Jesse Eisenberg beroemde citaten

Elk personage dat ik speel moet de held van zijn eigen verhaal zijn, zoals we allemaal helden van ons eigen leven zijn.

Ik denk dat ik de mening van andere mensen over mij zeer hoog prioriteit geef, wat niet noodzakelijkerwijs een goede zaak is - het is iets dat veel angst veroorzaakt.

De samenleving zal beslissen nadat de technologie is gecreëerd wat we wel en niet zullen accepteren.

Iedereen is op de een of andere manier een geek. Iedereen is een buitenstaander.

Ik denk dat het een kamer vol onzekere acteurs is, wat uiteindelijk erg geruststellend is.

Ik denk dat hoe serieuzer je iets speelt, als de context grappig is, dan zal het grappig zijn en het vereist niet echt dat je noodzakelijkerwijs, expliciet humoristisch of dom bent.

Ik denk niet vooruit aan het eindproduct. Ik richt me meer specifiek op wat het personage ervaart. Zodra je jezelf verlost van de zeer willekeurige en altijd straffende druk van wat een publiek van je verwacht, wordt acteren een stuk leuker en zuiverder.

Ik vond Woody Harrelson altijd een overtuigende Man. Hij is het soort man die je midden in de nacht kan bellen en je kan zeggen: 'Laten we allemaal een donut gaan halen! En je denkt, ' het is midden in de nacht,' maar op de een of andere manier sta je nog steeds op en ga je een donut halen.

Wat milieuactivisme betreft, ben ik per ongeluk een milieuactivist. Ik woon in New York, dus fiets ik, en de dichtstbijzijnde supermarkt verkoopt biologische producten. Ik winkel ook met een boekentas omdat ik fiets en het moeilijk is om de papieren of plastic zakken te dragen.

Als acteur zit je in een unieke positie omdat je niet alleen de dialoog uit het hoofd leert, maar ook echt belichaamt. Je voelt natuurlijk het ritme van goed schrijven.

Elke keer dat je een personage voor een lange periode speelt, ongeacht hoe dicht het bij je staat, infiltreert het je leven. Het is onmogelijk dat niet te doen.

Acteren is een rare, soort vervreemdende baan omdat je op een geïsoleerde plek bent. Zelfs als je met veel andere mensen werkt, ben je een beetje vervreemd. Acteurs zeggen dat veel, en ik vind dat waar.

En ik weet zeker dat na Facebook het de kleine camera ' s zullen zijn die we in onze handpalmen hebben geïmplanteerd en we zullen debatteren of we ze moeten krijgen, en dan zullen we ze allemaal krijgen.

De enige suggesties die ik krijg op mijn toneelstukken is om ze meer te maken van wat ze al zijn, en dat is geweldig.

De films die echt groot zijn, althans in mijn ervaring, hebben vaak geen personages waarmee ik me persoonlijk verbonden voel.

Hoe meer mensen aardige dingen over me zeggen, hoe meer ik het gevoel heb dat het vals is.

De ideale manier om een personage te benaderen is om iets in jezelf te vinden dat op de een of andere manier verband houdt.

Het frustrerende deel van een filmacteur is wachten in je trailer om twee takes te doen van een scène die je twee maanden hebt voorbereid.

Ik haat het om naar mezelf te kijken. Ik haat het om naar mezelf te kijken. Ik voel me er vreselijk door. Ik denk: 'ik zie er stom uit vanuit die hoek. Ik wou dat ik ze dat shirt niet liet aantrekken.'

Ik maakte de fout om iets heel, heel kort over Obama te schrijven voor deze website waarvoor ik fictie schrijf, en mijn vader zei me dat nooit meer te doen. En hij had gelijk. Ik heb niets toe te voegen aan een politiek gesprek, want het is niet mijn gebied.

Persoonlijk voel ik niet de behoefte om radicaal te zijn omwille van zichzelf, maar ik zou het waarschijnlijk niet kunnen als ik het toch probeerde.

Ik hou van autorijden, ik rijd niet meer sinds ik in New York woon. Ik heb nooit de kans om te rijden.

