Kenneth Grahame beroemde citaten

Er is niets - absoluut niets-half zo de moeite waard om te doen als gewoon rotzooien in Boten.

Immers, het beste deel van een vakantie is misschien niet zozeer om jezelf uit te rusten, als wel om alle andere kerels bezig te zien werken.

Badger haat de maatschappij, uitnodigingen, etentjes en al dat soort dingen.

De geur van die beboterde toast sprak eenvoudig tot Toad, en met een duidelijke stem; sprak van warme keukens, van ontbijten op heldere ijzige ochtenden, van gezellige salonhaarden op winteravonden, wanneer iemands zwerven voorbij was en gladde voeten op het spatbord werden gesteund; van het spinnen van tevreden katten en het twitteren van slaperige kanaries.

Kom mee naar binnen... We zullen zien of thee en broodjes de wereld een betere plek kunnen maken.

Hier vandaag, op en af naar ergens anders morgen! Reizen, verandering, interesse, opwinding! De hele wereld voor je, en een horizon die altijd verandert!

Daar haalde hij de lunchmand uit en pakte een eenvoudige maaltijd in, waarin hij, zich de afkomst en voorkeuren van de vreemdeling herinnerend, zorgde voor een tuin lang stokbrood, een worst waaruit de knoflook zong, wat kaas die lag en huilde, en een met stro bedekte kolf met lange nek waarin gebottelde zonneschijnschuur lag en op verre zuidelijke hellingen werd verzameld.

Er is niets-absoluut niets-half zo de moeite waard om te doen als gewoon rotzooien in Boten. Erin of eruit, het maakt niet uit. Niets lijkt er echt toe te doen, dat is de charme ervan. Of je nu wegkomt of niet; of je nu op je bestemming aankomt of ergens anders aankomt, of dat je nooit ergens komt, je bent altijd bezig en je doet nooit iets in het bijzonder; en als je het hebt gedaan, is er altijd iets anders te doen, en je kunt het doen als je wilt, maar je kunt het veel beter niet.

De Rat was ondertussen bezig met het onderzoeken van het etiket op een van de bierflessen. "Ik zie dit als oude Burton", merkte hij goedkeurend op. "Verstandige Mol! Precies het ding! Nu kunnen we wat bier overpeinzen. Maak de dingen klaar, mol, terwijl ik de kurken Trek."

Dit alles zag hij, voor een moment ademloos en intens, levendig aan de ochtendhemel; en nog steeds, terwijl hij keek, leefde hij; en nog steeds, zoals hij leefde, verwonderde hij zich.

Geheimen hadden een enorme aantrekkingskracht op hem, omdat hij er nooit een kon houden, en hij genoot van het soort ongeheiligde opwinding dat hij ervoer toen hij naar een ander dier ging en het vertelde, nadat hij getrouw had beloofd het niet te doen.

Het zijn de beperkingen die onze sociale code aan de ondeugd stelt, die het nastreven ervan zo bijzonder aangenaam maken.

"Glorieus, ontroerend gezicht!"murmured Toad. . . . "De poëzie van de beweging! De echte manier van reizen! De enige manier om te reizen! Hier vandaag-volgende week morgen! Dorpen sprongen over, steden en dorpen sprongen over - altijd de horizon van iemand anders! O gelukzaligheid! O poep-poep! O my! O my!"

Leuk? Het is het enige, zei de waterrat plechtig, terwijl hij voorover leunde voor zijn beroerte. Geloof me, mijn jonge vriend, er is niets - absoluut niets - half zo de moeite waard om te doen als gewoon rotzooien in Boten. Gewoon knoeien... hij ging dromerig verder: rotzooien... in... Boten; rotzooien..

In het midden van de Beek, omringd door de glinsterende armspreiding van de Dam, lag een klein eiland verankerd, dicht omringd door wilgen en zilveren berk en eland. Gereserveerd, Verlegen, maar vol van betekenis, verborg het alles wat het kon bevatten achter een sluier, het bewaarde het tot het uur zou komen, en, met het uur, degenen die geroepen en uitverkoren waren.

Brain against brute force-en brain kwam aan de top - zoals het moet doen.

