Simon Pegg beroemde citaten

Ik denk dat we allemaal bepaalde dingen verwarren met geluk. Ik denk dat we comfort verwarren met geluk en we verwarren plezier met geluk, en entertainment met geluk, terwijl dit eigenlijk gewoon dingen zijn die we gebruiken als proxies voor ons geluk. We gebruiken ze om ons op te vrolijken of proberen kort geluk te bereiken, wanneer echt geluk iets is dat veel dieper en langduriger is en in ons bestaat.

Het ergste en het beste dat het internet ooit heeft gedaan, was iedereen een stem geven.

We zijn nooit creatiever dan wanneer we in strijd zijn met de wereld en er is niets zo artistiek destructief als comfort. Prinses Leia heeft me dat geleerd.

Films die afhankelijk zijn van hun cast om grappig te zijn, zijn vaak episodisch en voelen als een reeks losjes verbonden sketches in plaats van een bevredigend gestructureerd script.

Ik lag in bed in mijn flat en stelde me voor wat er zou gebeuren als er een zombie-aanval was.

Het probleem met improv is dat het vaak gaat om grappig zijn in het moment zonder enige echte aandacht voor het grotere geheel.

Een geek zijn gaat over eerlijk zijn over wat je leuk vindt en niet bang zijn om die genegenheid te tonen. Het betekent dat je nooit cool hoeft te spelen over hoe leuk je iets vindt. Het is in feite een licentie om trots te emoten op een enigszins kinderachtig niveau in plaats van zich te gedragen als een vermeende VOLWASSENE. Een geek zijn is extreem bevrijdend.

Helaas werkt de noodzaak om een film te promoten soms tegen, in die zin dat je gedwongen wordt om informatie te onthullen die je in een ideale wereld zou achterhouden.

Ik denk dat de grap en het spookverhaal allebei een soortgelijke opzet hebben, in die zin dat je iets opzet en het aflost met een lach of een schrik.

Wanneer je in een film en je bent verrast door het-deze dagen met naamsbekendheid is zo ' n belangrijk ding en in wezen trailers, de manier waarop trailers zijn geëvolueerd aanmoedigen van mensen niet om de film te zien, tenzij ze al de film die is een soort van de paradox van marketing deze dagen wanneer u genieten van echte gevoel van verwondering en verrassing in de films het is onbetaalbaar.

Spoilers zijn laf. Het zijn gewoon mensen die zichzelf willen verdoven tegen de spanning en de ervaring die de regisseur en de kunstenaar hebben opgezet. Als je daar binnengaat en weet wat er gaat gebeuren, is het alsof je de laatste pagina van het boek leest. Het is gewoon laf.

Soms zou je willen dat je een film kon maken en het dan op DVD had, zodat je je moeder kon zien. Maar nee, dat moment heb ik nooit echt gehad. Niet echt. Niet serieus.

Ik hou erg veel van mijn werk en ik denk niet dat ik het zou veranderen. Sterker nog, ik weet dat ik dat niet zou doen, want ik kan niets anders doen.

Ik realiseerde me dat als ik ging snowboarden, je niets anders kunt bedenken als je aan het snowboarden bent. Je kunt niet aarzelen of aan iets anders denken dan niet vallen en je nek breken. Als je een vakantie wilt waarin je niet aan werk denkt en nergens aan denkt, is snowboarden de beste manier om het te doen. Of skiën, denk ik. Ik ski niet, dus ik weet het niet.

Ik werk graag in films, maar ik zou graag in de technische kant van de film werken. Ik zou graag met Greg Nicotero [The Walking Dead] werken in speciale make-up-effecten. Ik zou waarschijnlijk zeggen: "goed met klei en latex."Hoewel ik niet weet wat voor soort baan dat me zou opleveren.

Als een van je beste vrienden een Star Wars film maakt, ga je dat voorrecht niet misbruiken. Ik daag iedereen uit om iets anders te zeggen!

Als je mensen ontmoet die je kent uit andere films - zoals mij vaak gebeurt, en zoals je vaak gebeurt als je een acteur bent, ontmoet je constant mensen die je in andere films hebt gezien. Maar als het mensen zijn die een seismisch effect op je leven hebben gehad, is het heel buitengewoon.

