Astra Taylor beroemde citaten

Bijvoorbeeld, in plaats van gevraagd te worden om een artikel te schrijven, wilden redacteuren plotseling dat ik super-korte video ' s maakte. De aannames van die video-optredens waren dat kinderen niet zoveel nieuws lezen en eigenlijk moeten worden voorgelezen, wat ik echt problematisch en een beetje beledigend vond. Ik dacht, Is het niet gewoon dat je geen geld hebt en daarom wil je dat ik wat waardeloze "inhoud" voor je website maak?

Het is hetzelfde op een bepaalde manier met privacy. Je kunt zeggen: "Ik doe niets verkeerd, dus dit gaat mij niet aan", maar wat betekent het voor onze samenleving als we allemaal worden bekeken en opgenomen? De persoonlijke ervaring-dit als individuen onderhandelen-beschrijft niet de sociale realiteit en de bredere sociale kosten.

Kunst en cultuur zijn niettemin van vitaal belang, zelfs essentieel, voor wat het betekent om mens te zijn, maar digitale overvloed heeft ons gevoel van hun waarde verminderd.

Mensen geven wat ze willen, reduceert ons tot consumenten in plaats van ons te behandelen als burgers, consumenten die op jacht zijn naar het voorspelbare en comfortabele. Wat we willen, lijkt verdacht veel op wat we al hebben, meer van hetzelfde-het culturele equivalent van een warm bad.

Als individu die deze realiteit navigeert, moet je keuzes maken om te overleven. Soms werk je gelukkig gratis als het iets is waar je van houdt en in gelooft. Ik zeg niet categorisch dat gratis werken slecht is. Ik kijk alleen naar de bredere implicaties ervan en daag ook dit idee uit - en nogmaals, dit is een argument van bepaalde mensen in de techwereld - dat amateurs automatisch zuiverder zijn en zullen zegevieren over saaie professionals.

We hebben kritiek geuit op deze oppervlakkige aspecten, zoals of we allemaal meer afgeleid zijn. We moeten echt een verdediging formuleren, een kritiek, die het bewustzijn van de technologie combineert met een meer traditionele, progressieve, linkse kritiek op de markt.

Ik heb het gevoel dat we vastzitten in de vorige manier van reageren, want dat is wat aan populariteit wint in Washington. Maar ik geloof echt dat we een robuust publiek goed argument nodig hebben. Netneutraliteit gaat niet alleen over het creëren van de volgende Instagram of Farmville of wat dan ook.

Het punt is, er is een nieuw gevoel van scepticisme en vragen stellen tegenover technologie, zelfs als het vrij inchoate is. Ik hoop dat het boek helpt om mensen te helpen verduidelijken wat er mis is, door een kritiek te presenteren die gebaseerd is op Economie.

Het Internet is de ultieme bibliotheek. Maar bibliotheken zijn bibliotheken omdat mensen samenkomen en ze financieren via belastingen. Bibliotheken bestaan eigenlijk, over het hele land, dus waarom is het zo ' n bereik om je voor te stellen en op een dag een openbare instelling te bouwen die een digitaal aspect heeft? Natuurlijk is het probleem dat bibliotheken en andere openbare diensten worden ontmanteld en worden aangevallen, dus er is een grotere progressieve strijd die dit speelt.

Mijn punt is echter dat als de lijnen inderdaad zijn verschoven, het niet zozeer is dat de jongere generatie er gewoon niet om geeft, het is dat we steeds meer van ons openbare leven hebben afgestaan aan de particuliere sector. Als je opgroeit met reclame op school, ben je volwassen geworden in een uitverkochte wereld.

Niet om een vulgaire materialist te zijn of te reductief te zijn, maar dat alles was volledig afwezig in het gesprek. In plaats daarvan werd ons verteld dat het een "revolutionair" moment was, waar deze nieuwe tools onvermijdelijk de oude media-dinosaurus zouden verdringen en dat dingen zouden worden gedemocratiseerd en was het niet geweldig dat we allemaal konden samenwerken op deze platforms.

Ik zou naar conferentie na conferentie gaan en het zou in wezen de gesprekspunten zijn. Voor of tegen. het is verbazingwekkend hoe gepolariseerd het technische gesprek is. Er is ook een neurologische fixatie, de onophoudelijke vraag wat het Internet met onze hersenen doet: "maakt het ons dom, maakt het ons afgeleid? En dan zeggen de andere jongens: "Nee, Het maakt ons slimmer dan ooit, en beter dan ooit, en meer verbonden."En het is als, Waar is de economische en sociale context? Waarom wordt dat zelden overwogen?

