien, dan voldoet onze arbeid. We worden verlicht wanneer onze gaven oprijzen uit poelen die we niet kunnen doorgronden. Dan weten we dat ze geen eenzaam egoïsme zijn en dat ze onuitputtelijk zijn.

We worden allemaal geboren in een situatie - een bepaald lichaam (zijn ras, geslacht, gezondheid...), een groep voorouders, een gemeenschap, een natie en geboren in de verhalen die over elk van deze verhalen worden verteld.

Maar geld noch machines kunnen creëren. Ze sturen tokens van energie, maar ze transformeren niet. Een beschaving gebaseerd op hen zet mensen uit contact met hun creatieve krachten.

Als we door kunst worden bewogen, zijn we dankbaar dat de kunstenaar heeft geleefd, dankbaar dat hij heeft gewerkt in dienst van zijn gaven.

Kunst organiseert geen feesten, noch is het de dienaar of collega van de macht. Het kunstwerk wordt veeleer een politieke kracht door de getrouwe vertegenwoordiging van de geest. Het is een politieke daad om een beeld van het zelf of van het collectief te creëren.

We vergeven als we de gehechtheid aan onze wonden opgeven.

Een essentieel deel van het werk van een kunstenaar is niet zozeer schepping als aanroeping

Geheimen ontrafelen is apocalyptisch in de eenvoudige zin (de Griekse wortel betekent â€een ontrafelen’). In dit geval tilt het de schaamte-deksels op. Het laat articulatie toe om binnen te gaan waar stilte ooit regeerde.

Echte burgers zijn niet het publiek van hun regering, noch de consumenten; zij zijn de makers ervan.

In tegenstelling tot de verkoop van een waar, heeft het geven van een geschenk de neiging om een relatie tussen de betrokken partijen tot stand te brengen. Wanneer geschenken binnen een groep circuleren, laat hun handel een reeks onderling verbonden relaties achter, en ontstaat een soort gedecentraliseerde samenhang.

Voor de langzame arbeid van het realiseren van een potentieel geschenk moet de kunstenaar zich terugtrekken naar die Bohemen, halverwege tussen de sloppenwijken en de bibliotheek, waar het leven niet wordt geteld door de klok en waar de getalenteerde er zeker van kunnen zijn dat ze zullen worden genegeerd tot die tijd, als het ooit komt, wanneer hun gaven levensvatbaar genoeg zijn om vrij te worden en te overleven in de wereld.

Alles wat we maken en doen wordt gevormd door de gemeenschappen en tradities die ons bevatten, om nog maar te zwijgen van geld, macht, politiek en geluk. En zelfs als de kunstenaar of wetenschapper denkt dat ze zichzelf uit de wereld heeft gehaald om alleen in de studio te staan, kan een enorme reeks vermogens en gemoedstoestanden haar creativiteit goed bijwonen.

Een essentieel onderdeel van het werk van een kunstenaar is niet zozeer schepping als aanroeping. Een deel van het werk kan niet worden gemaakt, het moet worden ontvangen; en we kunnen deze gave niet hebben, behalve misschien door smeekbeden, door het hof te maken, door in onszelf die 'bedelende boog' te creëren waarnaar de gave wordt getrokken.

Beter om met onthechting te werken, dan; beter om een manier te hebben, maar het met een beetje humor te doordrenken; het beste, om helemaal geen manier te hebben, maar in plaats daarvan de humor te hebben om voortdurend zijn weg opnieuw te maken van de materialen die bij de hand zijn.

Een verdoving is een dichter-moordenaar.

Erik Erikson heeft gecommenteerd: potentieel creatieve mannen zoals (Bernard) Shaw bouwen het persoonlijke fundament van hun werk tijdens een zelfbestemd moratorium, waarin ze zichzelf vaak verhongeren, sociaal, erotisch en, ten slotte maar niet in de laatste plaats, voedingswaarde, om het grovere onkruid uit te laten sterven en plaats te maken voor de groei van hun binnentuin.

De meeste kunstenaars worden tot hun roeping gebracht wanneer hun eigen ontluikende gaven worden gewekt door het werk van een meester. Dat wil zeggen, de meeste kunstenaars worden door kunst zelf tot kunst bekeerd. Het vinden van je stem is niet alleen het leegmaken en zuiveren van de woorden van anderen, maar het aannemen en omarmen van filiaties, gemeenschappen en discoursen. Inspiratie zou je kunnen noemen het inademen van de herinnering aan een daad die je nooit hebt meegemaakt. Uitvinding, moet nederig worden toegegeven, bestaat niet in het scheppen uit leegte, maar uit chaos. Elke kunstenaar kent deze waarheden, ongeacht hoe diep hij of zij die kennis onderdompelt.