Jeremy Irons beroemde citaten

Wat ons terugbrengt naar het verleden zijn de herinneringen. Wat ons vooruit brengt zijn onze dromen.

Overal waar ik 's ochtends kan skiën en' s middags een film kan verkopen is goed.

We hebben allemaal onze tijdmachines. Sommige nemen ons terug, ze worden herinneringen genoemd. Sommige brengen ons vooruit, ze worden dromen genoemd.

Dus hoe beter mijn partner of mijn tegenstander, hoe je er ook over nadenkt, hoe beter mijn spel.

Je denkt, je praat niet zomaar. De lijnen komen van de gedachten.

Ik was de jongste. Het yule Lam. Degene die altijd wegkwam zonder de afwas te doen. Mijn zus was vier jaar ouder en mijn broer zes jaar.

Het homohuwelijk zal leiden tot " vaders die met zonen trouwen."

Nu in mijn theateropleiding toonde ik helemaal geen aanleg.

Ik vond het theater leuk. Ik mocht de mensen. Ik vond de tijd dat we werkten leuk.

Ik denk dat ik niet als een personageacteur zou worden beschreven omdat ik geen kenmerken aanneem die me erg vreemd zijn.

Het is altijd geweldig om een man te spelen die zichzelf klaarmaakt om doorboord te worden.

Het trieste aan elk bedrijf denk ik, maar in de mijne zie je het vooral, is dat je altijd wordt gevraagd om te doen wat je al hebt gedaan.

Wat ik als acteur probeer te doen is dat voortdurend vinden, manieren vinden om risico ' s te nemen, kansen vinden om op mijn gezicht te vallen als het de moeite waard is, en dan zal ik mezelf misschien verrassen.

Als het lijkt alsof iemand je dromen heeft verbrijzeld....pak zelfs de kleinste stukjes en gebruik ze om grotere en betere dromen te bouwen.

Ik slaagde in een soort van chutzpah en charme. Geen techniek, Ik wist niet wat ik deed, maar het werkte en het personage paste bij me.

Acteurs gedragen zich vaak als kinderen, en dus worden we voor kinderen gehouden. Ik wil volwassen worden.

Ik had tijdens de vakantie in mijn schooltijd een behoorlijk stuk gereisd met mijn gitaar en ontdekte dat ik er op kon leven. Toegegeven, ik reisde met een slaapzak, maar ik kon altijd een plek vinden om mijn hoofd neer te leggen.

Ik was niet van nature intellectueel, maar iemand wiens interesse moest worden gewekt, helaas nog steeds het geval.

Het is gewoon geld, het is verzonnen. Stukjes papier met foto ' s erop zodat we elkaar niet hoeven te doden om iets te eten.

Mijn vader was een CPA. Hij werkte hard in de vliegtuigindustrie en kwam steeds minder vaak naar huis. Hij stond op het punt mijn moeder te verlaten, wat hij deed toen ik 15 was.

Amerikanen genieten van uniformiteit op een manier die de Britten niet hebben; ze wilden iedereen van een soort van mooie koorlijnhoogte en hier was ik, deze persoon die een goede drie centimeter langer was dan wie dan ook aan het einde van de lijn.

Op zijn tiende of twaalfde gaat hij naar een kostschool op het eiland Wight. Het eiland Wight ligt natuurlijk aan de onderkant van Engeland, net buiten South Hampton.

Een reis naar het vasteland was een grote gebeurtenis en gebeurde misschien een keer per jaar, hoewel je nu in zeven minuten met een speedboot kunt oversteken, maar toen was het een lange weg.

Men keert altijd terug naar het feit dat er gewoon te veel van ons zijn, de bevolking blijft stijgen en het is onhoudbaar

Ik benijd kinderen die weten dat ze dokter gaan worden, weten dat ze in de strijdkrachten gaan of wat dan ook. Ik denk dat keuze een van de moeilijkste dingen is, maar dat is wat ik mijn kinderen probeer te geven, om te zeggen dat je alles kunt.

Kan een vader niet met zijn zoon trouwen?

Ik ben nooit gepassioneerd geweest over acteren, en ik vind meer en meer dat ik werk om het leven te leiden dat ik wil leven. Er is iets met de onthechting die ik heb, het gevoel van het gebrek aan belang over wat ik doe, dat gezond is.

Je moet op veel grotere schaal communiceren. Met een camera kun je een oogbeweging maken. Op het podium gebeuren er veel andere dingen die de focus of energie kunnen trekken. Je denkt altijd op dezelfde manier, maar je moet je gedachten versterken met het volume van je spraak en de manieren waarop je je hele lichaam gebruikt om te communiceren wat je voelt. Het is een beetje anders dan film.

De mijne is de stem van een acteur, niet de stem van een zanger, maar de rol is geschreven voor een acteur (Richard Burton), niet voor een zanger.

De meeste mensen zijn robuust. Als een man zijn hand op de billen van een vrouw legt, kan elke vrouw die haar zout waard is ermee omgaan. Het is communicatie. Kunnen we niet vriendelijk zijn?

Een waarnemend assistent toneelmanager in een theater in Canterbury, een rep theater. Een klein loon, maar net genoeg om rond te komen, en ik maakte rekwisieten en ik liep verder, en ik veranderde van omgeving, en ik besefte dat ik er gewoon van hield.

En vertrouwen, ja, dat is belangrijk, maar dat is waar ik naar streef. Nu is dat moeilijk voor sommige mensen, en met dat verlangen om dingen zo goed mogelijk te krijgen, zou ik zeggen dat ik waarschijnlijk als vrij prikkelbaar wordt beschouwd om mee te werken.

Godspell was een goede sprong voor mij, het was een goede etalage.

Omdat ik nu succesvol ben, is wat mij als acteur wordt aangeboden steeds meer van hetzelfde.

En wanneer ik in een situatie ben waarin ik hetzelfde draag als 600 andere mensen en hetzelfde doe als 600 andere mensen, terugkijkend, vond ik altijd manieren om mezelf anders te maken, of het nu een rode voering in mijn jas is, rode schoenen, het is niet veranderd.

Ik ervaar voortdurend falen in dat mijn werk nooit zo goed is als Ik wil dat het is. Ik leef met mislukking.

Dus niettemin, wat ik zeg is dat wat men is - iemands parameters worden voortdurend vernauwd door iemands succes, en mijn wens is om mijn veld te verbreden, zelfs als ik het risico loop te falen.