Kami Garcia beroemde citaten

Ik was nog nooit zo boos op haar geweest. Het was één ding om aangevallen te worden door iemand die je haatte, maar dit was iets anders. Dit was het soort pijn dat alleen toegebracht kon worden door iemand van wie je hield, van wie je dacht dat hij van je hield. Het was alsof ik van binnenuit werd neergestoken.

Ik ben maar de bibliothecaris. Ik kan je alleen de boeken geven. Ik kan je de antwoorden niet geven.

We kunnen niet kiezen wat waar is. We mogen alleen kiezen wat we eraan doen.

In het licht is er donker en in het donker is er licht.

Je bent ongelooflijk, absoluut, extreem, uiterst, ongelooflijk anders.

Op een gegeven moment voelde ik alles en voelde ik niets.

Lena ' s haar stak uit in ongeveer vijftien richtingen, en haar ogen waren allemaal klein en opgeblazen van het huilen. Zo zagen meisjes er ' s ochtends uit. Ik had er nog nooit een gezien, niet van dichtbij.

Die mij verbrandt en mij schokt en mij met één enkele aanraking verbrijzelt.

Sieraden, zeg ik je. Het is een ding. En liefde. En misschien gevaar.

Ik wilde niet één wereld kiezen. Ik wilde deel uitmaken van beide. Ik wilde niet slechts één kant van de hemel zien. Ik wilde alles zien.

Ik kon haar niet aankijken. Ik was jaloers en gekwetst, en ik had Liv meegesleept in mijn eigen gebroken puinhoop van een leven. Omdat ik dacht dat Lena niet meer van me hield. Maar ik was dom en ik had het mis. Lena hield zoveel van me, dat ze bereid was alles te riskeren om me te redden. Ik had Lena opgegeven, nadat ze had geweigerd mij op te geven. Ik was haar mijn leven schuldig. Zo simpel was het.

Ik heb nooit meer van je gehouden dan nu. En Ik zal nooit minder van je houden dan ik nu doe.

Het juiste en het makkelijke zijn nooit hetzelfde.

Als een meisje zegt om haar geen verjaardagscadeau te geven, betekent dat dat je me een verjaardagscadeau moet geven en ervoor moet zorgen dat het Sieraden zijn.

De middelbare school was klote. Het was een universele waarheid, en wie zei dat dit de beste jaren van je leven zouden zijn, was waarschijnlijk dronken of waanideeën.

De bibliotheek was thuis weg van huis voor mijn moeder en mijn familie. We hadden er elke zondagmiddag doorgebracht sinds ik een kleine jongen was, ronddwalend in de stapels, elk boek uittrekken met een foto van een piratenschip, een ridder, een soldaat of een astronaut. Mijn moeder zei altijd: "Dit is mijn kerk, Ethan. Zo houden we de sabbat heilig in ons gezin.

Zij was mijn bestemming. Ik was altijd op weg naar Lena, zelfs als ik dat niet was.

Ik denk dat dat het ding is over de reis van een held. Je begint misschien niet als een held, en je komt misschien niet eens terug op die manier. Maar jij verandert, wat hetzelfde is als alles dat verandert. De reis verandert je, of je het nu weet of niet, en of je het wilt of niet.

Oude dingen zijn beter dan nieuwe dingen, omdat er verhalen in zitten, Ethan.

Graaf diep. Vind je weg naar je ziel.

Het verhaal dat je bang bent om te schrijven is meestal het verhaal dat je hoort te vertellen.

woorden hetzelfde als altijd hetzelfde als niets als niets hetzelfde is

Waarom dacht ik elke seconde aan haar? Waarom was ik zo blij toen ik haar zag? Ik had het gevoel dat ik misschien het antwoord wist, maar hoe kon ik daar zeker van zijn? Ik wist het niet, en ik had geen manier om erachter te komen. Jongens praten niet over dat soort dingen. We liggen gewoon onder de stapel stenen.

Zijn ogen werden zacht. Ik dacht dat hij medelijden met me had, maar het was iets anders. "Uiteindelijk zal het jouw Last zijn om te dragen. Het is altijd de sterveling die het draagt. Geloof me, Ik weet het."Ik vertrouw je niet en je hebt het mis. We zijn niet zo verschillend." "Sterfelijk. Ik benijd je. Je denkt dat je dingen kunt veranderen. Stop het universum. Maak ongedaan wat lang voordat je kwam gedaan werd. Jullie zijn zulke mooie wezens."Hij sprak tegen mij, maar het voelde niet meer alsof hij over mij sprak. "Mijn excuses voor de inbraak. Ik laat je slapen.

