Mary Karr beroemde citaten

Een disfunctioneel gezin is een gezin met meer dan één persoon.

Gary Shteyngart heeft een memoires geschreven voor de eeuwen. Ik spuugde gelach op de eerste pagina en sloot de laatste met natte ogen. Un-put-down-able in de anderhalve dag dat ik het Las, is Little Failure een venster naar immigrantenangst en ambitie, Joodse angst en ieders wanhopige behoefte aan een stam. Lezers die voor Shteyngart ' s capriolen op de pagina zijn gevallen, zullen genieten van de kenmerkende humor. Maar hier is het beladen en gezuurd met een diepe, consequente, psychologische reis. Dapper en onwrikbaar, Little Failure is zijn beste boek tot nu toe

Tien jaar, ze is dood, en ik merk nog steeds dat ik ' s morgens naar de telefoon grijp om haar te bellen. Ze kon niet meer weg zijn dan de zwaartekracht of de maan.

Natuurlijk kweekt de wereld monsters, maar vriendelijkheid groeit net zo wild...

Geloof is een keuze als elke andere. Als je een carrière of een man kiest - of besluit om een baby te krijgen - zijn er gevoelens en redenen voor en tegen de wazoo. Maar het doordenken is - op het laatste uur-horse dookey. Je kunt het alleen uitproberen.

Zo ' n klein, puur object zou een gedicht kunnen zijn, gemaakt van niets anders dan lucht een kleine reeks letters, misschien klein genoeg om in de palm van je hand te passen. Maar het kan iedereen z ' n kop eraf schieten.

Zelfs de besten van ons zijn in ieder geval part-time klootzakken.

Hoeveel kleiner zijn de grote plaatsen als we volwassen zijn, als we autosleutels en creditcards hebben.

Een biljartspel mengt ritueel met geometrie.

Memoires zijn geen daad van geschiedenis, maar een daad van herinnering, die van nature corrupt is.

De meeste grote schrijvers lijden en hebben geen idee hoe goed ze zijn. De meeste slechte schrijvers zijn erg zelfverzekerd. Wees bereid om een kind te zijn en de Lilliputian te zijn in de wereld van Gulliver, het vleermuismeisje in het Yankee Stadium. Dat is een vruchtbaardere manier om te zijn.

Als je lang in het donker leeft en de zon opkomt, ga je er niet gefluit in. Er is een eerste opleving van opluchting in het begin, dan-voor mij, in ieder geval - een diepe ontwrichting. Mijn oude veronderstellingen over hoe de wereld werkt zijn begraven, maar mijn nieuwe zijn nog niet operationeel.Er is een soort dood geweest, maar zonder een paar dagen in de hel is geen opstanding mogelijk.

Ik ben gefokt voor werk op de boerderij, en voor zulke mensen, de enige A ' s die je krijgt komen van inspanning. Strijd en spanning zijn alles wat de wereld kan bieden, en ze temperen je tot iets onbreekbaars omdat God weet dat ze zullen proberen-zonder te laten-om je te breken.

Ik vind veel troost en zorg in mijn geloof en gebed. Ik doe liever zonder lucht dan gebed.

Ik heb nooit beweerd dat ik een vreselijk leven had.

Als disfunctie betekent dat een gezin niet werkt, dan komt elk gezin in een arena terecht waar dat gebeurt, waar relaties gespannen raken of zelfs volledig uiteenvallen. We laten elkaar in de steek of stellen elkaar teleur. Dat geldt voor ouders, broers en zussen, kinderen, huwelijkspartners - de hele enchilada.

De woorden en zinnen die je uit boeken in je lichaam opneemt, zijn niet minder heilig en helend dan communie. Tenminste één van die mensen woont in je postcode.

Ik denk dat we verliefd worden en volwassenen worden en burgers worden op een bepaalde manier door verhalen over onszelf te schrijven.

Je Hart, Mary Karr, zou hij zeggen. Zijn pen raakte mijn borstbeen, en het voelde voor de hele wereld als de punt van een doffe speer zoals hij zei, Je hart weet wat je hoofd niet weet.

Ik ben niet slim genoeg of fantasierijk genoeg om de nieuwe vorm aan te pakken. Dat gebeurt nooit.

De kindertijd was angstaanjagend voor mij. Een kind heeft geen controle. Je bent een meter lang, Blut, werkloos en analfabeet. Terreur maakt je wakker. Je let goed op. Mensen kunnen je gewoon oppakken en verplaatsen en neerzetten.

Ik hield de vingers van mijn linkerhand de hele tijd gekruist, terwijl ik op mijn rechterhand vingers alles telde-stappen naar de koelkast, seconden op de klok, woorden in een zin-om mijn hoofd bezig te houden. Het tellen voelde als iets om aan vast te houden, alsof het vinden van de juiste getallen op de een of andere manier de code zou kunnen kraken op welk systeem dan ook dat het glibberige universum bestuurde waar we doorheen gingen.

De bijzondere duivels van moeder waren decennia lang mysterieus voor mij gebleven. Haar verleden ook. Weinig geboren leugenaars beginnen ooit opzettelijk in de richting van de waarheid, zelfs degenen die geloven dat zo ' n reis hen axiomatisch zou kunnen bevrijden.