Ik leefde in het culturele equivalent van Tatooine toen ik een kleine jongen was. Ik woonde niet in Londen, ik woonde niet in het midden van waar alles gebeurde, ik woonde aan de rand ervan.

Ik aarzelde om te zeggen dat ik de clown van de klas was, maar zo ging ik om met andere kinderen op school, en ik waardeerde de reacties die ik kreeg erg. De validatie van lachen is vaak een zeer zware psychologische balsem.

Als kind was ik een grote fan van films en acteren. Mijn moeder was in een soort gemeenschapstheater, en ik hing daar altijd rond, en ik was een enorme fan van alles waar ik nu bij betrokken ben. Maar vrij gewoon en brutaal.

Als ik een superschurk was, zou ik waarschijnlijk al het roken en drinken verbieden. Dat is precies wat ik zou doen: Ik zou alle sigaretten en alcohol uit de wereld verwijderen. Dat zou zoveel mensen kwaad maken. Dat is erger dan puppy ' s vermoorden. Voor sommige mensen.

Je groeit op met het kijken naar bepaalde films of het bewonderen van bepaalde filmmakers, en om een liefdesbrief te schrijven aan een en hen te laten valideren, het is buitengewoon.

Als je een student bent en je wilt gewoon wat geld om je volwassen te voelen, doe je vrijwel alles wat redelijk is.

Mijn slechtste baan was het verpakken van diervoeder in een magazijn in Gloucestershire toen ik student was. Het was een heel vreemde omgeving. Het was zwaar gehangen met haverstof, de plaats was besmet met muizen, en iedereen die daar werkte was ouder dan 60, en ik was 18. Het was gek. Excuses aan iedereen die in de diervoederverpakkingsindustrie werkt en er dol op is.

Daarom word ik boos op al het rondhangen in recente zombiefilms. Het mist het punt volledig; verandert de dreiging in een rechtstreeks fysiek gevaar van de zombies zelf, in plaats van ons eigen onvermogen om ze te vermijden en deze films gaan over ons, niet over hen. Er zit veel meer vlees op de botten van de laatste, veel sappiger interpretatie om onze tanden in te krijgen. De eerste zombie is in vergelijking dun en eendimensionaal en ironisch genoeg is het aan alle oefeningen te danken.

Doctor Who was een groot deel van mijn jeugd, dus het was een grote eer om erin te zijn.

Ik denk dat het Amerikaanse gevoel voor humor op zijn best hetzelfde is als het Britse gevoel voor humor op zijn best, dat is om wry en ironisch en zelfverwerend te zijn.

Een biologisch middel, zal Ik kopen. Een soort supervirus? Natuurlijk, waarom niet. Maar de dood? De dood is een handicap, geen superkracht. Het is moeilijk om te rennen met een verkoudheid, laat staan de meest slopende ziekte van allemaal.

Ik luister graag naar het gelach.

Een geek zijn is extreem bevrijdend

We kijken de film niet meer omdat we hem zo vaak hebben gezien, dus we introduceren hem, lopen naar buiten en komen terug als ik ' s ochtends wakker word en naar de winkel loop en alles is veranderd.

Ik bedoel, ja, Ik weet zeker dat Python en de andere dingen de weg hebben vrijgemaakt voor een beter begrip van het Britse gevoel voor humor, maar ik denk niet dat het allemaal zo anders is dan het Amerikaanse gevoel voor humor.

Een geek zijn gaat over eerlijk zijn over wat je leuk vindt...

Geluk is waar je begint in plaats van waar je naartoe gaat. God, ik klink als Yoda.

Vroeger gingen Films over uitdagende, emotionele reizen of morele vragen die je weg konden laten lopen en opnieuw konden evalueren hoe je je voelde... wat. Nu lopen we de bioscoop uit en denken aan niets anders dan dat de Hulk ruzie had met een robot.

Het Amerikaanse publiek is expressiever dan het Britse.

Het simpele feit is dat wat je op het scherm ziet vrijwel echt is.

