Ruta Sepetys beroemde citaten

Ik sprong gretig in boeken. De levens van de personages waren zoveel interessanter dan de eenzame hartslag van mijn eigen.

Soms zit er zo ' n schoonheid in onhandigheid.

Tragedie was een grote sociale gebeurtenis, en iedereen wilde erbij betrokken zijn.

Het voelde alsof ik op een slinger Reed. Net zoals ik in de afgrond van hopeloosheid zwaaide, zwaaide de slinger terug met een beetje goedheid.

Wat doe je met al die bank, Josie? Het is een stuk makkelijker als je gewoon je rok optilt.de enige reden waarom ik mijn rok optil is om mijn pistool te trekken en je in het hoofd te steken.

Je staat voor wat juist is, Lina, zonder de verwachting van dankbaarheid of beloning.

Beslissingen bepalen ons lot.

Soms gaan we een weg af, denkend dat we naar de ene plaats gaan en eindigen we op een andere. Maar dat is oké. Het belangrijkste is om te beginnen.

Ik was nergens meer zeker van, behalve dat New Orleans een ontrouwe vriend was en ik wilde haar verlaten.

Laat me je iets vertellen over deze rijke Uptown folk", zei Cokie. "Ze hebben alles wat geld kan kopen, hun bankrekeningen zijn dik, maar ze zijn niet gelukkig. Ze zijn nooit gelukkig geweest. Weet je waarom? Hun ziel brak. En geld kan dat niet oplossen, Nee Meneer.

Je vindt me leuk, Josie Moraine. Je weet het alleen nog niet.

We probeerden de lucht aan te raken vanaf de bodem van de oceaan. Ik besefte dat als we elkaar een boost zouden geven, we misschien wat dichter bij elkaar zouden komen.

Sommige dingen gaan gewoon niet weg, hoe hard je ook schrobt.

Op een dag, toen ik veertien was, vertelde ik Charlie dat ik Moeder haatte. "haat haar niet,Jo", zei hij tegen me. "het spijt me voor haar. Ze is niet zo slim als jij. Ze is niet geboren met jouw kompas, dus dwaalt ze rond en botst tegen allerlei muren. Dat is triest.ik begreep wat hij bedoelde en het maakte dat ik moeder anders zag. Maar was er geen regel die zei dat ouders slimmer moesten zijn dan hun kinderen? Het leek niet eerlijk.

Ik staarde naar de enorme huizen, het landschap en de bloemperken onberispelijk. Het was alsof dollarbiljetten, in plaats van bladeren, aan de bomen hingen.

Op de een of andere manier moest ik de gezouten pinda ' s in de sigarenkist veranderen in petits fours.

Een fout geeft ons niet het recht om iets verkeerds te doen.

Ik ben een binge schrijver. Ik werk fulltime in de muziekbusiness, in het beheer van artiesten en het ontwikkelen van songwriters en artiesten, en dus jongleer ik met mijn werk zoveel mogelijk tijd in het weekend.

Ik hou van thema ' s van hoop en moed en de manieren waarop we Betekenis vinden door lijden.

Mijn zus en broer zijn allebei schrijvers. We bespreken voortdurend verhaallijnen en plotlijnen. En ik vind het leuk om verhalen te bespreken met mijn man.

Maar was er niet een regel die zei dat ouders slimmer moesten zijn dan hun kinderen? Het leek niet eerlijk.

David Arnold ' s schrijven is zowel oprecht als hilarisch. Je zult verliefd worden op Mim, zelfs als haar grote reis je zal laten raden. Mosquitoland herinnert ons eraan dat soms imperfect Gewoon perfect is.

Was het moeilijker om te sterven, of moeilijker om degene te zijn die overleefde?

Krasivaya. Het betekent mooi, maar met kracht. Uniek.

Of het nu gaat om liefde voor Vrienden, Liefde voor het land, liefde voor God of zelfs liefde voor vijanden-liefde onthult ons de werkelijk wonderbaarlijke aard van de menselijke geest.

Heb je je ooit afgevraagd wat een mensenleven waard is? Die ochtend was die van mijn broer een zakhorloge waard.

Soms kan vriendelijkheid op een onhandige manier worden geleverd.

Ik verliet de jutra om hout te hakken. Ik begon mijn wandeling door de sneeuw, vijf kilometer naar de boomgrens. Toen zag ik het. Een klein zilver van goud verscheen tussen grijstinten aan de horizon. Ik staarde naar de amber band van zonlicht, glimlachend. De zon was teruggekeerd. Ik sloot mijn ogen. Ik voelde Andrius dichtbij komen. 'Ik zie je wel,' zei hij. "Ja, Ik zal je zien," fluisterde ik, "dat zal ik doen."Ik greep in mijn zak en kneep in de steen.

Andrius draaide zich om. Zijn ogen vonden de mijne. Ik zie je, zei hij. Mijn gezicht kreukelde niet. Ik sprak geen geluid uit. Maar voor het eerst in maanden huilde ik. Tranen sprongen uit hun droge kassen en zeilden over mijn wangen in een snelle stroom. Ik keek weg. De NKVD noemde de naam van de kale man. Kijk me eens, de wijze Andrius komt dichterbij. Ik zie je, zei hij. Denk daar eens over na. Denk eraan dat ik je tekeningen breng. Stel je voor, want Ik zal er zijn.

