Stephen Batchelor beroemde citaten

Dus de Boeddha presenteert ontwaken niet als een enkele mystieke ervaring die ons kan overkomen tijdens een meditatie, een privé moment van transcendentie, maar eerder als een nieuwe betrokkenheid bij het leven. Hij biedt ons een relatie met de wereld die meer gevoelig is voor lijden en de oorzaken van lijden, en hij geeft aanleiding tot de mogelijkheid van een ander soort cultuur, een ander soort beschaving.

De Boeddha beschreef zijn leer als "tegen de stroom in gaan. Het onwrikbare licht van bewust bewustzijn onthult de mate waarin we worden meegesleept in de stroom van conditionering en gewoonte uit het verleden. Op het moment dat we besluiten te stoppen en te kijken naar wat er aan de hand is (zoals een zwemmer die plotseling van koers verandert om stroomopwaarts te zwemmen in plaats van stroomafwaarts), worden we geslagen door krachtige stromingen die we zelfs nooit hadden vermoed - juist omdat we tot dat moment grotendeels op hun bevel leefden.

De oorsprong van het conflict, de frustratie en de angst die we ervaren, ligt niet in de aard van de wereld zelf, maar in onze verwrongen opvattingen over de wereld.

Het boeddhisme, denk ik, staat waarschijnlijk voor de moeilijkste overgang van het ene historische tijdperk naar het andere, wat in werkelijkheid de overgang naar de moderniteit is.

Bewustzijn is een opkomend, contingent en vergankelijk fenomeen. Het heeft geen magisch vermogen om zich te bevrijden van het veld van gebeurtenissen waaruit het ontspringt.

Terwijl ' boeddhisme 'een ander geloofssysteem suggereert, suggereert' dharma-praktijk ' een handelwijze. De vier veredelende waarheden zijn geen stellingen om te geloven; het zijn uitdagingen om te handelen.

Het probleem met zekerheid is dat het statisch is; het kan weinig doen, maar zichzelf eindeloos herbevestigen. Onzekerheid daarentegen zit vol met onbekenden, mogelijkheden en risico ' s. (65)

Wat doet iemand hartstochtelijk aandringen op het bestaan van metafysische werkelijkheden die niet kunnen worden aangetoond of weerlegd? (176)

Hoe bijzonder is het om hier te zijn. Bewustzijn van de dood kan ons wakker schudden voor de sensualiteit van het bestaan. Adem is niet langer een routinematige inademing van lucht, maar een trillende inname van leven. Het oog wordt versneld tot het spel van licht en schaduw en kleur, het oor tot de ingewikkelde mengeling van geluid. Dit is waar de meditatie toe leidt. Blijf erbij, rust ermee. Merk op hoe afleiding een vlucht hiervan is, een ontsnapping van ontzag naar zorgen en plannen.

Onze opvattingen over de wereld beïnvloeden onze opvattingen over de wereld, die op hun beurt de manier bepalen waarop we de wereld vervolgens beschouwen.

Het heeft vier miljard jaar evolutie gekost om dit soort organismen te genereren met dit soort hersenen, en toch worden we ' s ochtends wakker en vervelen we ons.

De grootste bedreiging voor mededogen is de verleiding om te bezwijken voor fantasieën over morele superioriteit.

Zonder een rigoureuze, zelfkritische discussie loopt men het risico te vervallen in vrome platitudes en niet-onderzochte generalisaties.

Een medelevend hart voelt nog steeds woede, hebzucht, jaloezie en andere dergelijke emoties. Maar het aanvaardt hen met gelijkmoedigheid voor wat ze zijn en cultiveert de kracht van de geest om hen te laten opkomen en voorbijgaan zonder zich met hen te identificeren of ernaar te handelen.

Een seculiere benadering is geen domper, het is niet reductief het identificeren van het boeddhisme met een of twee specifieke meditatietechnieken, maar het is eigenlijk een compleet wereldbeeld en manier van leven in deze wereld.

Het nalaten om de moed op te roepen om een niet-dogmatische en niet-invasieve houding ten aanzien van dergelijke cruciale existentiële zaken te riskeren, kan ook onze ethische visie vervagen. Als onze acties in de wereld moeten voortkomen uit een ontmoeting met wat centraal staat in het leven, moeten ze worden ontsloten door dogma of prevaricatie. Agnosticisme is geen excuus voor besluiteloosheid. Als er iets is, is het een katalysator voor actie; want door de bezorgdheid weg te schuiven van een toekomstig leven en terug te keren naar het heden, vereist het een ethiek van empathie in plaats van een metafysica van angst en hoop.

