Kenneth Rexroth beroemde citaten

Tegen de ondergang van de wereld is er maar één verdediging: de creatieve daad.

Nu Weet ik zeker en voor altijd, hoezeer ik onze wakende liefde ook heb uitgewist, haar herinnering is er nog steeds. En ik ken het web, het net, de blinde en kreupele vogel. Want voor een kort ogenblik was het niet blind, noch gevangen, niet kreupel. Voor één hartslag was het hart vrij en bewoog zichzelf. O Liefde, ik die verloren ben en verdoemd met woorden, wiens woorden een zaak en een kunst zijn, Ik heb geen woorden. Deze woorden, dit gedicht, Dit Is allemaal verwarring en onwetendheid. Maar ik weet dat gecoacht door uw zoete hart, mijn hart één vrije slag sloeg en door heel mijn vlees het bloed van de waarheid stuurde.

Ik heb het gehad met deze goedkope zonen van ***** die beweren dat ze van poëzie houden maar nooit een boek kopen.

Er zijn altijd mensen geweest die, hoewel ze tragedie zien als het resultaat van vrijheid, toch zullen oordelen dat tragedie geen te hoge prijs is om te betalen.

Het kost veel moeite om de overtuigende eenvoudige spraak van het hart te ontdekken. Poëtische openhartigheid komt met harde arbeid, net als impulsiviteit en onbeschaamdheid.

Met mijn eigen groep hou ik het graag los. Ze moeten tegengaan in plaats van met mij mee te gaan. Als ze stoppen, beweeg ik graag.

Verloren in eenzaamheid en pijn. Zwart en ondraaglijk, denkend aan jou met elk lichaam van mijn vlees, in elk moment van dag en nacht.

Harvey, Galileo en Copernicus lijken ons niet occult, maar zij deden dat bij hun tijdgenoten, hiërofanten van de mysteriën van de natuurwet, onthullers van de geheimen van een Nieuwe Orde der eeuwen. De beweging werd uiteindelijk het tijdperk van de verlichting genoemd.

Kunst is de beredeneerde verstoring van de zintuigen.

Elke getalenteerde decadent kan onwerkelijkheid geloofwaardig maken. De werkelijkheid overtuigend maken is een andere zaak, een zaak voor alleen de grootste meesters.

Poëzie is niet langer een openbare kunst en is, zoals Whitehead over religie zei, "wat de mens doet met zijn eenzaamheid.

De moderne gevoeligheid probeert de inhoud van de ervaring te onttrekken; deze Griekse dichters streven ernaar het feit zo aangrijpend te verklaren dat het een altijd stromende bron wordt zoals Sappho zegt: "meer echt dan echt, meer goud dan goud.

De morele kwesties waarmee Marcus worstelt, zouden, zoals hij opmerkt, onveranderd blijven of het universum mechanisch was en zonder betekenis of waarde of geregeerd door godheid of Voorzienigheid; of de wil in feite vrij of bepaald was; of er al dan niet een toekomstig leven was, of zelfs vluchtige beloningen en straffen.

Het is gebruikelijk dat Racine onvertaalbaar is. Dit is niet omdat zijn vers moeilijk is, maar omdat het dat niet is.

Misschien is dit wat er echt gebeurt in het leven met de meeste goede mannen. Ze zijn niet gekruisigd. Ze gaan gewoon door het leven en sterven dan, en hun heengaan beïnvloedt slechts een paar mensen om hen gewoon een beetje gelukkig te maken.

De Victoriaanse samenleving was homogeen zonder gehomogeniseerd te zijn. Het was, om het epigram over het Parlement te parafraseren, een samenleving van extreme excentrieken die het zo goed eens waren dat ze het zich konden veroorloven om van mening te verschillen.

Vandaag horen we veel over organisatorische mannen, massacultuur, conformiteit, de eenzame menigte, de machtselite en haar samenzwering van middelmatigheid. We vergeten dat de omvang van deze kritiek een aanwijzing is dat onze samenleving nog steeds radicaal pluralistisch is. Niet alleen zijn er genoeg exceptionalisten die een uitzondering maken op de stereotypering van de massacultuur, maar die reeks epitheten komt uit een reeks boeken die recente bestsellers zijn geweest, symptomen van een populaire, levende traditie van afwijkende dingen zoals ze zijn.

Je leert niets als je een journalistiek waardenstelsel bij je hebt, dat is uitgevonden om verslaggevers uit ervaring te redden.

