Meg Rosoff beroemde citaten

Wanneer je een boek leest, schieten de neuronen in je hersenen overuren af, waarbij ze beslissen wat de personages dragen, hoe ze staan en hoe het voelt als ze voor het eerst kussen. Niemand laat je zien. De woorden geven suggesties. Je brein schildert de foto ' s.

Misschien is de manier om te slagen om het leven op aarde te zien als een kolossale grap, een creatie van zo ' n immense domheid dat de enige manier om te leven is om te lachen totdat je denkt dat je hart zal breken.

Ik krijg niet genoeg krediet in het leven voor de dingen die ik niet kan zeggen.

Je schrijfstem is de diepst mogelijke weerspiegeling van wie je bent. De taak van je stem is niet om te verleiden of te vleien of goed gevormde zinnen te maken. In je stem moeten je lezers in staat zijn om de inhoud van je geest, je hart, je ziel te horen.

Laten we nu proberen te begrijpen dat het vallen in seksuele en emotionele slavernij met een minderjarige bloedverwant niet precies op mijn lijst van dingen was geweest om te doen tijdens een bezoek aan Engeland,maar ik kwam tot de overtuiging dat Of je het nu leuk vond of niet, dingen gebeuren en als ze eenmaal beginnen te gebeuren, moet je vrijwel gewoon vasthouden voor je dierbare leven en zien waar ze je laten vallen als ze stoppen.

De echte waarheid is dat de oorlog er niet veel mee te maken had, behalve dat het een perfecte limbo bood waarin twee mensen die te jong en te verwant waren, konden beginnen te kussen zonder dat iets of iemand ons liet stoppen.

De soldaat had mijn paspoortfamilie in zware zwarte hoofdletters gestempeld en ik controleerde het nu op geruststelling en omdat ik het leuk vond hoe fel het woord eruit zag

Dit was hoe geluk voelde-dit wonderbaarlijke, wonderbaarlijke alternatief voor angst.

Als je niet in een oorlog bent geweest en je afvraagt hoe lang het duurt om te wennen aan het verliezen van alles wat je denkt nodig te hebben of lief te hebben, kan ik je vertellen dat het antwoord helemaal geen tijd is.

Het kan beter gaan dan verschijnen als een reusachtig Reptiel omhuld in een vuurbal en jezelf op haar dwingen. WAAROM MOET JE DAT ALTIJD TER SPRAKE BRENGEN?

Na al die tijd Weet ik precies waar ik thuishoor.

Elke oorlog heeft keerpunten en ieder mens ook.

Ergens langs de lijn had ik de wil om niet te eten verloren.

maar alles wat ik kon denken was dat in New York dat kind praktisch vanaf zijn geboorte in een dwangbuis zou zitten en over een tank vol onderwijsadviseurs en remediërende Experts zou hangen die de komende twintig jaar allemaal aan zijn enkels knabbelden en ruzie maakten over zijn speciale behoeften en er veel voor betaald kregen.

Ik merkte dat als je eenmaal beseft dat iemand je in de gaten houdt, het vrij moeilijk is om niet te merken dat je ze terug in de gaten houdt.

Ik denk dat er ergens in de wereld een oorlog aan de gang was die nacht, maar het was er niet één die ons kon raken.

In leven blijven was wat we deden om de tijd te doden.

Een piano kan op je hoofd vallen, zei hij, maar het kan ook niet. En in de tussentijd Weet je maar nooit. Er kan iets moois gebeuren.

Zelfkennis is niet alleen essentieel om te schrijven, maar om bijna alles echt goed te doen. Het stelt je in staat om door te werken vanuit een diepe plek - vanuit de diepe, donkere hoeken van je onderbewustzijn.

De gemiddelde aandachtsspanne van de moderne mens is ongeveer de helft zo lang als wat je ze ook probeert te vertellen.

Het lot is geen man van middelbare leeftijd met een scheel oog die je niet zal herkennen als je je omkleedt.

Ik zou graag denken dat het leven is verbeterd sinds 1850, ondanks de lange uren die we allemaal lijken te besteden aan het zwoegen over hete computers, maar de psychologische reizen blijven hetzelfde - de zoektocht naar liefde, identiteit, een betekenisvolle plaats in de wereld.

Ik heb gemerkt dat de magie om met iemand om te gaan niet echt magisch is. Als je het afbreekt, kun je zien hoe het gebeurt. Je zegt iets een beetje off-center en kijken of ze reageren. Als ze het krijgen, duwen ze het een beetje verder. Dan is het weer jouw beurt. En die van hen. En zo verder, tot het scherts is. Als het geklets is, is het Vriendschap.

Ik, een late riser, fantaseer erover om elke ochtend om 5 uur ' s morgens op te staan om de paarden van de velden te halen.

Verbeelding kan gevaarlijk zijn. Het kan de wereld veranderen. En daarom schrijven we.

Accepteer liefde instinctief, zonder verantwoordelijkheid of voorwaarden.

Als je het geduld hebt om te wachten en toe te kijken, zal de geschiedenis de waarheid (de zwakste van alle krachten en gewichtloos) hervormen naar het beeld van de mening. Wat er werkelijk gebeurd is, zal ophouden te bestaan en uiteindelijk ophouden te bestaan.

Mijn dochter is een fantastische reisgenoot-ze is helemaal georganiseerd, terwijl ik hopeloos ben.

