Bell Hooks beroemde citaten

Voor mij Zijn vergeving en mededogen altijd verbonden: hoe houden we mensen verantwoordelijk voor wangedrag en blijven we tegelijkertijd in contact met hun menselijkheid genoeg om te geloven in hun vermogen om te worden getransformeerd?

Wat we doen is belangrijker dan wat we zeggen of wat we zeggen dat we geloven.

Liefde is een combinatie van zorg, betrokkenheid, kennis, verantwoordelijkheid, respect en vertrouwen.

Elke vrouw die intellectueel wil worden, non-fictie wil schrijven, met theorie wil omgaan, wordt geconfronteerd met veel discriminatie die op haar pad komt en misschien zelfs twijfel aan zichzelf omdat er niet zoveel zijn die je zijn voorgegaan. En ik denk dat het krachtigste middel dat we kunnen hebben is om duidelijk te zijn over onze intentie. Om te weten wat het is dat we willen doen in plaats van naar Instellingen te gaan met de gedachte dat de instelling ons gaat inlijsten.

Weten hoe je eenzaam moet zijn staat centraal in de kunst van liefhebben. Als we alleen kunnen zijn, kunnen we met anderen zijn zonder ze te gebruiken als een middel om te ontsnappen.

We leven in een wereld met serieuze klassencomplexen. Het is één ding om een student te zijn met leningschulden en een ander ding om gewoon vuil arm te zijn voor je hele leven. De uitdaging is om te komen met meer complexe inzichten van waar we zijn, meer wereldwijd bewustzijn van wat Amerikanen verbindt met wat er gebeurt met lijden en onderdrukte mensen over de hele wereld.

Zolang vrouwen de macht van klasse of ras gebruiken om andere vrouwen te domineren, kan feministisch zusterschap niet volledig worden gerealiseerd.

Hiphop is divers. Maar de blanke, kapitalistische producenten en distributeurs van hiphop zijn het meest geïnteresseerd in de Hip-Hip die vrouwenhatend is, die Zwart haat, die bokserig is, dat wil zeggen alles over vechten en oorlog en moorden en gangsterisme.

Echte liefde is zelden een emotionele ruimte waar behoeften onmiddellijk worden bevredigd. Om liefde te kennen, moeten we tijd en toewijding investeren...dromen dat liefde ons zal redden, al onze problemen zal oplossen of een stabiele staat van gelukzaligheid of veiligheid zal bieden, houdt ons alleen maar vast in wishful fantasy, en ondermijnt de echte kracht van de liefde-die ons zal transformeren."Veel mensen willen dat liefde functioneert als een drug, waardoor ze een onmiddellijke en aanhoudende high krijgen. Ze willen niets doen, alleen passief het goede gevoel ontvangen.

Als zwarte vrouwen sterk staan en onze toewijding is om overheersing te beëindigen, Weet ik dat ik Zwarte mannen, Zwarte kinderen, mannelijke en vrouwelijke zwarte ouderen steun, omdat de bottom line de strijd is om overheersing in al zijn vormen te beëindigen.

Of we het nu hebben over ras, geslacht of klasse, populaire cultuur is waar de pedagogie is, het is waar het leren is.

Het meest fundamentele activisme dat we in ons leven kunnen hebben, is om bewust te leven in een natie die in fantasieën leeft. Bewust leven is leven met een kern van gezond zelfbeeld. Je zult de realiteit onder ogen zien, je zult jezelf niet misleiden.

Vrouwen worden vaak gekleineerd omdat ze proberen deze mannen te doen herrijzen en hen weer tot leven te brengen en lief te hebben. Ze bevinden zich in een wereld die nog meer vervreemd en gewelddadig zou zijn als zorgzame vrouwen niet het werk zouden doen om mannen die het contact met zichzelf hebben verloren, te leren hoe ze weer moeten liefhebben. Deze arbeid van liefde is alleen zinloos wanneer de mensen in kwestie weigeren te ontwaken, groei weigeren. Op dit punt is het een gebaar van zelfliefde voor vrouwen om hun verbintenis te verbreken en verder te gaan.

Ik denk dat stress alles is wat er in ons leven gebeurt dat invloed heeft op ons vermogen om optimaal welzijn te hebben.

Als ik echt gevraagd zou worden om mezelf te definiëren, zou ik niet beginnen met ras; ik zou niet beginnen met zwartheid; ik zou niet beginnen met geslacht; ik zou niet beginnen met feminisme. Ik zou beginnen met het strippen naar wat fundamenteel mijn leven informeert, namelijk dat ik een zoeker op het pad ben. Ik denk aan feminisme en ik denk aan antiracistische strijd als onderdeel daarvan. Maar waar ik geestelijk sta is, standvastig, op een pad van liefde.

Mijn focus is altijd op het werk geweest - dat werk is kritisch denken en schrijven. Dat doe ik altijd. Daar ben ik, waar ik ook ben. Kritisch denken en schrijven als mijn hartslag.

