Mark Haddon beroemde citaten

Het ging niet om het geloven van dit of dat, het ging zelfs niet om goed en kwaad en goed en fout, het ging om het vinden van de kracht om het ongemak te dragen dat kwam met het zijn in de wereld.

En het kwam bij hem op dat er twee delen waren om een beter mens te zijn. Een deel was denken aan andere mensen. Het andere deel gaf niet om wat andere mensen dachten.

Hij stelde te veel vragen en hij stelde ze te snel. Ze stapelden zich in mijn hoofd op als broden in de fabriek waar oom Terry werkt. De fabriek is een bakkerij en hij bedient de snijmachines. En soms werkt een snijder niet snel genoeg maar blijft het brood komen en is er een blokkade. Ik zie mijn geest soms als een machine, maar niet altijd als een broodsnijmachine. Het maakt het gemakkelijker om aan andere mensen uit te leggen wat er binnenin gebeurt.

Ik hou van honden. Je weet altijd wat een hond denkt. Het heeft vier stemmingen. Blij, verdrietig, kruisig en geconcentreerd. Ook zijn honden trouw en vertellen ze geen leugens omdat ze niet kunnen praten.

Op de vijfde dag, die een zondag was, regende het erg hard. Ik hou ervan als het hard regent. Het klinkt overal als witte ruis, dat is als stilte, maar niet leeg.

De meeste volwassenen begrijpen, in tegenstelling tot de meeste kinderen, het verschil tussen een boek dat hen betoverd zal houden voor een regenachtige zondagmiddag en een boek dat hen in contact zal brengen met een deel van zichzelf waarvan ze niet eens wisten dat het bestond.

Soms zijn we verdrietig over dingen en we houden er niet van om andere mensen te vertellen dat we verdrietig zijn over hen. We houden het graag geheim. Of soms zijn we verdrietig, maar we weten echt niet waarom we verdrietig zijn, dus zeggen we dat we niet verdrietig zijn, maar dat zijn we echt.

Voor mij is handicap een manier om extremiteit te krijgen, een soort van zeer moeilijke situatie, die een interessant licht werpt op mensen.

Iedereen heeft leerproblemen, omdat het leren spreken van Frans of het begrijpen van relativiteit moeilijk is.

Ik rolde terug op het gazon en drukte mijn voorhoofd weer tegen de grond en maakte het geluid dat Vader kreunen noemt. Ik maak dit geluid als er te veel informatie vanuit de buitenwereld in mijn hoofd komt. Het is als wanneer je boos bent en je houdt de radio tegen je oor en je stemt het halverwege tussen twee stations zodat alles wat je krijgt witte ruis is en dan draai je het volume recht omhoog zodat dit alles kan horen en dan weet je dat je veilig bent omdat je niets anders kunt horen

Alle andere kinderen op mijn school zijn dom. Maar ik mag ze niet dom noemen, ook al zijn ze zo.

Ik denk dat de meeste schrijvers het gevoel hebben dat ze het grootste deel van de tijd aan de buitenkant kijken. We voelen ons allemaal tot op zekere hoogte vervreemd van de dingen die om ons heen gebeuren.

Lezen is een gesprek. Alle boeken praten. Maar een goed boek luistert ook.

Ik denk dat mensen in de hemel geloven omdat ze het idee van sterven niet leuk vinden, omdat ze willen blijven leven en ze het idee niet leuk vinden dat andere mensen in hun huis komen wonen en hun spullen in de vuilnisbak stoppen.

Ik bedoel niet dat literaire fictie beter is dan genrefictie, integendeel; romans kunnen twee functies vervullen en de meeste slechts één.

