Vaclav Havel beroemde citaten

Het is niet genoeg om de trap op te staren, we moeten de trap op.

Werk voor iets omdat het goed is, niet alleen omdat het een kans heeft om te slagen.

Is het niet het moment van de diepste twijfel dat nieuwe zekerheden voortbrengt? Misschien is hopeloosheid juist de grond die de menselijke hoop voedt; misschien zou men nooit zin in het leven kunnen vinden zonder eerst de absurditeit ervan te ervaren.

Volg de man die de waarheid zoekt; vlucht voor de man die haar gevonden heeft.

Echte politiek - zelfs politiek die naam waardig - de enige politiek waar ik me aan wil wijden-is gewoon een kwestie van het dienen van de mensen om ons heen: het dienen van de Gemeenschap en het dienen van degenen die na ons zullen komen. De diepste wortels ervan zijn moreel omdat het een verantwoordelijkheid is die tot uitdrukking komt door actie, voor en voor het geheel.

De redding van deze menselijke wereld ligt nergens anders dan in het menselijk hart, in de menselijke kracht om te reflecteren, in menselijke zachtmoedigheid en menselijke verantwoordelijkheid.

Hoop is zeker niet hetzelfde als optimisme. Het is niet de overtuiging dat iets goed zal aflopen, maar de zekerheid dat iets zinvol is, ongeacht hoe het afloopt.

De uitoefening van macht wordt bepaald door duizenden interacties tussen de wereld van de machtigen en die van de machtelozen, te meer omdat deze werelden nooit door een scherpe lijn worden gescheiden: iedereen heeft een klein deel van zichzelf in beide.

De vraag is...of we, op welke manier dan ook, erin zullen slagen de natuurlijke wereld als het ware terrein van de politiek te herstellen, de persoonlijke ervaring van de mens als de eerste maatstaf van de dingen te rehabiliteren, moraliteit boven politiek en verantwoordelijkheid boven onze verlangens te plaatsen, de menselijke gemeenschap betekenisvol te maken, inhoud terug te geven aan de menselijke spraak, het autonome, integrale en waardige menselijke ik als het middelpunt van alle sociale actie te herstellen...

De enige verloren zaak is er een die we opgeven voordat we de strijd aangaan.

Onderwijs is het vermogen om de verborgen verbanden tussen verschijnselen waar te nemen.

Zonder vrije, zichzelf respecterende en autonome burgers kunnen er geen vrije en onafhankelijke naties zijn. Zonder interne vrede, dat wil zeggen vrede tussen de burgers en tussen de burgers en de staat, kan er geen garantie zijn voor externe vrede.

Houd het gezelschap van degenen die de waarheid zoeken-vlucht van degenen die haar hebben gevonden

Hoop is de diepe oriëntatie van de menselijke ziel die kan worden vastgehouden in de donkerste tijden.

De redding van de wereld ligt in het menselijk hart.

Je kunt niet je hele leven iets bekritiseren en dan, als je de kans hebt om het beter te doen, weigeren er in de buurt te komen.

Ik ben voorstander van [acties] die authenticiteit, wortels, originaliteit, verve, balans, smaak, communicatieve kracht, uitdaging, relevantie voor hun tijd hebben-kortom, dingen die zinvol zijn.

Mensenrechten zijn universeel en ondeelbaar. De menselijke vrijheid is ook ondeelbaar: als ze aan iemand in de wereld wordt ontzegd, wordt ze daarom indirect aan alle mensen ontzegd. Daarom kunnen we niet zwijgen in het aangezicht van kwaad of geweld; zwijgen moedigt hen alleen maar aan.

Een menselijke handeling wordt werkelijk belangrijk wanneer zij ontspringt uit de grond van een helderziend bewustzijn van de tijdelijkheid en het vluchtige van al het menselijke. Het is alleen dit bewustzijn dat elke grootheid in een actie kan ademen.

We moeten niet bang zijn om het schijnbaar onmogelijke te dromen als we willen dat het schijnbaar onmogelijke werkelijkheid wordt.

Je wordt geen "dissident" alleen maar omdat je op een dag besluit om deze meest ongewone carrière aan te gaan. Je wordt erin gegooid door je persoonlijke verantwoordelijkheidsgevoel, gecombineerd met een complexe reeks externe omstandigheden. Je wordt uit de bestaande structuren geworpen en in een positie van conflict met hen geplaatst. Het begint als een poging om je werk goed te doen, en eindigt met gebrandmerkt te worden als een vijand van de samenleving.

Liegen kan ons nooit redden van een andere leugen.

We moeten de diepe onderlinge verbinding of verwantschap tussen de verschillende vormen van onze spiritualiteit gaan begrijpen. We moeten ons onze oorspronkelijke geestelijke en morele substantie herinneren, die voortkwam uit dezelfde essentiële ervaring van de mensheid. Ik geloof dat dit de enige manier is om een echte vernieuwing van ons verantwoordelijkheidsgevoel voor onszelf en voor de wereld te bereiken. En tegelijkertijd is het de enige manier om een dieper begrip tussen culturen te bereiken die hen in staat zal stellen om op een werkelijk oecumenische manier samen te werken om een nieuwe orde voor de wereld te creëren.

Zelfs een zuiver morele daad die geen hoop heeft op een onmiddellijk en zichtbaar politiek effect kan geleidelijk en indirect, na verloop van tijd, aan politieke betekenis winnen.

Iedereen die zichzelf te serieus neemt, loopt altijd het risico belachelijk te lijken; iedereen die consequent om zichzelf kan lachen, doet dat niet.

Hoop is een gemoedstoestand, niet van de wereld. Hoop, in deze diepe en krachtige zin, is niet hetzelfde als vreugde dat het goed gaat, of bereidheid om te investeren in ondernemingen die duidelijk op weg zijn naar succes, maar eerder een vermogen om voor iets te werken omdat het goed is.

Zodra de mens zichzelf begon te beschouwen als de bron van de hoogste betekenis in de wereld en de maat van alles, begon de wereld haar menselijke dimensie te verliezen en begon de mens de controle erover te verliezen.

De tragedie van de moderne mens is niet dat hij steeds minder Weet over de zin van zijn eigen leven, maar dat het hem steeds minder stoort.

Er zijn tijden dat we naar de bodem van onze ellende moeten zinken om de waarheid te begrijpen, net zoals we naar de bodem van een bron moeten afdalen om de sterren op klaarlichte dag te zien.

Ik bewoon echt een systeem waarin woorden in staat zijn om de hele structuur van de regering te schudden, waar woorden machtiger kunnen blijken dan tien militaire divisies.

Hoop is een gevoel dat leven en werk betekenis hebben. Je hebt het of je hebt het niet, ongeacht de toestand van de wereld die je omringt.

Ik vind dat theater altijd een beetje verdacht moet zijn.

Er is maar één kunst, waarvan het enige criterium de kracht, de authenticiteit, het openbarende inzicht, de moed en suggestiviteit is waarmee het zijn waarheid zoekt.

Drama neemt een bevel aan. Al was het maar om - door die orde te verstoren - een manier van verrassen te hebben.