Timothy Garton Ash beroemde citaten

Nucleaire proliferatie-de proliferatie van massavernietigingswapens in zijn geheel-is een van de grootste gevaren van onze tijd.

Dat gezegd hebbende, blijft de vraag: hoe kunnen we de balans vinden tussen vrijheid van meningsuiting en wederzijds respect in deze verwarde wereld, zowel gezegend als vervloekt met onmiddellijke communicatie? We moeten vuur niet bestrijden met vuur, bedreigingen met bedreigingen.

De eerste taak van de historicus en de journalist is het vinden van feiten. Niet de enige baan, misschien niet de belangrijkste, maar de eerste. Feiten zijn de kasseien van waaruit we wegen van analyse bouwen, mozaïektegels die we in elkaar passen om foto ' s van verleden en heden samen te stellen. Er zal onenigheid zijn over waar de weg naartoe leidt en welke werkelijkheid of waarheid door het mozaïekbeeld wordt onthuld. De feiten zelf moeten worden getoetst aan alle beschikbare bewijzen. Maar sommige zijn rond en hard-en de machtigste leiders ter wereld kunnen over hen struikelen. Dat kunnen schrijvers, dissidenten en heiligen ook.

Europa is een vrouw van middelbare leeftijd, die al een aantal hartaanvallen heeft gehad en momenteel de grootste gezondheidscrisis van haar leven doormaakt, maar die niet fataal hoeft te zijn.

Het probleem is dat privacy tegelijkertijd essentieel is voor, en in spanning staat met, zowel vrijheid als veiligheid. Een minister die zijn maîtresse in satijnen lakens houdt op kosten van de Franse belastingbetaler, kan niet terecht bezwaar maken wanneer de pers zijn misbruik van overheidsmiddelen aan het licht brengt. Onze vrijheid om het gedrag van publieke figuren te onderzoeken, overtreft de aanspraak van die minister op privacy. De vraag is: waar en hoe trekken we de grens tussen een echt algemeen belang en dat wat alleen maar het belang van het publiek is?

Rusland heeft een rijk verloren, maar nog geen rol gevonden. Rusland moet beslissen wat het wil zijn. En zoals we in Groot-Brittannië weten, kost dat wat tijd. Het is vrij moeilijk om een rijk te verliezen en Rusland verloor zijn rijk zeer snel en zeer bewonderenswaardig, dat wil zeggen vreedzaam, het vocht niet.

Amerika is verdeeld door een groot argument over zichzelf. Europa is verdeeld door een groot argument over Amerika.

Met uitzondering van de ergste sloppenwijken in de binnenstad, is Amerika niet de primitieve kapitalistische jungle van de Europese verbeelding, waar mensen wegsluipen als gewonde dieren om te sterven in met bloed bevlekte gaten.

Gewone Amerikanen, en vooral de kleine minderheid die actief is in democratische en Republikeinse voorverkiezingen, moeten meer leren over wat mensen over de hele wereld denken en zeggen over de VS. Want als je dat volgt, realiseer je je dat de erosie van de Amerikaanse macht sneller gebeurt dan de meesten van ons voorspelden-terwijl de politici in Washington zich gedragen als stekelige herten met gesloten geweien.

Ik ben ook bedroefd, hoewel nauwelijks verrast, over de zwakke reactie van de EU op de criminele aanval op de Deense ambassade in Syrië, die door het Syrische regime lijkt te zijn toegestaan, zo niet actief aangemoedigd.

Amerika zou een omgekeerde Columbus moeten doen. De wereld hoeft Amerika niet meer te ontdekken, maar Amerika moet dringend het wereldbeeld van Amerika ontdekken.

Eén ding Weet ik echter met zekerheid: geweld, of de directe dreiging van geweld, zoals we de afgelopen dagen hebben gezien, is volkomen ongerechtvaardigd als reactie op een gepubliceerd woord of beeld.

Elke stap die een enkele baan oplevert voor een momenteel werkloze Europeaan moet worden genomen. Elke centimeter bureaucratie die iemand werkloos maakt, moet worden verscheurd.

Een centrale bewering van het buitenlands beleid van de regering Bush is dat de verspreiding van democratie in het Midden-Oosten de remedie is voor terrorisme.

Maar overgangen van de politiek van geweld naar democratisch compromis zijn altijd rommelig.

De ontwikkelingen in de informatietechnologie en de geglobaliseerde media betekenen dat het machtigste leger in de geschiedenis van de wereld een oorlog kan verliezen, niet op het slagveld van stof en bloed, maar op het slagveld van de wereldopinie.

Canadezen zijn meestal een beetje religieuzer dan de meeste Europeanen, maar niet meer dan de polen of Oekraïners. Het belangrijkste is dat hun houding ten opzichte van Immigratie en etnische minderheden positiever is dan die van de meeste Europeanen.

De sleutel tot het overleven van vrijheid in de moderne wereld is het omarmen van meerdere identiteiten.

