John Pilger beroemde citaten

Officiële waarheden zijn vaak krachtige illusies.

Het is niet genoeg voor journalisten om zichzelf als boodschappers te zien zonder de verborgen agenda ' s van de boodschap en de mythen die het omringen te begrijpen.

Klassieke negentiende-eeuwse Europese imperialisten geloofden dat ze letterlijk op een missie waren. Ik geloof niet dat de imperialisten tegenwoordig hetzelfde gevoel van openbare dienst hebben. Het zijn gewoon piraten.

Als degenen die een agressieve oorlog steunen een fractie van wat ik heb gezien hadden gezien, als ze hadden gezien hoe kinderen doodgebakken van Napalm en doodbloeden van een clusterbom, zouden ze misschien niet de onzin uitspreken die ze doen.

We worden opgeroepen om de wereld te zien door een eenrichtingsspiegel, alsof we bedreigd en onschuldig zijn en de rest van de mensheid bedreigend is, of ellendig, of vervangbaar. Ons geheugen worstelt om de waarheid te redden dat mensenrechten niet werden doorgegeven als privileges van een Parlement, of een bestuurskamer, of een instelling, maar dat vrede alleen mogelijk is met rechtvaardigheid en met informatie die ons de macht geeft om rechtvaardig te handelen.

Toen de invasie begon, werd het Britse publiek opgeroepen om troepen te' ondersteunen ' die illegaal en ondemocratisch waren gestuurd om mensen te doden met wie we geen ruzie hadden. 'De ultieme test van onze professionaliteit' is hoe commandant McKendrick een onbeantwoorde aanval beschrijft op een natie zonder onderzeeërs, zonder Marine en zonder luchtmacht, en nu zonder schoon water en zonder elektriciteit en, in veel ziekenhuizen, zonder verdoving waarmee kleine ledematen kunnen worden geamputeerd die door granaatscherven zijn versnipperd. Ik heb elders gezien hoe dit wordt gedaan, met een bek in de mond van de patiënt.

Daar ben ik absoluut van overtuigd. Israël is de vertegenwoordiger van de Verenigde Staten in dat deel van de wereld. Het beleid is zo geïntegreerd met het Amerikaanse beleid dat ze dezelfde taal gebruiken.

De censuur is zo groot op televisie in de VS dat films als de mijne geen schijn van kans maken.

Twee toenemende thema 's die ons luisteren, lezen en kijken lijken te domineren, zijn propaganda en' nationale veiligheid', of gefabriceerde oorlog.

De impact van de menselijke tragedies waarover ik heb gerapporteerd, is dat ik vaker wel dan niet boos zal zijn. Ik wil weten waarom dit kind sterft. Dit zijn geen daden van God; het zijn het resultaat van de beslissingen van respectabele politici.

Tijdens mijn leven heeft Amerika voortdurend oorlog gevoerd tegen een groot deel van de mensheid: meestal verarmde mensen, op getroffen plaatsen.

Wat Nixon en Kissinger begonnen, voltooide Pol Pot.

Vietnam was evenzeer een laboratoriumexperiment als een oorlog.

Wanneer regeringen en andere gevestigde belangen mij persoonlijk aanvallen, beschouw ik het meestal als een rechtvaardiging, anders zouden ze feiten gebruiken. Daarom geloof ik in de prachtige uitspraak van Claud Cockburn: 'geloof nooit iets totdat het officieel wordt ontkend."Het is zeker mijn ervaring geweest.

Ik hou van ironie in foto ' s. Er is een foto uit Vietnam van Philip Jones Griffiths die een zeer grote GI laat zien die zijn zak heeft geplukt door een kleine Vietnamese vrouw. Het vertelde het hele verhaal van de botsing van twee culturen en hoe de indringer nooit kon winnen.

Kijk hoe de propaganda zich ontvouwt als de bombardementen voorbij zijn en de Amerikanen Bagdad en hun spinmachine runnen. Er zal de ontdekking zijn van Saddam ' s geheime arsenaal, waarschijnlijk in de kelder van een van zijn Paleizen.

