Chelsea Manning beroemde citaten

Ik wilde dat het Amerikaanse publiek wist dat niet iedereen in Irak en Afghanistan doelen waren die moesten worden geneutraliseerd, maar eerder mensen die worstelden om te leven in de snelkookpanomgeving van wat we asymmetrische oorlogvoering noemen.

Ik ben Chelsea Manning. Ik ben een vrouw. Gezien de manier waarop ik me voel en voel sinds mijn kindertijd, wil ik zo snel mogelijk met hormoontherapie beginnen. Ik hoop dat u Mij zult steunen in deze overgang.

Ik betreur het als mijn acties iemand hebben gekwetst of de Verenigde Staten hebben geschaad. Het was nooit mijn bedoeling om iemand pijn te doen. Toen ik ervoor koos om geheime informatie vrij te geven, deed ik dat uit liefde voor mijn land en een plichtsbesef jegens anderen.

Nu Irak in een burgeroorlog uitbarst en Amerika opnieuw een interventie overweegt, zou die onafgemaakte zaak een nieuwe urgentie moeten geven aan de vraag hoe het Amerikaanse leger de media-aandacht van zijn lange betrokkenheid daar en in Afghanistan controleerde.

Soms moet je een hoge prijs betalen om in een vrije samenleving te leven.

Ik verzoek u ook om vanaf vandaag naar mij te verwijzen met mijn nieuwe naam en het vrouwelijke voornaamwoord te gebruiken (behalve in de officiële post naar de opsluitingsfaciliteit).

Ik wil dat mensen de waarheid zien.

Ik verkies een pijnlijke waarheid boven elke zalige Fantasie.

Ik denk dat we betekenisvolle verandering kunnen bereiken, maar alleen als we eisen dat de instellingen zelf hun gedrag veranderen.

Zichtbaarheid is geen gelijkheid.

Ik denk dat de volgende twee generaties Amerikanen zullen worstelen met het zeer reële spook van het vinden van zichzelf leven in een nieuwe en bizarre soort digitale totalitaire staat - een die lijkt en voelt democratisch aan de oppervlakte, maar heeft een felle onderstroom van angst en technologisch afgedwongen fascisme elke keer dat je stap uit de lijn. Ik hoop echt dat dit niet het geval is, maar het ziet er nu echt slecht uit, nietwaar?

Er zijn gewoon te veel mogelijkheden - en een toenemend aantal-om systemisch, institutioneel wangedrag te verbergen achter juridische sluiers, juridische theorieën en willekeurige vrijstellingen. Ik hoop dat we dit kunnen afbreken, maar het ziet er zeker naar uit dat de samenleving nog steeds in de tegenovergestelde richting glijdt.

Het landschap van de pers en de Vrijheid van meningsuiting is totaal veranderd. Tegenwoordig is er veel minder nieuws. In plaats daarvan hebben we deze eindeloze stroom van grotendeels zinloze en speculatieve analyses door zijdelingse commentatoren en zelfverklaarde "experts"."

Zelfs als ik niet de steun had die ik heb, zou ik nog steeds dezelfde gevechten voeren, en ik zou nog steeds dezelfde persoon zijn die ik vandaag ben.

Angst, depressie en zelfmoord discrimineren niet op basis van hoeveel geld je hebt, hoewel het je misschien gemakkelijker kan maken om hulp te krijgen.

Ik denk dat een deel van de huidige focus op vrijheid van informatie en transrechten de neiging heeft zich te concentreren op de acties van individuen en hoe deze door overheden moeten worden gereguleerd. Ik denk echter dat het belangrijk is om te onthouden dat het de instellingen zelf zijn - scholen, belastingdiensten, banken, personeelsbeslissingen, gezondheidsafdelingen, politieafdelingen, officieren van Justitie, rechtbanken en gevangenissen - waar de meest verwoestende en systemische problemen zich vandaag voordoen. De omvang van deze problemen is gewoon onvoorstelbaar.

Het kan zo moeilijk zijn om mensen te laten nadenken over systemische institutionele problemen. Het is gemakkelijker om de acties van één of twee mensen te zien en te zeggen: "dat is verkeerd!"

Ik vind het eigenlijk een beetje lief hoe er een wederzijds effect is dat onze verhalen op elkaar kunnen hebben.

Ik denk dat de toegenomen alomtegenwoordigheid van het internet en netwerkcomputing in het algemeen me in staat stelde om wat banden te hebben, ongeacht waar ik geografisch was. Ik kon overal ter wereld inloggen op een computer en toegang krijgen tot dezelfde informatie en dezelfde mensen. Het stelde me in staat om de fysieke verschillen te overstijgen.

Ik geloof dat de transbeweging op een kruispunt staat. We hebben de afgelopen jaren een ongekend niveau van zichtbaarheid bereikt. Maar dat is niet hetzelfde als gelijkheid.

Het is niet mijn doel om een leider of woordvoerder te zijn, of iets dergelijks.

Er zijn nog steeds veel dakloze trans mensen die door de straten zwerven. Ze worden nog steeds op straat lastiggevallen door omstanders en politieagenten. We worden nog steeds geconfronteerd met veel administratieve hindernissen in elk aspect van ons leven. Als er iets is, worden de dingen eigenlijk moeilijker voor ons, want nu zijn er mensen die onze zichtbaarheid gebruiken als een excuus om te zeggen dat we al een eerlijke en eerlijke behandeling krijgen, terwijl de realiteit is dat we nog steeds in slechte staat zijn als een gemeenschap.

Ik geloof niet dat wetten inzake vrijheid van informatie, die willekeurige tijdsperioden of brede algemene vrijstellingen hebben, voldoen aan het niveau van transparantie dat de samenleving vandaag nodig heeft.

Verontrustend is dat het Eerste Amendement, samen met het vierde amendement - bescherming tegen onredelijke huiszoekingen en inbeslagname, en het vereisen van bevelschriften - de belangrijkste slachtoffers zijn geweest van de verschuiving in het overheidsbeleid in de afgelopen twee decennia. Helaas denk ik dat de grootste gevolgen van deze tragedie pas duidelijk zullen zijn als het veel, veel te laat is.

Ik had niet echt iemand in het bijzonder die me inspireerde of die ik als kind fascinerend vond. Pas toen ik begin twintig was, begon ik mensen te vinden - en het waren allemaal historische figuren - waarmee ik me begon te verhouden en waarin ik inspiratie begon te vinden.