Moeder Teresa werd gevraagd wat de zin van het leven was, en ze zei om andere mensen te helpen, en ik dacht, 'wat een vreemd ding om te zeggen' - maar misschien is het het juiste om te zeggen.

Als ik een rol zou spelen, zou ik me meer op mijn gemak voelen, omdat je een voorgeschreven manier van gedragen krijgt. Dus zowel Facebook als theater bieden kunstmatige instellingen die de illusie van sociale interactie bieden.

De eerste regel van magie? Wees altijd de slimste man in de kamer.

Ik schrijf de hele tijd omdat ik eenzaam ben. Als je acteert, werk je elke dag. Maar dan heb je lange tijd vrij.

Ik denk dat ik een onthoudingssymbool ben. Als ik mijn shirt uit doe, krijgen mensen geen baby ' s.

De engste mensen om een film aan over te dragen zijn altijd de mensen die de poster maken, want dat is de eerste indruk die het gaat maken. En heel vaak portretteert het een heel andere film dan degene die de acteurs eigenlijk deden.

Het is zo zenuwslopend om op een set te zijn. Ze zijn de meest stressvolle plek in de wereld, omdat je iets permanent maakt, en er zijn zoveel mensen die op veel manieren op je vertrouwen.

In 'Zombieland' was het zo ' n vrijgevochten plot dat het bijna niet uitmaakte wat de personages van scène tot scène deden, zolang er een consistent geintje was.

Ik heb nooit smaak gehad van mensen van mijn eigen leeftijd. Al mijn vrienden toen ik 15 was, waren in de veertig. ik ben niet echt volwassen, gewoon erg zelfbewust rond mensen van mijn eigen leeftijd omdat ik het gevoel heb dat ik me op dezelfde manier moet gedragen als zij en ik weet niet hoe.

Ik denk dat het mijn aard is om - elke keer als ik hoor over een prijs of een nominatie, Het maakt me beseffen hoeveel ik moet hebben verloren voor, want ik was niet op de hoogte dat elke grote stad had deze critici' awards.

Ik zie schrijven en handelen als verschillende delen van hetzelfde continuüm. Schrijven is beter voor intense emoties. Als je erg boos bent over iets, moet je het niet zo sterk presenteren als je handelt. Maar als je echt boos bent en erover schrijft, is dat de beste manier om het eruit te krijgen en over te brengen.

Mensen vragen me wat mijn hobby ' s zijn in interviews, en ik zeg altijd fietsen. Maar ik fiets alleen om sneller naar de repetitie te gaan.

Ik heb een iPad en ik kijk drie dingen: 'The Daily Show', '60 Minutes' en 'Meet the Press'.'

Ik volg niet veel sport nu, maar ik was een Phoenix Suns fanaticus in de vroege jaren '90.

Ik schrijf het grote succes van een acteur niet toe aan hun eigen individuele prestaties als het iets is dat zo samenwerkend is als een film.

Ik deed kindertheater toen ik jonger was, en toen ik ongeveer 14 was begon ik theater te doen in New York City.

Ik huilde elke dag van de eerste klas. In de klas. Wat betekende dat ik me op mijn gemak voelde om emoties te uiten op een plek waar het niet de norm was.

Depressie, als het een onbewust gekozen ervaring is, is een luxe.

Als acteur probeer je zoveel mogelijk van jezelf naar een rol te brengen om een gevoel van authenticiteit en emotionele waarheid en resonantie te creëren.

Als acteur moet je open staan om dingen te doen waar je dom uitziet, om experimenteel te zijn.

Acteren dwingt me om te socialiseren, wat goed voor me is, denk ik.

Al mijn genoegens zijn schuldig, maar dat is gewoon de manier waarop ik ben bedraad.

Acteurs zijn bang om met studio ' s te werken omdat ze dicteren wat je doet op een manier die onafhankelijke films niet kunnen.

Ik ga nu naar twee therapeuten. Ik heb het gevoel dat therapie me alleen maar ongemakkelijker heeft gemaakt.