Patrick Ness beroemde citaten

Keuzes kunnen ongelooflijk moeilijk zijn, maar ze zijn nooit onmogelijk. Om te zeggen dat je geen keuze hebt, is om jezelf te bevrijden van verantwoordelijkheid en dat is niet hoe een persoon met integriteit handelt.

Je geest zal troostende leugens geloven terwijl je ook de pijnlijke waarheden kent die die leugens noodzakelijk maken. En je geest zal je straffen voor het geloven in beide.

Als je zegt dat je geen keuze hebt, onthef je jezelf van je verantwoordelijkheid.

Wij zijn de keuzes die we maken.

... een goed idee trekt altijd andere goede ideeën aan.

In deze wereld van gevoelloosheid en informatie-overload, is het vermogen om te voelen, mijn jongen, inderdaad een zeldzaam geschenk.

Verhalen zijn belangrijk...Ze kunnen belangrijker zijn dan wat dan ook. Als ze de waarheid dragen.

Een boek-Het is ook een wereld op zich. Een wereld gemaakt van woorden, waar je een tijdje leeft.

Zonder filter is een man gewoon chaos die loopt.

Verhalen hebben niet altijd een happy end."Dit hield hem tegen. Omdat ze dat niet deden, of wel? Dat is iets wat het monster hem had geleerd. Verhalen waren wilde, wilde dieren en gingen weg in richtingen die je niet kon verwachten.

Schreeuw voor bibliotheken. Schreeuw voor de jonge lezers die ze gebruiken.

Bibliothecarissen zijn gidsen voor alle kennis.

Hoop is misschien het ding dat je vooruit trekt, misschien het ding dat je op gang houdt, maar dat het gevaarlijk is, dat het pijnlijk en riskant is, dat het een uitdaging in de wereld maakt en wanneer heeft de wereld ons ooit een uitdaging laten winnen?

Ik was een enorm ongecontroleerde lezer, en ik wandelde naar mijn plaatselijke openbare bibliotheek en daar zat de wereld, wachtend op mij om ernaar te kijken, om erachter te komen, om te ontdekken wie ik erin zou kunnen zijn.

Alles wat er is gebeurd heeft me hier gebracht, naar deze plek, met dit mes in mijn hand, en iets dat het redden waard is.

Dat is het ding dat ik leer over eruit gegooid worden op je eigen. Niemand doet niets voor je. Als je het niet verandert, verandert het niet.

We vallen allemaal, maar daar gaat het niet om. Wat telt is jezelf weer oppakken.

Viola?            roepen voor meâ€"                      En I’ll blijven zoeken naar youâ€" En I’ll vinden youâ€"             Je inzet yer leven op itâ€" I’ll vinden youâ€" Blijven roepen voor mij, Violaâ€" Want hier kom ik.

Viola? Blijf me roepen-En Ik zal je blijven zoeken-en Ik zal je vinden-Je zet je leven erop-Ik zal je vinden-blijf me roepen, Viola-want hier kom ik.

Dit is hoe we je beschermen, door je eruit te krijgen.

Ik denk dat iedereen valt... Ik denk dat de vraag is of we weer opstaan.

De enige misdaad, de enige misdaad is het nemen van een leven. Er is niets anders.'En daarom vecht je niet,'zeg ik. Ze draait zich scherp naar me toe. "Het leven behouden is vechten tegen alles waar de mens voor staat.

...Dat het een uitdaging is voor de wereld en wanneer heeft de wereld ons ooit een uitdaging laten winnen?~ pg 423

Als het geluk niet bij je is, is het tegen je.~ pg 92

Nee, 'zegt Ben,' maar ik geloof het. Ik geloof het voor jou. En daarom is het hoop.

Het ergste is degene die het beter Weet en niets doet.

Ik herinner me de pijn die ik voelde als ze te dichtbij kwam, hoe het voelde als verdriet, hoe het voelde als een verlies, alsof ik viel, in het niets viel, hoe het me vasthield en me wilde laten huilen, me echt liet huilen.

We lopen langs de rechtervork, Manchee op onze hielen, de nacht en een stoffige weg die zich voor ons uitstrekt, een leger en een ramp achter ons, IK en Viola, zij aan zij.

En ik kijk naar haar die daar zit en ze kijkt over de rivier en we wachten als de dageraad volledig aanbreekt, ieder van ons weet het. Ieder van ons kent de ander.

