Susan Beth Pfeffer beroemde citaten

De enige manier waarop je ergens de beste in kunt zijn, is door de beste te zijn die je kunt zijn.

Ik heb er nooit echt over nagedacht hoe Als ik naar de maan kijk, het dezelfde maan is als waar Shakespeare en Marie Antoinette en George Washington en Cleopatra naar keken.

Als God een wereld vol heiligen wilde, zou hij nooit de adolescentie hebben geschapen.

Ik denk dat ik altijd het gevoel had dat zelfs als de wereld ten einde zou komen, McDonald ' s nog steeds open zou zijn.

Hoe zit het met desserts?"Vroeg ik. "Als de wereld ten einde loopt, wil ik koekjes.

Bibliothecarissen! Bibliothecarissen weten altijd hoe ze dingen moeten ontdekken. Dat was hun werk nog voor het Internet.

Ik vraag me af of ik huil of mijn tranen grijs zouden zijn.

De elektriciteit ging vandaag voor de tweede keer aan, wile we aan het eten waren. Dit is misschien een paradijs voor dwazen, maar het is toch een paradijs.

Vanmorgen ging de elektriciteit een paar minuten aan, en toen dat gebeurde, zei Jonny: "Hé, het is een black-on."Dit is wat hier voor humor doorgaat.

Ongeveer 10 minuten geleden werden we allemaal wakker door dit vreemde brullende geluid. We renden allemaal naar het geluid, dat de wasmachine bleek te zijn die weer aan ging. Wie wist dat de spoelcyclus zo eng kon zijn?

Matt keek naar kinderen van zijn middelbare schoolklas. Slechts drie werden als dood vermeld, maar een groep werd als vermist/vermoedelijk dood vermeld. Als test heeft hij ons opgezocht, maar geen van onze Namen stond op een van de lijsten. En zo weten we dat we leven op deze herdenkingsdag.

Het leven is slordig...Je denkt dat je weet hoe het morgen zal zijn, je hebt je plannen gemaakt, alles is op zijn plaats, en dan gebeurt het onvoorstelbare. Het leven verrast je. Dat doet het altijd. Maar er is goed vermengd met het slechte. Het is daar. Je moet het gewoon herkennen.

Ik heb geen privacy. Maar ik voel me zo alleen.

De laatste levende jongen in Amerika valt in mijn slaapkamer alleen hij wil monnik worden. Ik denk dat dat ongeveer mijn leven samenvat.

Soms werken de regels niet. Soms veroorzaken de regels anarchie.

Ik ben 16 jaar oud. Laat me eerst mijn leerlingvergunning halen. dan maak ik me zorgen over levenslange verplichtingen.

Maar Ik wil niet stoppen met voelen. Ik denk echt dat ik liever doodga dan te stoppen met voelen.

Stop niet met geloven in wonderen.

Als ik in het water ben, heb ik het gevoel dat er niets ergs is gebeurd. Ik denk aan de vissen, dat ze niet weten wat er aan de hand is. Hun wereld is onveranderd. Eigenlijk is het nu waarschijnlijk beter om een tonijn of een sardine of een zalm te zijn. Minder kans om te eindigen als iemands lunch.

We leven allemaal. We zijn allemaal gezond. Dit zijn de goede tijden.

Er is niets goeds gebeurd met Romeo of Julia.

Want als ik mezelf de pijn en de woede laat voelen, denk ik dat het me kan doden. Of ik vermoord iemand anders. Ik weet dat het verkeerd is om zo over God te denken en ik weet dat het verkeerd is om niets te voelen. Ik haat het. Ik haat God niet. Ik haat het om niet van hem te houden.

Het zou geen nieuw jaar zijn zonder een resolutie. Ik heb besloten om elke dag een moment te nemen voor de rest van mijn leven om te waarderen wat ik heb.

Maar het is onze vloek en onze zegen om het verleden te herinneren en te weten dat er een toekomst is. - Charlie.

Vertrouw op morgen...Elke dag van je leven was er een morgen. Ik beloof je dat er morgen een is. Alex Morales aan Miranda Evans

Carlos was waarschijnlijk ergens warm, hij at drie maaltijden per dag en sliep in een echt bed. Dat was het leven

Ik vraag me af of ik ooit zal moeten beslissen wat erger is, het leven zoals we leven of helemaal geen leven.

Hij liep het kantoor uit en zag Kevin Daley daar staan. 'Ik hou van je stijl,' zei Kevin. Dank je wel, ' zei Alex. Ik vind het ook leuk.

Zelfs de ratten verdrinken, ' zei Alex. Nee, ' zei Kevin. 'Ze hebben zwemlessen gevolgd bij de Y.

Mam, loopt de wereld ten einde? Jonny vroeg, pakte de plaat koekjes op en ramde er een in zijn mond. "Nee, dat is het niet," zei Mama, terwijl ze haar stoel op het gazon vouwde en hem naar de voorkant van het huis droeg. "En ja, je moet morgen naar school.

