Patrick Süskind beroemde citaten

...talent betekent niets, terwijl ervaring, verworven in nederigheid en met hard werken, alles betekent.

Geuren hebben een overtuigingskracht die sterker is dan die van woorden, verschijningen, emoties of wil. De overtuigende kracht van een geur kan niet worden afgeweerd, het komt in ons binnen als adem in onze longen, het vult ons op, doordringt ons volledig. Er is geen remedie voor.

Hij slaagde erin om als totaal oninteressant te worden beschouwd. Mensen lieten hem met rust. En dat was alles wat hij wilde.

Mensen lieten hem met rust. En dat was alles wat hij wilde.

Hij had het beste deel van haar bewaard en het zijn eigen gemaakt: het principe van haar geur.

Hij besefte dat hij zijn hele leven een niemand voor iedereen was geweest. Wat hij nu voelde was de angst voor zijn eigen vergetelheid. Het was alsof hij niet bestond.

Hij was niet gebonden. Niemand leidde hem bij de arm. Hij stapte uit de koets alsof hij een vrij man was.

Hij die reuk heerste, heerste over de harten van de mensen.

Toen ze het eindelijk durfden, eerst met gestolen blikken en vervolgens openhartige blikken, moesten ze glimlachen. Ze waren ongewoon trots. Voor het eerst deden ze iets uit liefde.

Ze was inderdaad een meisje van exquise schoonheid. Ze was een van die slappe vrouwen Gemaakt van donkere honing glad en zoet en vreselijk plakkerig.

Zolang ik geen idee heb, schrijf ik niets.

Hij bezat de macht. Hij hield het in zijn hand. Een macht die sterker is dan de macht van geld of de macht van terreur of de macht van de dood: de onoverwinnelijke macht om de liefde van de mensheid te bevelen. Er was maar één ding dat macht niet kon doen: het kon hem niet in staat stellen zichzelf te ruiken.

Hij had zich alleen teruggetrokken voor zijn eigen persoonlijke plezier, alleen om dicht bij zichzelf te zijn. Niet langer afgeleid door iets extern, koesterde hij zich in zijn eigen bestaan en vond het prachtig.

Hij was ontsnapt aan de afschuwelijke Smet! Hij was echt helemaal alleen! Hij was de enige mens in de wereld!

Geen mens kan in hetzelfde huis blijven wonen met een duif, een duif is de belichaming van chaos en anarchie, een duif die onvoorspelbaar rond suist, die zijn klauwen in je zet, je ogen plukt..

Hij besloot in het voordeel van het leven uit pure wrok en boosaardigheid.

Hoe snel kon het schijnbaar stevig gelegde fundament van iemands bestaan afbrokkelen.

En uiteindelijk - hij was niet in staat of bereid om het te voorkomen-de zelfhaat die in hem was opgesloten, stortte over en stroomde uit, stroomde uit stralende ogen die steeds grimmer werden, bozer, onder de rand van zijn pet, de buitenwereld overspoelde als perfecte, vulgaire haat.

Er komt een moment in het leven van elke man dat hij zijn eigen toilet nodig heeft.

Badend in zweet en bevend van opwinding, nee, niet van opwinding, maar van angst, want Hij gaf het eindelijk toe aan zichzelf: het was naakte angst die hem had gegrepen, en door het toe te geven werd hij rustiger en zijn gedachten helderder.

Heel goed, maar onthoud dit... Ik zal naar je kijken als je op het kruis wordt gelegd en de twaalf slagen op je ledematen neerstorten. Als de menigte eindelijk moe is van je geschreeuw en naar huis dwaalt, zal ik door je bloed heen klimmen en naast je zitten. Ik zal diep in je ogen kijken... en druppel voor druppel zal ik mijn walging in hen druppelen als brandend zuur tot... eindelijk... je gaat om.

...hij kwam tot de conclusie dat je niet afhankelijk kunt zijn van mensen, en dat je alleen in vrede kunt leven als je ze op afstand houdt.

Het was echt goed dat deze buitenwereld nog steeds bestond, al was het maar als een toevluchtsoord.

En omdat mensen dom zijn en hun neus alleen gebruiken om te blazen, maar absoluut alles geloven wat ze met hun ogen zien, zullen ze zeggen dat het is omdat dit een meisje is met schoonheid en gratie en charme.

Want mensen konden hun ogen sluiten voor grootheid, voor verschrikkingen, voor schoonheid, en hun oren voor melodieën of bedrieglijke woorden. Maar ze konden de geur niet ontlopen. Want geur was een broeder van adem. Samen met Adem drong het mensen binnen, die zich er niet tegen konden verdedigen, niet als ze wilden leven. En geur ging in hun kern, ging rechtstreeks naar hun hart, en besloot ten goede en alles tussen genegenheid en minachting, walging en lust, liefde en haat. Hij die reuk heerste, heerste over de harten van de mensen.

Geen zichtbaar enthousiasme, maar een verborgen, een opwinding die brandt met een koude vlam.

En plotseling viel eenzaamheid over zijn hart als een stoffige reflectie. Hij sloot zijn ogen. De donkere deuren in hem gingen open en hij ging binnen. De volgende voorstelling in het theater van Grenouille ' s soul begon.

Met één blik had hij zichzelf gevangen in het bruine fundament van haar ogen, hij dreigde te zinken, alsof in een zacht, bruin moeras, en hij moest zijn eigen ogen sluiten voor een seconde om eruit te komen..