J. J. Abrams beroemde citaten

Vroeger hadden we meer verwijzingen naar dingen die we eruit haalden omdat ze bijna het gevoel hadden dat ze te hard probeerden te verwijzen naar iets.

Mysterie is belangrijker dan kennis.

Het is belangrijker dat je leert waar je films over moet maken dan hoe je films moet maken

Ik probeer ideeën weg te duwen, en degenen die me niet met rust laten, zijn degenen die uiteindelijk gebeuren.

Toen ik een kind was, was het een enorme belediging om een nerd te zijn. Nu is het een punt van trots op een rare manier.

Star Wars: Episode IV - A New Hope (1977) is waarschijnlijk de meest invloedrijke film van mijn generatie. Het is de personificatie van goed en kwaad en de manier waarop het de wereld opende voor ruimteavontuur, de manier waarop westerns voor de generaties van onze ouders een onuitwisbare afdruk achterlieten. Dus op een bepaalde manier wordt alles wat iemand van ons doet op de een of andere manier direct of indirect beïnvloed door de ervaring van het zien van die eerste drie films.

Ik heb het gevoel dat bij het vertellen van verhalen, er de dingen zijn die het publiek belangrijk vindt, en dan zijn er de dingen die eigenlijk belangrijk zijn.

Ik ben George Lucas nu misschien nog dankbaarder dan ik als kind was.

Je kunt nooit raden of veronderstellen wat iemand gaat denken.

Er is iets aan het kijken naar Super 8 films dat zo suggestief is. Je zou kunnen beweren dat het de resolutie van de film is,omdat ze niet kristalhelder en perfect zijn, dus er is een soort gaaslaag tussen jou en wat je ziet. Je zou kunnen zeggen dat het de stilte van hen is. Je zou kunnen zeggen dat het het geluid van de projector is dat een humeurigheid creëert. Maar er is iets aan het kijken naar analoge films dat oneindig veel krachtiger is dan digitaal.

Ik werk met hardwerkende mensen die heel goed zijn in wat ze doen.

Wat is een grotere mystery box dan een bioscoop? Je gaat naar het theater, je bent gewoon zo opgewonden om iets te zien - het moment dat de lichten uitgaan is vaak het beste deel.

Waar ik nog steeds mee worstelt en leer hoe ik moet doen, is filmisch kijken en denken, omdat ik van televisie ben gekomen.

Een van mijn favoriete dingen over 'Star Trek' was niet alleen het openlijke geintje, maar de humor in die show over de relaties tussen de hoofdpersonages en hun reacties op de situaties waarmee ze te maken zouden krijgen; Er was veel komedie in die show zonder ooit de realiteit te breken.

Het maken van films was meer een reactie op het niet gekozen worden voor sport. Andere kinderen waren daar aan het spelen met wat dan ook; ik was bezig iets op te blazen en het te filmen, of een mal van het hoofd van mijn zus te maken met behulp van alginerende pleister.

Ik denk dat als je 10 jaar oud bent, het te veel is om iets te zien met de dreiging van de dood in elke aflevering. Kinderen kunnen beter naïef blijven over bepaalde dingen.

Verhalen waarin de vernietiging van de samenleving plaatsvindt, zijn verkenningen van sociale angsten en kwesties die filmmakers, romanschrijvers, toneelschrijvers en schilders al lang onderzoeken.

Het vermogen van een tv-serie om aanpassingen te maken is iets waar je van moet profiteren.

Toen ik een kind was, onder de andere gênante dingen die ik deed, en er is een lijst van domme dingen, maar ik maakte deze domme komische tapes. Ik maakte vaak graptelefoontjes, maar ik deed het ook met vrienden.

Toen ik een klein kind was - en zelfs nog steeds - hield ik van goocheltrucs. Toen ik zag hoe films werden gemaakt - tenminste een glimp kreeg toen ik met mijn grootvader op de Universal Studios-tournee ging, herinner ik me dat ik het gevoel had dat dit een ander middel was waarmee ik magie kon doen.

Het Internet biedt nu een onmiddellijke en zeer duidelijke consensus over wat het publiek ervaart. Het is iets dat je je nooit moet laten leiden, en tegelijkertijd moet je het nooit negeren.

Ik bedoel, mijn vader is een televisieproducent, en ik wist dat ik een baan kon krijgen als assistent of lezer bij een van zijn vrienden, maar het was niet precies wat ik wilde doen.

Het is duidelijk dat met het Internet en de toegenomen toegang tot andere middelen om shows te bekijken, het publiek zich heeft verspreid en overal is en dat is een uitdaging.

Als je naar de reclame gaat, wil je iets om de kijkers terug te bellen, en als je geen fatsoenlijke act hebt, zal het publiek er waarschijnlijk niet zijn in de aantallen die je wilt wanneer de show terugkeert.

Ik ben geobsedeerd door dingen die duidelijk analoog zijn.

Pitchen is altijd een raar, moeilijk ding.