Een zorgvuldige inspectie toonde aan dat, zelfs als ze erin slaagden het zelf recht te zetten, de kar niet meer zou reizen. De assen waren in een hopeloze staat en het ontbrekende wiel werd in stukken gebroken.

rivier... Het is mijn wereld en Ik wil geen andere. Wat het niet heeft is het niet waard om te hebben, en wat het niet weet is het niet waard om te weten. Heer! de tijden die we samen hebben gehad!

Dieren lopen in gezelschap op een juiste en verstandige manier, in één rij, in plaats van zich over de weg te verspreiden en elkaar niet te helpen of te ondersteunen in geval van plotselinge problemen of gevaar.

In de regel zijn volwassen mensen inderdaad redelijk correct in feitelijke zaken; het is in de hogere gave van verbeelding dat ze zo droevig zoeken.

Je bent dapper! Voor mijn bestwil, wees niet overhaast!

Waarom kunnen kerels niet worden toegestaan om te doen wat ze willen wanneer ze willen en zoals ze willen, in plaats van andere kerels die op banken zitten en hen de hele tijd in de gaten houden en opmerkingen en poëzie en dingen over hen maken?

Niet, in godsnaam, blijf zeggen 'niet doen'; Ik hoor er zoveel van, en het is eentonig en maakt me moe.

Wel, heel lang geleden, op de plek waar het Wilde hout nu golft, voordat het zichzelf ooit had geplant en was opgegroeid tot wat het nu is, was er een stad - een stad van mensen, weet u. Hier, waar wij staan, leefden zij, en wandelden, en spraken, en sliepen, en voerden hun zaken voort. Hier Stalden ze hun paarden en feestten, van hier reden ze naar buiten om te vechten of naar de handel. Zij waren een machtig volk, en rijk, en grote bouwers. Ze bouwden om lang mee te gaan, want ze dachten dat hun stad eeuwig zou duren.

Nou, Nou, misschien ben ik een beetje een prater. Een populaire kerel zoals ik ben -- mijn vrienden komen om me heen -- we kaf, we schitteren, we vertellen geestige verhalen -- en op de een of andere manier kwispelt mijn tong. Ik heb de gave van een gesprek. Ik heb gehoord dat ik een salon zou moeten hebben, wat dat ook mag zijn.

Pad sprak groot over alles wat hij de komende dagen zou gaan doen, terwijl de sterren overal om hen heen voller en groter werden, en een gele maan, die plotseling en stil uit het niets verscheen, kwam om hen gezelschap te houden en naar hun gesprek te luisteren.

Het komt wel goed, mijn beste kerel, " zei De Otter. "Ik ga met je mee, en ik ken elk pad blinddoek; en als er een hoofd is dat moet worden geslagen, kun je er vol vertrouwen op vertrouwen dat ik het Sla.

Want mijn leven, Ik beken u, voelt voor mij vandaag enigszins beperkt en beperkt.

Het is niet het soort nacht om naar bed te gaan, hoe dan ook.

Goed, Slecht en onverschillig - er zijn allerlei soorten nodig om een wereld te maken.

De lente bewoog zich in de lucht boven en in de aarde beneden en om hem heen, en doordrong zelfs zijn donkere en nederige kleine huis met zijn geest van goddelijke ontevredenheid en verlangen.

We zullen rustig naar buiten kruipen in de voorraadkast van de butler - " riep de Mol. "- zonder pistolen en zwaarden en stokken - " riep de Rat. "en kom naar hen toe," zei Badger. "en sla ze, en sla ze, en sla ze!"riep de pad in extase, rende rond en rond de kamer, en jupming over de stoelen.

Ik ben zo ' n slimme pad.

Er leek geen einde te zijn aan dit bos, en geen begin, en geen verschil in, en, erger nog, geen uitweg

Achter het wilde bos komt de wilde wereld, " zei de Rat."En dat is iets dat er niet toe doet, voor jou of voor mij. Ik ben er nog nooit geweest, en ik ga er ook nooit heen, noch jij, als je enig verstand hebt.

Uiensaus. Uiensaus.

