Robert Fisk beroemde citaten

Amerikaanse journalisten zijn volgens mij niet erg moedig. Zij hebben de neiging om mee te gaan met het beleid van de regering in binnen-en buitenland. Vragen stellen wordt gezien als onpatriottisch of mogelijk subversief.

Het is de taak van een journalist om getuige te zijn van de geschiedenis. We zijn er niet om ons zorgen te maken over onszelf. We zijn er om te proberen zo dicht mogelijk bij de waarheid te komen, in een onvolmaakte wereld, en de waarheid naar buiten te brengen.

Toen ik vanuit Europa in Beiroet aankwam, voelde ik de onderdrukkende, vochtige hitte, zag ik de onverzorgde palmbomen en rook ik de Arabische koffie, de fruitstalletjes en het gekruide vlees. Het was het begin van het Oosten. En toen ik terug vloog naar Beiroet vanuit Iran, kon ik de Britse kranten ophalen, om een gin-tonic vragen bij elke bar, een Frans, Italiaans of Duits restaurant kiezen voor het diner. Het was het begin van het Westen. Alles voor alle mensen, de Libanezen twijfelden zelden aan hun eigen identiteit.

Iedereen buiten het Romeinse Rijk werd een barbaar genoemd. Iedereen buiten Obamas Imperium wordt een terrorist genoemd.

Is Saddam niet vernietigd? Is Gaddafi niet geliquideerd? Ging Milosevic niet naar Den Haag? Allemaal waar. Stalin heeft het overleefd. Kim Jong-un doet het ook niet zo slecht - hoewel dat waarschijnlijk komt omdat hij eigenlijk kernwapens heeft, in tegenstelling tot Iran dat al dan niet probeert ze te verwerven en dus op de Israëlisch-Amerikaanse doelwitlijst blijft.

Na de geallieerde overwinning van 1918, aan het einde van mijn vaders oorlog, verdeelden de overwinnaars het land van hun voormalige vijanden. In slechts zeventien maanden tijd creëerden ze de grenzen van Noord-Ierland, Joegoslavië en het grootste deel van het Midden-Oosten. En ik heb mijn hele carrière doorgebracht-in Belfast en Sarajevo, in Beiroet en Baghdad-en de mensen binnen die grenzen zien branden.

En de vingers van de geschiedenis ontspannen nooit hun greep, laten ons nooit ongestoord achter, kunnen ons aanraken, zelfs als we ons hun aanwezigheid nooit zouden voorstellen.

En het is waar, je hoort dingen in Damascus en na een paar uur stopt de menselijke dubbele opname met werken.

Ik verzin geen verhalen, puntje bij paaltje.

Ik zou niet zeggen dat ik deel uitmaakte van een anti-oorlogscampagne.

In zekere zin vrees ik dat heel Damascus een kerker is. Of moet je hier wonen om dat te waarderen?

Israël heeft de oorlog verloren. Zullen de vijanden van Assad ook verliezen?

Het is altijd een griezelige ervaring om tussen de soldaten van Bashar al-Assad te zitten.

Ik hou niet van de definitie van 'oorlogscorrespondent'. Het is de geschiedenis, niet de journalistiek, die het Midden-Oosten tot oorlog heeft veroordeeld. Ik denk dat 'war correspondent' een beetje ruikt, ruikt naar valse romantiek: het heeft te veel van de geur van Victoriaanse verslaggevers die gevechten van heuveltoppen zouden bekijken in het gezelschap van dames, immuun voor lijden, die slechts af en toe naar de verre pop-pop van kanonvuur keken.

Dus hier is een vraag van iemand die slechts een week geleden geloofde dat Bagdad zou instorten, dat we op een ochtend wakker zouden worden en de baathistische militie en het Iraakse leger weg zouden vinden en de Amerikanen die Saadun Street afliepen met hun geweren over hun schouders. Als de Irakezen nog vier dagen tegen zo 'n overweldigende kracht in Umm Qasr kunnen vechten, als ze kunnen blijven vechten in Basra en Nassariyeh de laatste een stad die kort in succesvolle opstand tegen Saddam in 1991 opstond waarom zouden Saddam' s troepen niet blijven vechten in Bagdad?

Het woord 'democratie' en de naam Assad gaan in veel van Syrië niet zo goed samen.

Een zakenman geeft toe dat hij een werknemer' liet gaan ' omdat hij een soennitische moslim was. Je moet gewoon voor jezelf zorgen, legt hij uit. Ik ben geschokt, zoals een goede Westerling zou moeten zijn.

Clinton maakte indruk op Assad: een jonge man die neutraal leek te willen zijn in het Arabisch-Israëlische geschil - een illusie natuurlijk, maar dat is wat Assad dacht.

