Zachary Quinto beroemde citaten

Homoseksuele kinderen moeten stoppen met zichzelf te doden omdat ze zich waardeloos voelen door wreed en meedogenloos pesten.

Ik ben ook echt vervuld door een productiebedrijf te hebben en films te produceren, en te leren hoe dat werkt en gebeurt. Het is een totaal, volledig aparte vaardigheid en het is er een waar ik toevallig ook van geniet. Dus, ik ben van plan om al die dingen te cultiveren totdat ik het niet meer kan. Dat is mijn doel. Ik hou ervan om uitgedaagd en druk te zijn, en tot nu toe, zo goed. Ik ga gewoon doen wat ik kan om dat te blijven aanmoedigen.

We zijn getuige van een enorme verschuiving van collectief bewustzijn over de hele wereld. We staan aan de rand van een grote transformatie binnen onze cultuur en overheid.

Mijn passie is acteren, en dat is altijd zo geweest. Het is wat me op dit punt bracht om te kunnen diversifiëren en andere dingen te doen, en ik hoop dat het iets is waar ik een passie voor zal blijven hebben.

Ouders moeten hun kinderen principes van respect en acceptatie leren.

Ik luister veel naar muziek, als ik in een bepaalde ruimte moet komen. Ik rek en adem, en neem de tijd om vooral stil te zijn en de stilte te vinden. Ik denk dat dat belangrijk is.

Het is mijn bedoeling om een authentiek leven van mededogen en integriteit en actie te leiden.

Ik speel graag personages die naar extreme plaatsen gaan, en ik hou ervan om verschillende soorten psychologische landschappen te verkennen, dus het is uiteindelijk een soort plezier, maar het is ook gecompliceerd en gekleurd door de diepte van de smerigheid ervan, op bepaalde momenten ook.

In het licht van de dood van Jamey [Rodemeyer] - het werd me in een oogwenk duidelijk dat het leven van een homo-leven zonder het publiekelijk te erkennen-gewoon niet genoeg is om een belangrijke bijdrage te leveren aan het immense werk dat Voor ons ligt op de weg naar volledige gelijkheid.

Oefening is een belangrijk element van actor zijn, op elk niveau.

Een deel van een psychopaat zijn is het vermogen om zich te distantiëren van de ene realiteit en een andere te creëren, volledig.

Ik denk dat het altijd goed is als je als acteur in staat bent om je werk een soort kanaal te laten zijn voor sociaal discours, en een onderzoek naar waar we zijn, als samenleving.

Ik hou van het ondersteunen van opkomende stemmen, en nieuwe schrijvers en regisseurs. Ik hou ervan om een publiek te betrekken op een manier die mij niet hoeft te betrekken, persoonlijk, en toch een ervaring genereert voor groepen mensen.

Dat idee van vergelijking is wat fans doen. Daarom bestaan fans. Ze geloven in iets en iets verbindt met hen, en ze hebben gepassioneerde gevoelens en meningen over films.

Ik probeer mezelf echt te laten focussen op het werk dat Voor me ligt en wat mijn werk is en hoe ik iets tot leven breng.

Ik dompel me niet onder in het internet geklets omdat het je opent voor een hele bron van gevaar.

Ik vind dat communicatie als acteur en persoon een belangrijk onderdeel is van wie ik ben. En ik word echt meegesleept in de psychologie van die dynamiek.

Ik besefte dat ik een kans had die was geopend vanwege mijn blootstelling als acteur.

Nogmaals, als homo kijk ik ernaar en zeg ik dat er een hopeloosheid omheen is, maar als mens kijk ik ernaar en zeg ik: 'waarom? Waar komt deze ongelijkheid vandaan en waarom kunnen we als cultuur en Samenleving niet dieper graven om dat te onderzoeken?"We zijn doodsbang om onszelf onder ogen te zien.

Heroes ' heeft het spel voor mij echt veranderd op een manier die niets eerder had.

Andere acteurs zijn niet mijn zorg, en dat is hun leven en dat is hun reis. Iedereen moet op zijn eigen tijd en op zijn eigen manier tot een punt komen.