Ik weet niet eens of we ons herinneren om te zoenen. Wat we dieper gingen dan een kus

gebogen als de takken van een boom gebroken als de stukken van mijn hart gebarsten als de zeventiende maan verbrijzeld als het glas in het raam de dag dat we elkaar ontmoetten

Misschien waren alle kraaien gewoon eng.

Ik glimlachte naar haar, maar ze was al in gedachten verdwaald en keek rond in de bibliotheek alsof ze alle antwoorden op al onze problemen bevatte.

we houden van wat we liefhebben en wie we liefhebben wie we liefhebben en waarom we liefhebben waarom we liefhebben en vinden een vallende schoenveter geknoopt en geregen tussen de vingers van vreemden

In de dood, lieg. In het leven, huil. Breng me naar huis om te herinneren om herinnerd te worden.

Ik hou van haar voorbij het universum en terug. Ik hou van haar van deze wereld naar de volgende.

Alles over mij onthoudt alles over jou

Ethan dacht dat hij het juiste deed. Hij wist dat het gek was. En hij wilde niet gaan, maar hij moest toch. Ethan was zo. Zelfs als hij dood was. Hij redde de wereld, maar hij verbrijzelde de mijne. Wat nu?

falling not flying one lost muddy shoe like the lost worlds between me and you

Er is een punt. Ik weet niet wat het is, maar alles wat ik heb gehad, en alles wat ik heb verloren, en alles wat ik voelde-het betekende iets. Misschien heeft het leven geen zin. Misschien heeft leven alleen maar een betekenis. Dat heb ik geleerd. Dat ga ik vanaf nu doen. Woonkamer. En liefdevol, zo sappig als het klinkt

Wetten van de fysica wetten van de liefde voor tijd en ruimte en de (in)tussen plaats (in)tussen jou en mij en waar we verloren zijn en kijken Kijken en verloren

Je vogel drinkt whisky en eet tabak?"De Oude man fronste."Wees gewoon jongen hij eet niet graag magere jongens die hun weg niet kennen in de andere wereld.

omringd door vreemden die van mij houden (On) vreemden die vreemd gemaakt worden door pijn

Vliegen of vallen, het is aan ons.

Vergetelheid ogen op een cornflakes doos, de warme blinds van een vader verloren en laatste om te weten verloren en laatste om lief te hebben Laatste jongen verloren je kunt niet eens een bubbel zien als hij eenmaal is geplakt

rode plastic regen haar tranen vlek

Ik ben een vriend. Ik heb tweeduizend verschillende knopen in mijn bezit, achthonderd sleutels en slechts één vriend. Misschien is het niet iets wat je kunt begrijpen. Ik ben er niet vaak eerder een geweest. Dat zal ik nu zijn.

En je kon niet controleren wie je liefhad, zelfs als je dat wilde. Dat was Genevieve ' s Probleem met Ethan Carter Wate. Het was oom Macon 's Probleem met Lila, Link' s met Ridley. Waarschijnlijk zelfs Ridley ' s met Link. Liefde was hoe al deze knopen begonnen te ontrafelen in de eerste plaats.

Ik wilde een plek vinden om me voor alles te verbergen, waar de nachtmerries en de rivieren en de realiteit me niet konden vinden. Voor mij zat die plek altijd in een boek.

Ik was misschien een eigenzinnige, maar mijn weg was vol mensen die van me hielden. Ze waren de enige manier die ik kende.

Ze zouden de dood niet moeten noemen. Ze zouden het nivelleren moeten noemen. Omdat het spel alleen maar moeilijker werd toen ik verloor. En ik was meer dan een beetje bezorgd dat het nog maar net was begonnen.

Terwijl ik hem volgde langs de scherpe zwarte stenen, hoorde ik Link ' s stem in mijn hoofd. "Slechte zet, man. Hij vermoordt je, vult je op en voegt je toe aan zijn verzameling idioten die hem volgden naar zijn griezelige grot.

Ik moet met Lena praten. " daar was het. Ik had het eindelijk gezegd. Het enige dat me ervan weerhield om de hele dag uit te ademen. Het ding dat me het gevoel had gegeven dat ik niet kon zitten, alsof ik niet kon blijven. Alsof ik moest opstaan en ergens heen moest, zelfs als ik nergens heen kon.

Pas op jezelf. Op een dag pluk je een gat in de lucht en het universum valt er dwars doorheen. Dan zitten we allemaal in een fix.

Wat heb je met Amma gedaan?"Ik was te laat op school."Hij bestudeerde mijn gezicht. Ik heb de zijne bestudeerd. Nummer twee?"Ik knikte. "Scherp?"Begon scherp en toen scherpte ze het.