En wanneer het universum klaar is met exploderen, zullen alle sterren vertragen, als een bal die in de lucht is gegooid, en ze zullen tot stilstand komen en ze zullen allemaal weer naar het centrum van het universum beginnen te vallen. En dan zal er niets zijn dat ons ervan weerhoudt om alle sterren in de wereld te zien, want ze zullen allemaal naar ons toe bewegen, geleidelijk sneller en sneller, en we zullen weten dat de wereld binnenkort zal eindigen, want als we ' s nachts naar de hemel kijken, zal er geen duisternis zijn, alleen het brandende licht van miljarden en miljarden sterren, die allemaal vallen.

Siobhan zei dat als je een boek schrijft, je een aantal beschrijvingen van dingen moet opnemen. Ik zei dat ik foto ' s kon maken en ze in het boek kon zetten. Maar ze zei dat het idee van een boek was om dingen te beschrijven met woorden, zodat mensen ze konden lezen en een foto in hun eigen hoofd konden maken.

Schrijven voor kinderen is bloedig moeilijk; boeken voor kinderen zijn net zo complex als hun volwassen tegenhangers, en ze moeten daarom hetzelfde respect krijgen.

Priemgetallen zijn wat overblijft als je alle patronen hebt weggenomen. Priemgetallen zijn als het leven. Ze zijn heel logisch, maar je zou nooit de regels kunnen uitwerken, zelfs als je er al je tijd aan besteedde.

En dit laat zien dat mensen soms dom willen zijn en de waarheid niet willen weten.

Het grootste deel van mijn werk bestond uit het oversteken. Doorstrepen was het geheim van goed schrijven.

Maar ik zei dat je nog steeds iets zou willen dat zeer onwaarschijnlijk is.

Van een goed boek wil ik tot het uiterste worden gebracht. Ik wil een blik in die buitenste duisternis.

Elk leven is eng. Onze enige ontsnapping is niet om weg te lopen, maar om te leren om van de mensen te houden die we zijn en de wereld waarin we ons bevinden.

Op tienerfeesten dwaalde hij altijd de tuin in, zittend op een bankje in het donker . . . staren naar de sterrenbeelden en nadenken over al die grote vragen over het bestaan van God en de aard van het kwaad en het mysterie van de dood, vragen die belangrijker leken dan wat dan ook in de zou tot een paar jaar verstreken en enkele echte vragen in je schoot waren gedumpt, zoals hoe je de kost kunt verdienen, en waarom mensen in en uit liefde vielen, en hoe lang je kon blijven roken en dan opgeven zonder longkanker te krijgen.

Ik hou van poëzie als ik niet helemaal begrijp waarom ik het leuk vind. Poëzie is niet alleen een kwestie van iets inpakken en het aan iemand anders geven om uit te pakken. Zo werkt het gewoon niet.

..want als we ' s nachts naar de hemel kijken, zal er geen duisternis zijn, alleen het brandende licht van miljarden en miljarden sterren, die allemaal vallen.

We moeten vandaag verhalen schrijven.,

..en alleen stokken en stenen kunnen mijn botten breken.

Je maakt een film waarvan je denkt dat het zo echt mogelijk is en hoopt dat mensen reageren alsof het echt is.

Waanzin overkomt iemand niet alleen. Weinig mensen hebben ervaringen die alleen van hen zijn.

Ik vind mensen verwarrend.

En omdat er iets is dat ze niet kunnen zien, denken mensen dat het speciaal moet zijn, omdat mensen altijd denken dat er iets speciaals is aan wat ze niet kunnen zien, zoals de donkere kant van de maan, of de andere kant van een zwart gat, of in het donker als ze ' s nachts wakker worden en bang zijn.

En het is het beste als je weet dat er iets goeds gaat gebeuren, zoals een eclips of een microscoop voor Kerstmis. En het is slecht als je weet dat er iets ergs gaat gebeuren, zoals een vulling of naar Frankrijk gaan. Maar ik denk dat het ergst is als je niet weet of het een goede of een slechte zaak is die gaat gebeuren.

Meestal kijken mensen naar je als ze tegen je praten. Ik weet dat ze uitwerken wat ik denk, maar ik kan niet zeggen wat ze denken. Het is alsof je in een kamer bent met een eenrichtingsspiegel in een spionagefilm.

