Mark Nepo beroemde citaten

We worden geboren met slechts één verplichting - om volledig te zijn wie we zijn.

Ik geloof persoonlijk niet in een aangekomen staat van verlichting. Ik heb het gevoel dat mens zijn een constante praktijk van terugkeer is. We hebben momenten van helderheid, en dan zijn we in de war. We hebben ongelooflijk gevoelige periodes van wakker zijn, en dan zijn we gevoelloos. Mens zijn is een zeer universele en zeer persoonlijke praktijk om te leren hoe terug te keren wanneer we geen toegang kunnen krijgen tot wat we weten.

De sleutel tot het kennen van vreugde is gemakkelijk tevreden zijn.

Ik denk dat geluk overschat wordt, maar vreugde is de sleutel tot de duizenden mogelijke stemmingen die we kunnen voelen. En wanneer we kunnen rusten in die vreugde, dan is vrede het moment van openheid dat alle gevoelens vasthoudt.

Als we onszelf genezen, genezen we de wereld.

We moeten elkaar ontmoeten, omarmen en werken met wat we krijgen. Voor wat we willen en wat ons gegeven wordt, dienen we vaak twee verschillende goden. En hoe we reageren op hun ontmoeting bepaalt ons pad.

ik blijf op zoek naar nog een leraar, alleen om te ontdekken dat vissen leren van het water en vogels leren van de lucht.(p.275)

Als we niet krijgen wat we willen, is er een legitiem verdriet, en dan begint de spirituele reis echt, omdat niet krijgen wat we willen onze zelfreferentie breekt; en als dat eenmaal is gebroken, zijn we ons ervan bewust dat we deel uitmaken van een groter geheel. Het verandert alles.

Het leven van expressie is de stemvork waarmee we onze weg naar het Heilige vinden.

De echte uitdaging is om te onthouden om duidelijk te zien wanneer alles om ons heen vliegt en we zijn gewikkeld in onze [emotionele] wonden en trauma ' s.

Luisteren is voortdurend alle verwachtingen opgeven en onze aandacht volledig en fris geven aan wat voor ons ligt, zonder echt te weten wat we zullen horen of wat dat zal betekenen. In de praktijk van onze dagen, luisteren is om te leunen in, zacht, met de bereidheid om te worden veranderd door wat we horen.

Er zijn veel manieren waarop we groeien, maar er zijn twee belangrijke manieren: we werpen af wat niet meer werkt, of we worden opengebroken. Als we niet willen afvallen, worden we opengebroken. Door het afwerpen worden we Versleten, net zoals de natuur wordt uitgehold tot haar schoonheid. Ik denk dat door lijden, mensen worden uitgehold tot onze schoonheid.

Een deel van de zegen en uitdaging van het mens zijn is dat we onze eigen ware aard moeten ontdekken.

De paradox is dat we dit verbazingwekkende vermogen in onze geest en hart hebben om te leren en inzichten te krijgen en vervolgens een soort persoonlijke opslagplaats van kennis op te bouwen. De onderkant is dat die inzichten verharden en de ruimtes in onze harten en geesten vullen. Ze worden veronderstellingen, conclusies en oordelen.

We werken zo hard om ergens te komen, om een droom te realiseren, om op een bestemming te komen, dat we vaak vergeten dat hoewel er enige voldoening kan wachten aan het einde van ons uithoudingsvermogen en inspanning, er grote en onvervangbare levendigheid is in de stappen langs de weg.

In de manier waarop ik het leven ervaar, is de fysieke wereld eigenlijk slechts het topje van de ijsberg van de werkelijkheid. Of het nu gaat om bomen of stenen of water of dieren of sterren, alles heeft een onuitsprekelijke interieurkwaliteit.

Rustig lopen tot het wonder in alles spreekt is poëzie, of we het nu opschrijven of niet.

Hoe verder ik ontwaak in dit leven, hoe meer ik besef dat God overal is en dat het buitengewone rustig wacht onder de huid van alles wat gewoon is. Licht zit in zowel de gebroken fles als de diamant, en muziek zit in zowel de stromende viool als het water dat uit de afvoerpijp druppelt. Ja, God is zowel onder de veranda als op de top van de berg, en vreugde is zowel op de eerste rij als op de tribunes, als we bereid zijn te zijn waar we zijn.

Als ik je durf te horen, zal ik je voelen als de zon en in jouw richting groeien.

Heb het leven dat je wilt door volledig aanwezig te zijn in het leven dat je hebt.

Luisteren is zachtjes naar binnen leunen, met de bereidheid om veranderd te worden door wat we horen.

Intuïtief luisteren vereist dat we onze geest stil houden totdat de schoonheid van dingen die ouder zijn dan onze geest ons kan vinden.

