Howard Gardner beroemde citaten

Als je niet bereid bent om ontslag te nemen of ontslagen te worden voor waar je in gelooft, dan ben je geen werknemer, laat staan een professional. Je bent een slaaf.

Maar zodra we ons realiseren dat mensen heel verschillende soorten geesten hebben , verschillende soorten sterke punten-sommige mensen zijn goed in ruimtelijk denken, sommige in denktaal, anderen zijn heel logisch, andere mensen moeten hands-on zijn en actief verkennen en dingen uitproberen-dan is onderwijs, dat iedereen op dezelfde manier behandelt, eigenlijk het meest oneerlijke onderwijs.

De grootste fout van de afgelopen eeuwen in het onderwijs is geweest om alle studenten te behandelen alsof ze varianten van hetzelfde individu waren en zich dus gerechtvaardigd te voelen om hen allemaal dezelfde vakken op dezelfde manier te onderwijzen.

Alles wat de moeite waard is om te onderwijzen, kan op veel verschillende manieren worden gepresenteerd. Deze meerdere manieren kunnen gebruik maken van onze meervoudige intelligenties.

We moeten minder tijd besteden aan het rangschikken van kinderen en meer tijd om hen te helpen hun natuurlijke competenties en gaven te identificeren en te cultiveren. Er zijn honderden en honderden manieren om te slagen en vele, vele verschillende vaardigheden die je zullen helpen daar te komen.

Leraren moeten worden aangemoedigd - ik zei bijna 'bevrijd' - om een opleiding te volgen die streeft naar diepgang van begrip.

Hoewel we de woorden slim en Dom kunnen blijven gebruiken, en hoewel IQ-tests voor bepaalde doeleinden kunnen blijven bestaan, is het monopolie van degenen die geloven in één algemene intelligentie ten einde gekomen. Hersenwetenschappers en genetici documenteren de ongelooflijke differentiatie van menselijke capaciteiten, computerprogrammeurs creëren systemen die op verschillende manieren intelligent zijn en opvoeders erkennen pas dat hun studenten onderscheidende sterke en zwakke punten hebben.

Als ik weet dat je heel goed bent in muziek, kan ik met bijna nul nauwkeurigheid voorspellen of je goed of slecht zult zijn in andere dingen.

Het is niet hoe slim je bent dat telt, wat echt telt is hoe je slim bent.

Het doel van Onderwijs is om mensen te helpen hun geest beter te gebruiken

Ik zie de Verenigde Staten liever als een baken van goed werk en goed Burgerschap, in plaats van als nummer 1 op een internationale onderwijsmeting.

Veel van het materiaal dat op scholen wordt gepresenteerd, lijkt studenten vreemd, zo niet zinloos.

Geen enkele academicus verwacht ooit serieus genomen te worden door meer dan drie andere mensen, want eigenlijk schrijven we voor drie mensen in ons vakgebied.

Intelligentie is het vermogen om problemen te vinden en op te lossen en producten van waarde te creëren in de eigen cultuur.

Het vermogen om problemen op te lossen of om producten te creëren die worden gewaardeerd binnen een of meer culturele instellingen.

Als je denkt dat onderwijs duur is, probeer dan de kosten van onwetendheid te schatten.

Men moet gebruik maken van de asynchronieën die iemand zijn overkomen, ze koppelen aan een veelbelovend probleem of domein, frustraties herformuleren als kansen en bovenal volharden.

We zijn natuurlijke geest veranderende entiteiten tot we 10 of zo zijn. Maar naarmate we ouder worden...dan is het heel moeilijk om van gedachten te veranderen

Jonge kinderen bezitten het vermogen om de gebruikelijke categorieën te doorbreken; om meestal onontdekte banden tussen rijken te waarderen, om effectief op een parallelle manier te reageren op gebeurtenissen die meestal anders worden gecategoriseerd, en om deze ori vast te leggen.