Toen ik 13 of 14 was, begon ik romans te verslinden; literatuur duurde een tijdje om me over te nemen, maar het haalde me net op tijd in om me te redden van het worden van een wiskundige.

En als je naar de hemel kijkt, weet je dat je naar sterren kijkt die honderden en duizenden lichtjaren van je verwijderd zijn. En sommige van de sterren bestaan niet eens meer omdat hun licht zo lang heeft geduurd om bij ons te komen dat ze al dood zijn, of ze zijn ontploft en ingestort tot rode dwergen. En dat maakt dat je heel klein lijkt, en als je moeilijke dingen in je leven hebt, is het leuk om te denken dat ze verwaarloosbaar zijn, wat betekent dat ze zo klein zijn dat je er geen rekening mee hoeft te houden wanneer je iets berekent.

Fictie die reageert op recente wereldgebeurtenissen is een gijzelaar van het geluk, omdat alle belangrijke gebeurtenissen er een jaar, twee jaar, drie jaar later heel anders uitzien.

Er was een tijd in mijn leven dat ik in en uit Huizen ging die buitengewoon anders waren - van een terras van de arbeidersklasse in Northampton tot de huizen van vrienden die echt heel rijk waren. Het was een heel vreemde positie om in te zijn, realiseer ik me als ik terugkijk, en een heel mooie.

En vader zei: "Christopher, begrijp je dat ik van je hou? En ik zei "ja", want iemand liefhebben is hen helpen als ze in de problemen komen, en voor hen zorgen, en hen de waarheid vertellen, en vader zorgt voor mij als ik in de problemen kom, zoals naar het politiebureau komen, en hij zorgt voor mij door maaltijden voor mij te koken, en hij vertelt me altijd de waarheid, wat betekent dat hij van me houdt.

Veel dingen zijn mysteries. Maar dat betekent niet dat er geen antwoord op hen is. Alleen hebben wetenschappers het antwoord nog niet gevonden.

Veel kinderschrijvers hebben geen eigen kinderen

Wat ik leuk vind aan het theater is dat het altijd metaforisch is. Het is alsof we weer een kind zijn en we doen allemaal alsof in een kamer. Soms, als het doen alsof echt werkt, vind ik het veel, veel ontroerender dan iets op film.

Toen ik voor kinderen schreef, schreef ik genrefictie. Het is alsof je een goede stoel maakt. Het had vier poten van dezelfde lengte nodig, het moest de juiste hoogte zijn en het moest comfortabel zijn.

Dingen kunnen grappig zijn als mensen zich ongemakkelijk voelen. Het verzacht ze en voorkomt dat ze in slaap vallen op de bank. Ik hou van die momenten waar mensen half glimlachen en half huiveren.

Als kinderen van een prentenboek houden, zullen ze het minstens 50 keer lezen. Lees alles dat vaak, en zelfs kleine onvolkomenheden beginnen te voelen als grind in het bed.

Ik wil dat mijn naam mij betekent.

Eén persoon kijkt om zich heen en ziet een universum geschapen door een god die waakt over zijn lange ontvouwing, die de val van mussen markeert en luistert naar de gebeden van zijn mooiste schepping. Een andere persoon gelooft dat het leven, in al zijn barokke complexiteit, een chemische aberratie is die het oppervlak van een rotsbal die ergens tussen een miljard sterrenstelsels draait, kort zal versieren. En de twee konden uren praten en geen groot verschil tussen elkaar vinden, want geen van beide overtuigingen maakt ons vriendelijker of wijzer.

En wat hij bedoelde was dat wiskunde niet was zoals het leven, want in het leven zijn er uiteindelijk geen eenvoudige antwoorden

Curious Incident is geen boek over asperger....het is een roman over verschil, over een buitenstaander zijn, over de wereld op een verrassende en onthullende manier zien. Het boek gaat niet specifiek over een specifieke stoornis.,