Mijn moeder is de coolste, meest geweldige persoon die ik ken.

In films als Star Trek en Star Wars heb je zoveel dat digitaal zal worden gemaakt of uitgebreid, en het is een glibberige helling waar je kunt verdwalen in een wereld van synthetische.

Ik herinner me dat ik op zeer jonge leeftijd leerde lezen. Als griezelige jongen. Ik herinner me dat ik in de wieg zat te lezen. Mijn ouders waren erg onder de indruk. Mijn leessnelheid, begrip en algehele vaardigheid is sindsdien op dat niveau gebleven.

Ik ben niet zo optimistisch als Gene Roddenberry. Ik val ergens in het midden. Maar als romanticus denk ik graag dat de dingen groter worden in plaats van erger.

De magie die werkt, voor mij, is de magie die volledig geaard en echt en tastbaar voelt.

We pitchen altijd ideeën en krijgen te horen: "nee, dank je."Ik wil me niet beledigen, want ik zou liever de waarheid horen dat ze niet geïnteresseerd zijn en in staat zijn om de juiste show voor dat netwerk te vinden.

Ik was eigenlijk meer een Star Wars kid. Ik dacht altijd dat Star Trek veel gepraat was, en het voelde een beetje zelfbelangrijk. Het was moeilijk voor mij om erin te komen.

Ik ben nooit echt een comic-fanaticus geweest.

Met drie kinderen probeer je te overleven. Je kunt niet kieskeurig zijn.

Ik heb dezelfde vrienden sinds ik op de kleuterschool zat.

Ik zou graag een film maken waar het monster menselijk is, waar het probleem niet buitenaards is, of horror of science fiction.

Als regisseur / schrijver / producent Wil je alleen maar werken met acteurs die je er beter laten uitzien, die het werk dat je doet zo goed mogelijk laten lijken en zelfs beter dan het is.

Robotica begint die grens te overschrijden van absoluut primitieve beweging naar beweging die lijkt op dierlijk of menselijk gedrag.

Als je de eerste Star Wars-film kijkt, weet je eigenlijk niet precies wat het rijk probeert te doen. Ze zullen regeren door angst - maar je weet niet wat hun eindspel is. Je weet niet waar Leia prinses van is. Je begrijpt nog niet wie Jabba de Hutt is, ook al is er een verwijzing naar hem. Je weet niet dat Vader Luke ' s vader is, Leia zijn zus-maar de mogelijkheid is er allemaal. Het mooie van die film was dat het een onbekende wereld was, en toch wilde je het zien uitbreiden en zien waar het naartoe ging.

Ik ben ook een grote fan van digitaal. Ik waardeer hoe die technologie de deuren opent voor filmmakers die nog nooit toegang hadden tot dat kwaliteitsniveau. Ik denk echter dat film zelf de standaard voor kwaliteit stelt. Je kunt praten over bereik, licht, gevoelig, resolutie -- er is iets aan film dat onmiskenbaar mooi is, onmiskenbaar organisch en natuurlijk en echt.

Voor mij is de interessante hoofdpersoon nooit degene zonder gebreken.

Ik denk dat zelfs als je je afvraagt of twee personages ooit gaan kussen, het tekenen van de onvermijdelijkheid deel uitmaakt van het plezier. Wat het genre ook is.

Ik denk dat er iets is aan het digitale tijdperk dat ons steeds meer ontmenselijkt. We bevinden ons op een heel vreemde plek waar we worden meegesleept in ervaringen die helemaal geen ervaringen zijn.

Toen ik als kind naar de film ging, kreeg je niet overal waar je keek informatie over wat de film zou worden.

Dingen achterhouden in een verhaal is niet goed als je niet bouwt aan iets substantieel. Het wordt voorspel zonder het hoofdgebeurtenis, en niemand wil dat.

Ik werk vandaag aan het Star Wars-script en de mensen in mijn kantoor hebben al mijn ramen bedekt met zwart papier. Ze wilden zeker weten dat niemand kon zien wat ik deed. Het lijkt nogal extreem.

Ik heb altijd graag gewerkt aan verhalen die mensen combineren die relateerbaar zijn met iets krankzinnigs.

Ik heb het geluk gehad om te werken aan dingen die ik cool vond om te zien. Het is niet dat ik een strategie had of zo.

Het geluid dat je hoort nadat mensen iets zien wat je doet-of het nu een TV-show of een film is-zorgt ervoor dat je dat ding altijd iets anders ziet. Zonder twijfel. Het vermogen van een tv-serie om aanpassingen te maken is iets waar je van moet profiteren. Ook het testen van een film kan nuttig zijn. Maar het deel dat gevaarlijk kan zijn, is wanneer je die noten als evangelie neemt, in plaats van ze met een korrel zout te nemen. De sleutel is om het antwoord te gebruiken als een van de tools in je doos, in plaats van het te gebruiken om te bepalen wat je doet.