Ik geloof dat de hersenen in de loop van miljoenen jaren zijn geëvolueerd om te reageren op verschillende soorten inhoud in de wereld. Taalinhoud, muzikale inhoud, ruimtelijke inhoud, numerieke inhoud, enz.

Kennis is niet hetzelfde als moraliteit, maar we moeten begrijpen als we fouten uit het verleden willen vermijden en in productieve richtingen willen gaan. Een belangrijk onderdeel van dat begrip is weten wie we zijn en wat we kunnen doen... Uiteindelijk moeten we onze inzichten voor onszelf synthetiseren.

Een deel van de volwassenheid van de wetenschappen is een beoordeling van welke vragen het beste aan andere disciplinaire benaderingen kunnen worden overgelaten.

De landen die het beste presteren in internationale vergelijkingen, of het nu Finland of Japan, Denemarken of Singapore is, doen het goed omdat ze professionele leraren hebben die gerespecteerd worden, en ze hebben ook familie en gemeenschap die het leren ondersteunen.

Misschien is er inderdaad geen echt universele ethiek: of om het preciezer te zeggen, de manieren waarop ethische principes worden geïnterpreteerd, zullen onvermijdelijk verschillen tussen culturen en tijdperken. Toch ontstaan deze verschillen vooral in de marge. Alle bekende samenlevingen omarmen de deugden van waarheidsgetrouwheid, integriteit, loyaliteit, eerlijkheid; niemand onderschrijft expliciet leugens, oneerlijkheid, ontrouw, Grove onrechtvaardigheid. (Vijf gedachten voor de toekomst, p136)

Ik wil dat mijn kinderen de wereld begrijpen, maar niet alleen omdat de wereld fascinerend is en de menselijke geest nieuwsgierig is. Ik wil dat ze het begrijpen, zodat ze gepositioneerd zijn om het een betere plek te maken.

Wat we willen... is voor studenten om meer geïnteresseerd te raken in dingen, meer betrokken te raken bij hen, meer betrokken te zijn bij het willen weten; om projecten te hebben waar ze enthousiast over kunnen worden en waar ze gedurende lange tijd aan kunnen werken, om gestimuleerd te worden om dingen zelf te ontdekken.

We moeten minder dingen doen op school. De grootste vijand van begrip is dekking... Je moet genoeg tijd nemen om kinderen diep betrokken te krijgen bij iets, zodat ze er op veel verschillende manieren over kunnen nadenken en het kunnen toepassen.

Als Confucius kan dienen als de patroonheilige van het Chinese onderwijs, laat me dan Socrates voorstellen als zijn equivalent in een westerse onderwijscontext - een Socrates die nooit tevreden is met de eerste oppervlakkige reactie, maar altijd zoekt naar fijnere onderscheidingen, duidelijkere voorbeelden, een diepere vorm van weten. Ons begrip van kennis is sinds de klassieke tijd veranderd, maar Socrates heeft ons een tijdloos educatief doel verschaft - steeds dieper begrip.

Je leert op je best wanneer je iets hebt waar je om geeft en waar je plezier in kunt hebben.

Verhalen zijn de meest krachtige tool in de toolkit van een leider.

Hitler reisde niet. Stalin reisde niet. Saddam Hussein heeft nooit gereisd. Ze wilden niet dat hun orthodoxie werd uitgedaagd.

Om te vragen: "waar in je hersenen is intelligentie?"is als vragen" Waar is de stem in de radio?"

Creativiteit begint met affiniteit voor iets. Het is alsof je verliefd wordt.

Nu leek intelligentie kwantificeerbaar. Je kon iemands werkelijke of potentiële lengte meten, en nu, zo leek het, kon je ook iemands werkelijke of potentiële intelligentie meten. We hadden één dimensie van mentaal vermogen waarlangs we iedereen konden rangschikken... Het hele concept moet worden uitgedaagd; in feite moet het worden vervangen.

Van nature ben ik geen optimist, hoewel ik probeer te doen alsof ik dat ben.