Ik haat de maan. Ik haat getijden, aardbevingen en vulkanen. Ik haat een wereld waar dingen die absoluut niets met mij te maken hebben mijn leven kunnen vernietigen en de levens van mensen van wie ik hou.

Ik voel mezelf verschrompelen met mijn wereld, steeds kleiner en harder. Ik verander in een rots, en in sommige opzichten is dat goed, omdat rotsen eeuwig meegaan. Maar als dit is hoe ik eeuwig zal duren, dan wil ik dat niet.

We hebben misschien geen toekomst, maar je kunt niet ontkennen dat we een verleden hebben.

Hoe zit het met desserts?"Vroeg ik. "Als de wereld ten einde loopt, wil ik koekjes."We willen allemaal koekjes als de wereld ten einde loopt", was mevrouw Nesbitt het ermee eens. "En chips en pretzels. Als de wereld ten einde loopt, waarom zou ik me dan zorgen maken over mijn bloeddruk?"Oké, we zullen dik sterven", zei Mam.

Ze zeggen dat asteroïden de maan vrij vaak raken, en dat is hoe de maan zijn Krater krijgt, maar dit wordt de grootste asteroïde ooit die hem raakt en op een heldere nacht zou je de impact moeten kunnen zien wanneer het gebeurt, misschien zelfs met het blote oog, maar zeker met een verrekijker. Ze lieten het behoorlijk dramatisch klinken, maar ik denk nog steeds niet dat het drie huiswerkopdrachten waard is.

Misschien heb ik het mis", zei Mama. "Misschien komt de wereld echt tot een einde."Moet ik Fox News proberen?"Vroeg ik. Mam huiverde. "We zijn niet zo wanhopig," zei ze.

Ik dacht toen aan de aarde, dacht er echt over na, de tsunami ' s en aardbevingen en vulkanen, alle verschrikkingen die ik niet heb meegemaakt, maar die mijn leven hebben veranderd, het leven van iedereen die ik ken, alle mensen die ik nooit zal kennen. Ik dacht aan het leven zonder de zon, de maan, sterren, zonder bloemen en warme dagen in Mei. Ik dacht ongeveer een jaar geleden aan alle goede dingen die ik als vanzelfsprekend had beschouwd en alle ondraaglijke dingen die die eenvoudige zegeningen hadden vervangen. En hoewel ik de gedachte haatte om vanuit Syl binnen te huilen, stroomden tranen over mijn gezicht.

Terug in de tijd dat het leven makkelijk was, zou het Internet me hebben verteld wat ik moest weten. Het mooie van het Internet was dat het niet kon schelen waarom je het vroeg.

Ik dacht eraan hoe onwaarschijnlijk het was dat ik ooit een man zou ontmoeten, verliefd zou worden, trouwen, baby ' s zou krijgen. Vooral omdat ik de rest van mijn leven in de kelder zou doorbrengen, waar ik in de niet al te verre toekomst in een paddenstoel zou veranderen. Ik hoopte dat ik de giftige variant zou zijn.

Lisa ' s baby was bijna uitgerekend. Ik heb besloten dat ze het had en dat het een meisje was. Ik heb haar Rachel genoemd.

Voor het geval de Wereld Morgen vergaat", zei ze. "We kunnen net zo goed genieten vandaag.

vandaag de eerste verjaardag van de asteroïde die de maan raakt. Een jaar geleden was ik zestien jaar oud, een tweedejaars op de middelbare school.

Hij heeft me geleerd om op morgen te vertrouwen.

de vrouw moet niet afhankelijk zijn van de bescherming van de man, maar moet leren zichzelf te beschermen

Dit is het grappige aan het einde van de wereld. Als het eenmaal op gang komt, lijkt het niet te stoppen.

Een van de meest bevredigende dingen over schuld is dat het ons belangrijk laat voelen.

Geweldig, de werelden komen tot een einde en we repareren het met pleisters.

Ik geef er niet om. Ik ben degene die doet alsof de aarde niet overal om me heen verbrijzelt omdat ik niet wil dat het zo is. Ik wil niet weten dat er een aardbeving was in Missouri. Ik wil niet weten dat het Midwesten ook kan sterven, dat wat er gaande is niet alleen getijden en tsunami ' s zijn. Ik wil niet meer bang zijn. Ik ben niet begonnen met dit dagboek om een verslag van de dood te zijn.

Het leven verrast je. Dat doet het altijd. Maar er is goed vermengd met het slechte. Het is daar. Je moet het gewoon herkennen.

Wat als ik geen algebra leer?"Op een dag zullen de scholen weer open zijn", zei Mama. 'Dingen zullen normaal zijn. Je moet nu je werk doen voor wanneer dat gebeurt.'Dat gaat nooit gebeuren,' zei Jon. En zelfs als scholen ergens open gaan, gaan ze hier niet open. Er zijn niet genoeg mensen over. We weten niet hoeveel mensen zoals wij zijn, zich verstoppen, het doen tot de tijden beter worden.'Ik wed dat wie ze ook zijn, ze geen algebra studeren', zei Jon.