Het gewonde kind in veel vrouwen is een meisje dat van jongs af aan werd geleerd dat ze iets anders dan zichzelf moet worden, haar ware gevoelens moet ontkennen, om anderen aan te trekken en te behagen.

Radicale militante feminist gelooft dat vrouwen van kleur en zwarte vrouwen in het bijzonder de geavanceerde theorie hebben geschreven en echt de individuen waren die de feministische theorie in de richtingen hebben laten ontploffen die het krachtiger hebben gemaakt. Ik zie ons dus niet alleen als de leiders van zwarte mensen en zwarte vrouwen in termen van feminisme, maar in termen van de beweging als geheel.

Maar al te vaak geloven vrouwen dat het een teken is van toewijding, een uitdrukking van liefde, om onvriendelijkheid of wreedheid te verdragen, om te vergeven en te vergeten. In werkelijkheid, wanneer we op de juiste manier liefhebben, weten we dat de gezonde, liefdevolle reactie op wreedheid en misbruik onszelf uit de weg zet.

Feminisme als theoretische onderneming wordt door zwarte vrouwen anders benaderd, afhankelijk van waar we zijn. Er zijn meer reformistische zwarte vrouwen die de neiging hebben om de uitdrukking "Zwart feminisme"te gebruiken.

Geen enkele andere groep in Amerika heeft hun identiteit zo gesocialiseerd als zwarte vrouwen... Wanneer er over zwarte mensen wordt gesproken, ligt de focus meestal op zwarte mannen; en wanneer er over vrouwen wordt gesproken, ligt de focus meestal op blanke vrouwen.

Het is echt belangrijk om levensstrategieën te hebben en een deel daarvan is een soort van weten waar je naartoe wilt, zodat je een kaart kunt hebben die je helpt om er te komen. En de traditionele manier vertelt ons oh we naar school gaan en iemand anders adviseert ons, helpt ons, maar dat werkt vaak niet voor Afro-Amerikanen vrouwelijk en Mannelijk. Want wat werkt voor de dominante cultuur werkt vaak niet voor ons.

Bij het bekijken van de literatuur over liefde merkte ik op hoe weinig schrijvers, mannelijk of vrouwelijk, praten over de impact van het patriarchaat, de manier waarop mannelijke overheersing van vrouwen en kinderen in de weg staat van liefde.

Machtsfeminisme is gewoon een andere zwendel waarin vrouwen patriarchen kunnen Spelen en doen alsof de macht die we zoeken en winnen ons bevrijdt.

Individuele heteroseksuele vrouwen kwamen naar de beweging uit relaties waar mannen wreed, onvriendelijk, gewelddadig, ontrouw waren. Veel van deze mannen waren radicale denkers die deelnamen aan bewegingen voor sociale rechtvaardigheid, zich uitten namens de arbeiders, de armen, zich uitten namens raciale rechtvaardigheid. Maar als het ging om de kwestie van gender waren ze net zo seksistisch als hun conservatieve cohorten.

Seksisme heeft vrouwen nooit machteloos gemaakt. Het heeft hun kracht onderdrukt of uitgebuit.

Het proces begint met de acceptatie van de individuele vrouw dat Amerikaanse vrouwen, zonder uitzondering, worden gesocialiseerd als racistisch, klassen-en seksistisch, in verschillende mate, en dat onszelf feministen noemen niet verandert aan het feit dat we bewust moeten werken om onszelf te ontdoen van de erfenis van negatieve socialisatie.

Ik denk nog steeds dat het belangrijk is voor mensen om een scherpe, voortdurende kritiek op het huwelijk in de patriarchale samenleving te hebben-want als je eenmaal trouwt binnen een samenleving die patriarchaal blijft, ongeacht hoe alternatief je binnen je eenheid wilt zijn, is er nog steeds een cultuur buiten je die veel, veel waarden aan je zal opleggen, of je dat nu wilt of niet.

Mijn hoop komt voort uit die plaatsen van strijd waar ik getuige ben van individuen die hun leven en de wereld om hen heen positief veranderen. Opvoeden is een roeping die geworteld is in hoop. Als leraren geloven we dat leren mogelijk is, dat niets een open geest kan weerhouden van het zoeken naar kennis en het vinden van een manier om te weten.

Het is door dingen te moeten doen die je niet wilt dat je iets leert over het voorbijgaan aan het zelf. Voorbij het ego.

Al onze stiltes in het licht van racistische aanvallen zijn daden van medeplichtigheid.

feminisme is voor iedereen

Als een vrouw voelt dat ze iets buiten zichzelf nodig heeft om haar bestaan te legitimeren en te valideren, geeft ze al haar kracht weg om zelfbepalend te zijn, haar keuzevrijheid.

Een van de meest subversieve instellingen in de Verenigde Staten is de openbare bibliotheek..

Ik wil niet dat mijn leven beperkt wordt. Ik zal niet buigen voor de gril van iemand anders of voor de onwetendheid van iemand anders.