Ik sloot de deur van de badkamer en zag mijn gezicht in de spiegel. Ik had geen idee hoe snel het was om te veranderen, om te vervagen. Als ik dat had gedaan, zou ik naar mijn reflectie hebben gestaard en het uit mijn hoofd hebben geleerd. Het was de laatste keer dat ik meer dan een decennium in een echte spiegel keek.

Hoe ben ik hier gekomen hoe ben ik in de armen beland van een jongen die ik nauwelijks kende maar wist dat ik niet wilde verliezen Ik vroeg me af wat ik van Andrius in Litouwen zou hebben gedacht. Had ik hem leuk gevonden had hij mij leuk gevonden

Mijn ademhaling vertraagde. Ik schaduwte haar dikke kastanje haar rustend in een gladde bocht tegen haar gezicht, een grote blauwe plek vlammend over haar wang. Ik keek over mijn schouder om er zeker van te zijn dat ik alleen was. Ik tekende haar oogmake-up, bevlekt door tranen. In haar waterige ogen tekende ik de weerspiegeling van de commandant, die voor haar stond, zijn vuist gebalde. Ik bleef schetsen, ademde uit en schudde mijn handen uit.

Hij gooide zijn brandende sigaret op onze schone vloer in de woonkamer en vermaalde hem met zijn laars in het hout. We stonden op het punt sigaretten te worden.

Ik keek naar het kleine roze gezicht in de bundel. Pasgeborene. Het kind was nog maar enkele minuten in leven, maar werd al door de Sovjets als een crimineel beschouwd.

Soms kan vriendelijkheid op een onhandige manier worden geleverd. Maar het is veel oprechter in zijn onhandigheid dan die vooraanstaande mannen waarover je in boeken leest. Je vader was erg onhandig.

We probeerden de lucht aan te raken vanaf de bodem van de oceaan.

Wat vroeg het leven van mij? Hoe kon ik reageren als ik de vraag niet kende?

Andrius, dat ben ik...bang."Hij stopte en wendde zich tot mij. "Geen. Wees niet bang. Geef ze niets Lina, zelfs je angst niet.

Soms zit er zo ' n schoonheid in onhandigheid. Er is liefde en emotie die zichzelf probeert uit te drukken, maar op dat moment wordt het gewoon ongemakkelijk.

Mevrouw Rimas huilde bij de vermelding van de wafel en de traditionele Kerstzegening. "God geve dat we volgend jaar weer samen zijn.

Ik plantte een zaad van haat in mijn hart. Ik zwoer dat het een enorme boom zou worden waarvan de wortels ze allemaal zouden wurgen.

Mensen die ik niet kende vormden een cirkel om me heen, die me uit het zicht beschermde. Ze begeleidden me veilig terug naar onze jurta, onopgemerkt. Ze hebben nergens om gevraagd. Ze waren blij om iemand te helpen, om ergens in te slagen, zelfs als ze er niet van zouden profiteren. We probeerden de lucht aan te raken vanaf de bodem van de oceaan. Ik besefte dat als we elkaar een boost zouden geven, we misschien wat dichter bij elkaar zouden komen.

Sommige oorlogen gaan over bombardementen. Voor de mensen van de Baltische Staten ging deze oorlog over geloven. In 1991, na 50 jaar van wrede bezetting, herwonnen de drie Baltische landen hun onafhankelijkheid, vreedzaam en waardig. Ze kozen hoop boven haat en toonden de wereld dat er zelfs in de donkerste nacht licht is. Onderzoek het alsjeblieft. Vertel het iemand. Deze drie kleine naties hebben ons geleerd dat liefde het machtigste leger is. Of het nu gaat om liefde voor Vrienden, Liefde voor het land, liefde voor God of zelfs liefde voor vijanden - liefde onthult ons de werkelijk wonderbaarlijke aard van de menselijke geest.

Mijn man, Andrius, zegt dat het kwaad zal heersen totdat goede mannen of vrouwen ervoor kiezen om te handelen. Ik geloof hem. Dit getuigenis werd geschreven om een absoluut verslag te maken, om te spreken in een wereld waar onze stemmen zijn uitgedoofd. Dit schrijven kan je schokken of verschrikken, maar dat is niet mijn bedoeling. Het is mijn grootste hoop dat de pagina ' s in deze pot je diepste bron van menselijk mededogen opwekken. Ik hoop dat ze je aanzetten om iets te doen, om het somone te vertellen. Alleen dan kunnen we ervoor zorgen dat dit soort kwaad zich nooit meer mag herhalen.

Goede mannen zijn vaak praktischer dan mooi", zei Moeder. Andrius is toevallig beide.

New Orleans is anders dan elke andere stad in Amerika. De culturele diversiteit is verweven in het eten, de muziek, de architectuur - zelfs het lokale bijgeloof. Het is een zintuiglijke ervaring op alle niveaus en er schuilt een verhaal om elke hoek.

Charlie Marlowe schreef nooit horror, maar op de een of andere manier schreef horror Charlie Marlowe.

We waren allemaal met elkaar verbonden - een bordeelvrouw, een Engelse professor, een stomme kok, een quadroon taxichauffeur, en ik, het meisje dat een emmer leugens droeg en ze als confetti gooide.

Als ik alle leugens die ik had verteld in de Mississippi zou gieten, zou de rivier stijgen en de stad overstromen.

Willie zei dat normaal saai was en dat ik dankbaar moest zijn dat ik een vleugje kruiden had. Ze zei dat niemand om saaie mensen gaf, en toen ze stierven, werden ze vergeten, als iets dat achter het dressoir glijdt.