Joko Beck beroemde citaten

Het leven geeft ons altijd precies de leraar die we op elk moment nodig hebben. Dit omvat elke mug, elk ongeluk, elk rood licht, elke file, elke vervelende supervisor (of werknemer), elke ziekte, elk verlies, elk moment van vreugde of depressie, elke verslaving, elk stuk vuilnis, elke ademhaling. Elk moment is de guru.

Verlichting is niet iets wat je bereikt. Het is de afwezigheid van iets. Je hele leven heb je iets gedaan, een doel nagestreefd. Verlichting laat dat allemaal vallen.

Met onfeilbare vriendelijkheid presenteert je leven altijd wat je moet leren. Of je nu thuis blijft of in een kantoor werkt of wat dan ook, de volgende leraar zal meteen opduiken.

We leven gewoon dit moment; we hoeven niet 150.000 momenten tegelijk te leven. We leven slechts één. Daarom zeg ik dat je net zo goed met elk moment kunt oefenen.

Wanneer we weigeren met onze teleurstelling te werken, breken we de voorschriften: in plaats van de teleurstelling te ervaren, nemen we onze toevlucht tot woede, hebzucht, roddels, kritiek. Toch is het het moment om die teleurstelling te zijn die vruchtbaar is; en als we dat niet willen, moeten we tenminste opmerken dat we dat niet willen. Het moment van teleurstelling in het leven is een onvergelijkbaar geschenk dat we vele malen per dag ontvangen als we alert zijn. Dit geschenk is altijd aanwezig in iemands leven, dat moment waarop 'het niet is zoals ik het wil!

Er is een fundament voor ons leven, een plek waar ons leven rust. Die plaats is niets anders dan het huidige moment, zoals we zien, horen, ervaren wat is. Als we niet terugkeren naar die plek, leven we ons leven uit ons hoofd. We geven anderen de schuld; we klagen; we hebben medelijden met onszelf. Al deze symptomen laten zien dat we vastzitten in onze gedachten. We hebben geen contact meer met de open ruimte die hier altijd is.

We moeten de pijn onder ogen zien waar we voor op de vlucht zijn. In feite moeten we leren erin te rusten en zijn brandende kracht ons te laten transformeren.

We hebben egocentrische geesten die ons in veel problemen brengen. Als we de fout in de manier waarop we denken niet gaan begrijpen, is ons zelfbewustzijn, dat onze grootste zegen is, ook onze ondergang.

Bewustzijn is ons ware zelf; het is wat we zijn. We hoeven dus niet te proberen bewustzijn te ontwikkelen; we hoeven alleen maar op te merken hoe we bewustzijn blokkeren met onze gedachten, onze fantasieën, onze meningen en onze oordelen. We zijn ofwel in bewustzijn, wat onze natuurlijke staat is, of we doen iets anders.

Vreugde is bereid zijn om de dingen te laten zijn zoals ze zijn.

Het heeft geen zin om terug te kijken en te zeggen: "Ik had anders moeten zijn."Op elk moment zijn we zoals we zijn en we zien wat we kunnen zien. Schuldgevoel is daarom altijd ongepast.

Genieten van de wereld zonder oordeel is hoe een gerealiseerd leven eruit ziet.

Wat ons openstelt is het delen van onze kwetsbaarheden. Soms zien we een stel dat dit moeilijke werk gedurende een leven heeft gedaan. In het proces zijn ze samen oud geworden. We kunnen het enorme comfort voelen, de gedeelde kwaliteit van gemak tussen deze mensen. Het is prachtig en zeer zeldzaam. Zonder deze kwaliteit van openheid en kwetsbaarheid kennen partners elkaar niet echt; ze zijn één beeld dat leeft met een ander beeld....

De meeste van onze moeilijkheden, onze hoop en onze zorgen zijn lege fantasieën. Er is nooit iets geweest behalve dit moment. Dat is alles wat er is. Dat is alles wat we zijn. Toch brengen de meeste mensen 50 tot 90 procent of meer van hun tijd door in hun verbeelding, leven in fantasie. We denken na over wat er met ons is gebeurd, wat er zou kunnen zijn gebeurd, hoe we ons erover voelen, hoe we anders zouden moeten zijn, hoe anderen anders zouden moeten zijn, hoe het allemaal een schande is, en zo verder; het is allemaal Fantasie, allemaal verbeelding. Geheugen is verbeelding. Elke herinnering waaraan we vasthouden verwoest ons leven.