De doden kunnen niet spreken. Maar tot nu toe is er Onbekende informatie naar voren gekomen uit de vertrouwelijke archieven van het Syrische presidentschap en het Ministerie van Buitenlandse Zaken, gepubliceerd in een nieuw boek van Bouthaina Shaaban, die tien jaar als tolk van Hafez werkte en nog steeds adviseur is van zijn zoon Bashar.

Het Syrische leger is de corruptie beu. Het is moe van partijnepotisme. Het wordt erg boos op degenen die het de schuld geeft van de oorlog.

Het pure geweld ervan, het gehuil van luchtaanvalsirenes en de luchtknippende val van de raketten brachten zijn eigen politieke boodschap; niet alleen voor President Saddam maar voor de rest van de wereld. Wij zijn de supermacht, zeiden die explosies gisteravond. Zo doen we zaken.

Obama, die steeds meer prediker-achtig wordt, wil de Punisher-in-Chi ef van de westerse wereld zijn, de Avenger-in-Chie f. er is iets vreemds aan hem. ... De kleinere rassen moeten beschaafd zijn en gestraft worden... Iedereen buiten het Romeinse Rijk werd een barbaar genoemd. Iedereen buiten Obamas Imperium wordt een terrorist genoemd.

In Palestina beweren de Israëli' s dat ze een land zonder mensen hebben gevonden", legde een Syrische officier ons uit. Nu zullen ze Zuid-Libanon innemen en beweren dat ze een ander land zonder mensen hebben gevonden Als deze vluchtelingen niet terugkeren.

De [Israëli 's] geloofden - ze bezaten een absolute zekerheid en overtuiging - dat' terroristen ' in Chatila waren. Hoe kon ik hen uitleggen dat de terroristen vertrokken waren, dat de terroristen Israëlische uniformen droegen, dat de terroristen door Israëlische officieren naar Chatila waren gestuurd, dat de slachtoffers van de terroristen geen Israëli ' s waren maar Palestijnen en Libanezen?

Wanneer je een misdaad tegen de mensheid hebt die zo geweldig is in omvang en dood, is het meer dan toegestaan om rond te kijken en te zeggen, wie heeft onlangs de oorlog verklaard aan de Verenigde Staten? Natuurlijk wijst het kompas rechtstreeks naar bin Laden.

Ik weet niet wat er gebeurt als ze bin Laden pakken. Ik ben veel meer geïnteresseerd in wat er gebeurt als ze bin Laden niet pakken.

De Amerikanen denken misschien dat ze Bagdad hebben 'bevrijd', maar de tienduizenden dieven - ze kwamen in gezinnen en reisden door de stad in vrachtwagens en auto ' s op zoek naar buit - lijken een ander idee te hebben wat bevrijding betekent.

In slechts één jaar in Bosnië stierven dertig van mijn collega ' s. Er wacht een kleine Somme op alle onschuldige journalisten.

Oorlog gaat in de eerste plaats niet over overwinning of nederlaag, maar over de dood en het toebrengen van de dood. Het vertegenwoordigt het totale falen van de menselijke geest.

Ik veronderstel dat wij journalisten uiteindelijk proberen - of zouden moeten proberen-de eerste onpartijdige getuigen van de geschiedenis te zijn. Als we enige reden voor ons bestaan hebben, moet het minste ons vermogen zijn om de geschiedenis te rapporteren zoals het gebeurt, zodat niemand kan zeggen: 'we wisten het niet - niemand vertelde het ons.

En ik denk dat dat uiteindelijk de beste definitie van journalistiek is die ik heb gehoord; om autoriteit uit te dagen - alle autoriteit - vooral wanneer regeringen en politici ons in oorlog brengen, wanneer ze hebben besloten dat ze zullen doden en anderen zullen sterven.

Collega ' s zullen je kwaad maken als je een matig succesvolle journalist bent,

Weiger het verhaal van de geschiedenis te accepteren dat is vastgelegd door presidenten, premiers, generaals en journalisten.

President Bush zal hier komen en er zullen nieuwe "vrienden" van Amerika zijn om een nieuwe relatie met de wereld te openen, nieuwe economische fortuinen voor degenen die hen "bevrijdden".

Tanks zijn er in twee vormen: de gevaarlijke, dodelijke soort en de "bevrijdende" soort.

Bij Baalbek Nuts kocht ik pistachenoten van de Libanese eigenaren, die mijn verzoek om hun gedachten over de oorlog beantwoordden met de typisch Libanese reactie van geen probleem. Het is een leugen, zoals we allemaal wisten.