De kunst van het beoefenen van dharma vereist toewijding, technische prestaties en verbeelding. Zoals met alle kunsten, zullen we er niet in slagen om het volledige potentieel ervan te realiseren als een van deze drie ontbreekt. De grondstof van dharma-beoefening is onszelf en onze wereld, die moeten worden begrepen en getransformeerd volgens de visie en waarden van de dharma zelf. Dit is geen proces van zelf - of wereldtranscendentie, maar een proces van zelf - en wereldcreatie.

De ontkenning van" zelf " daagt alleen het idee uit van een statisch zelf dat onafhankelijk is van lichaam en geest-niet het gewone gevoel van onszelf als een persoon die zich onderscheidt van alle anderen. Het idee van een statisch zelf is de primaire belemmering voor de realisatie van ons unieke potentieel als individueel wezen. Door deze fictie op te lossen door een gecentreerde visie op de vergankelijkheid, dubbelzinnigheid en toevalligheid van ervaring, zijn we bevrijd om onszelf opnieuw te creëren.

De eerste stap in dit proces van mindfulness is radicale zelfacceptatie .

Toch is Gotama 's Dhamma meer dan alleen een reeks axioma' s. Het is om geleefd te worden in plaats van gewoon aangenomen en geloofd te worden. Het houdt in dat men deze wereld omhelst in al zijn toevalligheden en specificiteit, met al zijn dubbelzinnigheid en gebreken.

Agnosticisme is geen excuus voor besluiteloosheid. Als er iets is, is het een katalysator voor actie; want door de bezorgdheid weg te schuiven van een toekomstig leven en terug te keren naar het heden, vereist het een ethiek van empathie in plaats van een metafysica van angst en hoop.

Door de dagelijkse details van het leven als vanzelfsprekend te beschouwen, slagen we er niet in het buitengewone feit te waarderen dat we ons überhaupt bewust zijn.

We namen een bus naar het nabijgelegen klooster van een van de laatste grote Tang dynastie Chan meesters, Yun-men. Yun-men stond bekend om zijn bondige 'één woord' Zen. Toen hem werd gevraagd ' Wat is de hoogste leer van de Boeddha? hij antwoordde: 'een passende verklaring. Bij een andere gelegenheid antwoordde hij: 'Cake. Ik bewonderde zijn directheid.

Exotische namen, gewaden, insignes van ambt, titels - de attributen van religie - verwarren zoveel als ze helpen. Zij onderschrijven de veronderstelling van het bestaan van een elite wiens expliciete toewijding hen impliciet buitengewoon maakt.

Verwachtingen van doelen en beloningen (zoals verlichting) worden erkend voor wat ze zijn: laatste wanhopige pogingen van het spookachtige zelf om het proces te ondermijnen voor zijn eigen doeleinden. Hoe meer we ons bewust worden van de mysterieuze ontvouwing van het leven, hoe duidelijker het wordt dat het doel ervan niet is om aan de verwachtingen van ons ego te voldoen.

We kunnen duidelijk zijn over hoe we de neiging hebben om angst te negeren of te ontsnappen in plaats van het te begrijpen en te accepteren. We kunnen ons ervan bewust zijn dat zelfs wanneer we inzicht krijgen in deze dingen, we ons in de toekomst zelden anders gedragen. Ondanks onze openlijke vastberadenheid zijn we nog steeds gewoontedieren.

De vier edele waarheden zijn eerder pragmatisch dan dogmatisch. Zij stellen een handelwijze voor die moet worden gevolgd in plaats van een reeks dogma ' s die moeten worden geloofd. De vier waarheden zijn voorschriften voor gedrag in plaats van beschrijvingen van de werkelijkheid. De Boeddha vergelijkt zichzelf met een arts die een therapeutische behandeling aanbiedt om iemands kwalen te genezen. Om aan zo ' n therapie te beginnen is niet bedoeld om iemand dichter bij de waarheid te brengen, maar om het leven van iemand in staat te stellen hier en nu te bloeien, hopelijk een erfenis achterlatend die na de dood van iemand gunstige gevolgen zal blijven hebben. (154)

Lijden omarmen culmineert in meer empathie, het vermogen om te voelen hoe het is voor de ander om te lijden, wat de grond is voor niet-sentimentele mededogen en liefde. (157)

