Neal Ascherson beroemde citaten

Verslagen worden, maar niet toegeven, is een overwinning.

Wie moet de media reguleren? Wie controleert de pers? Het commentariaat kwelt, alsof de keuze was tussen staatscontrole door middel van een autocratische perswet of een nieuwe Persklachtencommissie die opnieuw is ingericht met kunstgebit. Maar er is een andere manier. Laat journalisten zichzelf reguleren.... Een beetje democratie in de media. Zelfs in de Murdoch-kranten is het aantal journalisten dat onherstelbaar wetteloos en ongevoelig is, vrij klein. De meeste Rampen bij News of the World vonden plaats omdat de redacteuren hun personeel behandelden in de stijl van Muammar Gaddafi.

Welnu, als er een spectrum is tussen etnische en burgerlijke vormen van nationalisme, wat een nogal schematische manier is om ernaar te kijken, bevat elk nationalisme elementen van beide, maar Schotland bevindt zich heel ver aan het burgerlijke einde van het spectrum. Dat komt deels omdat niemand ooit zo dom is geweest om te zeggen dat Schotland een etniciteit is in genetische zin. Een koninkrijk van Schotland bestond lang voordat iemand sprak van een Schots Volk. Dus dat is één ding dat we gespaard zijn gebleven.

Ik denk dat Engeland op de lange termijn is beschadigd door de Britten.

Maar de mensen kregen het wel. Ze hadden iets verloren - niet precies hun angst, maar hun geduld. Plotseling leek het ondraaglijk om deze systemen te blijven accepteren, deze dikke kleine idioten in hun blauwe pakken, nog een jaar, en dan nog een dag, nog een uur. Dat bijzondere soort ongeduld is de machtsgolf van de revolutie.

Ik ging op een grandioze manier de journalistiek in. Ik dacht dat ik misschien een beetje journalistiek zou doen terwijl ik de geweldige roman aller tijden schrijf. je moet jezelf boven water houden .

Wie heeft de politieke tolerantie uitgevonden? De Engelsen hebben het uitgevonden, het is iets dat met enige moeite wortels heeft in de Schotse politiek.

Op de Zwarte Zee zag mijn vader het beginnen. En op de Zwarte Zee, zeventig jaar later, zag ik het begin van haar einde.

Het was een echte revolutie. Maar met een ontbrekende feature. Dat is het gevoel in een volk dat " We hebben het een keer gedaan, en als de nieuwe partij ons teleurstelt, kunnen we het opnieuw doen!"Het was dat trotse, dreigende vertrouwen dat de Franse Revolutie bijzonder maakte. Maar het bestaat niet in het Europa van de 21e eeuw. Na 1989 gaf het volk de Vrijheid over aan de deskundigen. Willen ze het ooit terug?

In Moskou, zwak en groen onder de zomerregen, wachtten kolommen van pantser op de zijwegen van de lange laan van de luchthaven Vnukovo. Tanks van de Taman-Divisie stonden onder de druipende bomen rond de Universiteit van Moskou met hun veldkeukens en commando-trucks. Dit was geen nieuw gezicht voor mij: de Sovjet tanks hadden zo onder de bomen van de parken in Praag gerust, laat in een andere augustus drieëntwintig jaar eerder. Nu hadden ze nog een land binnengevallen en verpletterd-hun eigen land.

Toen Tony Benn in de jaren zestig minister werd-en ik denk dat dit apocrief moet zijn-had hij een enorme kaart van Groot-Brittannië ondersteboven gehangen in zijn kantoor, dus het kanaal stond bovenaan en Schotland stond onderaan.blijkbaar zei hij: "Dit is hoe we naar dit land moeten kijken, met het geld en de macht die door de zwaartekracht uit het zuidoosten afvloeien."Dat was een geweldig idee. Daar mocht ik hem liever voor. Ik weet niet of het echt waar is of niet.