Laten we in ontzag zijn, wat niets anders betekent dan de moed om als vissen aan de oppervlakte rond onze mond te breken als we de lucht ontmoeten.

Zelfs als men God ziet, zijn er snijwonden en splinters en brandwonden langs de weg.

Alles of iedereen die je vraagt om anders te zijn dan jezelf is niet heilig, maar probeert alleen zijn eigen behoefte te vervullen.

De bloem droomt niet van de bij. Het bloeit en de bij komt.

Wat ga je vandaag doen, wetende dat je een van de zeldzaamste levensvormen bent die ooit op aarde heeft rondgelopen? Hoe ga je jezelf dragen? Wat ga je met je handen doen? ... Morgen zou je kunnen sterven ... maar vandaag ben je kostbaar en zeldzaam en wakker ... Dankbaar en wakker, vraag wat je nu moet weten. Zeg wat je nu voelt. Hou van wat je nu liefhebt.

Het lijkt erop dat de oude medicijnmannen begrepen dat het luisteren naar het verhaal van een ander ons op de een of andere manier de kracht van het voorbeeld geeft om door te gaan, en ons aspecten van onszelf laat zien die we niet gemakkelijk kunnen zien. Want luisteren naar de verhalen van anderen - niet naar hun voorzorgsmaatregelen of persoonlijke geboden - is een soort water dat de koorts van ons isolement doorbreekt. Als we goed genoeg luisteren, worden we gerustgesteld in het onthouden van onze gemeenschappelijke naam.

er zijn geen verkeerde bochten, alleen onverwachte paden.

Mysterieus, zo ongrijpbaar als het is, dit moment-waar het oog is wat het ziet, waar het hart is wat het voelt-dit moment laat ons zien dat wat echt is heilig is

Licht zit zowel in de gebroken fles als in de diamant.

er is een grote keuze die ons elke dag te wachten staat: of we in anderen gaten gaan snijden omdat we zelf zo pijnlijk zijn gesneden, of dat we de geest zijn lied laten spelen door onze tedere ervaring, waardoor we ook kunnen luisteren naar de wonderbaarlijke muziek die door anderen komt.

Degenen die echt van ons houden, zullen ons nooit bewust vragen om anders te zijn dan wij zijn.

Als we blijven kiezen tussen goed en fout. We besteden onze energie aan het sorteren van het leven in plaats van het te leven.

Gebroken zijn is geen reden om alles als gebroken te zien.

In plaats van de hemel op aarde te vinden, wordt ons gevraagd de hemel vrij te maken door op aarde te leven.

Loop lang genoeg en we ruilen allemaal van plaats.

Als we ons wijden aan het leven dat ons te wachten staat, zal de rest volgen. Want het leven, zo lijkt het, openbaart zich door degenen die bereid zijn te leven. Al het andere, hoe mooi ook, is gewoon reclame.

Vogels leren vliegen, maar weten nooit waar ze naartoe vliegen.

In dagelijkse termen is het werk van luisteren om voortdurend vrij te zijn van onze vooroordelen en voorkeuren, zodat niets onze directe ervaring van het leven in de weg staat.

We worden allemaal voortdurend gevraagd om te leren om te vragen wat we nodig hebben, alleen om te oefenen met accepteren wat ons gegeven is.

Luisteren naar de verhalen van anderen ... is een soort water dat de koorts van ons isolement doorbreekt. Als we goed genoeg luisteren, worden we gerustgesteld in het onthouden van onze gemeenschappelijke naam.

Het heeft me altijd verbaasd en nederig gemaakt hoe het risico om te bloeien van tevoren zo onoverkomelijk kan lijken en zo onvermijdelijk bevrijdend zodra de drempel van lijden is overschreden.

Misschien is de edelste privé-daad de onbekende poging om ... open onze harten als ze gesloten zijn, om onze zielen te openen als ze weggeschuwd zijn.

Elk mens heeft een ondoorgrondelijke gave die alleen het ontmoeten van het leven zal onthullen.

Vreugde in wat we doen is geen toegevoegde eigenschap; het is een teken van diepe gezondheid.

We worden opengebroken, of we verliezen opzettelijk.

We hebben de neiging om het ding op de manier de manier te maken.

Voordat we kunnen tellen, leren we dankbaar te zijn voor wat anderen doen. Als we worden opengebroken door onze ervaring, beginnen we dankbaar te zijn voor wat is, en als we lang genoeg en diep genoeg en authentiek genoeg leven, wordt dankbaarheid een manier van leven.

In een wereld die leeft als een vuist is genade niet meer dan wakker worden met je handen open.