William Lane Craig beroemde citaten

Als je oprecht God zoekt, zal God Zijn bestaan duidelijk voor je maken.

Onze kerken zijn gevuld met christenen die in intellectuele neutraliteit nietsdoen. Als Christenen gaan hun gedachten verloren. Een gevolg hiervan is een onvolwassen, oppervlakkig geloof. Mensen die gewoon de achtbaan van emotionele ervaring Berijden, bedriegen zichzelf uit een dieper en rijker christelijk geloof door de intellectuele kant van dat geloof te verwaarlozen.

Als er geen God is, dan zijn de mens en het universum gedoemd. Als ter dood veroordeelde gevangenen wachten we op onze onvermijdelijke executie. Er is geen God en er is geen onsterfelijkheid. En wat is het gevolg hiervan? Het betekent dat het leven zelf absurd is. Het betekent dat het leven dat we hebben geen ultieme betekenis, waarde of doel heeft.

Het christelijk geloof vraagt ons niet om onze gedachten op de plank te zetten, om in het gezicht van gezond verstand en geschiedenis te vliegen, of om een sprong van geloof in het duister te maken. De rationele persoon, volledig op de hoogte van het bewijs, kan vol vertrouwen geloven...

Het is niet langer genoeg om onze kinderen Bijbelse verhalen te leren; ze hebben doctrine en apologetiek nodig.

Het eenvoudige feit dat de christelijke gemeenschap, gebaseerd op het geloof in Jezus' opstanding, tot stand kwam en bloeide in de stad waar hij werd geëxecuteerd en begraven, is een krachtig bewijs voor de historiciteit van het lege graf.

De Bijbel zegt dat alle mensen geen excuus hebben. Zelfs degenen die geen goede reden krijgen om te geloven en vele overtuigende redenen om niet te geloven hebben geen excuus, omdat de uiteindelijke reden dat ze niet geloven is dat ze opzettelijk Gods Heilige Geest hebben verworpen.

Ik heb ontdekt dat hoe meer ik filosofisch nadenk over de eigenschappen van God, hoe overweldiger ik word door zijn grootheid en hoe enthousiaster ik word over de bijbelse leer. Terwijl gemakkelijke oproepen tot mysterie voortijdig de reflectie over God afsluiten, wordt een rigoureuze en serieuze poging om hem te begrijpen rijkelijk beloond met een diepere waardering voor wie hij is, meer vertrouwen in zijn realiteit en zorg, en een intelligentere en diepgaandere aanbidding van zijn persoon.

Om vergeving te ontvangen, moeten we ons vertrouwen stellen in Christus als onze Redder en de Heer van ons leven. Maar als we Christus verwerpen, dan verwerpen we Gods barmhartigheid en vallen we terug op zijn gerechtigheid. En je weet waar je daar staat. Als we Jezus' aanbod van vergeving verwerpen, dan is er gewoon niemand anders om de straf voor je zonde te betalen-behalve jezelf.

Als Christenen getraind zouden kunnen worden om solide bewijzen te leveren voor wat ze geloven en goede antwoorden te geven op vragen en bezwaren van ongelovigen, dan zou de perceptie van christenen langzaam veranderen. Christenen zouden worden gezien als bedachtzame mensen die serieus genomen moeten worden in plaats van als emotionele fanatici of buffels. Het evangelie zou een echt alternatief zijn voor mensen om te omarmen.

Niemand slaagt er uiteindelijk echt in om een christen te worden vanwege gebrek aan argumenten; hij slaagt er niet in om een christen te worden omdat hij de duisternis liefheeft in plaats van het licht en niets met God te maken wil hebben.

Zelfs als de discipelen in de opstanding van Jezus hadden geloofd, is het twijfelachtig dat zij enige aanhang zouden hebben voortgebracht. Zolang het lichaam in het graf werd begraven, zou een christelijke beweging gebaseerd op het geloof in de opstanding van de dode man een onmogelijke dwaasheid zijn geweest.

