Sam Mendes beroemde citaten

Skyfall regisseren was een van de beste ervaringen van mijn professionele leven, maar ik heb theater en andere verplichtingen, waaronder producties van Charlie And The Chocolate Factory en King Lear, die mijn volledige focus nodig hebben voor het volgende jaar en daarna.

Elke band is anders en elke generatie heeft een andere Band nodig en het is in staat geweest om met de tijd mee te gaan.

Vertrouwen is essentieel, maar ego niet.

Je denkt erover om het publiek mee te nemen op reis.

Ik wil inspireren en geïnspireerd worden.

Je bevriest met het aantal kansen dat je krijgt en besluit gewoon helemaal niets te doen.

Ik heb het gevoel dat de Amerikaanse jaren mijn leerlingschap waren voor het maken van een Bond-film.

Goed en kwaad zijn niet gepolariseerd.

Eén film is maar één film. Ik wil een leven lang films maken.

Schieten actie is zeer, zeer nauwgezet, het is stappen, kleine stukjes.

Ik heb films gemaakt die minder dan één achtervolging kosten.

Voor mij zijn bepaalde opnamen of scènes de sleutel in de film.

De films die mij beïnvloedden waren films die hun verhalen meer vertelden door middel van beelden dan door woorden.

Ik gooi graag sneeuwballen naar kleine kinderen.

Ik wilde blijven verkennen... Ik ben niet van plan om een serie films te kiezen waarin ik dezelfde zak trucs en stijl kan gebruiken die ik in de eerste film gebruikte.

Als je het schieten van Jaws hebt meegemaakt, kun je alles meemaken.

Je bent in de schoot van de goden. Als mensen gaan, gaan ze, en als ze dat niet doen.

Een van de redenen waarom ik graag met Tom werkte, is dat mensen het gevoel hebben dat ze weten wie hij is... Ik denk dat het werken met een acteur met wie het publiek al een relatie heeft je echt helpt in een film als deze.

Ik denk dat Films uiteindelijk het medium van een regisseur zijn. Theater is het medium van de acteur. Theater is snel, leuk en echt lonend. Ik geloof in een goede live performance.

Ik wil proberen in verschillende genres te werken met verschillende soorten acteurs, op kleine films en grote films.

Acteurs worden heel snel in een hokje gezet, vooral filmacteurs. In het theater is men meer gewend om mensen tegen het type in te zetten en te vertrouwen dat hun talent en vaardigheid hen er doorheen zullen krijgen.

Ik zie het niet als een wedstrijd - wat je zou kunnen verrassen, gezien de manier waarop films voortdurend worden gerapporteerd.

Ik denk dat mensen met Blair Witch en The Sixth Sense veel meer open staan voor iets dat anders is.

Godzijdank woon ik niet in Los Angeles. Ik denk dat als je er de hele tijd bent, het gewoon buiten proportie raakt en je het contact met de realiteit volledig verliest.

Het kostte me lang om de plastic zak te filmen, en toen moest ik de cut van de scène goed krijgen. Maar als je het zo mooi vindt als het personage, dan wordt het plotseling een andere film, en dat deed hij ook als personage.

Ik ben geen masterclass regisseur. Ik ben geen leraar. Ik ben een coach. Ik heb geen methodiek. Elke acteur is anders. En op de filmset moet je naast ze staan.

Nu ben ik weer thuis, woon ik in Londen en run ik mijn theater. Ik wil er gewoon van genieten.

De waargenomen wijsheid is dat mensen niet meer in grote aantallen naar zwart-witfilms gaan-wat een grote schande is, maar ik zou graag op een dag een zwart - witfilm maken.

Er is één ding beter dan een geweldige acteur te hebben, en dat is een geweldige acteur die nog nooit zo ' n rol heeft gespeeld en hongerig is om het te doen. Ze testen zichzelf elke dag. Ze willen uit hun caravan en aan het werk.

De personages zitten gevangen in de levensstijl. Het gaat om wat er gebeurt voordat de film begint.

Echt grote acteurs dragen hun personages in stilte met zich mee. Ze communiceren zonder woorden de relaties die voorafgaan aan de film.

Als eerste regisseur in Amerika, heb ik het gevoel dat ik veel geluk heb gehad.

Dit is de eerste keer in 10 jaar dat ik niet weet wat ik ga doen, en ik geniet er nogal van. Binnenkort klim ik ongetwijfeld over de muren, maar op dit moment is het niet duidelijk, Ik geniet gewoon van de Vrijheid.

Leer te zeggen: "Ik weet het antwoord niet.het zou het begin kunnen zijn van een zeer goede repetitiedag.

Kevin en Annette... Ik wilde dat ze het samen deden. Ze wilden duidelijk met elkaar samenwerken.

Ik kan het nog steeds niet geloven. Hoewel er iets was aan het feit dat het een eerste keer schrijver was, een eerste keer producent, en een eerste keer regisseur allemaal tegelijkertijd.

Ik ging bewust, op een bepaalde manier, voor iets dat een enorme uitdaging was en een grote periodefilm. Ik was enthousiast over het doek waarop ik het verhaal net zo goed kon vertellen als het verhaal zelf.

Alles wat ik weet is dat ik opereer door naar elk van hen uit te gaan en te proberen het gebied te leren waarin ze opereren. Mijn taal voor elk van hen moet passen bij hun hersenen.

Ik veronderstel dat een filmmaker af en toe een film maakt die meer is dan alleen een som van de delen, meer dan goed acteren of goed filmmaken. Het is iets anders dat niets te maken heeft met wat je hebt gedaan. Dit is in 1999, gemaakt door mensen in 1999 voor mensen in 1999 over mensen in 1999.

Je weet nooit wanneer de film gaat beginnen of niet. Het gelukkige hieraan was dat het niet veel geld kostte, en daarom was er niet veel druk op mij.

Je moet werken. Je moet willen dat een publiek soms naar voren in hun stoelen gaat zitten, in plaats van achterover te leunen en te worden gebombardeerd met beelden.

Je moet als filmmaker geloven dat als een film goed genoeg is, het zal overleven; en als het dat niet is, nou ja, het zal niet.

Luister, je maakt een grote film, je gaat het Colosseum in, en mensen geven je de duimen omhoog of de duimen omlaag. En dat hoort bij het spel. Het is ook een deel van het plezier.

Als ik door een veld rijd, wil ik soms groen gras zien, en Ik wil geen zwart-wit zien.