Conor hield zijn moeder stevig vast. En door dat te doen, kon hij haar eindelijk laten gaan.

Als de wereld je wil, blijft het komen tot het je krijgt. En wie ben ik die het kan repareren? Wie ben ik die dit kan veranderen als de wereld het zo graag wil? Wie ben ik om het einde van de wereld te stoppen als het blijft komen?

Je houdt van hem", zegt hij. Geen vraag, gewoon een feit. "Ja," zeg ik. Ook een feit.

Todd en ik? Samen tegen de burgemeester?"Ze glimlacht. "Hij heeft geen schijn van kans.

We kunnen de wereld redden, " zeg ik, terwijl ik probeer te glimlachen. "Jij en ik.

Ik doe wat ik moet doen", zeg ik. Ik doe wat ik moet doen om hem te redden. Ik doe wat ik moet doen om Todd te redden.

Maar Wilf weet het. Wilf weet het altijd.

Ik probeerde gewoon in leven te blijven, op zoek naar manieren om je te vinden, hopend dat je me niet achterliet."Nooit", zeg ik. "Niet nooit."Hij kijkt me weer aan. "Ik zou jou ook nooit verlaten."Beloof je dat?"Cross my heart, hope to die", zegt hij, verlegen glimlachend. 'Ik beloof het ook,' zeg ik en glimlach naar hem. "Ik ga je nooit verlaten, Todd Hewitt, nooit meer.

Je merkt dat hij niet vraagt, Waar ben ik?"zegt De Stem van de burgemeester, die daar ergens naartoe gaat. Zijn eerste woorden zijn: Waar is ze? Zijn geluid zegt hetzelfde. Interessant.

Ik weet niet hoeveel tijd er verstrijkt als we daar gewoon liggen, gewoon voelen dat de ander er echt is, echt waar, echt levend, de veiligheid van hem voelen, zijn gewicht tegen de mijne, de ruwheid van zijn vingers die mijn gezicht aanraken, zijn warmte en zijn geur en de stofheid van zijn kleren, en we praten nauwelijks...

TODD!"Ik schreeuw weer en ik bereik hem en zijn geluid gaat nog verder open en wikkelt zich om me heen als een deken en ik grijp hem naar me, grijp hem naar me alsof ik hem nooit zal laten gaan en hij roept van pijn, maar zijn andere arm grijpt me terug - "Ik dacht dat je dood was," zegt hij, zijn adem in mijn nek. "Ik dacht dat je dood was."Todd," zeg ik en ik huil en het enige wat ik kan zeggen is zijn naam. "Todd.

Als je ooit een oorlog ziet", zegt ze, niet opkijkend van haar klembord, " zul je leren dat oorlog alleen maar vernietigt. Niemand ontsnapt aan een oorlog. Niemand. Zelfs de overlevenden niet.

En ik weet het - Ik weet het in mijn hart - op dit moment - Todd Hewitt-er is niets wat we niet samen kunnen doen -

"Just cuz yer going there and I' m loving here, " zeg ik. "Het betekent niet dat we uit elkaar gaan."Nee", zegt ze en ik weet dat ze het begrijpt. "Nee, dat is het zeker niet. ""ik ga niet meer van je scheiden," zeg ik, terwijl ik nog steeds naar onze vingers kijk. "Zelfs niet in mijn hoofd.

Het leven staat gelijk aan rennen en als we stoppen met rennen, weten we misschien dat het leven eindelijk voorbij is.

Iets dat het waard is om te leren, is het waard om goed te leren.

En als je op een dag,' zei ze, nu echt huilend, 'terugkijkt en je je slecht voelt omdat je zo boos bent, als je je slecht voelt omdat je zo boos op me bent dat je niet eens met me kon praten, dan moet je weten, Conor, dat is oké. Het was oké. Dat wist ik. Ik weet het, oké? Ik weet alles wat je me moet vertellen zonder dat je het hardop hoeft te zeggen.

Wij zijn de keuzes die we maken. En moeten maken. We zijn niets anders.

En de pijn is te veel het is te veel het is te veel en mijn handen zijn op mijn hoofd en ik sta op en mijn mond is open in een nooit eindigende woordloze gejammer van alle zwartheid die in mij is. En ik val er weer in.

Bedrieg me niet. Verlaat me nooit.

Het geluid als we crashen is zo hard dat het bijna onmogelijk is.