Kwame Anthony Appiah beroemde citaten

Ik begon met Filosofie Op zoek naar antwoorden. Maar onderweg kwam ik om de vragen te onderzoeken. Vooruitgang in de filosofie bestaat, denk ik, in een duidelijker afbakening van de conceptuele opties, niet in het bereiken van bepaalde conclusies.

Een waarde is als een faxapparaat: het heeft niet veel nut als u de enige bent die er een heeft.

In het leven is de uitdaging niet zozeer om erachter te komen hoe je het spel het beste kunt spelen; de uitdaging is om erachter te komen welk spel je speelt

Gesprek...begin met het soort fantasierijke betrokkenheid dat je krijgt als je een roman leest of een film bekijkt of een kunstwerk bezoekt dat spreekt van een andere plaats dan die van jezelf. Dus ik gebruik het woord 'gesprek' niet alleen voor letterlijk praten, maar ook als een metafoor voor betrokkenheid bij de ervaring en ideeën van anderen. En ik benadruk hier de rol van de verbeelding, omdat de ontmoetingen, goed uitgevoerd, op zichzelf waardevol zijn. Een gesprek hoeft niet te leiden tot consensus over iets, vooral niet over waarden; het is genoeg dat het mensen helpt om aan elkaar te wennen.

Conversatie hoeft niet te leiden tot consensus over iets, vooral niet waarden; het is genoeg dat het mensen helpt om aan elkaar te wennen

De uitdrukking 'academische vrijheid' wordt vaak onzorgvuldig gebruikt: hier is een werk dat een zorgvuldiger gesprek mogelijk maakt over de vele cruciale kwesties waarmee de Academie wordt geconfronteerd, waarin een goed uitgewerkt begrip van opvattingen over academische vrijheid, zoals de auteurs laten zien, een essentieel hulpmiddel is.

De uitdaging is dan ook om geesten en harten die zijn gevormd door de lange millennia van het leven in lokale troepen te nemen en hen uit te rusten met ideeën en instellingen die ons in staat zullen stellen samen te leven als de wereldwijde stam die we zijn geworden.

Als iemand je haat, zullen ze je niet om dingen vragen.

Gesprek hoeft niet te leiden tot consensus over iets, vooral niet waarden; het is genoeg dat het mensen helpt om aan elkaar te wennen

De versie van kosmopolitisme waar ik voorstander van Ben, gaat precies over het balanceren van universaliteit en verschil. Veel mensen die terecht in universaliteit geloven, willen, denk ik, ten onrechte hun visie op de wereld aan anderen opleggen. Ze denken niet alleen dat er universele waarheden zijn, maar dat ze al weten wat ze zijn. En ze denken niet dat ze iets te leren hebben, als gevolg daarvan, van anderen. Ze praten niet, ze proberen zich te bekeren.

Kosmopolieten beginnen, denk ik, met een gevoel van één ding dat we allemaal zeker delen, namelijk onze feilbaarheid. Niemand heeft reden om er zeker van te zijn dat ze overal gelijk in hebben. Dat is een van de motivaties voor een gesprek over verschillen heen. Het is in mijn belang om te praten met mensen die ongelijk hebben over andere dingen dan degene waar ik ongelijk in heb!

Ik geloof dat er universele morele waarden zijn-waarvan sommige zeer goed worden gediend door een kosmopolitische houding. Je kunt denken dat er universele waarden zijn zonder te veronderstellen dat iedereen het eens is over wat ze zijn en zonder te veronderstellen dat je ze ook goed hebt.

Er zijn veel overeenkomsten tussen de zogenaamde "wereldreligies", op een bepaald niveau van abstractie. Maar als het gaat om de toepassing ervan in concrete situaties, kunnen ze leiden tot onverenigbare beslissingen. Sommige mensen denken bijvoorbeeld dat christelijke ideeën over seksuele bescheidenheid suggereren dat homoseksuelen moeten worden opgesloten, sommige mensen denken dat ze bedoelen dat de kerken homohuwelijken moeten hercongiseren. Maar iedereen gelooft in seksuele bescheidenheid. Ik denk dat er universele morele waarheden zijn, ongeacht of iedereen ze accepteert of niet. Hier is een zeer laag niveau, maar belangrijk: het is erg slecht om mensen te martelen.

We kunnen niet letterlijk met iedereen op de planeet praten of zelfs niet met vertegenwoordigers van elke groep. Maar we kunnen voorstander zijn van een respectvolle uitwisseling van ideeën op manieren die niet veronderstellen dat alle juiste antwoorden aan onze kant staan. Toch moeten we allemaal morele bottom lines hebben. Zodra genocide of marteling begint, verschuift de prioriteit van begrijpen naar stoppen. Een hoop die ik heb voor het wereldwijde gesprek zoals geïnstantialiseerd in mensenrechtenverdragen is dat we langzaam tot consensus komen over bepaalde morele basislijnen.

Ik ben voorstander van een vorm van kosmopolitisme die Naties zeer serieus neemt, vooral vanwege de rol van het nationale recht bij het handhaven of, helaas, ondermijnen van de mensenrechten. Sommige kosmopolieten nemen de metafoor van wereldburgerschap-de etymologie van het woord komt immers gewoon van een Griekse uitdrukking die wereldburger betekent - om uit te sluiten dat nationaal burgerschap serieus wordt genomen. Ik denk dat dat een grote fout is. Waarom kan ik niet loyaal zijn aan Amerika en de mensheid? Ik kan immers loyaal zijn aan Amerika en New York city!

Ik heb lang het idee gehad dat de factoren die het belangrijkst zijn bij het bepalen van wat we geloven, hoe we leven en wat we bereiken, zaken van toeval zijn. Dat wil zeggen, we hebben niet gekozen waar we geboren zouden worden, wie onze ouders zouden zijn of hoe we eruit zouden zien. Toch spelen die factoren een enorme rol in bijna alles over is. Met betrekking tot kwesties van kosmopolitisme, is het meest voor de hand liggende punt dat hoe we onszelf identificeren in termen van nationaliteit, culturele subgroepen en religie allemaal vrijwel een functie zijn van waar we zijn geboren.

Er zijn veel mensen met een kosmopolitisch temperament die niet tot de elites van hun samenleving of de wereld behoren; en hoewel ik om verschillende redenen denk dat een kosmopolitische geest natuurlijk past bij het stadsleven, is dat het leven van een zeer groot deel van de mensen van vandaag. En ik denk niet dat plattelandsbewoners niet kosmopolitisch kunnen zijn, in mijn zin.

Veel mensen binnen de moslimwereld zijn niet betrokken bij een botsing met het Westen en willen dat niet doen; en geen van de terroristische daden was een aanval door de moslimwereld op het Westen. Het waren aanvallen door bepaalde groepen moslims op bepaalde Westerse individuen of Naties. Als we onszelf toestaan om te denken aan elke moslim als een vijand of elke Westerling als een vriend, wat dat betreft in deze omstandigheden, zullen we geen basis hebben om vooruit te gaan.

Tenzij je de macht hebt om de regering van Iran te stoppen met het onthoofden van tieners voor homoseksuele handelingen, is er niet veel te doen, behalve het betreuren, tenzij je bereid bent om met mensen te praten over waarom ze denken dat dit oké is.