Robinson Jeffers beroemde citaten

De verbeelding, de verrader van de geest, heeft mijn eenzaamheid weggenomen en gedood.

Wreedheid is een deel van de natuur, althans van de menselijke natuur, maar het is het enige dat ons onnatuurlijk lijkt.

De natuur weet dat mensen een vloed zijn die opzwelt en na verloop van tijd zal afnemen en al hun werken zullen oplossen ... Wat ons betreft: we moeten onze gedachten losmaken van onszelf. We moeten onze opvattingen een beetje ontmenselijken en zelfverzekerd worden als de rots en de oceaan waaruit we zijn gemaakt.

Lang leve de vrijheid en vervloek de ideologieën.

Er is geen reden tot verbazing: men wist zeker altijd dat culturen vergaan en dat het einde van het leven de dood is.

De wereld is op een slechte manier, mijn man, en het zal zeker erger zijn voordat het beter wordt; beter hier vier of vijf eeuwen in de berg liggen, terwijl de sterren over de eenzame oceaan gaan.

Een beetje te abstract, een beetje te wijs, het is tijd voor ons om de aarde weer te kussen, het is tijd om de bladeren uit de lucht te laten regenen, laat het rijke leven weer naar de wortels rennen.

Het is maar een kleine planeet, maar hoe mooi is het.

Poëzie is geen civilisator, integendeel, want Grote poëzie spreekt de meest primitieve instincten aan.

De grootste schoonheid is organische heelheid, de heelheid van het leven en de dingen, de goddelijke schoonheid van het universum.

beschaving is een voorbijgaande ziekte.

En jij, Amerika, die passie heeft jou gemaakt. Je bent niet geboren voor welvaart, je bent geboren om van vrijheid te houden. Je zei niet "en masse", je zei " onafhankelijkheid. Maar we kunnen niet alle luxe en vrijheid hebben.

Alleen de trommel is zelfverzekerd, hij denkt dat de wereld niet is veranderd

Deze wilde zwaan van een wereld is geen jagersspel.

Nou: de dag is een gedicht, maar te veel als een van Jeffers, bezaaid met bloed en barbaarse voortekenen pijnlijk tot overmaat, onmenselijk als een havik schreeuw.

De liefde voor vrijheid is de kwaliteit van de westerse mens geweest.

Als je deze plek na een handvol levens moet zoeken: misschien staan er van mijn geplante bos nog een paar, donkerbladerige Australiërs of de kustcypress, haggard met stormdrift; maar vuur en de bijl zijn duivels. Zoek naar funderingen van zee-Versleten graniet, mijn vingers had de kunst om steen liefde steen te maken, zult u een aantal overblijfsel te vinden.

Zware verandering. De wereld verslechtert als een rottende appel, wormen en een huid.

We kunnen het ons herinneren ... wees niet bang voor de dood; het is de enige manier om gereinigd te worden.

God is een leeuw die komt in de nacht. God is een havik die tussen de sterren glijdt-als alle sterren en de aarde, en het levende vlees van de nacht dat tussen hen stroomt, en wat er achter hen is, die ene vogel was. Hij heeft een bebloede snavel en harde klauwen, hij stort en huilt.

Gelukkige mensen sterven heel, ze zijn allemaal opgelost in een moment, ze hebben gekregen wat ze wilden.

De mensheid is het begin van de race; Ik zeg dat de mensheid de vorm is om los van te breken, de korst om door te breken, de steenkool om in vuur te breken, het atoom om te splitsen.

De getijden zijn in onze aderen, we spiegelen nog steeds de sterren, het leven is je kind, maar er is in mij ouder en harder dan het leven en meer onpartijdig, het oog dat keek voordat er een oceaan was.

De koude passie voor de waarheid jaagt in geen roedel.

Hij is sterk en pijn is erger voor de sterken, onbekwaamheid is erger.

Weet dat hoe lelijk de delen ook lijken, het geheel mooi blijft... ... de heelheid van het leven en de dingen, de goddelijke schoonheid van het universum. Heb dat Lief, niet de mens los daarvan, anders zul je de zielige verwarring van de mens delen, of verdrinken in wanhoop wanneer zijn dagen donkerder worden.

Meteoren zijn niet minder nodig dan Bergen: shine, perishing republic.

Gerechtigheid en barmhartigheid zijn menselijke dromen, ze hebben geen betrekking op de vogels, noch op de vissen, noch op de eeuwige God.

Maakt het uit of je jezelf haat? Hou tenminste van je ogen die kunnen zien, je geest die de muziek kan horen, de donder van de vleugels.

Wat mij betreft, ik zou liever een worm in een wilde appel zijn dan een Mensenzoon. Maar we zijn wat we zijn, en we zouden ons kunnen herinneren niemand te haten, want allen zijn wreed; en niet verbaasd te zijn over enig kwaad, allen zijn verdiend; en niet bang te zijn voor de dood; het is de enige manier om gereinigd te worden.