Ik kwam tijdens de 'Star Wars' generatie en dat was een soort van het ding dat ik aangesloten op veel meer. Het was iets voor mijn tijd en ik denk dat het een soort worsteling was met deze intellectuele ideeën die een beetje geavanceerd waren voor mijn jonge geest. Soms. Maar nu heb ik er een veel diepere waardering voor.

Elke keer als ik in een vliegtuig stap, heb ik een routine. Ik bedek de binnenkant van mijn neusgaten met antibacteriële zalf. Ik knal Zicam alsof het snoep is. En ik drink, letterlijk, van L. A. tot New York, zes flessen water.

Ik merk gewoon dat er iets is aan terugkijken op interviews, of het nu is om te onthouden wat ik over iets heb gezegd of als het voor het nageslacht is als ik 75 ben.

Ik hou ervan als je aan niemand of iets verantwoording aflegt, en je kunt gewoon zijn waar je ook bent.

Ik denk dat het is alsof je jezelf niet voor kunt zijn, omdat geen enkele hoeveelheid succes of blootstelling of kans er echt toe zal doen of uiteindelijk voldoening zal geven tenzij je volledig aanwezig kunt zijn in wat je nu doet.

Maar toen ik erachter kwam dat Jamey Rodemeyer een It Gets Better-video had gemaakt enkele maanden voordat hij zijn eigen leven nam, voelde ik onbeschrijfelijke wanhoop.

Ik denk dat er een enorm gevoel van zelfgenoegzaamheid is in de LGBT-gemeenschap. AIDS heeft de rand van de horror verloren die het bezat toen het in de jaren '80 door de wereld veegde. de huidige generatie ziet het meer als iets om mee te leven en iets om veel minder bang voor te zijn. En dat komt met een gevoel van, durf ik te zeggen, luiheid. We moeten echt waakzaam en open zijn over het feit dat deze medicijnen niet mogen worden ingenomen om ons vermogen om recreatieve seks te hebben te vergroten.

Onze samenleving moet het onstuitbare momentum erkennen in de richting van ondubbelzinnige burgerlijke gelijkheid voor elke homoseksuele, lesbische, biseksuele en transgender burger van dit land.

Ik probeer zo onbevreesd mogelijk te zijn. Het lukt me niet altijd, maar ik denk graag dat ik het probeer.

Ik ben een groot voorstander van het idee dat ons grootste potentieel ligt in onze donkerste delen. Tot op zekere hoogte is het alleen door die delen van onszelf onder ogen te zien dat we echt kunnen groeien, en ik denk dat dat geldt voor alle personages die ik heb gespeeld, zeker in de afgelopen jaren.

Wat maakt me bang? Dat is een grote vraag. Ik weet niet wat me bang maakt-kakkerlakken, nucleaire apocalyps. Angst is een interessant iets. Het heeft een plaats in ons hele leven. Ik probeer zo onbevreesd mogelijk te zijn. Het lukt me niet altijd, maar ik denk graag dat ik het probeer.

Ik ben ongelooflijk gelukkig, Ik ben ongelooflijk gelukkig.

Het interessante aan mijn personage Sylar is dat mijn sterke punten als acteur volledig tegen de vorm van een personage in de schaduw leken te gaan.

Ik zou graag een stem zijn in deze maalstroom van chaos en obsessieve celebrity-verliefdheid die zegt: 'Laten we praten over iets dat ertoe doet'.

Ik benader een personage niet echt of het goed of slecht is. Ik benader een personage over waar het in mij woont.

Zoe Saldana is zo ' n engel. Ze heeft zo 'n openheid en kwetsbaarheid voor de camera en toch zo' n grote kracht. Ze kan schoppen ***** met de beste van hen, maar dan kan ze verzachten en open te stellen op een manier die is magnetiserend of je haar kijken op de set of op het scherm-ze heeft een echte kracht voor haar. Ik hou van haar; we kennen elkaar al jaren en het is geweldig om terug te komen naar dat soort vertrouwdheid, vooral als je met zo ' n intimiteit werkt.

Mijn verlangen om gewaardeerd te worden komt tot uiting in het cultiveren van relaties met mijn vrienden en familie.