Howard Nemerov beroemde citaten

Niets in het universum kan reizen met de snelheid van het licht, zeggen ze, vergeetachtig van de snelheid van de schaduw.

Een leraar is iemand die nooit iets zegt.

Schrijf wat je weet. Dat zou je veel vrije tijd moeten geven.

Veel gebeurt per ongeluk in poëzie.

De enige uitweg is de weg erdoorheen, net zoals je niet aan de dood kunt ontsnappen, behalve door te sterven. Als je niet in staat bent om te schrijven, moet je dit onvermogen schriftelijk onderzoeken, wat voor het heden-voortaan?- het onderwerp waarvoor u veroordeeld bent.

De geheimen van succes zijn een goede vrouw en een vaste baan. Mijn vrouw vertelde het me.

Ik heb nooit de vorm of de Vrijheid opgegeven. Ik stel me voor dat het meeste van wat vrij vers zou kunnen worden genoemd, in mijn eerste boek staat. Daar ben ik vrij vroeg doorheen gekomen.

Ik vond het kind leuk dat me schreef dat hij een scriptie moest maken over een moderne dichter en hij deed mij omdat, hoewel ze zeggen dat je gedichten twee keer moet lezen, Hij ontdekte dat hij de mijne in één poging kon aanpakken.

De geschiedenis is een van die wonderbaarlijke en noodzakelijke illusies waarmee we te maken hebben. Het is een van de manieren om met onze wereld om te gaan met onmogelijke algemeenheden waar we niet zonder kunnen.

Ik weet helemaal niet meer wat vrij vers is. Dat is een van de dingen die je leert niet te weten.

Een kroniek is heel anders dan de geschiedenis zelf.

Ik heb het soms over het maken van een gedicht binnen het gedicht.

Totdat ik, hoog in de toren van mijn tijd tussen bekende ruïnes, begon te huilen om ongeluk, ziekte, gerechtigheid, oorlog en misdaad, omdat ze allemaal stierven, omdat ik moest sterven. De sneeuw viel, de bomen stonden, de belofte werd gehouden en ik sliep een kind.

Wanneer een blad in de stille lucht en nog steeds in de zomer er genoeg van heeft, lijkt het te besluiten om te gaan; fijn als een wijze drijft het in onthechting de weg af.

Af en toe komt een student schrijver met iets heel moois en ontroerend, en je zult jarenlang niet weten of het een ongeluk was of de eerste uitbarsting van iets geweldigs.

Religie en wetenschap belijden beide vrede (en de oprechtheid van de professoren wordt niet betwijfeld), maar elk blijkt altijd een dominante rol te hebben in elke oorlog die gaande is of wordt overwogen.

Zowel dichter als schilder willen de stilte achter de taal bereiken, de stilte in de taal. Zowel schilder als dichter willen dat hun werk niet alleen bij daglicht schijnt, maar (door welke illusionistische magie dan ook) van binnenuit.

Als je schrijft, komt het niet bij je op dat iemand anders kan denken dan jij.

De geestenwereld geeft niet toe met mij te communiceren, dus het is redelijk gelijk.

Kinderen, illuster zijn is triest.

Waarom zijn Postzegels versierd met koningen en presidenten? Zodat wij hun achterste delen kunnen likken en hun hoofden kunnen slaan.

Vooral de gedachte en het vers komen onafscheidelijk. In mijn gedicht Poetics, is het zo dichtbij als ik kom om te vertellen hoe ik het doe.

Shakespeare vertelt dezelfde verhalen keer op keer in zoveel gedaanten dat het lang duurt voordat je het merkt.

Absolute macht corrumpeert absoluut; en als je je persoonlijke verantwoordelijkheid opgeeft aan een regering die belooft voor je te zorgen, zullen ze alleen voor zichzelf zorgen.

[T]eaching is voor mij een opleiding geweest (God weet wat het voor mijn studenten is geweest).

Ik heb een plot, maar er gebeurt niet veel.

Ik sta erop om te maken wat ik hoop logisch is, zodat er altijd een samenhangend verhaal of argument is dat de lezer kan volgen.

Ik denk dat er één ding is dat onze kunst onderscheidt - we overwegen het niet. We denken niet na. We schrijven een klein versje omdat het tot ons komt.

Toen moderne schrijvers het vertellen van verhalen opgaven, gaven ze het grootste wat we hadden op.

Robert Frost had altijd gezegd dat je niet eerst aan de laatste regel moest denken, of het is maar een nepgedicht, geen echt gedicht. Ik ben geneigd het ermee eens te zijn.

Men kan zeggen dat gedichten op één manier lijken op ijsbergen: slechts ongeveer een derde van hun massa verschijnt boven het oppervlak van de pagina.

Ik heb nog nooit een politiek gedicht gelezen dat iets bereikt heeft. Poëzie laat dingen gebeuren, maar zelden wat de dichter wil.

Ik zou in iambische pentameter praten als het makkelijker was.

Ik hou van al mijn kinderen, zelfs de kraakpanden en lelijke.

Ik heb jaren aan de laatste regel van sommige gedichten gedacht en ze uitgeprobeerd, het zou niet werken omdat de laatste regel veel te mooi was voor het gedicht.

Het leuke aan de Bijbel is dat het je niet te veel feiten geeft. Twee en een halve lijn en het vertelt je het hele verhaal en dat laat je veel vrijheid om uit te leggen hoe het zou kunnen zijn gebeurd.

Ik denk dat er een revolutie in de poëzie was, die voornamelijk met Eliot en Pound werd geassocieerd; maar misschien is het van de aard van revoluties of van de aard van de geschiedenis dat hun innovaties later triviaal of niet te onderscheiden van technische trucs zouden lijken.

Voor een Joodse Puritein uit de middenklasse is de roman Serieus, de roman is werk, de roman is gewetensvolle toepassing waarom, de roman is praktisch de detailhandel helemaal opnieuw.

Toen Robert Frost nog leefde, stond ik bekend als de andere New England dichter, die nauwelijks bekend is.

Toen ik begon te schrijven, was de grote invloed T. S. Eliot en daarna William Butler Yeats.

De historicus is vreselijk verantwoordelijk voor wat hij kan onderscheiden zijn de feiten van de zaak, maar hij is niets als hij geen zaak maakt.

Af en toe heb je een gedachte en rijm je die.

Duidelijk genoeg dat algemeenheden werken om de geest te beschermen tegen de buitenlucht; is het mogelijk dat dit in feite hun eerste doel was?

Taal is opmerkelijk, behalve onder de extreme beperkingen van wiskunde en logica, kan het nooit alleen praten over waar het over zou moeten praten, maar verspreidt zich altijd.