Het was geen grote glimlach, niet bijzonder stoutmoedig of beleefd of ironisch of glibberig, niet om iets vragen of iets aanbieden, niet strenger of onzorgvuldig, kortom, niet zoals elke glimlach die ik ooit eerder had meegemaakt. Maar zo ' n glimlach! Je zou een gat in de wereld kunnen branden met die glimlach.

Als er ooit een meer perfecte dag in de geschiedenis van de tijd is het niet een die ik heb gehoord over.

Ik voelde een momentane drang om in zee te springen en vrij van het heden te zwemmen.

En toch blijven de hersenen verlangen, blijven branden, dwaas, van verlangen. Het brein van mijn oude man wordt bespot door een lichaam dat nog steeds verlangt om zich in de zon uit te strekken en een mooie vorm te vormen in de blik van iemand anders, om onder een blauwe hemel te liggen en te dromen van hulpeloze, onbaatzuchtige liefde, om zichzelf te aanschouwen, verlicht, in het gouden licht van de ogen van een ander.

Op dat moment had ik niet het inzicht om me af te vragen over de voorbijgaande aard van wanhoop, maar nu ik ouder ben, heb ik gezien hoe weinig er nodig is om iemands leven ten goede of ten kwade te veranderen. Een evenement zal het doen, of een idee. Een andere persoon. Een idee van een persoon.

Ik hou van je. Ik ben dolverliefd op je. Wel, gek natuurlijk, gezien ik zo gek ben als een moddervuil. Maar je hebt mijn leven gered. Ik zou dood zijn zonder jou. En je bent zo goed voor me. En jij houdt ook van mij. Hoe gelukkig is dat? Geweldig! Ongelooflijk veel geluk. Ik kan niet leven zonder jou. Je bent mijn geluksbrenger. Ze voelde een plotseling verlangen om Justins goedbedoelde vriend te vermoorden.

Het lot probeert me te doden. Ik mis mijn hond. Wat gaat een dokter zeggen? Je bent niet ziek, je bent gek als een muffin? Ze sluiten me op of zeggen dat ik grip moet krijgen en niemand zal de waarheid geloven.

Ik kan mijn eigen denkbeeldige hond niet eens vertrouwen. Hoeveel lager kan een persoon krijgen?

De feiten van zijn bestaan zijn duidelijk. Ik weet dat hij die onuitsprekelijke stemmen nooit tot zwijgen zal brengen. Hij hoorde hoe mensen doodden en hoe ze stierven en hoe hun stemmen hem infecteerden, door zijn lichaam liepen, hem vergiftigden. Hij wist niet hoe hij het lawaai moest uitschakelen, of de haat weer op de wereld moest zetten zoals de rest van ons. Hij draaide het op zichzelf. Dat kon je zien aan de littekens op hem.

Ik denk dat het verschil tussen Gin en mij is dat toen Gin in de schuur werd gesloten ze dacht dat Edmond niet meer van haar hield maar omdat ik kon voelen dat Edmond daar ergens altijd van me hield, hoefde ik niet de hele nacht te huilen.

Ik maakte mezelf bang. Ik werd de geest waar Piper zo bang voor was.

Ik leek dat effect op niemand te hebben, maar het zou zonde zijn geweest voor ons beiden om heiligen te zijn.

Tijdens mijn werk in de reclame, kanaliseerde ik mijn creatieve energie in uitgebreide ontsnappingsfantasieën: cake maken, honden fokken, het Vredeskorps.

Zo ' n moedige jongen was ik. Om schaamteloos te handelen onder toezicht en het risico te lopen dat mijn gewonde hart verder wordt verwond. Ah, de veerkracht, de blinde, domme volharding van de jeugd.

het was liefde, natuurlijk, hoewel ik het toen niet wist en Finn was zowel het onderwerp als het object. Hij aanvaardde liefde instinctief, zonder verantwoordelijkheid of voorwaarden, als een wild ding dat door bomen werd gezien.

De dingen die je hart breken als je denkt dat er niets meer te breken valt

Ik was vrij ver weg, maar niet zo ver weg dat ik dacht dat iedereen met een halve voet in werkelijkheid zou denken dat wat we deden een goed idee was.

Ik ben een eeuw oud, een onmogelijke leeftijd, en mijn hersenen hebben geen anker in het heden. In plaats daarvan drijft het, bijna altijd naar dezelfde kust. Vandaag, zoals de meeste dagen, is het 1962. Het jaar waarin ik de liefde ontdekte.

Dingen gebeuren en zodra ze beginnen te gebeuren je vrij veel gewoon om vast te houden voor dierbaar leven en zien waar ze je laten vallen als ze stoppen.

En na een poosje van dit mijn hersenen en mijn lichaam en elke centimeter van mij die leefde werd overspoeld met het gevoel dat ik was uitgehongerd, uitgehongerd voor Edmond. En wat een toeval, dat was het gevoel waar ik het meest van hield.

Osbert was de enige die niet verdacht leek. Hij was zo geïnteresseerd in de achteruitgang van de westerse beschaving dat hij de versie ervan die onder zijn neus plaatsvond, miste.

Het is een vreemde sensatie om in het leven van een ander te leven, om de hele tijd af te vragen wat hij doet, of denkt of voelt.