Richard Yates beroemde citaten

Het is een ziekte. Niemand denkt of voelt of geeft meer; niemand wordt opgewonden of gelooft in iets anders dan hun eigen comfortabele kleine godverdomme middelmatigheid.

En weet je iets grappigs? Ik ben bijna vijftig jaar oud en ik heb nog nooit iets begrepen in mijn hele leven.

Hij kon zelfs niet zeggen of hij boos of berouwvol was, of het vergeving was die hij wilde of de kracht om te vergeven.

De Revolutionary Hill Estates waren niet ontworpen om een tragedie te verwerken. Zelfs ' s nachts, alsof het opzettelijk was, bevatte de ontwikkeling geen dreigende schaduwen en geen magere silhouetten. Het was onoverwinnelijk Vrolijk, een speelgoedland van witte en pastelkleurige huizen waarvan de heldere, onbeschermde ramen zachtjes knipoogden door een vleugje groene en gele bladeren-een man die in wanhopig verdriet door deze straten Rende, was onfatsoenlijk niet op zijn plaats.

Ze had er toevallig zin in. Was dat niet de enige reden die er was? Had ze ooit een minder egoïstische, ingewikkelder reden gehad om iets te doen in haar leven?

Waarom veranderde alles altijd, terwijl alles wat je wilde, alles wat je ooit nederig had gevraagd van welke God er ook was, was dat bepaalde dingen hetzelfde mochten blijven?

als je niets probeert, kun je niet falen het kost terug bot om het leven te leiden dat je wilt

Alleen zijn heeft niets te maken met hoeveel mensen er zijn.

Als je thuis wilt spelen, moet je een baan hebben. Als je heel mooi huis wilt spelen, heel lief huis, dan moet je een baan hebben die je niet leuk vindt. Grote. Dit is de manier waarop achtennegentig procent van de mensen dingen uitwerkt, dus geloof me, vriend, je hebt niets om je voor te verontschuldigen.

als je iets absoluut eerlijk wilde doen, iets waar, bleek het altijd iets te zijn dat alleen moest worden gedaan.

Weet je wat de definitie van krankzinnig is? Bevestigend. Het is het onvermogen om je te verhouden tot een ander mens. Het is het onvermogen om lief te hebben.

Zijn kunstenaars en schrijvers de enige mensen die recht hebben op een eigen leven?

Ik ben alleen geïnteresseerd in verhalen die gaan over het verpletteren van het menselijk hart.

Je leeft pijnlijk in een verdoofde en stervende cultuur.

Niemand vergeet de waarheid; ze worden gewoon beter in liegen.

Als mijn werk een thema heeft, vermoed ik dat het een eenvoudig thema is: dat de meeste mensen onontkoombaar alleen zijn, en daarin ligt hun tragedie.

Warren Cox, God wist het, was geen prijs; een commercieel persoon, een verkoper, het soort man die dingen zei als "x nummers van dollars". Tijdens de lunch vandaag, moeizaam proberen om een aantal zakelijke procedure uit te leggen, had hij gezegd "x aantal dollars" drie keer.

De hel met" liefde " in ieder geval, en met elke andere nep, tijdverspilling, half-assed emotie in de wereld.

Toen je schreef, maakte het niet uit of hysterie soms in je gezicht en stem opkwam (tenzij je het natuurlijk je weg liet vinden in je "literaire stem") omdat schrijven in Barmhartige privacy en stilte werd gedaan. Zelfs als je gedeeltelijk gek was, zou het goed kunnen komen: je zou nog harder kunnen proberen om controle te krijgen dan Blanche Dubois zou hebben geprobeerd, en met geluk kon je nog steeds een gevoel van orde en gezond verstand op de pagina voor de lezer brengen. Lezen was tenslotte ook iets dat in privacy en stilte werd gedaan.

Weet je wat we deden, Lucy? Jij en ik? We hebben ons hele leven verlangend doorgebracht. Is dat niet het godverdomme ding?

Hij nam elk feit zoals het kwam en liet het pijnloos in zijn achterhoofd glijden, denkend, Oké, oké, ik zal later aan dat ene denken; en dat ene; en dat ene; zodat het waakzame, voorste deel van zijn geest vrij genoeg kon blijven om hem de controle over de situatie te houden.

Hij vond het zo gemakkelijk en zo aangenaam om te huilen dat hij niet probeerde te stoppen voor een tijdje, totdat hij besefte dat hij zijn snikken een beetje dwong, hun diepte overdrijvend met onnodige rillingen. het hele punt van huilen is om te stoppen voordat je het bedacht. Het hele punt van verdriet zelf was om het uit te snijden terwijl het nog eerlijk was, terwijl het nog iets betekende. Omdat het ding zo gemakkelijk beschadigd was

Zeg nooit iets dat de stilte niet verbetert.

