Holly Black beroemde citaten

Slim als de duivel en twee keer zo mooi.

Degenen die echt van je houden, willen je niet kwetsen en als ze dat doen, kun je het niet in hun ogen zien, maar het doet hen ook pijn.

Ze houdt van de serene brutaliteit van de oceaan, houdt van de elektrische kracht die ze voelde met elke adem van natte, zilte lucht.

Ze ziet er oprecht overstuur uit, maar toen heb ik geleerd dat ik haar niet kan lezen. Het probleem met een echt uitstekende leugenaar is dat je gewoon moet aannemen dat ze altijd liegen.

Je kunt iets breken, maar je kunt het daarna niet altijd in de vorm leiden die je wilt.

Ik kan leren leven met schuldgevoelens. Ik geef er niet om om goed te zijn.

Jullie allebei ... hebben jullie me allebei gered?"Kom op," zei Luis. "Je laat het klinken alsof het moeilijk was voor Val om naar de Unseelie Court te gaan, een deal te sluiten met Roiben, Mabry uit te dagen voor een duel, je hart terug te winnen, en dan terug te komen tijdens de spits.

Ze zat in het dauw-vochtige gras en scheurde er klontjes van, gooide ze in de lucht en voelde zich er vaag schuldig over. Een kabouter zou uit de boom moeten springen en haar berispen voor het martelen van het gazon.

Ik hou van je, zie je...en ik vrees dat ik geen manier heb om het te zeggen of te laten zien dat het niet verschrikkelijk is, behalve hier komen. Ik zou iedereen in de wereld voor je vermoorden, als je dat wilde.......Of niet duidelijk

De gemakkelijkste leugens om te vertellen zijn de leugens die je waar wilt zijn.

Je kunt er altijd op rekenen dat je familie van je houdt. En om je te verraden. En zich er dan schuldig over te voelen.

Veranderen is wat mensen doen als ze geen opties meer hebben.

Iemand kan door de rotzooi in ons huis snijden en ernaar kijken alsof je naar ringen aan een boom of lagen sediment kijkt. Ze vonden de zwart-witte haren van een hond die we hadden toen ik zes was, de met zuur gewassen jeans die mijn moeder ooit droeg, de zeven met bloed doordrenkte kussenslopen uit de tijd dat ik mijn knie Vilde. Al onze familiegeheimen liggen in eindeloze stapels.

Als nieuwsgierigheid de kat doodde, was het tevredenheid die hem terugbracht.

Ik haat het dat iedereen het opgroeien noemt, maar het lijkt alsof het doodgaat.

Ze zeggen dat naamloze dingen constant veranderen-dat namen ze op hun plaats zetten als pinnen.

Ja, de hele familie weet het. Het is niet erg. Op een avond tijdens het diner zei Ik: 'Mam, ken je de verboden liefde die Spock voor Kirk heeft? Nou, ik ook. Het was makkelijker voor haar om dat te begrijpen.

Je kunt niet wegkomen van jezelf.

Jij bent het enige dat ik heb dat geen plicht of verplichting is, het enige dat ik voor mezelf heb gekozen. Het enige wat ik wil.

Ah koffie. De zoete balsem waarmee we de taken van vandaag zullen volbrengen.

Slimme meid. Je speelt met vuur omdat je verbrand wilt worden.

Ik overweeg haar daar op de vuile bank te kussen, maar zelfbehoud Houdt me tegen. Als iemand je pijn doet, is het moeilijker om je bij hem of haar te ontspannen, moeilijker om aan hem of haar te denken als veilig om van te houden. Maar het weerhoudt je er niet van om ze te willen. Soms denk ik dat het het verlangen erger maakt.

Als ik geen Moordenaar ben", vroeg Corny, "waarom blijf ik mensen vermoorden?

Je hebt mijn hart in je handen gedragen vanavond", zei hij. "Maar ik heb het gevoel dat je het lang daarvoor hebt gedragen.

Alles was vreemd en mooi en gezwollen met mogelijkheden.

Jongens geloven nooit dat ik ze kan verslaan, vertelde ze me toen. Uiteindelijk win ik altijd.

Ik ben bang dat alles wat ik aanraak verpest wordt door het contact."Ik ben niet bang om verwend te worden", zei Val.

De eerste jongen waar ik verliefd op werd wist niet dat ik van hem hield, maar hij slaagde er toch in mijn hart te breken.