Vaak in mijn lezingen wanneer ik de uitdrukking 'imperialistische blanke supremacistische kapitalistische patriarchie' gebruik om het politieke systeem van onze natie te beschrijven, lacht het publiek. Niemand heeft ooit uitgelegd waarom het nauwkeurig benoemen van dit systeem grappig is. De lach is zelf een wapen van patriarchaal terrorisme.

Helaas eindigt de passie van kinderen voor denken vaak wanneer ze een wereld tegenkomen die hen alleen wil opvoeden tot Conformiteit en gehoorzaamheid.

Stel je voor hoeveel gemakkelijker het voor ons zou zijn om te leren liefhebben als we begonnen met een gedeelde definitie.

Voor de meeste mensen is het zo pijnlijk om te lezen dat je iets leest en dat je niemand hebt om het mee te delen. Wat de boekenclub opent, is dat mensen een boek kunnen lezen en dan iemand anders hebben om erover te praten. Dan zien ze dat een boek kan leiden tot het plezier van een gesprek, dat de eenzame handeling van het lezen daadwerkelijk een deel van het pad naar Gemeenschap en gemeenschap kan zijn.

De beoefening van liefde biedt geen plaats van veiligheid. We riskeren verlies, pijn, pijn. We lopen het risico te worden aangevallen door krachten buiten onze controle.

Een vrijgevig hart staat altijd open, altijd klaar om ons gaan en komen te ontvangen. Te midden van zulke liefde hoeven we nooit bang te zijn voor verlatenheid. Dit is het kostbaarste geschenk dat ware liefde biedt - de ervaring te weten dat we er altijd bij horen.

Jongeren zijn cynisch over liefde. Uiteindelijk is cynisme het grote masker van het teleurgesteld en verraden hart.

Feminisme is een beweging om seksisme, seksistische uitbuiting en onderdrukking te beëindigen.

Hoop is essentieel voor elke politieke strijd voor radicale verandering wanneer het algemene sociale klimaat desillusie en wanhoop bevordert.

witte suprematie is een veel nuttiger term voor het begrijpen van de medeplichtigheid van mensen van kleur in het handhaven en handhaven van raciale hiërarchieën die geen geweld inhouden (dwz slavernij, apartheid) dan de term geïnternaliseerd racisme - een term die het vaakst wordt gebruikt om te suggereren dat zwarte mensen negatieve gevoelens en houdingen over zwartheid hebben geabsorbeerd. De term "witte suprematie" stelt ons in staat om niet alleen te erkennen dat zwarte mensen gesocialiseerd zijn om de waarden en houdingen van blanke suprematie te belichamen, maar we kunnen ook "witte supremacistische controle" uitoefenen over andere zwarte mensen.

In een ideale wereld zouden we allemaal in de kindertijd leren om van onszelf te houden. We zouden groeien, veilig zijn in onze waarde en waarde, liefde verspreiden waar we ook gingen, ons licht laten schijnen. Als we in onze jeugd geen eigenliefde hebben geleerd, is er nog hoop. Het licht van liefde is altijd in ons, hoe koud de vlam ook is. Het is altijd aanwezig, wachtend op de vonk om te ontbranden, wachtend op het hart om te ontwaken en ons terug te roepen naar de eerste herinnering van de levenskracht te zijn in een donkere plaats die wacht om geboren te worden - wachtend om het licht te zien.

Veel spirituele leraren - in het boeddhisme, in de Islam-hebben gesproken over de ervaring uit de eerste hand van de wereld als een belangrijk onderdeel van het pad naar wijsheid, naar verlichting.

Als slechts één partij in de relatie werkt om liefde te creëren, om de ruimte van emotionele verbinding te creëren, blijft het dominatormodel op zijn plaats en wordt de relatie gewoon een plaats voor voortdurende machtsstrijd.

Hoe anders zouden dingen kunnen zijn als we, in plaats van te zeggen "Ik denk dat ik verliefd ben", zeiden: "Ik heb contact met iemand op een manier die me doet denken dat ik op weg ben om liefde te kennen. Of als we in plaats van te zeggen "Ik ben verliefd" zeggen "Ik ben liefdevol" of "Ik zal liefhebben". Onze patronen rond romantische liefde zullen waarschijnlijk niet veranderen als we onze taal niet veranderen.

Feministische inspanningen om een einde te maken aan patriarchale overheersing moeten van primair belang zijn, juist omdat het erop staat dat uitbuiting en onderdrukking in de gezinscontext en in alle andere intieme relaties worden uitgeroeid. Het is die politieke beweging die zich het meest radicaal richt tot de persoon-het persoonlijke-en de noodzaak van de transformatie van het zelf, van relaties, aanhaalt, zodat we beter in staat zijn om op een revolutionaire manier te handelen, overheersing uit te dagen en te weerstaan, de wereld buiten het zelf te transformeren.