We zouden gewoon kunnen besluiten om geabsorbeerd te blijven in het mysterieuze, ongevormde, vrije spel van de werkelijkheid. Dit zou de keuze zijn van de mysticus die probeert zichzelf uit te doven in God of Nirvana-analoog misschien aan de neiging onder kunstenaars om zichzelf uit te wissen met alcohol of opiaten. Maar als we onze deelname aan een gedeelde realiteit waarderen waarin het zinvol is om zinvol te zijn, dan zou zo ' n zelfverloochening een centraal element van onze menselijkheid ontkennen: de noodzaak om te spreken en te handelen, om onze ervaring met anderen te delen.

...innerlijke spirituele transformatie is net zo afhankelijk van het effect van ons economische leven op de wereld als transformaties in de wereld afhankelijk zijn van spirituele heroriëntatie.

Het ontwijken van de ongezierde onmiddellijkheid van het leven is even diepgeworteld als meedogenloos. Zelfs met het vurige verlangen om bewust en alert te zijn in het huidige moment, werpt de Geest ons in smakeloze en vermoeiende uitwerkingen van verleden en toekomst. Dit verlangen om anders te zijn, om elders te zijn, doordringt het lichaam, het gevoel, de waarnemingen, het wilsbewustzijn zelf. Het is als de achtergrondstraling van de oerknal van de geboorte, de naschok van het tot bestaan zijn uitgebarsten.

Dit lichaam is kwetsbaar. Het is maar vlees. Luister naar de hartslag. Het leven hangt af van het pompen van een spier.

Dit diepe agnosticisme is meer dan de weigering van het conventionele agnosticisme om een standpunt in te nemen over de vraag of God bestaat of dat de geest de lichamelijke dood overleeft. Het is de bereidheid om de fundamentele verbijstering van een eindig, feilbaar schepsel te omarmen als de basis voor het leiden van een leven dat zich niet langer vastklampt aan de oppervlakkige troost van zekerheid.

Het idee dat er iets spiritueel of subtiel zal zijn, een soort bewustzijn dat kan ontsnappen aan de ineenstorting van het lichaam en de hersenen, is niet erg geloofwaardig in het moderne wetenschappelijke wereldbeeld.

Leven vanuit ons diepste begrip vereist een enorme inspanning, vooral wanneer het in strijd is met de stroom van onze instinctief geprogrammeerde waarnemingen van de wereld.

Ik verwerp karma en wedergeboorte niet alleen omdat ik ze onbegrijpelijk vind, maar omdat ik geloof dat ze verduisteren en vervormen wat de Boeddha probeerde te zeggen. In plaats van de balsem van troost aan te bieden, moedigde de Boeddha ons aan om diep en onwrikbaar in het hart van de verbijsterende en pijnlijke ervaring te kijken die het leven zo vaak kan zijn.

Wat betreft de wet van morele oorzakelijkheid ('karma'): dit is menselijke rechtvaardigheid verkleed als kosmische rechtvaardigheid en vervolgens toegerekend aan de onpersoonlijke werking van de natuurlijke wereld.

Om de integriteit van de traditie te behouden, moeten we onderscheid maken tussen wat centraal staat in die integriteit en wat perifeer is. We moeten onderscheid maken tussen welke elementen van vitaal belang zijn voor het overleven van dharma-beoefening en wat vreemde culturele artefacten zijn die dat overleven kunnen belemmeren.

De individuatie van dharma-beoefening vindt plaats wanneer prioriteit wordt gegeven aan de oplossing van een persoonlijk existentieel dilemma boven de noodzaak om zich aan te passen aan de leerstellingen van een boeddhistische orthodoxie. Individuatie is een proces van het herstellen van persoonlijk gezag door onszelf te bevrijden van de beperkingen van collectief gehouden geloofssystemen.

Elke keer dat de dharma naar een andere beschaving of Historische periode verhuisde, stond ze voor een tweeledige uitdaging: om haar integriteit als een intern samenhangende traditie te behouden en om haar visie uit te drukken op een manier die reageerde op de behoeften van de nieuwe situatie.

[Mindfulness] houdt zich niet bezig met iets transcendent of goddelijk. Het dient als een tegengif tegen theïsme, een remedie tegen sentimentele vroomheid, een scalpel om de tumor van metafysisch geloof te verwijderen. (130)