Ik werk de hele tijd gratis, als schrijver maar ook als activist. De beslissingen die we als individuen moeten nemen, zijn erg beladen, maar kunnen ook echt geweldig zijn en we navigeren allemaal naar onze beste vermogen door deze realiteit. Maar nogmaals, ik wilde een stap terug doen en naar de bredere context kijken.

Uiteindelijk is het huidige argument "het niet hebben van netneutraliteit zal innovatie schaden", en je kunt dat argument maken, maar ik zou liever het publieke goed argument maken, dat niet alleen gaat over innovatie of het koesteren van nieuwe bedrijven die bijdragen aan het BBP van de natie, het gaat eigenlijk over het creëren van een democratische publieke sfeer.

En natuurlijk zijn de dingen die online de meeste aandacht krijgen, vergelijkbaar met die onder het oude model.

Ik denk dat over het algemeen, uiteindelijk de impact van adverteerders die de dienst uitmaken, een meer kleverige, zelfgenoegzame cultuur is. Zo werd net aangekondigd dat Unilever milieucontent gaat branden bij The Guardian. Hoe radicaal of scherp kan die inhoud zijn?

In het begin nam Amerika één weg en ging de reclameweg in, en in het Verenigd Koninkrijk richtten ze de BBC op en ontwikkelden een ander soort publieke omroep. Er was een punt waarop TV zo gebonden was aan commerciële belangen dat mensen - het maatschappelijk middenveld - daadwerkelijk opstonden en zeiden: "Dit is belachelijk: we hebben onze soap-selling soap operas, sigaretten-gesponsorde nieuwsuitzending; we hebben onze gemanipuleerde quizprogramma' s - laten we hier wat checks and balances plaatsen."

Ik denk dat iemand die meer zelfreflectief is, zich zou moeten afvragen waarom hij persoonlijk niet op dat pad gaat. Als amateurisme zo geweldig is, waarom bleef je er dan niet één? Je moet kijken naar de grotere economie, een achtergrond van werkloosheid; het is klote daarbuiten.

Kijk terug op de utopische dromen van de vorige eeuw, of zelfs de eeuw daarvoor, waar mensen dachten dat machines ons uiteindelijk een kwaliteit van leven zouden geven waar voor onze behoeften zou worden gezorgd, zodat we in principe allemaal ' s avonds samen kunstenaars konden zijn, nadat we hadden gevist, gejaagd, vee hadden grootgebracht - of wat Marx zich ook voor ons had voorgesteld.

Een gevolg hiervan is dat van mensen wordt verwacht dat ze het zelf maken door klikken na te jagen of een merk op te bouwen. Wat een verminderd zicht is dat.

Alle Utopisme van de vroege dagen van het Internet lijkt te zijn verdwenen. Maar Ik wil niet dat we dat Utopisme helemaal verliezen, ook al was het naïef en slecht geïnformeerd en soms dom. In plaats daarvan wil ik dat we vragen stellen over de obstakels die voorkomen dat het goede spul tot bloei komt. Laten we onderzoeken en nadenken over het creëren van iets dat de moeite waard is in plaats van aan te nemen dat er een onvermijdelijk spoor van verhoogde centralisatie, consolidatie en commercialisering is waar we niets aan kunnen doen.

Het was niet dat mensen dingen gratis wilden en om reclame vroegen om het te financieren - het is dat deze bedrijven een publiek wilden verzamelen wiens "oogballen" ze konden verkopen, en ze gaven mensen dingen gratis om dat te doen. Gratis diensten en inhoud is ons opgedrongen omdat er niet de wilskracht was om andere opties te verkennen.

Eerst moeten we de termen heroverwegen en erkennen dat we deze taal hebben geïmporteerd uit de technocratische klasse, uit Silicon Valley, die spreekt over openheid en transparantie.

We hebben geen progressief vocabulaire ontwikkeld. We zeggen dat iets 'openbaar' is, maar we bedoelen gewoon dat het online zichtbaar is. Of we zeggen dat het 'open' is, maar we bedoelen gewoon dat het toegankelijk is. Ik zou graag willen dat we kritisch nadenken over termen en misschien onze woordenschat een beetje veranderen. Wat als pubic eigenlijk publiek gefinancierd betekende, of sociaal betekende gesocialiseerd.