Er is geen oorlog tegen terrorisme; het is het grote spel versneld. Het verschil is de ongebreidelde aard van de supermacht, die oneindige gevaren voor ons allemaal garandeert.

Meer terroristen krijgen training en toevlucht in de Verenigde Staten dan waar ook ter wereld. Ze omvatten massamoordenaars, folteraars, voormalige en toekomstige tirannen en diverse internationale criminelen. Dit is vrijwel onbekend bij het Amerikaanse publiek, dankzij de meest vrije media op aarde.

Orwell is bijna onze lakmoesproef. Sommige van zijn satirische geschriften lijken tegenwoordig realiteit.

De grote westerse democratieën bewegen zich in de richting van corporatisme. Democratie is een businessplan geworden, met een bottom line voor elke menselijke activiteit, elke droom, elk fatsoen, elke hoop. De belangrijkste parlementaire partijen zijn nu toegewijd aan hetzelfde economisch beleid-socialisme voor de rijken, kapitalisme voor de armen-en hetzelfde buitenlands beleid van onderdanigheid aan eindeloze oorlog. Dit is geen democratie. Het is voor de politiek wat McDonalds is voor voedsel.

De VS is een cosmetische democratie.

In deze surrealistische dagen is er één waarheid. Niets rechtvaardigt het doden van onschuldige mensen in Amerika vorige week en niets rechtvaardigt het doden van onschuldige mensen ergens anders.

Niet alle Amerikanen in Irak zijn degenen die martelen en moorden, of natuurlijk zijn ze dat niet, Ik weet niet hoeveel het doen, Ik weet dat het systematisch is in het hele leger van de Verenigde Staten Ik denk dat dat is onthuld.

We hebben een extreem-rechtse regering in dit land, hoewel het de Labour-regering wordt genoemd.

In West-Australië worden mineralen uit Aboriginal land opgegraven en naar China verscheept voor een winst van een miljard dollar per week. In deze, de rijkste, 'boomende' staat, zijn de gevangenissen vol met getroffen Aboriginals, inclusief jongeren wiens moeders bij de gevangenispoorten staan en smeken om hun vrijlating. De opsluiting van zwarte Australiërs hier is acht keer zo groot als die van zwarte Zuid-Afrikanen tijdens het laatste decennium van de apartheid.

In de sublieme dagen voor 11 September 2001, toen de machtigen routinematig de zwakken aanvielen en terroriseerden, en de stervenden zwarte of bruine niet-mensen waren die in verre plaatsen zoals Zaïre en Guatemala woonden, was er geen terrorisme. Toen de zwakken de machtigen op spectaculaire wijze aanvielen op 9/11, was er terrorisme.

Dit is totale oorlog. We vechten tegen verschillende vijanden. Er zijn er veel. Al dat gepraat over eerst gaan we Afghanistan doen, dan gaan we Irak doen... dit is helemaal de verkeerde manier om het te doen. Als we gewoon onze visie op de wereld laten gaan, en we omarmen het volledig en we proberen geen slimme diplomatie samen te voegen, maar gewoon een totale oorlog te voeren... onze kinderen zullen over jaren geweldige liedjes over ons zingen.

Ik groeide op in Sydney in een zeer politiek huishouden, waar we allemaal voor de underdog waren.

Als de ontwikkeling niet werd afgemeten aan het bruto nationaal product, maar aan het succes van een samenleving in het voldoen aan de basisbehoeften van haar mensen, zou Vietnam een model zijn geweest. Dat was de echte "dreiging"."Van de nederlaag van de Fransen bij Dien Bien Phu in 1954 tot 1972 is het aantal inschrijvingen op de lagere en middelbare scholen in het noorden zevenvoudig toegenomen, van 700.000 tot bijna vijf miljoen. In 1980 schatte UNESCO een alfabetiseringspercentage van 90 procent en de inschrijving op school tot de hoogste in Azië en in de hele Derde Wereld.