De volwassen man leeft rustig, doet goed privé, neemt verantwoordelijkheid voor zijn daden, behandelt anderen met vriendelijkheid en beleefdheid, vindt kattenkwaad saai en vermijdt het. Zonder de verborgen samenzwering van goede wil zou de samenleving geen uur volhouden.

Mannen die leven als Casanova zijn zelden geïnteresseerd in zichzelf; hun egocentrisme geeft hen geen tijd voor egoïsme.

De zin van het leven kan worden onthuld, maar nooit worden uitgelegd.

De basislijn in elk goed vers is gecadenceerd... het bouwen rond de natuurlijke ademstructuren van spraak.

Ik ben het grootste deel van mijn leven in de buurt geweest van jazz en jazzmuzikanten.

Wist je dat ik de eerste voorstelling in Amerika van At The Hawk ' s Well heb opgevoerd?

Volwassenheid is het vermogen om te ontsnappen aan categorisering.

Je wordt pas een heilige als je een goed leven leidt in Tibet, Italië of Amerika.

Een witte gekroonde nachtspriet zingt als de maan ondergaat. De donder gromt ver weg. Ons kampvuur is een enkel licht. Tussen honderd pieken en watervallen. De vele stemmen van vallend water duren de hele nacht. Verpakt in je donzen zak sterlicht op je wangen en oogleden je adem komt en gaat In een kleine wolk in de ijzige nacht. Tienduizend vogels zingen bij zonsopgang. Tienduizend jaar draaien zonder verandering. Dit alles zal nooit meer gebeuren.

De vrije, creatieve, liefdevolle mensen die zo helder schitteren in mijn herinnering aan studio ' s en coffeeshops zijn modellen geworden voor een groot deel van de bevolking. Als zij op hun beurt gewoon in leven kunnen blijven in het gezicht van macht en terreur, kunnen zij de beslissende sectie worden.

Het huwelijk is het laatste sacrament dat beschikbaar is voor de moderne mens, en met de verschrikkelijke vernietiging van de interpersoonlijke relaties door het kapitalisme en zijn oorlogstoestand, is het niet erg beschikbaar, noch is het zeker blijvend. Maar visie komt niet met garanties.

De mens gedijt waar engelen zouden sterven van extase en waar varkens zouden sterven van walging.

Ik schrijf voor één en slechts één doel, om de onoverwinnelijke onwetendheid van het bedrogen hart te overwinnen. Ik wil spreken tot en voor degenen die genoeg hebben van de sociale leugen, de economie van massamoord, de seksuele Hoax en de domesticatie van opvallende consumptie.

Bohemen is een gemeente waar de revolutie voorbij is en iedereen lid is van de aristocratie

Kromme kaarten en rechte whisky, langzame paarden en snelle vrouwen.

Liefde is het kleed van kennis.

De heiligheid van het werkelijke Is er altijd, toegankelijk In totale immanentie. De knooppunten van transcendentie stollen in jou, de ervarer, en in de ander, de minnaar.

Als de kranten niets anders hebben om over te praten, laten ze de jongeren los. Jongeren zijn altijd Nieuws. Als ze iets van plan zijn, is dat nieuws. Zo niet, dan is dat ook nieuws.

Een entomoloog is geen insect.

Het dumpen van geesteszieken, vol met deze nieuwe psychiatrische medicijnen, op straat is een schandaal. Het is het verst gedragen in New York, waar hele delen van de vervallen Upper West Side worden gevuld met gepensioneerden en psychotische patiënten op stelazine, lithiumcarbonaat en al het andere onder de zon. Ze kunnen de patiënt niet diagnosticeren, dus geven ze hem de hele psychiatrische farmacopee in één keer, en hij loopt rond in een psychotische trance prachtig geschilderd met petrochemicaliën.

Ex-gevangenen zeggen altijd: "je weet nooit wat de wielen laat draaien totdat je tijd in de gevangenis hebt doorgebracht."Dit geldt nog meer voor psychiatrische ziekenhuizen. Het is een perfecte massale hypostatisering van de samenleving, de organisatie van de sociale leugen.

We zijn de liefde vergeten en zaten eenzaam naast elkaar. We hebben samen gegeten, eenzaam achter ons bord, We hebben ons verstopt achter kinderen, we hebben samen geslapen in een eenzaam bed. Nu keert mijn hart zich naar u, eindelijk wakker, berouwvol, verloren in de laatste eenzaamheid. Praat met me. Praat met me. Doorbreek de zwarte stilte.