Adverteerders zijn blij om de dingen te zien die ze gratis hebben gebrandmerkt, ze geven niet om schaarste, ze willen dat elke boodschap waarin ze zijn geïnvesteerd wordt gedeeld en overvloedig is en wordt doorgegeven.

Nieuwe mediabedrijven lijken opmerkelijk veel op de oude die ze willen vervangen: Mannelijk, bleek en bevoorrecht.

Hoe moedig is het om het belang van geld te ontkennen als het in overvloed is.

Het is niet alleen dat we allemaal als individuen onze relatie met onze apparaten opnieuw moeten evalueren - misschien moet je dat op persoonlijk niveau doen - maar in termen van het balanceren van de micro en de macro en het persoonlijke en het structurele, het is eigenlijk een groter probleem dan jij en je telefoonverslaving.

Ik was geschokt toen ik probeerde dit te verwoorden aan iemand die de film had gepost en hen vroeg om het een paar maanden te verwijderen, en ik vertelde hen dat ze het daarna weer konden plaatsen en ze waren gewoon helemaal niet bereid om compromissen te sluiten - je zou denken dat ik Rupert Murdoch was of zoiets.

De markt laat ons niet alle gegevens gelijk behandelen omdat er een potentieel is om enorme hoeveelheden geld te verdienen als we dat niet doen. In de Verenigde Staten betalen mensen om de eerste te zijn, tenzij we iets doen om ze te stoppen. We hebben geen verdediging ingebouwd omdat we niet hebben geïnvesteerd in kritiek die ons zou helpen een verdediging op te zetten. I

Al deze dingen - over de materialiteit van het netwerk, waar het van gemaakt is en hoe het werkt - moeten deel uitmaken van een basismediageletterdheid, omdat we voor steeds meer aspecten van ons dagelijks leven afhankelijk zijn van deze technologie.

Een van de grote mythen over mensen die opgroeien, is dat ze 'digital natives' zijn; dat alleen omdat ze zijn opgegroeid met het Internet - dat je erg bedreven bent in het gebruik van de app op je telefoon - het niet betekent dat je enig idee hebt hoe het Internet eigenlijk werkt.

Een triest gevolg hiervan is dat mensen zich niet toegestaan voelen om te proberen de internetinfrastructuur te begrijpen, dus ik ben groepen zoals Free Press en andere non-profitorganisaties die proberen het probleem urgent en begrijpelijk te maken, erg dankbaar. En Andre Blum ' s boek Tubes is geweldig over dit onderwerp.

Of het nu gaat om een professionele, academische die mensen buiten houdt door bepaalde mystificerende taal te gebruiken, of technologen die hun werk als ongelooflijk ingewikkeld presenteren, niemand kan het begrijpen (vooral niet "moeders", die altijd worden opgeroepen als de ultieme know-nothings, wat ongelooflijk beledigend is voor een heleboel mensen).

Een verband dat ik zie tussen het werk dat ik deed over filosofie en mijn werk over technologie is dat beide gemeenschappen de neiging hebben om te mystificeren en een sfeer van complexiteit te creëren.

Het is erg ingewikkeld. Er is een breder mechanisme geweest, een industrie, die wil dat mensen gratis diensten gebruiken, van de oude dagen van door advertenties ondersteunde kranten en tijdschriften, tot door advertenties ondersteunde gratis televisie.

Ook, nadat het onderzochte leven was afgelopen, merkte ik dat ik dacht aan de manier waarop creatieve kansen en distributiekanalen verschuiven. Moet ik mijn films in de bioscoop laten zien of denk ik erover om ze online te krijgen? Er waren ook andere problemen.

Er is iets vreemds aan het vertellen van mensen, kunstenaars, dat ze gratis moeten werken om puur te zijn terwijl je daar zit en een salaris krijgt dat uiteindelijk wordt betaald door een generatie jonge mensen die diep in de schulden gaan voor hun opleiding.

Een ding waar ik op wijs is dat veel mensen de hoorn van het amateurisme gebruiken, eigenlijk waren deze mensen professionals. Sommigen zijn hoogleraren die fulltime werken. Anderen zijn marketeers of business consultants.