Mijn hond maakt zich geen zorgen over de zin van het leven.Ze kan zich zorgen maken als ze haar ontbijt niet krijgt, maar ze zit niet te piekeren of ze vervuld of bevrijd of verlicht zal worden.Zolang ze wat eten en een beetje genegenheid krijgt, is haar leven goed.Maar wij mensen zijn niet als honden.We hebben egocentrische geesten die ons in veel problemen brengen.Als we de fout in de manier waarop we denken niet gaan begrijpen, is ons zelfbewustzijn, dat onze grootste zegen is, ook onze ondergang.

Als ik je zou vertellen dat je leven al perfect, heel en compleet is zoals het is, zou je denken dat ik gek was. Niemand gelooft dat zijn of haar leven perfect is. En toch is er iets in ieder van ons dat in principe weet dat we grenzeloos zijn, grenzeloos.

Lichaamsspanning zal altijd aanwezig zijn als onze goede voeding gewoon gewoon, egocentrisch geluk is. Vreugde heeft geen spanning in zich, omdat vreugde accepteert Wat is zoals het is.

We doen altijd iets om onze fundamentele existentiële angst te verbergen. Sommige mensen leven zo tot de dag dat ze sterven.

Er zijn veel mensen in de wereld die het gevoel hebben dat als ze maar een grotere auto hadden, een mooier huis, betere vakanties, een meer begripvolle baas of een interessantere partner, hun leven zou werken. We gaan allemaal door die ene. Langzaam slijten we het grootste deel van onze 'if onlies'.

Meditatie gaat niet over iets doen

Praktijk kan heel eenvoudig worden gesteld. Het gaat van een leven waarin ik mezelf en anderen pijn doe naar een leven waarin ik mezelf en anderen geen pijn doe. Dat lijkt zo eenvoudig-behalve wanneer we de echte praktijk vervangen door een idee dat we anders of beter moeten zijn dan we zijn, of dat ons leven anders moet zijn dan hoe ze zijn. Wanneer we onze ideeën over wat zou moeten zijn (zoals begrippen als "ik zou niet boos of verward of onwillig moeten zijn") vervangen door ons leven zoals het werkelijk is, dan zijn we van de basis af en is onze praktijk onvruchtbaar.

Het leven is een tweede-voor-tweede wonder.

In spirituele volwassenheid is het tegenovergestelde van onrechtvaardigheid niet rechtvaardigheid maar mededogen.

Gevangen in de egocentrische droom, alleen lijden; vasthouden aan egocentrische gedachten, precies de droom; elk moment, het leven zoals het is, de enige leraar; gewoon dit moment zijn, de weg van mededogen.

We leren in onze ingewanden, niet alleen in onze hersenen, dat een leven van vreugde niet bestaat in het zoeken naar geluk, maar in het ervaren en eenvoudig zijn van de omstandigheden van ons leven zoals ze zijn; niet in het vervullen van persoonlijke wensen, maar in het vervullen van de behoeften van het leven...

Hoe weten we of onze praktijk een echte praktijk is? Slechts door één ding: meer en meer zien we alleen het wonder. Wat is het wonder? Geen idee. We kunnen zulke dingen niet weten door te denken. Maar we weten het altijd als het er is.

Tot op zekere hoogte vinden we het leven moeilijk, verwarrend en onderdrukkend. Zelfs als het goed gaat, zoals het een tijdje kan, maken we ons zorgen dat het waarschijnlijk niet zo zal blijven.

We zitten gevangen in de tegenstelling van het vinden van het leven een nogal verwarrende puzzel die ons veel ellende veroorzaakt, en tegelijkertijd vaag bewust zijn van de grenzeloze, grenzeloze aard van het leven. We gaan op zoek naar een antwoord op de puzzel.

We hebben de neiging om ons hele leven te rennen om alles te vermijden wat ons pijn doet of mishaagt, de objecten, mensen of situaties op te merken waarvan we denken dat ze ons pijn of plezier zullen geven, het ene te vermijden en het andere na te streven.

Wanneer we de naam van een persoon zeggen, merk dan op of we meer dan een feit hebben gezegd. Bijvoorbeeld, het oordeel, 'ze is gedachteloos' gaat verder dan de feiten ' Ze zei dat ze me zou bellen en dat deed ze niet.

Onder onze leuke, vriendelijke gevels heerst grote onrust. Als ik Onder het oppervlak van iemand zou krabben, zou ik angst, pijn en angst amok vinden. We hebben allemaal manieren om ze te verdoezelen. We eten te veel, drinken te veel, werken te veel; we kijken te veel televisie.