Er zijn vele soorten openbaringen. Maar de krachtigste is de visie die de mentale grens tussen leven en niet-leven overstijgt, en Schotland is een plaats waar dit soort openbaring vaak nadert. Starend in een Schots landschap, heb ik me vaak afgevraagd waarom-ondanks alle schijn-brak, rotsen, mens en zee op een bepaald niveau één zijn.

Het darwinisme heeft de Betekenis van de wereld niet weggenomen, maar versterkt, "door het in zoveel mogelijk aspecten van het leven te identificeren".

Alle mensen zijn in zekere zin immigranten. Alle vijandigheid tussen verschillende culturen op één plaats heeft een aspect van de klassieke immigrantenwraak tegen de volgende bootlading die de kust nadert. Het verdedigen van iemands huis en velden en voorouderlijke graven tegen invasie lijkt een recht. Maar om uniek bezit te claimen-om het feit van nederzetting met het aspect van een landschap te combineren tot een abstract van eeuwig en onveranderlijk eigendom-is een grap.

Ik ben altijd gefascineerd als mensen het hebben over'het smeden van een natie'. De meeste landen zijn vervalsingen, gepleegd in de vorige eeuw of zo.

De afgelopen 15 jaar hebben de Britse regeringen geprobeerd de rest van ons ervan te overtuigen dat de beste rechters van het nationale belang zijn...zakenman. Dit is misschien een belachelijke uitspraak, maar-onheilspellend-steeds minder mensen lachen er om.

Het woord 'verandering' is veranderd. Toen ik jong was-en niet alleen omdat ik jong was-keken we vol vertrouwen vooruit met ongeduld om te veranderen. Geplande, gecontroleerde, weldadige verandering zou doorgaan met het opruimen van sloppenwijken, het opruimen van de overblijfselen van het rijk, het verhogen van de levens-en onderwijsnormen, het opruimen-stevig maar vriendelijk-van de laatste aboriginals die nog steeds enthousiast waren over martiale glorie of de trots van rijkdom. Nu, zoals het mij lijkt, wordt verandering bijna uitsluitend in de mineurtoets ingesteld, verandering wordt overweldigend gezien als verlies.

Ik ben altijd geïnteresseerd in het ontkrachten van mythen als ze onwaar zijn. Maar het is ook belangrijk om mythen te identificeren en hoe ze functioneren, welke waarde ze kunnen hebben.

De manier waarop woorden muteren doet me denken aan mode in de muziek. Het woord-de noot-is een constante. Maar de setting en het akkoord waarin het zich voordoet, veranderen met de stemming van een natie van groot naar klein, van het assertieve naar het treurige en onheilspellende.

Geschiedenis-het product, niet de grondstof-is een fles met een etiket. Al vele jaren ligt de nadruk van de historische discussie op het label (zijn iconografie, zijn doelgroep van klanten) en op de interessante problemen van de productie van Flesglas. De inhoud daarentegen wordt op een wetende, oppervlakkige manier geproefd en vervolgens weer uitgespuwd. Alleen amateurs slikken ze in.

In het algemeen leefden de meeste mensen hun leven in een soort onwillige conformiteit. Het ding was dat ze, naarmate de tijd verstreek, verschillende soorten vrijheid werden aangeboden, waarvan de meeste op de een of andere manier een soort schijnvrijheid waren.

Engelse domheid is een organisme dat zo primitief is dat het blijkbaar onmogelijk is om te doden. Het doet me denken aan Physarum Polycephalum, de gigantische slijmvorm die onlangs door wetenschappers in Bonn is gekweekt. Felgeel en ongeveer twee millimeter dik, dit monocellulaire wezen-noch plant noch dier-groeide tot een grootte van 10 vierkante meter voordat de wetenschappers bang werden en het bevroren. Hij kan zijn favoriete voedsel ruiken en zich er met een snelheid van maximaal twee centimeter per uur naartoe bewegen. Dit favoriete eten is pap.