Als je probeert je de jongens voor te stellen die je mee uit vragen, zijn ze absoluut karakterloos, zoals oude beelden die zijn geërodeerd door eeuwen van regen en wind.

De les die je moet leren is de dag waarop je ooit zult wankelen, knipperend in koud licht, alle tranen vergoten, klaar om je runderkop in het juk te steken dat ze hebben gevormd. Iedereen leert dit. Geboren, iedereen ademt, betaalt belasting, plant dood en doet veel pijn. Er is genoeg verdriet voor iedereen. Mijn moeder leerde door van man tot man te bewegen, overleefde ze allemaal. De uitgedroogde aarde is kaal (zodra ze het verlaat) van iedereen die de ogenblikken zag, heb ik het betreden. Behalve mezelf natuurlijk. Ik heb geduld en verdraagzaamheid bestudeerd. Iedereen doet dat, zo blijkt, en let op die gezichten die voorbijgaan: niemand is een god.

In mijn goddeloze huishouden waren gedichten het dichtst bij Heilige spraak-de enige gebeden die werden gezegd.

Ik denk niet dat ik eruit zie als de favoriete Katholiek van de paus - tenminste niet onder nauwlettend toezicht.

Dat is wat zo prachtig is aan de mensheid. Het maakt niet uit hoe somber ons dagelijks leven is, we vechten nog steeds voor het licht. Ik denk dat dat onze goddelijkheid is. We leunen in liefde, zelfs in de meest afschuwelijke omstandigheden. We slagen erin om te hopen.

Ik ben gedoemd om me als mezelf te gedragen, zelfs als het ongemakkelijk is!

Liefde is de enige passie die in zijn dromen het geluk van iemand anders omvat.

Ik zeg tegen mensen dat ze niet te snel over hun leven moeten schrijven. Schrijven over jezelf te jong is geladen met psychologische complexiteit.

Lezen is sociaal geaccepteerde disassociatie. Je draait een schakelaar om en je bent er niet meer. Het is beter dan heroïne. Effectiever, goedkoper en legaal.

We zijn in de greep van een grote machine die ons mee slijpt. De kracht ervan vereenvoudigt alles. Een vreemde kalmte kwam van binnenuit over me heen. Wat er gaat gebeuren staat in de rij om te gebeuren. Alle wegen vanaf dat moment zijn afgesloten, één voor één.

Het hebben van een geweldige vader stelde me waarschijnlijk in staat om met jongens om te gaan op een manier die sommige vrouwen niet doen.

Ik heb echt een goed geheugen. Ik kan me alle telefoonnummers herinneren van iedereen op straat waar ik opgroeide.

Het bleek voor mij onmogelijk om' weg te lopen ' in de zin die andere Amerikaanse tieners deden. Elke beweging werd genomen voor vooruitgang in mijn familie.

Wanneer mensen lijden, lijden hun relaties meestal ook. Periode. En we lijden allemaal omdat, zoals de boeddha zegt, dat de aard is van mens zijn en dingen willen die we niet altijd krijgen.

Als memoireschrijver streef ik naar waarheidsgetrouwheid.

Op ongeveer 30-jarige leeftijd ben ik gestopt met het opzoeken van mijn boeken in boekwinkels. Aandacht besteden aan de markt is niet gezond voor mij.

Ik heb geen exemplaar van mijn boeken en de mate waarin ik ze nooit Lees, is diepgaand. Ik kijk nooit.

Ik ben altijd bang als ik schrijf.

Geen weg biedt meer mysterie dan die eerste die je bestijgt vanuit de stad waar je geboren bent, de eerste keer dat je het uit eigen beweging bestijgt, op een reis gefinancierd door je eigen koffieblik van gerimpelde dollars - biljetten die je hebt gespaard en waar je voor hebt gewerkt, de hele nacht door hebt gewerkt, de Rolling Stones hebt gemist, geurige pot met gebroken bloemen hebt verkocht die bruin worden in plastic zakjes met een twist-tie. In feite, om van je Oorsprong af te stappen, heb je alles gedaan wat je kunt denken om geld te besparen door je spanking jonge kutje te verkopen.

Voor mij is alles te veel en niets is genoeg.

Maar ik ben niet klaar om te stoppen met luisteren naar de verknalde innerlijke stem die me een leven lang heeft bevolen. Mijn hoofd denkt dat het me kan doden... en ga verder zonder mij.

Als je tegen je man liegt-zelfs over iets zo banaals als hoeveel je drinkt - is elke leugen een baksteen in een muur die tussen je opgaat, en als hij je vertelt dat hij van je houdt, wordt het afgeleid.

Het gevecht of de belediging buiten het karakter duurt eeuwig, terwijl de dagelijkse zoetheid oplost als suiker in water.

Het falen van andere genres om een emotionele verbinding te bieden met sommige van hun personages en verhalen geeft memoires een steun.

De emotionele inzet waarmee een memoirist inzet, kan niet hoger zijn en het is fysiek angstaanjagend. Ik slaap dagelijks als een vrachtwagenchauffeur.

Niemand klinkt goed om over je scheiding te schrijven, laten we eerlijk zijn.

Ik was 40 jaar oud voordat ik van de ene op de andere dag een succes werd, en ik publiceerde al 20 jaar.