Carrie Fisher beroemde citaten

Wrok is als vergif drinken en wachten tot de ander sterft.

Weet je hoe ik altijd aan het worstelen ben, zelfs als de situatie daar niet om vraagt?

Er is geen punt waarop je kunt zeggen: 'Nou, ik ben nu succesvol. Ik kan net zo goed een dutje doen.'

Weet je hoe de meeste ziekten symptomen hebben die je kunt herkennen? Zoals koorts, maagklachten, rillingen, wat dan ook. Nou, met manische depressie, het is seksuele promiscuïteit, overmatige uitgaven, en drugsmisbruik - en dat klinkt gewoon als een fantastisch weekend in Vegas voor mij!

Mijn hart zit op de juiste plaats. Ik weet het, want Ik heb het daar verstopt.

Alles is bespreekbaar. Of de onderhandelingen al dan niet gemakkelijk zijn, is iets anders.

Naarmate je ouder wordt, worden de pickings slanker, maar de mensen niet.

Instant gratification duurt te lang.

Als mijn leven niet grappig was, zou het gewoon waar zijn, en dat is onaanvaardbaar.

Ik ben geestelijk ziek. Dat kan ik zeggen. Daar schaam ik me niet voor. Ik heb dat overleefd, ik overleef het nog steeds,maar kom op. Ik ben beter dan jij.

Het gaat goed, maar ik ben bipolair. Ik gebruik zeven medicijnen en ik neem drie keer per dag medicijnen. Dit brengt me voortdurend in contact met de ziekte die ik heb. Ik mag daar nooit een dag vrij van zijn. Het is alsof je diabeet bent.

Alles wordt ronder en breder en vreemder, en ik zit hier in het midden van alles en vraag me af wie in de wereld je zal blijken te zijn.

Twee van de droevigste Woorden in de Engelse taal zijn: 'welk feest? En L. A. is het 'welk feest?'hoofdstad van de wereld.

Acteurs weten misschien hoe ze zich moeten gedragen, maar veel van hen weten niet hoe ze zich moeten gedragen.

Manie begint leuk, dagenlang niet slapen, gezelschap houden met je hersenen, die een prachtige computer zijn geworden, die 24 TV-kanalen over je laat zien. Dat gaat na een tijdje vreselijk mis.

Ik hield van pijnvermindering en geestverruiming, maar wat ik uiteindelijk heb gekregen is pijnverruiming en geestverruiming.

Sid zei dat drugs niet het probleem waren, het leven was het probleem. Drugs waren de oplossing.

Ik gebruikte om te verwijzen naar mijn drugsgebruik als het plaatsen van het monster in de doos. Ik wilde minder zijn, dus nam ik meer-zo simpel was het. Hoe dan ook, ik besloot uiteindelijk dat de reden dat Dr.Stone me had verteld dat ik hypomanisch was, was dat hij me medicijnen wilde geven in plaats van me daadwerkelijk te behandelen. Dus ik deed het enige rationele wat ik kon doen in het gezicht van een dergelijke belediging - ik stopte met praten met Stone, vloog terug naar New York, en trouwde een week later met Paul Simon.

Wachten, gedaan met echt hoge snelheden, zal vaak op iets anders lijken.

Wraak is misschien geen bijzonder hoog bewustzijnsgerichte activiteit.

Ik denk zelden aan mijn jeugd. Het is een glibberig ding dat ik niet lang kan vasthouden - het glijdt uit mijn greep. En vaak herinner ik me wat er ontbrak in plaats van wat er was. Ik ben een chroniqueur van afwezigheid.

Ik geef mijn vrienden natuurlijk nog steeds relatieadvies en ik ben er niet slecht in. 'Anyone' s crisis but mine ' is mijn motto.

Het enige dat erger is dan gekwetst worden, is dat iedereen weet dat je gekwetst bent.

Uiteindelijk is het leven van de partij net als elke andere baan. Ik heb mezelf soms zo gezien, maar het is alsof je iedereen gegijzeld houdt. Het vermindert iedereen. En uiteindelijk hebben je vrienden het niet van je nodig.

Vaak ben ik slim genoeg om ongelukkig te zijn.

Mijn extraversie is een manier om mijn introversie te beheren.

Ik bedoel, dat is tenminste gedeeltelijk waarom ik chemisch afval heb ingenomen - het was een soort verlangen om mezelf af te korten. Om de CliffNotes van de emotionele ik te presenteren, in tegenstelling tot de twaalf-kolom gelezen.

Het probleem met introspectief worden als je zwanger bent, is dat je nooit weet wie je tegenkomt.

Hardlopen is de minst aerobe van de sociaal interactieve sporten ...