Maar Mole stond even stil, in gedachten gehouden. Als iemand plotseling ontwaakt uit een mooie droom, die worstelt om het zich te herinneren, maar niets anders kan herwinnen dan een vaag gevoel van de schoonheid erin, de schoonheid! Totdat ook dat op zijn beurt verdwijnt, en de dromer bitter het harde, koude waken en al zijn straffen aanvaardt.

Neem het avontuur aan, luister naar de oproep, nu voordat het onherroepelijke moment voorbij is! Het is maar een bonzen van de deur achter je, een vrolijke stap naar voren, en je bent uit je oude leven en in het nieuwe!

Naar huis! Dat was wat ze bedoelden, die strelende oproepen, die zachte aanrakingen die door de lucht zwaaiden, die onzichtbare kleine handen die trekken en trekken, allemaal in één richting.

Alles lijkt te slapen en toch gaat het de hele tijd door. Het is een goed leven dat je leidt, vriend; ongetwijfeld het beste ter wereld, als je maar sterk genoeg bent om het te leiden!

De Mol was betoverd, betoverd, gefascineerd. Aan de kant van de rivier trotte hij als een trots, toen hij heel klein was, aan de kant van een man die iemand betoverd hield door spannende verhalen; en toen hij eindelijk moe was, zat hij op de oever, terwijl de rivier nog steeds tegen hem praatte, een kabbelende processie van de beste verhalen ter wereld, gezonden uit het hart van de aarde om eindelijk te worden verteld aan de onverzadigbare zee.

Toad, zonder iemand om zijn uitspraken te controleren of te bekritiseren in een onvriendelijke Geest, liet zich liever gaan. Inderdaad, veel dat hij vertelde behoorde meer tot de categorie van wat-had-kunnen-gebeuren-als-ik-er-maar-aan-had-gedacht-in-tijd-in-plaats-van-tien-minuten-daarna. Dat zijn altijd de beste en meest racistische avonturen; en waarom zouden ze niet echt de Onze zijn, net zo veel als de enigszins ontoereikende dingen die er echt van afkomen?

Sinds de vroege ochtend had hij in de rivier gezwommen, in gezelschap van zijn vrienden de eenden. En toen de eenden plotseling op hun hoofd stonden, zoals eenden dat willen, duikte hij naar beneden en kietelde hun nek, net onder waar hun kin zou zijn als eenden kin hadden, totdat ze gedwongen werden om weer haastig naar de oppervlakte te komen, spetterend en boos en met hun veren naar hem te schudden, want het is onmogelijk om alles te zeggen wat je voelt als je hoofd onder water is.

Het leek een plaats waar helden na de overwinning passend konden feesten, waar vermoeide oogsters in partituur langs de tafel konden staan en hun oogst thuis konden houden met vreugde en lied, of waar twee of drie vrienden van eenvoudige smaak konden zitten zoals ze wilden en eten en roken en praten in comfort en tevredenheid.

Toen voelde de Mol plotseling een groot ontzag op hem vallen, een ontzag dat zijn spieren in water veranderde, zijn hoofd boog en zijn voeten op de grond wortelde. Het was geen paniek terreur-inderdaad voelde hij zich heerlijk in vrede en gelukkig - maar het was een ontzag dat sloeg en hield hem en, zonder te zien, wist hij dat het kon alleen maar betekenen dat een aantal augustus aanwezigheid was zeer, zeer nabij.

Hij was tot in de botten gekomen en ze waren fijn en sterk en eenvoudig.

Geen enkel dier, volgens de regels van de dierenetiquette, wordt ooit verwacht om iets inspannends, of heldhaftig, of zelfs matig actief te doen tijdens het laagseizoen van de winter.

De rivier, corrigeerde de Rat, het is mijn wereld...Wat het niet heeft, is het niet waard...

Voetafdrukken in de sneeuw zijn onfeilbare provocateurs van sentiment sinds sneeuw eerst een wit wonder was in deze saai gekleurde wereld van ons.

Banketten zijn altijd aangename dingen, die meestal bestaan uit eten en drinken; maar het bijzonder leuke aan een banket is dat het komt wanneer iets voorbij is, en er niets meer is om je zorgen over te maken, en morgen lijkt het nog ver weg.