Ik zeg gewoon dat onze diepste gedachten, verlangens en preoccupaties zich manifesteren in kunst, of we dat nu willen of niet. Daar is kunst voor; het is niet cerebraal, het is emotioneel.

Het is duidelijk geen exacte wetenschap, ondanks het feit dat het een complexe interactie is van microbeslissingen en overeenkomstige gedachten; misschien werkt het niet altijd en passeren we enkele potentiële zielsverwanten zoals de spreekwoordelijke schepen in de nacht, die nooit helemaal verbinden. Aan de andere kant, misschien is het systeem vasthoudend en blijft het draaien als een computerprogramma op oneindige lus, zodat als je in eerste instantie niet ontmoet, je weer bij elkaar wordt getrokken voor een nieuwe poging.

Uiteindelijk zijn we allemaal producten van de ervaringen die we hebben en de beslissingen die we als kinderen nemen, en het blijft een eigenaardig detail van de menselijke conditie dat iets zo kostbaar als de toekomst aan ons wordt toevertrouwd als we zo weinig vooruitziendheid bezitten. Misschien is dat wat achteraf zo intrigerend maakt. Als je jong bent is de toekomst een leeg doek, maar terugkijkend zie je altijd het grote plaatje.

De belangrijkste grappen in deze film gaan over grote dingen, liefde en leven en zombies - dat begrijpen we allemaal.

Chris Martin is een goede vriend van me. Ik ben eigenlijk Apple ' s peetvader. Hij is een oude vriend en we zijn al een paar jaar Vrienden.

We weten misschien niet dat we op zoek zijn naar mensen die ons leven het beste verrijken, maar op een of andere manier zijn we dat op een diep onderbewust niveau absoluut. Of de band nu tijdelijk of permanent is, of het nu slaagt of faalt, het lot is gewoon een configuratie van keuzes die samen met anderen de relaties om ons heen vormen. We kunnen onze familie niet kiezen, maar we kunnen wel onze vrienden kiezen, en soms zelfs nog voordat we ze ontmoeten.

In de meest elementaire termen ging het over hoe we, wanneer we Kunst ervaren zonder kritisch bewustzijn, instemmen met de ideeën die opzettelijk of onopzettelijk door de filmmaker worden gepromoot. Als je bijvoorbeeld naar een racistische komiek kijkt en om zijn grappen lacht, ga je akkoord met de vooroordelen die daarin inherent zijn. Evenzo, als je een film kijkt die conventionele ideeën over ras, geslacht, enz.bestendigt., stemt u ermee in en beïnvloedt u de verandering op geen enkele manier.

Pas een jaar later, toen een jonge vrouw met Deense gebakjes aan weerszijden van haar hoofd knielde voor een wandelende vuilnisbak om een belangrijke boodschap op te nemen, kwam liefde echt naar de stad."p 16 [Re: Prinses Leia]

Een geek zijn betekent dat je nooit cool hoeft te doen over hoe leuk je iets vindt.

Ik was het stoute kind dat de leraren leuk vonden. Ik pestte een kind in het eerste jaar toen ik in het tweede jaar zat, die toen de puberteit raakte als een vliegtuigongeluk en groeide uit tot een gorilla die me pestte toen hij in het vierde jaar zat en ik in het vijfde. Dat is Karma.

Als er geen lot is en onze interacties afhangen van zo ' n complex systeem van toevallige ontmoetingen, welke potentieel belangrijke verbindingen kunnen we dan niet maken? Welke levensveranderende relaties of gepassioneerde en blijvende liefdesaffaires zijn verloren aan het toeval?

Iedereen moet zijn ontsnappingsroute plannen. Ik denk dat iedereen een apocalyptische Fantasie heeft, wat zou ik doen in het geval van het einde van de wereld, en we zeiden gewoon - Ik en Nick - wat zouden we doen, waar zouden we naartoe gaan?

Ook als je de film een keer kijkt, zijn er veel dingen die je niet zult krijgen omdat er punch lines in de eerste akte zijn, waarvan de opstelling pas in de tweede akte is.