Vaker wel dan niet, is het wat je bent in plaats van wat je zegt dat een ongelovige tot Christus zal brengen. Dit is dus de ultieme verontschuldiging. Want de ultieme apologetiek is: je leven.

Mocht er een conflict ontstaan tussen het getuigenis van de Heilige Geest van de fundamentele waarheid van het christelijk geloof en overtuigingen die gebaseerd zijn op argumenten en bewijzen, dan is het de eerste die voorrang moet hebben op de laatste.

Geloof is vertrouwen of toewijding aan wat je denkt dat waar is.

Het punt is dat als er geen God is, objectief goed en kwaad niet bestaan. Zoals Dostojevski zei: "alle dingen zijn toegestaan.

Ik ben eerst een Orangeman en daarna een politicus en lid van dit Parlement [Stormont].

Als ware liefde een prijs had, zou de prijs de moeite waard zijn als ik het aan jou zou uitgeven.

Het is de combinatie van onwaarschijnlijkheid met een onafhankelijk gegeven patroon dat het toeval in diskrediet brengt.

Het punt is dit: als God niet bestaat, dan is het leven objectief zinloos; maar de mens kan niet consequent en gelukkig leven wetende dat het leven zinloos is; dus om gelukkig te zijn doet hij alsof het leven betekenis heeft. Maar dit is natuurlijk volkomen inconsistent-want zonder God zijn de mens en het universum zonder enige werkelijke betekenis.

Daarom, wanneer iemand weigert tot Christus te komen, is dat nooit alleen vanwege een gebrek aan bewijs of vanwege intellectuele moeilijkheden: in de wortel weigert hij te komen omdat hij gewillig de tekening van Gods Geest op zijn hart negeert en verwerpt. Niemand slaagt er uiteindelijk niet in om christen te worden vanwege een gebrek aan argumenten; hij slaagt er niet in Christen te worden omdat hij de duisternis liefheeft in plaats van het licht en niets met god te maken wil hebben.

Het idee dat we in een postmoderne cultuur leven is een mythe. In feite is een postmoderne cultuur onmogelijk; het zou volkomen onleefbaar zijn. Niemand is een postmodernist als het gaat om het lezen van de etiketten op een medicijnfles versus een doos rattengif! Je kunt maar beter geloven dat teksten een objectieve betekenis hebben!

De christelijke religie, zo beweert Pascal, leert twee waarheden: dat er een God is die mensen kunnen kennen, en dat er een element van corruptie in mensen is dat hen God onwaardig maakt. Kennis van God zonder kennis van de ellende van de mens brengt trots voort, en kennis van de ellende van de mens zonder kennis van God brengt wanhoop voort, maar kennis van Jezus Christus verschaft de mens kennis van beide tegelijk.

Het vangen van de appel doet de wet van de zwaartekracht of de formulering van een nieuwe wet niet teniet. Het is slechts een tussenkomst van een persoon met vrije wil die de natuurlijke oorzaken die in die specifieke omstandigheid werken, overstijgt. En dat is in wezen wat God doet als hij een wonder doet gebeuren.

De enkele mogelijkheid biedt geen garantie om te ontkennen wat ik duidelijk begrijp.

De renaissance van de christelijke filosofie ging gepaard met een heropleving van de belangstelling voor natuurlijke theologie, die tak van de theologie die probeert Gods bestaan los van goddelijke openbaring te bewijzen.

Zekerheid is een onrealistisch en onbereikbaar ideaal

De manier waarop ik weet dat het christendom waar is, is in de eerste plaats de basis van het getuigenis van de Heilige Geest in mijn hart. En dit geeft me zelf-authenticerende middelen om te weten dat het christendom waar is, geheel los van het bewijs. En daarom, zelfs als in sommige historisch contingente omstandigheden het bewijs dat ik tot mijn beschikking heb zich tegen het christendom zou keren, denk ik niet dat dat het getuigenis van de Heilige Geest tegenspreekt.

De persoon die het streven naar de rede onwrikbaar naar het einde toe volgt, zal atheïstisch of op zijn best agnostisch zijn.