Om van de visie dat we allemaal vrij zouden zijn om onszelf creatief uit te drukken omdat aan onze materiële behoeften werd voldaan, naar deze realiteit te gaan waar niemand geld heeft, mensen werkloos zijn en de machines worden benut door de gelukkige jongens die Facebook of Google en we worden verondersteld gelukkig te zijn om alleen maar inhoud aan hun site bij te dragen.

Ik probeer te kijken naar de evolutie van deze utopische beweringen. In de late jaren '60 was er een veronderstelling dat de rijkdom gegenereerd door de industrie zou worden belast en vervolgens in sociale programma' s zou worden gezet en het zou een basis van stabiliteit bieden die mensen in staat zou stellen de tijd te hebben voor zelfexpressie; en dat sociale contract is de afgelopen vier decennia uitgehold en nu is het iedereen voor zichzelf.

Een grote factor is dat de waarden van het enthusiast camp echt geworteld zijn in Silicon Valley en in deze zogenaamd nieuwe bedrijfsmodellen. Maar nogmaals, ik denk dat dit zo ' n interessant moment is omdat dingen als de onthullingen van de NSA mensen echt dwingen om de verbanden tussen bedrijfs-en overheidssurveillance te herkennen.

In principe politieke economie-dat je moet kijken naar hoe financieringsstructuren het medialandschap vormgeven. Je moet kijken naar commerciële belangen, consolidatie-de economie structuren zijn ervaring.

Ik ben geïnteresseerd in de manier waarop het hele cultuurlandschap in de loop van de tijd kan veranderen. Oké, dit zal een dom voorbeeld lijken, maar kijk naar het hele discours rond 'uitverkopen', een concept dat volgens mensen irrelevant is omdat er geen onderscheid meer is tussen mainstream en underground, binnen en buiten (wat ik niet echt geloof, maar dat is een ander probleem).

Een ding dat belangrijk is om op te wijzen is dat dit soort populisme een lange en gemengde geschiedenis heeft. Het maakt deel uit van deze traditie van problematisch anti-elitisme waarbij de elites altijd de liberale klasse zijn - de intellectuelen, de professoren, de kunstenaars - en niet de economische elites. Waarom zijn we zo boos en gekrenkt op krantenredacteurs, maar niet op bedrijfsleiders? Ik denk dat we meer naar het laatste moeten kijken, naar economische elites.

Als burger kan ik me goed gedragen en heb ik niets losbandig of radicaal aan mij, Ik kan een totale verveling zijn, maar ik kan op de een of andere manier lijden als andere mensen worden bespioneerd en Geblokkeerd om belangrijk werk te doen dat een collectief voordeel zou kunnen hebben op de weg. Het persoonlijke vertaalt zich niet noodzakelijkerwijs naar het sociale.

we zien absoluut dat mensen moeilijke vragen stellen. Er is een grote verschuiving geweest in het afgelopen jaar. De onthullingen van de NSA speelden een grote rol, maar er zijn ook allerlei andere kwesties, zoals ongelijkheid en gentrificatie in de Bay Area, en arbeidsmisbruik overal, van het magazijn van Amazon tot de fabrieken van Apple, tot start-ups zoals Uber en TaskRabbit.

Ik zou graag willen dat mensen zich meer bewust zijn van het feit dat we uiteindelijk voor dingen betalen, en het is niet alleen dat privacyverdedigers erop wijzen dat we betalen met onze tijd en onze gegevens. We betalen ook met geld, omdat de honderden miljarden dollars die aan reclame worden besteed, gewoon worden meegerekend in de kosten van de goederen die we kopen. Het komt allemaal uit onze zak, gewoon op een hele omweg.

Er is ook de kwestie van tech titans gooien hun gewicht rond in Washington en lobbyen. Er was alleen een Reuters-peiling die meldde dat meer dan de helft van de Amerikanen bezorgd is dat technologiebedrijven "te veel inbreuk maken op hun leven."Dat is behoorlijk belangrijk, aangezien deze bedrijven nog niet zo lang geleden universeel geliefd waren.

Ik bedoel kijk naar al deze overnames en fusies - WhatsApp en Oculus en zo. Er is geen manier dat je je deze techbedrijven als de underdog meer kunt voorstellen. Ze worden altijd gepresenteerd alsof ze deze kleine jongens zijn die je zou moeten verdedigen-Facebook zal het kabeltelevisiecomplex omverwerpen, blah blah-maar het is waarschijnlijker dat ze met hen zullen fuseren.