Ik ben goed genoeg op de hoogte van de wereld van prijzen om te beseffen dat er een grote mate van geluk is - zowel voor de erkenningen die je ontvangt als voor degenen die je niet hebt ontvangen.

Als we de zorg zouden opgeven voor wat waar is, wat onwaar is en wat onbepaald blijft, zou de wereld totaal chaotisch zijn. Zelfs degenen die het belang van de waarheid ontkennen, aan de ene kant, springen snel op iedereen die betrapt wordt op liegen.

Kinderen gaan naar school en de universiteit en krijgen door, maar ze lijken niet echt de zorg over het gebruik van hun geest. School heeft niet het soort positieve impact op de lange termijn dat het zou moeten hebben.

Mijn overtuiging waarom Amerika het tot nu toe zo goed heeft gedaan, is dat we zijn voortgestuwd door onze immigranten en onze aanmoediging van technische innovatie en, inderdaad, creativiteit over de hele linie.

Er zijn duidelijke verschillen tussen artistieke activiteiten van kinderen en volwassenen. Hoewel het kind zich er misschien van bewust is dat hij dingen anders doet dan anderen, waardeert hij de regels en conventies van symbolische gebieden niet volledig; zijn avontuurlijkheid heeft weinig betekenis. De volwassen kunstenaar daarentegen is zich volledig bewust van de normen die door anderen worden omarmd; zijn bereidheid, zijn dwang om conventies te verwerpen, wordt op zijn minst gekocht met volledige kennis van wat hij doet en vaak tegen aanzienlijke psychische kosten voor zichzelf.

Hoewel ik aan veel onderwerpen heb gewerkt en veel boeken heb geschreven, heb ik mijn interesse in meervoudige intelligenties niet opgegeven.

Tot 1983 schreef ik voornamelijk voor andere psychologen en verwachtte dat zij het belangrijkste publiek voor mijn boek zouden zijn.

De grootste gemeenschappen waar jongeren nu wonen, zijn online gemeenschappen.

Nou, als verhalen vertellen belangrijk is, dan is je verhalende vermogen, of je vermogen om in woorden te zetten of te gebruiken wat iemand anders effectief in woorden heeft gezet, ook belangrijk.

Vijfentwintig jaar geleden was het idee dat je een algemene probleemoplossersoftware kon maken die problemen in veel verschillende domeinen kon oplossen. Dat bleek gewoon helemaal verkeerd te zijn.

Veel kennis in elke vorm van een organisatie is wat we taakkennis noemen. Dit zijn dingen die mensen die er al lang zijn, begrijpen dat ze belangrijk zijn, maar ze weten misschien niet hoe ze erover moeten praten. Het wordt vaak de cultuur van de organisatie genoemd.

Ik sluit me aan bij bijna alle onderzoekers in de veronderstelling dat alles wat we doen een samenstelling is van welke genetische beperkingen ons door onze ouders zijn gegeven en welke soorten omgevingsmogelijkheden er beschikbaar zijn.

Een individu begrijpt een concept, vaardigheid, theorie of kennisdomein in de mate dat hij of zij het op de juiste manier kan toepassen in een nieuwe situatie.

In ongeveer de vorige eeuw zijn belangrijke experimenten gelanceerd door charismatische opvoeders als Maria Montessori, Rudolf Steiner, Shinichi Suzuki, John Dewey en A. S. Neil. Deze benaderingen hebben aanzienlijk succes gehad... Toch hebben ze relatief weinig invloed gehad op de mainstream van het onderwijs in de hele hedendaagse wereld.

Geen enkel individu kan zijn lot volledig beheersen - onze sterke punten komen aanzienlijk voort uit onze geschiedenis, onze ervaringen grotendeels uit de grillen van het toeval. Maar door de kans te grijpen om deze ervaringen te benutten en in te kaderen, krijgen we macht over hen. En deze verhoogde keuzevrijheid plaatst ons op zijn beurt in een sterkere positie om met toekomstige ervaringen om te gaan, zelfs als het ons eigen gevoel van sterke punten en mogelijkheden kan veranderen.