Scepticisme, ironisch genoeg, put zijn levensbloed uit beweringen dat ze veel kennis hebben. Je vrienden beweren bijvoorbeeld te weten: 'aangezien elke mogelijke optie niet is onderzocht, kan niets met zekerheid worden gezegd.'Die uitspraak is zelf een claim op kennis!

Een deel van de bredere taak van de christelijke wetenschap is het helpen creëren en onderhouden van een cultureel milieu waarin het Evangelie kan worden gehoord als een intellectueel haalbare optie voor denkende mannen en vrouwen.

Maar het argument is nog steeds onjuist, omdat het eerste uitgangspunt vals is: er zijn andere niet genoemde alternatieven, bijvoorbeeld dat Jezus zoals beschreven in de evangeliën een legendarische figuur is, zodat het trilemma vals is zoals het nu is.

Richard [Carrier] neemt het extremistische standpunt in dat Jezus van Nazareth nooit heeft bestaan, dat er in de geschiedenis geen dergelijk persoon is geweest. Dit is een standpunt dat zo extreem is dat het een understatement zou zijn om het marginaal te noemen; het verschijnt niet eens op de kaart van de hedendaagse nieuwtestamentische wetenschap.

Oké, bekijk het op deze manier: als het avondnieuws een zeer hoge kans heeft om nauwkeurig te zijn, dan is het zeer onwaarschijnlijk dat ze de nummers die in de loterij zijn gekozen, onjuist zouden melden. Dat compenseert elke onwaarschijnlijkheid bij het kiezen van die getallen, dus je bent redelijk rationeel om te geloven in deze zeer onwaarschijnlijke gebeurtenis.

Ik denk dat Martin Luther correct onderscheid maakte tussen wat hij het magistraat-en ministeriële gebruik van de rede noemde. Het magisteriële gebruik van de rede vindt plaats wanneer de rede als een magistraat boven het evangelie staat en het oordeelt op basis van argumenten en bewijs. Het gebruik van de rede in de bediening vindt plaats wanneer de rede zich onderwerpt aan en het evangelie dient. Mocht er een conflict ontstaan tussen het getuigenis van de Heilige Geest van de fundamentele waarheid van het christelijk geloof en overtuigingen die gebaseerd zijn op argumenten en bewijzen, dan is het de eerste die voorrang moet hebben op de laatste.

Wie doet God dan verkeerd in het bevelen van de vernietiging van de Kanaänieten? Niet de volwassen Kanaänieten, want zij waren verdorven en verdienden het oordeel. Niet de kinderen, want zij beërven het eeuwige leven. Wie wordt dan onrecht aangedaan? Ironisch genoeg denk ik dat het moeilijkste deel van dit hele debat het schijnbare onrecht is dat de Israëlische soldaten zelf is aangedaan. Kun je je voorstellen hoe het zou zijn om in een huis in te breken en een angstige vrouw en haar kinderen te doden? Het brutale effect op deze Israëlische soldaten is verontrustend.

Het evangelie wordt nooit in isolatie gehoord. Het wordt altijd gehoord tegen de achtergrond van het culturele milieu waarin men leeft. Een persoon die is opgegroeid in een cultureel milieu waarin het christendom nog steeds wordt gezien als een intellectueel haalbare optie, zal een openheid voor het evangelie tonen die een persoon die geseculariseerd is, niet [als zodanig] een deel van de bredere taak van christelijke wetenschap is om te helpen een cultureel milieu te creëren en in stand te houden waarin het Evangelie kan worden gehoord als een intellectueel haalbare optie voor denkende mannen en vrouwen.

Atheïsten zelf waren vroeger zeer comfortabel in het beweren dat het universum eeuwig en niet veroorzaakt is. Het probleem is dat ze die positie niet langer kunnen vasthouden omdat modern bewijs dat het universum begon met de oerknal. Ze kunnen dus geen rechtmatig bezwaar maken als ik dezelfde bewering Doe over God - Hij is eeuwig en hij is niet veroorzaakt.