In Florence zijn is nadenken over de ingewikkelde diversiteit van Europa - en zijn verloren creativiteit.

Na ja te hebben gezegd tegen Turkije, heeft de EU moeite om duidelijke en consistente gronden te vinden om nee te zeggen tegen andere, nog meer afgelegen kandidaten - maar in de buurt van Europa zijn lijkt een voortdurende vereiste te zijn.

Ik heb een vreselijk gevoel in mijn botten dat toekomstige historici over de verkiezingen van mei 2014 kunnen schrijven: "dit was de wake-up call waaruit Europa niet wakker werd.

Het grootste probleem van Europa is het succes.

Feiten zijn subversief. Subversief van de beweringen van democratisch gekozen leiders en dictators, van biografen en autobiografen, spionnen en helden, folteraars en postmodernisten. Subversief van leugens, halve waarheden, mythen; van al die "gemakkelijke toespraken die wrede mannen troosten.

Ik hou van dit land, maar de union jack laat me koud.

Er is al een generatie Europese afgestudeerden die het gevoel hebben dat ze beroofd zijn van de betere toekomst die ze verwachten. Ze zijn lid van een nieuwe klasse: het precariaat.

Ik ben historicus van opleiding en overtuiging. En dus is het ding dat mijn denken over internationale betrekkingen heeft beïnvloed geschiedenis. Ik denk bijvoorbeeld dat de reden dat ik misschien eerder dan sommige anderen kon zien dat het Sovjetrijk in Oost-Europa aan het vervallen was-zo niet aan het uiteenvallen-was dat ik er door de geschiedenis en door Duitsland naar toe kwam, in plaats van door de Sovietologie en door Moskou. En daarom was het uitgangspunt dat geen enkel rijk in de geschiedenis eeuwig heeft bestaan, en dit ook niet.

Wat is de olifant in al onze kamers? Het is de wereldwijde triomf van het kapitalisme. Democratie wordt fel betwist. Vrijheid wordt bedreigd, zelfs in oude democratieën zoals Groot-Brittannië. De westerse suprematie ligt op de loer. Iedereen doet aan kapitalisme. Amerikanen en Europeanen doen dat. Indianen doen het. Russische oligarchen en Saoedische prinsen doen het. Zelfs Chinese communisten doen dat.... Karl Marx zou zich in zijn graf omdraaien. Of misschien niet, omdat sommige van zijn geschriften griezelig een voorbode waren van ons tijdperk van geglobaliseerd kapitalisme. Zijn recept is mislukt, maar zijn beschrijving was vooruitziend.

Zo werkt democratie. We moeten dit Europa opbouwen met het materiaal dat we tot onze beschikking hebben. En dit materiaal is Nationale democratie.

Ik vind Chinese debatten over hun politieke systeem in eigen land, maar ook over de beweringen van China in het internationale systeem, een van de meest originele en verrassende en opwindende van onze tijd. Het uitgangspunt is een systeem dat niemand van ons had voorzien, dat ik leninistisch kapitalisme noem, maar ook duidelijk omdat het de belangrijkste opkomende macht is. De kwestie van de betrekkingen van China met de Verenigde Staten in het bijzonder, en de rest van de wereld in het algemeen, is de kwestie van oorlog en vrede in de 21e eeuw.

Amerika wordt gerepliceerd op elk niveau van het Britse leven, van de taxichauffeur tot de Premier.

Wat vertelden de Europeanen hun leiders? De algemene boodschap werd perfect samengevat door de cartoonist Chappatte, die een groep demonstranten tekende die een bord omhoog hielden en "ongelukkig" schreeuwden-en een van hen schreeuwde door een megafoon in de stembus. Er zijn 28 lidstaten en 28 soorten ongelukkig.

In een democratie is het uiteindelijk aan ons, de burgers, om te beoordelen waar de balans tussen veiligheid en privacy, veiligheid en vrijheid moet worden geplaatst. Het zijn onze levens en vrijheden die worden bedreigd, niet alleen door terrorisme, maar ook door massale plundering van onze privacy in naam van terrorismebestrijding. Als die bedrijven waarvan overheden eigenlijk de meeste van onze intieme details afnemen, willen laten zien dat ze nog steeds aan de kant van de engelen staan, kunnen ze maar beter ook meedoen aan deze strijd voor transparantie.

Nog een ander ding dat Canadezen en Europeanen gemeen hebben, is een obsessie met de Verenigde Staten en met het zich ervan onderscheiden, vaak door grove stereotypering.

Het is niet alleen dat het diep beledigend is voor de leiders en het volk van een democratisch Duitsland om Hitler op de muur (of op de overblijfselen van de muur) te schilderen. Het is ook volkomen contraproductief. Dergelijke saus maakt het vlees van inhoudelijke kritiek niet interessanter. Het betekent dat het hele gerecht wordt weggeduwd. Het betekent niet dat de stem van Groot-Brittannië aandachtiger wordt gehoord in de Raden van Europa. Dat betekent dat er nog minder naar geluisterd wordt.