Weet dat hoe lelijk de delen ook lijken, het geheel mooi blijft.

Ik haat mijn verzen, elke regel, elk woord. O bleke en broze potloden om ooit de bocht van een grasblad te proberen, of de keel van een vogel die zich vastklampt aan een takje, gerimpeld tegen de witte hemel. Oh gebarsten en schemerige spiegels om ooit één kleur te vangen, één glinsterende flits, van de pracht van de dingen.

U die haast maakt op verval: niet verwijtbaar; het leven is goed, of het nu koppig lang is of plotseling een sterfelijke pracht: meteoren zijn niet minder nodig dan Bergen: glans, vergankelijke Republiek.

De dood is een woeste weidelark: maar om te sterven met iets dat meer gelijk is aan de eeuwen dan spieren en botten, is meestal om zwakte af te werpen.

Ik heb mijn wegen een beetje veranderd, Ik kan nu niet met je mee rennen in de avonden langs de kust, behalve in een soort droom, en jij, als je een moment droomt, zie je me daar.

Ik geloof dat het universum één wezen is, al zijn delen zijn verschillende uitdrukkingen van dezelfde energie... delen van een organisch geheel.... (Dit is natuurkunde, geloof ik, evenals religie. De delen veranderen en gaan voorbij, of sterven, mensen en rassen en rotsen en sterren; geen van hen lijkt mij op zichzelf belangrijk, maar alleen het geheel. Dit geheel is in al zijn delen zo mooi en wordt door mij gevoeld zo intens in ernst te zijn, dat ik gedwongen ben het lief te hebben en het als goddelijk te beschouwen.

Corruptie is nooit verplicht geweest; als de steden aan de voeten van het monster liggen, blijven de bergen achter.

Meeuw . . . slanke jachten van het element.

Hoor de muziek, de donder van de vleugels. Ik hou van de Wilde zwaan.

Wanneer de zon schreeuwt en er mensen in overvloed zijn, denkt men dat er de tijdperken van steen waren en de tijd van brons en de ijzertijd; ijzer het onstabiele metaal; staal gemaakt van ijzer, onstabiel als zijn moeder; de opgetrokken steden zullen vlekken van roest zijn op heuvels van gips. Wortels zullen de hoop niet doorboren voor een tijdje, vriendelijke regen zal ze genezen, dan zal er niets overblijven van de ijzertijd en al deze mensen dan een dijbeen of zo, een gedicht dat vastzit in het denken van de wereld, splinters glas in de vuilnisvelden, een betonnen dam ver weg in de berg...

Shiva... is de enige jager die ooit de Wilde zwaan zal vangen; de prooi die ze als laatste zal nemen is de wilde witte zwaan van de schoonheid der dingen. Dan zal ze alleen zijn, pure vernietiging, bereikt en opperste, lege duisternis onder de vleugels van de dood-tent. Ze zal een nest bouwen van de botten van de Zwaan en een nieuw broed broeden, nieuwe hemelen ophangen met nieuwe vogels, allemaal worden vernieuwd.

De hoofden van sterke ouderdom zijn prachtig boven alle gratie van de jeugd.

...Nu, hoe lelijk de delen ook lijken, blijft het geheel mooi. Een afgehakte hand Is een lelijk iets, en de mens is afgescheiden van de aarde en de sterren en zijn geschiedenis... voor contemplatie of eigenlijk... Ziet er vaak verschrikkelijk lelijk uit. Integriteit is heelheid, de grootste schoonheid is organische heelheid, de heelheid van leven en dingen, de goddelijke schoonheid van het universum....

...Wetenschap en wiskunde lopen parallel aan de werkelijkheid, ze symboliseren haar, ze kijken ernaar, ze raken haar nooit aan: bedenk eens wat een explosie de botten van mensen in kleine witte fragmenten zou doen schudden en de wereld zou ontketenen als een geest voor een moment de waarheid zou aanraken.

De getijden zitten in onze aderen.

Ze importeren en consumeren de realiteit.

Dat publieke mensen onwaarheden publiceren Is niets nieuws. Dat Amerika moet accepteren zoals de historische republieken corruptie en imperium is al jaren bekend. Wees boos op de zon voor het ondergaan als deze dingen je boos maken.

Ik heb deze wegen van God gezien: ik ken geen reden voor vuur en verandering en marteling en de oude terugkeer.

We moeten leven als mensen in een web van messen, we moeten onze handen niet uitstrekken of we krijgen ze gesneden.

O, dat onze zielen zo ' n hoogte konden beklimmen, een machtige berg die overspoeld werd door de sombere scherpe winden van de hemel; en, staande op die top boven de verblindende wolken van vooroordeel, zouden we alles echt kunnen zien zoals het is; de kalme eeuwige waarheid zou ons zachtmoedig houden.