Koud? Ravus echode. Hij nam haar arm en wreef hem tussen zijn handen, terwijl hij hen zag alsof ze hem verraden. "Beter?"Vroeg hij voorzichtig. Zijn huid voelde warm, zelfs door de doek van haar shirt, zijn aanraking was zowel rustgevend als elektrisch. Ze leunde naar hem toe zonder na te denken. Zijn dijen scheidden, ruwe zwarte doek krabde tegen haar jeans terwijl ze tussen zijn lange benen bewoog. Zijn ogen waren half gesloten toen hij zichzelf van het bureau duwde, hun lichamen glijden samen, zijn handen hielden de hare nog steeds vast. En plotseling bevroor hij.

Geschrokken liet hij zijn greep los en ze trok zich vrij. Hij greep haar arm vast, maar ze draaide zich om en drukte haar mond tegen de zijne. Zijn lippen waren ruw, gebarsten. Ze voelde de steek van tanden tegen haar onderlip. Hij maakte een scherp geluid in zijn keel en sloot zijn ogen. Mond open onder haar. De geur van hem-van koude, vochtige steen-deed haar hoofd zwemmen. De ene kus gleed in de andere en het was perfect, was precies goed, was echt.

Ik hou van alle dingen die je monsterlijk maken.

Het vernedert je om rot vlees te bedekken met honing. Ik weet wat ik ben. Wat wil je met een monster?" "Alles.

Het spijt me dat ik je kuste - het was egoïstisch en het maakte je van streek - maar je kunt me niet vragen om te doen alsof ik dat niet wilde.

Ik ben niet erg goed in het uitleggen van dingen," zei ze. "Ik denk dat je mooie ogen hebt. Ik hou van het goud in hen. Ik hou ervan dat ze anders zijn dan mijn ogen - Ik zie de mijne de hele tijd en ik verveel me ermee.

Er zijn hondenmensen en kattenmensen.

Op een keer liet ze een jongen uit zijn huis komen en haar kussen onder de straatlantaarn. Het was haar eerste kus. Ze denkt dat het waarschijnlijk ook van hem was. Ze heeft het hem nooit verteld en dat zal ze ook nooit doen.

Ik vraag me af of hij echt kan rationaliseren wat ik hem heb aangedaan, verraad echt kan behandelen als de lichte overtreding van een recalcitrante zakenpartner. Ik vraag me af of ik hem pijn heb gedaan. Als hij kan rationaliseren wat ik hem heb aangedaan, is het gemakkelijk voor te stellen hoe hij rationaliseerde wat hij mij heeft aangedaan.

Ik kan iemands huis binnenlopen, hun vrouw kussen, aan hun tafel zitten en hun diner eten. Ik kan een paspoort ophalen op een luchthaven, en over twintig minuten zal het lijken alsof het van mij is. Ik kan een merel zijn die in het raam staart. Ik kan een kat zijn die langs een richel kruipt. Ik kan gaan waar ik wil en de ergste dingen doen die ik me kan voorstellen, zonder dat er iets is dat me ooit verbindt met die misdaden. Vandaag lijk ik op mezelf, maar morgen zou ik op jou kunnen lijken. Ik zou jou kunnen zijn.

Hij is dan stil. We liggen naast elkaar, twee lijken wachten op begrafenis.

Want ik sta op het punt verslonden te worden door poedels," grapte ik. "Gedenk mij altijd, mijn liefste.

Af en toe zijn er gevechten in de lucht. Men houdt ervan om zich voor te stellen dat de engelen altijd triomfantelijk zijn. Men houdt er niet van om te denken aan de oude en verschrikkelijke schalen die het helse en goddelijke in evenwicht brengen als heen en weer wiebelen. Vrij kantelen, heen en weer. Men houdt er niet van te denken dat het soms de engel is die valt.

Soms, zegt Sam, Kan ik niet zeggen wanneer je liegt.ik lieg nooit, Ik lieg.

Je bent net een luipaard die doet alsof hij een huiskat is.

Het is moeilijk om een plan te bedenken om een ander plan te dwarsbomen dat je niet eens kent.

Gaat het?"Vraagt Anton, terwijl hij naar me kijkt alsof hij probeert uit te zoeken of ik dronken ben. Zijn plannen hangen van mij af. Ik zie er zo leeg mogelijk uit en hoop dat het hem bang maakt. Het heeft geen zin dat ik de enige ellendige ben.

Ik lieg niet", loog ik.

Het is de fout die de schoonheid naar boven brengt.

Voor mij is de vloek een kruk, maar de oplichterij is alles.

Giftige jaloezie stroomde door mijn aderen.

Het geheugen is glad. Het buigt zich naar ons begrip van de wereld, draait om onze vooroordelen te accommoderen. Het is onbetrouwbaar. Getuigen herinneren zich zelden dezelfde dingen. Ze identificeren de verkeerde mensen. Ze geven ons de details van gebeurtenissen die nooit hebben plaatsgevonden. Het geheugen is glibberig, maar mijn herinneringen voelen ineens glibberiger aan.