Ze was nu kalm en stil met het weten wat ze altijd al had geweten, wat noch haar ouders, noch Tante Claire, noch Frank, noch iemand anders haar ooit had moeten leren: dat als je iets wilde om iets absoluut eerlijk te doen, iets waar, het altijd iets bleek te zijn dat alleen moest worden gedaan.

Synchroniseer horloges op oh zeshonderd ' zegt de infanteriekapitein, en elk van zijn gekropen luitenants vindt rust van angst in de handeling van het brengen van twee kleine wijzers in juwelen uitlijning terwijl tonnen zware artillerie gaan fladderen overhead: de prozaïsche, civiel uitziende wijzerplaat van het horloge heeft hersteld, hoe kort ook, een illusie van persoonlijke controle. Goed, adviseert het, netjes op zoek uit de haren en aderen van elke vreselijk kwetsbare pols; goed: tot nu toe gebeurt alles precies op tijd.

Hij wist dat het mogelijk was dat schaamte als een ziekte werd verzorgd en vervalst, als je het gescheiden wilde houden van de rest van je leven, maar dat betekende niet dat er een manier was om te voorkomen dat het er was.

Het achtervolgde hem de hele nacht, terwijl hij alleen sliep; het was er nog in de ochtend, toen hij zijn koffie slikte en achteruit de oprit in de verfrommelde oude Ford. En op weg naar zijn werk, een van de jongste en gezondste passagiers in de trein, zat hij met de blik van een man veroordeeld tot een zeer langzame, pijnloze dood. Hij voelde zich van middelbare leeftijd.

Als je nog geen roman hebt geschreven tegen de tijd dat je veertig bent, zul je dat nooit doen!

Sterven voor de liefde kan zielig zijn, maar het was niet veel anders, ten slotte, van elke andere vorm van sterven.

Acteren kan emotionele uitputting veroorzaken,maar schrijven vermoeide je hersenen. Schrijven leidde tot depressie en slapeloosheid en de hele dag rondlopen met een uitgeputte blik.

Weet je nog wat Anatole France zei over de hond die masturbeerde op je been - ' natuurlijk, het is eerlijk, maar wie heeft het nodig?

God weet dat er zeker een raam zou moeten zijn hier ergens, voor ons allemaal.

Hij had gewonnen, maar voelde zich geen winnaar.

...zijn werk was het minst belangrijke deel van zijn leven, nooit te noemen, behalve in ironie.

Hopeloze leegte. Nu heb je het gezegd. Veel mensen zijn op de leegte, maar het vergt echt lef om de hopeloosheid te zien.

Hard werken is het beste medicijn dat ooit is bedacht voor alle kwalen van man - en vrouw.

Intelligente, denkende mensen konden dit soort dingen in hun pas nemen, net zoals ze de grotere absurditeiten van dodelijk saaie banen in de stad en dodelijk saaie huizen in de buitenwijken namen. Economische omstandigheden kunnen je dwingen om in deze omgeving te leven, maar het belangrijkste was om te voorkomen dat je besmet raakt. Het belangrijkste was altijd om je te herinneren wie je was.

Wat een subtiel, verraderlijk ding was het om jezelf die kant op te laten gaan! Want als je eenmaal begonnen bent, was het vreselijk moeilijk om te stoppen; al snel zei je:" het spijt me, natuurlijk heb je gelijk", en" wat je ook denkt dat het beste is", en" je bent het meest prachtige en waardevolle ding in de wereld", en het volgende wat je wist was alle eerlijkheid, alle waarheid, zo ver weg en glinsterend, zo hopeloos onbereikbaar als de wereld van de gouden mensen.

Een man kon schreeuwen en slaan en worstelen met de staatspolitie, en toch draaiden de sprinklers in de schemering op elk gazon en de televisie droned in elke woonkamer.

...je merkte dat je ja zei toen je nee bedoelde, en "we moeten samen zijn in dit ding" toen je het tegenovergestelde bedoelde ... en toen stond je oog in oog, in totale duisternis, met de wetenschap dat je niet wist wie je was. En hoe kan iemand anders daar de schuld van krijgen?

Door specifieke doelen te vermijden, had hij specifieke beperkingen vermeden. Voorlopig zou de wereld, het leven zelf, zijn gekozen veld kunnen zijn.

Je laffe zelfbedrog over "liefde" als je net zo goed als ik weet dat er nooit iets tussen ons is geweest, maar minachting en wantrouwen en een vreselijke ziekelijke afhankelijkheid van elkaars zwakte - dat is waarom. Dat is waarom ik niet kan stoppen met lachen over het onvermogen om lief te hebben, en dat is waarom ik het niet kan verdragen dat je me aanraakt, en dat is waarom ik nooit meer zal geloven in alles wat je denkt, laat staan in alles wat je zegt

Mensen veranderden, en een verandering kon zowel een bloei als een verwelking zijn...

Ons vermogen om tijd te meten en te verdelen biedt een bijna eindeloze bron van comfort.

Het huwelijk van iedereen kan profiteren van af en toe een embargo op praten.